Was Syrië van Trump slechts een impulsieve beslissing – of een andere gunst voor Poetin?
Indignatie redactie
6 min. lezen
Tijdens de campagne van 2016 had de toenmalige kandidaat Donald Trump een paar aandelenkoersen over de oorlogen in het Midden-Oosten die hij herhaalde op de stronk en tijdens debatten. Toen hem bijvoorbeeld werd gevraagd wat hij zou doen als de VS zouden worden aangevallen door Al-Qaida of ISIS, zei hij beroemd: “Ik zou de stront uit hen bombarderen en de olie nemen!” (Hij zou uitleggen dat hij geloofde in het ouderwetse credo: “Aan de overwinnaars gaan de buit in.”) Hij deed vaak alsof hij vanaf het begin tegen de oorlog in Irak was geweest, hoewel daar weinig bewijs voor is, en hij maakte het ook duidelijk dat hij geen nut had voor moslims, ongeacht waar ze vandaan kwamen.
Trump maakte veel lugubere, walgelijke opmerkingen over het martelen van terroristen en hun families, waarin hij waterboarding ‘en erger’ prees. Maar een van de minst opvallende van deze bloeddorstige opmerkingen was zijn overtuiging dat de VS Saddam Hoessein met rust hadden moeten laten omdat hij wist hoe meedogenloos met terroristen om te gaan en hij Iran in lijn hield met chemische wapens. Tijdens een toespraak in 2011 maakte Trump dit duidelijk:
Iran, dat voor altijd met Irak heeft gevochten. Jaren en jaren en ze waren ongeveer hetzelfde. Weet je, zo is het geëvolueerd zou je 10 voet op deze manier duwen. Ja, ze gooien wat benzine. Ze gooien een bom en gaan dan terug naar huis.
Het zou dus geen verrassing moeten zijn dat hij de acties zou ondernemen die hij afgelopen week in Syrië ondernam. Autocratische Turkse president Reccep Tayip Erdogan groen licht geven om Noord-Syrië binnen te vallen om de Koerden die ISIS vochten uit te roeien (of uit te roeien) past perfect in het wereldbeeld van Trump. Als hij Irak en Iran “voor altijd vechten” beschouwt als een soort natuurlijk fenomeen bij primitieve mensen, gelooft hij duidelijk dat Turken het doden van Koerden hetzelfde zijn. Trump zei dit vrijdagavond tegen Fox News ‘Jeanine Pirro;
Ze hebben een ongelofelijk onbeperkt aantal soldaten, want weet je, Turkije is daar. Het is hun grens. En ze vechten al vele jaren met de Koerden, al eeuwen vechten ze met de Koerden. En het is alsof sommige mensen gaan lunchen, dat is wat ze doen, ze vechten met de Koerden.
Wat kunt u doen met deze mensen? Ze vechten gewoon alsof ze gaan lunchen. Ze gooien een beetje gas. Ze gooien een bom. Ze reinigen etnisch, ze plegen genocide, ze martelen, wat dan ook. Het is gewoon hoe ze zijn, amirite?
In die rare nachtelijke verklaring waarin de Amerikaanse terugtrekking werd aangekondigd, uitgegeven door het Witte Huis nadat Trump met Erdogan aan de telefoon kwam, was het duidelijk genoeg dat Trump de invasie van Turkije in Syrië groen lichtte:
Turkije gaat binnenkort vooruit met zijn lang geplande operatie in Noord-Syrië. De strijdkrachten van de Verenigde Staten zullen de operatie niet ondersteunen of erbij betrokken zijn, en Amerikaanse strijdkrachten, die het territoriale “kalifaat” van ISIS hebben verslagen, zullen niet langer in de directe omgeving zijn.
Trump herhaalde die verklaring in de show van Pirro en zei: “Het is tijd voor ons om te vertrekken. We gaan vertrekken.”
Hij voegde eraan toe, bij wijze van bijwerking: “En weet je wat, als de Koerden iemand anders kunnen vinden of als de Koerden rondlopen …” voordat ze een irrelevante discussie begonnen over Irak en al het geld dat de VS daaraan hebben uitgegeven regio. Toen zei Trump: ‘Maar het is tijd dat we naar huis gaan. We willen ons land verdedigen. We moeten ook heel sterk zijn. We hebben een goede relatie met Rusland. We hebben een goede relatie met China.’ Daarna ging hij weg in handelsgesprekken.
