Wanneer is iets echt, en wanneer is het nep?

Mevrouw Barbara Visser, te gast bij het ‘WNL‘-programma ‘Goede Morgen Nederland‘, om de feestelijke ontvangst van de eerste JSF op Leeuwarden te promoten, vertelde tussen neus en lippen door dat de strijdmacht ook ‘nep nieuws‘ in gaat zetten om de vijand mee te destabiliseren. De dames van ‘WNL‘ maakten het staatssecretaris van het ministerie van oorlog niet lastig. Rusland doet het, dus dan is het logisch dat wij hen met gelijke munt terugbetalen. Toch?

De door uniformen gemesmeriseerde dames die overal in het westen opduiken als spreekbuis voor het militair-financieel complex, vormen een enorme bedreiging voor de vrede en veiligheid in de wereld. Dat is geen blijk van misogynie, want vrouwen die getest en getraind zijn, en hebben gediend in de voorste gelederen tijdens daadwerkelijke gewapende strijd, zoals Tulsi Gabbard, de Amerikaanse kandidate voor het presidentschap, weten van de hoed en de rand. Maar de ‘neppers‘ die als ‘bewindspersoon‘, of in de zwerm van commentatoren en ‘specialisten‘ daar omheen cirkelen zijn niet te vertrouwen. En dan bedoel ik niet dat ze kwade bedoelingen hebben, maar ze geloven hun eigen desinformatie. Zoals de mantra dat militaire uitgaven goed zijn voor de economie, terwijl ze als een molensteen om de nek van de belastingbetaler hangen, en geld wegzuigen van nuttiger projecten. Of dat we druk zijn met het verdedigen van ons land als we in Irak, of Syrië een compleet dorp in de as leggen, of in Iran een computervirus verspreiden.

Bij producten heb je ‘nep‘ en ‘nep‘. Je kunt op markten en in winkels in China, en andere landen die de producten maken die hier met een flinke opslag als ‘merkartikelen‘ worden verkocht, die producten voor een fractie van de prijs kopen. In sommige gevallen is dat inferieure namaak, in andere gevallen is het precies hetzelfde product. Daarnaast vind je er het identieke product, met de identieke mogelijkheden en levensduur, maar onder een andere naam.

Iets vergelijkbaars vinden we terug in de informatie-industrie. De moedwillige introductie van een inferieur product (‘nep nieuws‘) heeft consequenties die veel verder reiken dan dat een niet al te snuggere nieuws-consument opgetogen is over een product met een ‘houdbaarheidsdatum‘ die al voor de verkoop verstreken is. Om die reden waren er vroeger in de Verenigde Staten strenge regels die moesten voorkomen dat de propaganda die de CIA verspreidde de denkwereld van de Amerikanen zelf zou beïnvloeden. Inmiddels is dat helemaal geen onderwerp van discussie meer, en strijdt de CIA, samen met andere ‘Deep State‘ organen, en de gekozen vertegenwoordigers van de ‘Warparty‘, openlijk tegen de gekozen president, waarbij zonder begin van enige schroom volop ‘nep nieuws‘ wordt ingezet.

Het is in de praktijk hoe dan ook allang niet meer mogelijk om propaganda, gericht op het buitenland, te scheiden van wat de nietsvermoedende burger wordt voorgezet, dankzij het internet. Hier op dit blog doe ik een verwoede poging om het kaf van het koren te scheiden, en mijn lezers te verwijzen naar bronnen die (over dat onderwerp) doorgaans betrouwbare informatie verstrekken. Wat niet wegneemt dat ook ik niet onfeilbaar ben, uiteraard. Waar de door mij verstrekte informatie feitelijk onjuist blijkt te zijn geweest, corrigeer ik dat ik een vervolgartikel, en/of voeg ik een naschrift toe. Ik ga niet zitten knoeien in een reeds gepubliceerd artikel.

Het concept van ‘nep nieuws‘ is echter bijzonder complex. Een speculatieve toedracht, zoals rond MH-17, ‘Russiagate‘, gifgas in Douma of Salisburry, en de dood van Epstein, en nog zoveel meer opzienbarende gebeurtenissen, die standaard opduiken, zijn geen ‘nep nieuws‘, maar concurrerende interpretaties van de feiten, voorzover die op dat moment onomstotelijk vaststaan. Evident probleem is dat we niet alleen het volste recht hebben om te twijfelen aan de officiële lezing, maar dat het zelfs onze dure plicht is, zoals ik gisteren schreef. Zeker na het ‘Weapons of Mass Destruction‘ fiasco, en opvolgende leugens-om-bestwil, waardoor het in het Midden Oosten en elders nu zo’n enorme puinhoop is.

