Indignatie redactie 
Ik snap het niet. Aan de ene kant wordt ons verteld dat het opzettelijk doden van burgers in oorlogstijd een oorlogsmisdaad is. Aan de andere kant wordt ons verteld dat het opzettelijk bommen gooien van Hiroshima en Nagasaki met nucleaire bommen geen oorlogsmisdaad was.
Wat is het?
De kwestie is weer in het nieuws met het besluit van president Obama om Hiroshima te bezoeken. De vraag die wordt besproken is of hij zich moet verontschuldigen voor het besluit van president Truman om Amerikaanse troepen te bevelen tijdens de Tweede Wereldoorlog kernbommen op Hiroshima en Nagasaki te laten vallen.
Als het doden van burgers op oorlogstijd in orde is, dan was het besluit om de bevolking van Hiroshima en Nagasaki te bombarderen duidelijk geen oorlogsmisdaad.
Maar als dat het geval is, waarom werd US Army Lt. William Calley dan vervolgd tijdens de Vietnamoorlog? Hij is de officier die met opzet verschillende weerloze vrouwen en kinderen in een Vietnamees dorp heeft gedood. Het leger vervolgde en veroordeelde hem voor een oorlogsmisdaad. Waarom? Als het geen oorlogsmisdaad is om opzettelijk vrouwen en kinderen te doden in oorlogstijd, waarom werd Calley dan vervolgd en veroordeeld voor oorlogsmisdaden?
Feit is dat het een oorlogsmisdaad is voor troepen om niet-strijders in oorlogstijd opzettelijk te richten. Niemand betwist dat. Maar dan gegeven, waarom de pas op Hiroshima en Nagasaki? Iedereen is het erover eens dat Truman zich richtte op niet-strijders – voornamelijk vrouwen, kinderen en senioren – toen hij opdracht gaf tot het staken van die twee steden. Hoe vermijden verdedigers van Truman’s beslissing de onverbiddelijke conclusie dat de actie van Truman een oorlogsmisdaad was?
Hun voornaamste argument is dat de nucleaire bomaanslagen van de steden de oorlog verkortten en daarmee het leven redden van duizenden Amerikaanse soldaten die zouden zijn omgekomen als de oorlog was voortgezet, vooral als een invasie van Japan noodzakelijk was geweest.
Dat is eigenlijk de reden die decennia lang werd aangehaald door Amerikaanse soldaten die de Japanners vochten in de Stille Oceaan. Velen van hen hebben in de loop van de jaren dankbaarheid uitgesproken voor wat Truman heeft gedaan, omdat het hen in staat stelde de rest van hun natuurlijke leven te leven, terwijl ze anders misschien tijdens de volgende veldslagen zouden zijn gedood.
Maar daar zijn grote problemen mee.
Ten eerste is het feit dat het doden van niet-combattanten een oorlog kan of zal verkorten geen juridische verdediging van de oorlogsmisdaad. Stel dat Calley had gezegd dat zijn moord op die vrouwen en kinderen de oorlog in Vietnam had verkort of dat hij van plan was de oorlog door zijn acties in te korten. Zou dat een juridische verdediging zijn geweest bij zijn rechtszaak tegen oorlogsmisdaden? Of stel dat Amerikaanse vliegeniers die al die bruiloftsfeesten in Afghanistan hebben gebombardeerd, zouden zeggen: “We hebben het expres gedaan, omdat we vonden dat het de oorlog zou bekorten.” Zouden ze worden verlost van hun oorlogsmisdaden?
Het antwoord is: nee, want dat is geen juridische verdediging tegen de oorlogsmisdaad. De wet zegt niet dat het misdrijf verontschuldigd is als het erin slaagt de oorlog te verkorten of als het bedoeld is om de oorlog te verkorten.
Bovendien, als die redenering eenmaal is geaccepteerd, is het logischerwijs niet van toepassing op beide partijen in een oorlog? Wat moet voorkomen dat een vijandige natie zich tijdens oorlog opzettelijk richt op Amerikaanse niet-strijders onder de gedachte dat het daarmee de oorlog tot een vroeg einde brengt en daarmee de levens van veel van zijn soldaten redt? Als beide partijen zich op die redenering baseren, betekent dat dan niet dat het wettelijke verbod wordt opgeheven?
