Indignatie redactie 
Terwijl ik dit korte essay schrijf, staat Iran tegen de machtigste natie op aarde. Het wordt geconfronteerd met enorm gevaar; van vernietiging zelfs, als de wereld niet snel wakker wordt en zich te hulp snelt.
Overweldigende Iraanse steden zijn in gevaar, maar vooral de mensen: trots en mooi, creatief, gevormd door een van de oudste en diepste culturen op aarde.
Dit is een herinnering aan de wereld: Iran kan worden gebombardeerd, verwoest en vreselijk worden verwond, zonder absoluut reden. Ik herhaal: er is geen rationele reden om Iran aan te vallen.
Iran heeft nog nooit iemand aangevallen. Het heeft niets slechts gedaan aan de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk of zelfs aan die landen die het onmiddellijk willen vernietigen: Saoedi-Arabië en Israël.
De enige ‘misdaad’ is dat het Syrië heeft verwoest. En dat het serieus bij Palestina blijft. En dat het veel ver weg gelegen landen, zoals Cuba en Venezuela, te hulp kwam toen ze in grote nood waren.
Ik probeer de eenvoudigste woorden te kiezen. Geen behoefte aan pirouettes en intellectuele oefeningen.
Duizenden, miljoenen Iraniërs kunnen binnenkort sterven, simpelweg omdat een psychopaat die momenteel het Witte Huis bezet, zijn voorganger, die de nucleaire deal heeft ondertekend, wil vernederen.
Deze informatie is door zijn eigen personeel gelekt. Dit gaat niet over wie een grotere gangster is. Het gaat om het vreselijke feit dat Iran tegenwerken absoluut niets te maken heeft met Iran zelf.
*
Dat roept de vraag op: in welke wereld leven we echt? Zou dit aanvaardbaar kunnen zijn? Kan de wereld gewoon werkeloos toekijken hoe een van de grootste landen ter wereld wordt geschonden door agressieve, brute krachten, zonder enige rechtvaardiging?
Ik hou van Iran! Ik hou van de bioscoop, poëzie, eten. Ik hou van Teheran. En ik hou van het Iraanse volk met hun beleefde, goed opgeleide flair. Ik hou van hun denkers. Ik wil niet dat er iets ergs met hen gebeurt.
Weet je, je bent natuurlijk nooit verteld door de westerse media, maar Iran is een socialistisch land. Het beweert een systeem dat zou kunnen worden gedefinieerd als “socialisme met Iraanse kenmerken”. Net als China is Iran een van de oudste landen op aarde en het is perfect in staat om zijn eigen economische en sociale systeem te creëren en te ontwikkelen.
Iran is een uiterst succesvolle natie. Ondanks de embargo’s en vreselijke intimidatie uit het Westen, staat het nog steeds op de drempel van de “Zeer hoge menselijke ontwikkeling”, gedefinieerd door UNDP; ruim boven zulke lievelingen van het Westen als Oekraïne, Colombia of Thailand.
Het heeft duidelijk een internationalistische geest: het toont een grote solidariteit met de landen die worden getroffen door het westerse imperialisme, inclusief die in Latijns-Amerika.
*
Ik heb geen religie. In Iran doen de meeste mensen dat. Het zijn Shi’a-moslims. En dan? Ik sta er niet op dat iedereen denkt zoals ik. En mijn Iraanse vrienden, kameraden, broers en zussen hebben er nooit op aangedrongen dat ik hetzelfde voel of denk als zij. Het zijn geen fanatici en ze laten mensen die niet zoals zij zijn zich niet buitengesloten voelen. We zijn anders en toch zo vergelijkbaar. We vechten voor een betere wereld. Wij zijn internationalisten. We respecteren elkaar. We respecteren anderen.
Iran wil niemand veroveren. Maar wanneer zijn vrienden worden aangevallen, biedt het een helpende hand. Zoals Syrië.
In het verleden werd het gekoloniseerd door het Westen, en zijn democratische regering werd omvergeworpen, in 1953, simpelweg omdat het zijn natuurlijke hulpbronnen wilde gebruiken om de levens van zijn mensen te verbeteren.
De morbide dictatuur van Shah Pahlavi werd vanuit het buitenland geïnstalleerd. En dan, later, opnieuw, een vreselijke oorlog ontketend tegen Iran door Irak, met de volledige en openhartige steun van het Westen.
Ik heb beloofd dit essay kort te maken. Er is geen tijd voor lange litanieën. En eigenlijk is dit helemaal geen essay: het is een beroep.
Terwijl dit wordt afgedrukt, zijn veel mensen in Iran angstig. Ze begrijpen niet wat ze hebben gedaan om dit te verdienen; de sancties, de Amerikaanse vliegdekschepen die nabij hun kust varen, en dodelijke B-52’s zetten slechts tientallen mijlen af.
Iraniërs zijn moedige, trotse mensen. Als ze worden geconfronteerd of aangevallen, zullen ze vechten. En ze zullen waardig sterven, als er geen ander alternatief is.
Maar waarom? Waarom zouden ze vechten en waarom zouden ze sterven?
Degenen onder jullie, mijn lezers, die in het Westen wonen: studeer; snel studeren. Stel deze vraag dan aan uw regering: “Wat is de reden voor dit vreselijke scenario?”
Iraanse films huren; ze zijn overal en winnen alle festivals. Lees Iraanse dichters. Ga Iraans eten eten. Zoek naar afbeeldingen van zowel historische als moderne Iraanse steden. Kijk naar de gezichten van de mensen.
Laat dit niet gebeuren. Sta niet toe dat psychopathische redeneringen miljoenen levens verwoesten.
Er was geen echte reden voor de oorlogen tegen Irak, Afghanistan, Libië en Syrië. Het Westen pleegde de meest verschrikkelijke imperialistische interventies en verwoestte hele naties.
Maar Iran – het gaat allemaal een stap verder. Het is een totaal gebrek aan logica en verantwoordingsplicht van het Westen.
Hier verklaar ik mijn volledige steun aan de bevolking van Iran en aan het land dat al duizenden jaren talloze culturele schatten aan de wereld schenkt.
Het is omdat ik betwijfel dat als Iran wordt vernietigd, het menselijk ras zou kunnen overleven.