De commandant van de door Koerdisch geleide Syrische Democratische Krachten, Mazloum Abdi, zei afgelopen donderdag in een telefonisch interview: “Als onze bondgenoten deze catastrofe niet stoppen voor ons volk, zal de situatie erger worden. Ik denk dat een alliantie met Assad zou kunnen gebeuren. ”
Het gebeurde. Maar een alliantie met de Syrische president Bashar al-Assad is per definitie ook een alliantie met Rusland. Zoals Reuters zondag meldde:
De Syrische regering en de door Koerdisch geleide Syrische Democratische Krachten (SDF) hebben onderhandelingen gevoerd met Russische deelname, zei een Syrische Koerdische politicus op zondag, hoopend op een deal die een Turkse aanval zou stoppen.
Ik breng dit ter sprake omdat er een opkomende conventionele wijsheid lijkt te zijn dat Trump net half-scheef ging toen hij Erdogan groen licht gaf. Rep. Liz Cheney, R-Wyo., Suggereerde zelfs dat Trump het deed omdat de Democraten een beschuldigingsonderzoek hebben ingesteld naar zijn snode activiteit met Oekraïne.
Richard Engel van NBC tweette hierover:
Seems Trump administration didn't like that the Kurds made a deal with Assad, and now pushing for a peace deal with Turkey. But it was predictable. Kurds were getting killed. In war, always rapid developments and surprises, but this seems like winging it.
— Richard Engel (@RichardEngel) October 14, 2019
Natuurlijk was het voorspelbaar. Zoals ik hierboven heb aangegeven, wist Trump vrijwel zeker dat de Koerden een deal zouden sluiten met Assad en bij uitbreiding Rusland – en dat was een deel van zijn redenering om het te laten gebeuren. De vraag is, waarom?
Ja, Trump denkt dat de Turken en de Koerden wat absurd tribaal rundvlees hebben dat zich geen zorgen maakt. Maar hij wist ook dat Russische betrokkenheid iets was dat president Vladimir Poetin zo graag wilde. Zijn nieuwe rol als bemiddelaar en machtsmakelaar in het Midden-Oosten breidt zijn wereldwijde invloed radicaal uit.
Op maandag tweette Trump dit:
….and Assad to protect the land of our enemy? Anyone who wants to assist Syria in protecting the Kurds is good with me, whether it is Russia, China, or Napoleon Bonaparte. I hope they all do great, we are 7,000 miles away!
— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) October 14, 2019
Natuurlijk kan dat worden geïnterpreteerd als meer van Trump’s arrogante houding ten opzichte van “shithole” landen die tegen elkaar vechten alsof ze lunchen. Misschien is dat alles wat er is. Maar hij lijkt zeker ongewoon attent te zijn geweest op de Russische belangen in Syrië. Na de chemische gasaanval van Assad in 2017 ontmoette Trump Poetin op de G20 in Hamburg ( waar hij de vertaler de aantekeningen liet verscheuren ), waar ze een tijdelijk staakt-het-vuren aankondigden en een vrolijke persconferentie hielden om aan te kondigen hoe mooi ze samenwerkten. Tijdens de recente G7-bijeenkomst in Frankrijk heeft hij herhaaldelijk de andere leiders gehectoriseerd om Poetin weer in de groep toe te laten, onder verwijzing naar Syrië als een primaire reden voor hem om daar te zijn. En laten we die beruchte top van Helsinki niet vergeten:
Trump’s Syria Fiasco Is Part of Putin’s To-Do List:
Trump tried to keep his talks with Putin at Helsinki last year secret from his staff and the world, but #Russia's president held up the checklist for the cameras. Syria was on it. https://t.co/VUIo1rTQbm
Me for @thedailybeast— Julia Davis (@JuliaDavisNews) October 10, 2019
Er was ook dit:
Just re-reading the IC assessment of Russian interference in the 2016 election for no reason. https://t.co/dWIeUvBDkJ pic.twitter.com/qMnLMdjAMk
— Matthew Miller (@matthewamiller) October 13, 2019
De consensus is dat Trump Erdogan “impulsief” vertelde om door te gaan en Syrië binnen te vallen en zei dat de VS geen bezwaar zou maken. (Aangezien Turkije 50 Amerikaanse nucleaire bomlocaties op zijn grondgebied heeft, dacht Erdogan waarschijnlijk dat Trump zoiets niet zou zeggen als hij het niet meende.) Het is ook mogelijk dat Trump Turkije gelukkig wilde houden omdat hij twee Trump-torens heeft Istanbul en verschillende andere actieve zakelijke ondernemingen die medewerking van Erdogan vereisen. Maar het is onmogelijk om het feit te negeren dat hoewel elke uiting van Trump buitenlands beleid kan worden toegeschreven aan zijn onwetendheid, narcisme of corruptie, om de een of andere reden ze altijd lijken toe te komen aan het voordeel van Vladimir Poetin.