Feit is dat soldaten in oorlog sterven. Dat is de aard van oorlog. Wat valt er te zeggen over een soldaat die roept: “Bedankt voor het doden van die weerloze vrouwen, kinderen en senioren zodat ik mijn natuurlijke leven kon leven”? Het is zeker moeilijk om je voor te stellen dat generaal George Patton ooit zoiets zei. Men kan zich niet voorstellen dat Patton ooit bereid was geweest om weerloze vrouwen, kinderen en senioren te doden als dit betekende dat de levens van zijn soldaten gespaard bleven. Ik denk dat Patton zou hebben gezegd: “Ga weg en vecht. Als je sterft, het zij zo. We gaan geen weerloze vrouwen, kinderen en senioren doden, alleen maar om een langer leven te leiden. “
Sommige verdedigers van de nucleaire aanvallen zeggen dat sinds Japan de oorlog begon, het Japanse volk in Hiroshima en Nagasaki het naar hen toe had laten komen. Maar sinds wanneer hebben individuele burgers veel zeggenschap over wanneer hun land ten oorlog trekt of niet? Hoeveel zegt het Amerikaanse volk in de beslissing van George W. Bush en de Amerikaanse nationale veiligheidsdienst om oorlog te voeren tegen Irak en Afghanistan?
En laten we niet vergeten wie Japan opzettelijk heeft gemanoeuvreerd, geprovoceerd en uitgelokt om de Verenigde Staten aan te vallen, vooral met zijn olieembargo tegen Japan, zijn bevriezing van Japanse bankrekeningen en zijn schikkingsvoorwaarden die opzettelijk vernederend waren voor Japanse functionarissen. Dat zou niemand minder zijn dan president Franklin Roosevelt, die bereid was de soldaten in Pearl Harbor en op de Filippijnen op te offeren om wijdverspreide oppositie onder het Amerikaanse volk te omzeilen om betrokken te raken bij de Tweede Wereldoorlog. Is er niet iets onaangenaams aan het uitlokken van een natie om een oorlog te beginnen en dan dat land te gebruiken om de oorlog te beginnen om de ontvoering van zijn burgers te rechtvaardigen in een poging om de oorlog sneller tot een einde te brengen? Zou het niet beter en minder destructief zijn geweest om Japan niet te hebben uitgelokt om de Verenigde Staten in de eerste plaats aan te vallen?
Verdedigers van de nucleaire aanvallen zeggen ook dat Truman slechts twee keuzes had: het neerschieten van Hiroshima en Nagasaki en het voortzetten van de oorlog totdat Japan zich overgaf. Maar dat is gewoon niet waar. Er was een andere optie open voor Truman – een onderhandelde overgave. Gezien Truman’s standvastige aandringen echter op “onvoorwaardelijke overgave” – een belachelijke en destructieve positie als er ooit een was – was een onderhandelde overgave een optie die hij weigerde te verkennen, in plaats daarvan koos hij voor het doden van honderdduizenden niet-strijdende partijen om zijn “onvoorwaardelijke overgave” uit Japan veilig te stellen, die overigens niet “onvoorwaardelijk” bleek te zijn, omdat Japan zijn keizer als deel van zijn overgave had mogen behouden.
De echte reden waarom zoveel Amerikanen zich nog steeds niet kunnen realiseren dat de nucleaire aanvallen op de bevolking van Hiroshima en Nagasaki oorlogsmisdaden waren, is hun onvermogen of onwil om te erkennen dat hun eigen regering, inclusief hun eigen president en hun eigen leger, in staat waren van het plegen en daadwerkelijk begaan van een ernstige oorlogsmisdaad – het opzettelijk doden van non-combattanten die voornamelijk bestaat uit vrouwen, kinderen en senioren. In de geest van veel Amerikanen is dat iets dat alleen buitenlandse regeringen kunnen en willen doen, niet hun eigen regering.