Twijfel rechtvaardigt echter niet dat je blind achter een alternatieve lezing aan loopt. Maar neem de dood van al-Baghdadi, die net als bin Laden op een geheime lokatie in zee is gedumpt, zodat onafhankelijke verificatie simpelweg onmogelijk is. Beelden van een bombardement zijn in deze geen bewijs van de claim, net zo min als de gephotoshopte huldiging van ‘Fikkie‘ die al-Baghdadi zou hebben opgespoord. Waar ‘mainstream‘ dan weer een hoop kabaal maakt over dat photoshoppen, bewijst dat slechts dat ze op het verkeerde spoor zitten aangaande ‘nep nieuws‘, zoals de Amerikaanse schrijfster en journaliste Sophia Narwitz terecht betoogt. En waren het nou twee of drie kinderen die hij meenam in de dood? Scepsis is gerechtvaardigd, omdat de Verenigde Staten over alles liegen, en al eerder claimden al Baghdadi uit de vergelijking te hebben gehaald, waarna hij weer vrolijk ergens opdook. Waarmee ik echter niet zeg dat het hele verhaal ‘nep nieuws‘ is, en dat de man ergens in de Verenigde Staten, of in een ander land waar hij veilig is, sterke verhalen zit te vertellen tijdens de ‘debriefing‘, bij een gezond ontbijt en een flinke bak koffie. Maar het kan. Al wordt dat ‘complot-scenario‘ wel erg onwaarschijnlijk als ISIS toegeeft dat hun leider is omgekomen. Op enig moment komt er een eind aan scepsis, en het veronderstelde bereik van desinformatie.

Niet iedereen die ‘nep nieuws‘ verspreidt doet dat welbewust. Men vertrouwt alleen zekere ‘zenders‘ meer dan ‘zenders‘ die een andere lezing presenteren. Voor u, en voor mijzelf, houd ik de vinger aan de pols inzake ‘Epstein‘, ‘Skripal‘ en ‘Douma‘, naast ‘Russiagate‘, ‘Oekraïnegate‘, ‘Spygate‘ en nog een hele waslijst aan onderwerpen die betrekking hebben op ‘Klimaat‘, ‘Economie‘, ‘Europa‘ en vrede en veiligheid in ons eigen land, en de rest van de wereld. En dat in een omgeving die verzuipt van het ‘nep nieuws‘, zelfs nog voordat ‘Team Visser‘ de brandkraan open zet om dit Mausoleum te redden, zoals ze in Californië ook het Mausoleum van Reagan en Nancy belangrijker vonden dan al die dorpen er omheen.

Het belangrijkste probleem is dat er nauwelijks nog iemand is die niet is grootgebracht met de opdracht om ‘effectief‘ te communiceren, waarmee bedoeld wordt dat liegen om je doel te bereiken niet immoreel is, omdat ‘iedereen‘ het doet. Toen Edward Bernays zijn inzichten over de manieren om het publiek te beïnvloeden, zodat ze je product zouden kopen, te boek stelde, en het de titel ‘Propaganda‘ meegaf, kon hij niet bevroeden hoe het de wereld voorgoed zou veranderen. Goebbels deed er zijn voordeel mee, maar in deze tijd krijgen kleuters al aangereikt hoe ze ‘effectief‘ moeten communiceren, en op moeten komen voor zichzelf, zonder acht te slaan op de noden van anderen. En het eind van het liedje is dat niemand nog zicht heeft op wat waar is, wie betrouwbaar is als ‘zender‘, en of de stress die we voelen niet is veroorzaakt door de echo van onze eigen ‘leugentjes om bestwil‘

In militaire kringen is het fenomeen van de ‘afleidingsmanoeuvre‘ van alle kanten bestudeerd, en uitgewerkt. Het is dodelijk als de eigen troepen niet meer weten wat écht is, en wat nep, en blind achter hun eigen staart aanrennen. Dat is nu al de praktijk in de ‘informatieoorlog‘ zoals die zich voor onze neus openbaart als een strijd tussen de ‘Democraten‘ en ‘Republikeinen‘ in de Verenigde Staten, waarbij niemand nog weet wat nou écht is, en wat nou de echo is van de eigen desinformatie en ‘spin‘. Zoals Robert Gore van het blog ‘Straight Line Logic‘ het provocatief stelt, met de Russen als geniale strategen, zijn ‘con artists‘ kwetsbaar als ze niet meer weten waar ze de mijnen hebben neergelegd, en wat vooruit, en wat achteruit is. Zoals de pathologische leugenaar vroeger of later ook verstrikt raakt in zijn of haar eigen leugens, en roemloos ten onder gaat. Het is oorlog in het hoofd van Barbara Visser en haar ‘Warparty-team‘, omdat ze constant op mijnen gaan staan die ze zelf hebben neergelegd. Voordat de rust kan terugkeren in de wereld, zullen ze eerst een manier moeten zien te vinden om vrede te sluiten met hun eigen duistere kanten.