Indignatie redactie 
De beroemde muzikant Roger Waters is lange tijd een uitgesproken criticus van Israël geweest en heeft ook het westerse beleid ten aanzien van Oekraïne, Syrië en andere kwesties veroordeeld
Mede-oprichter van de beroemde rockband Pink Floyd en fervent pro-Palestina-activist Roger Waters is door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken beschuldigd van antisemitisme na een recent optreden waarin hij een outfit droeg die zou lijken op die van een nazi-officier.
https://twitter.com/nachtboekhouder/status/1666400041164996610?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1666400041164996610%7Ctwgr%5Ebd3ebd60db34fe62fc44108e22798ce9c8bd7fb4%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fnew.thecradle.co%2Farticles%2Fwashington-labels-pink-floyds-roger-waters-an-antisemite
“Het concert in kwestie, dat plaatsvond in Berlijn, bevatte beelden die zeer beledigend zijn voor Joodse mensen en die de Holocaust bagatelliseerden. De kunstenaar in kwestie Roger Waters heeft een lange staat van dienst in het gebruik van antisemitische stijlfiguren om Joodse mensen te kleineren”, aldus het ministerie van Buitenlandse Zaken op 5 juni.
Het concert vond plaats op 17 mei in Berlijn. Ongeveer een week later tweette de speciale gezant van Washington voor de bestrijding van antisemitisme, Deborah Lipstadt, een tweet waarin Roger Waters de ‘verachtelijke verdraaiing van de Holocaust’ van Waters veroordeelde.
Vele anderen beschuldigden Roger Waters op sociale media valselijk van het verheerlijken van het nazisme en aanvallen op joden.
Tijdens het concert projecteerde Roger Waters de namen van nazi-slachtoffer Anne Frank en Al-Jazeera- journalist Shireen Abu Akleh op het podium, in een boodschap die erop gericht was de dood van Anne Frank door nazi-handen gelijk te stellen aan de Israëlische moord op Abu Akleh vorig jaar.
At a Berlin concert @RogerWaters compared Anne Frank to Shireen Abu Akleh, a journalist shot while in an active combat zone. Waters seeks to compare Israel to the Nazis. He is disgracefully one of the biggest Jew haters of our time. And he is a worse musician than David Gilmour. pic.twitter.com/NNdlZSFguq
— Danny Danon 🇮🇱 דני דנון (@dannydanon) May 23, 2023
De Amerikaanse verklaring die dinsdag werd vrijgegeven, was een schriftelijk antwoord op een vraag die journalist Sam Husseini die dag stelde tijdens de briefing van het ministerie van Buitenlandse Zaken over de tweet van Lipstadt.
Tijdens de briefing zei Husseini dat het beschuldigen van Waters van antisemitisme en verheerlijking van het nazisme ‘een ongelooflijke verdraaiing is van wat er is gebeurd’.
"Is the State Department going to only use antisemitism as a way of denouncing people who stand up for Palestinian rights?"
Journalist Sam Husseini challenges the US State Department over US Ambassador Deborah Lipstadt's lies about Roger Waters. pic.twitter.com/SyCqU6zXor
— MintPress News (@MintPressNews) June 6, 2023
“Ik weet niet of je bekend bent met The Wall, mogelijk de meest klassieke rockopera in de rock-‘n-roll-geschiedenis”, zei Husseini tegen woordvoerder Vedant Patel van het ministerie van Buitenlandse Zaken, verwijzend naar het muzikale drama van Pink Floyd uit 1982, dat bekend staat als het fascisme krachtig te bekritiseren.
“Het is een duidelijke aanval op het fascisme, en toch hekelt uw ambassadeur het en doet hij alsof Roger Waters, vermoedelijk omdat hij zowel de Palestijnse rechten als de rechten van andere mensen verdedigt, een voorbeeld van antisemitisme is,” voegde hij eraan toe. De woordvoerder kon niet reageren, vandaar de schriftelijke verklaring van het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Als reactie op het concert vielen Amerikaanse, Europese en Israëlische functionarissen de Pink Floyd-ster zwaar aan, waarbij velen oproepen om zijn optredens te verbieden.
In een opiniestuk van 2 juni van Electronic Intifada over de reacties na het concert verwijst de Britse onderzoeksschrijver en auteur van Weaponizing Anti-Semitism , Asa Winstanley, naar de aanvallen op Waters als een lastercampagne en een poging om hem in diskrediet te brengen.
Hij vergelijkt de situatie ook met die van Jeremy Corbyn, de Britse politicus en vakbondsleider die systematisch het doelwit was en in de media als antisemitisch werd bestempeld vanwege zijn veroordeling van de Israëlische bezetting en mensenrechtenschendingen tegen Palestijnen.
The Israel lobby is going full @jeremycorbyn on @rogerwaters. These vicious liars can’t tolerate any major public figure taking a stand in support of the Palestinian people’s just liberation struggle from Israel’s colonial apartheid regime. They will smear anyone with any lie. https://t.co/MBnfhNvIN7
— Ali Abunimah (@AliAbunimah) May 26, 2023
In zijn eigen verdediging verwees Waters eind mei naar de campagne tegen hem als ‘aanvallen te kwader trouw van degenen die mij willen besmeuren en het zwijgen opleggen omdat ze het niet eens zijn met mijn politieke opvattingen.’
— Roger Waters ✊ (@rogerwaters) May 26, 2023
Vorige week zei Roger Waters met betrekking tot de aanslagen dat “het allemaal uit Tel Aviv komt.”
De beroemde muzikant heeft zich uitgesproken over een aantal onderwerpen naast de Israëlische bezetting van Palestina, waaronder de gevangenneming van Wikileaks-oprichter Julian Assange.
Hij heeft ook scherpe kritiek geuit op de Amerikaanse en Europese interventie in de oorlog in Oekraïne, evenals op de eenzijdige berichtgeving in de westerse media over de oorlog in Syrië.
De geïnspireerde tour van Roger Waters is een cultureel hoogtepunt voor Palestina
Toen Roger Waters zijn nummer ‘The Powers That Be’ speelde in Madison Square Garden, pakten mijn vrienden en ik onze mobiele telefoons omdat we wisten dat de naam van Shireen Abu Akleh op het punt stond te worden uitgezonden op de gigantischste schermen die ooit in een scherm zijn geperst. concertzaal, en al snel gingen we weg. Shireen Abu Akleh, naast Breonna Taylor en George Floyd.
Dat was bepaald niet de enige verwijzing naar Palestina. We zagen de apartheidsmuur door de bezette gebieden slingeren. We zagen de woorden Palestijnse rechten. En ook Jemenitische en inheemse rechten.
Opgemerkt moet worden dat in de zomer van 2022 een vooraanstaand talent de stadions in het hele land vult en over Palestina praat. Roger Waters is op sommige shows verschenen met een Palestijnse vlag. En hij verontschuldigt zich niet als hij spreekt over de Palestijnse bevrijding.
Een paar jaar geleden was dit allemaal twijfelachtig. Het verzet tegen de belangenbehartiging van Waters was hevig en deed denken aan de woede die de carrière van Vanessa Redgrave jarenlang op zijn kop zette. Hij werd bestempeld als antisemiet omdat hij opkwam voor de Palestijnse rechten.
Ik vroeg me af of hij op de zwarte lijst zou worden gezet door promotors en locaties. Er waren demonstraties buiten zijn tourevenementen van 2018. Het was duidelijk dat de behandeling van Waters andere artiesten koud maakte, toen ze zagen hoe een legende zich verzette tegen zionistische gangsters.
Er is mij verteld dat er afgelopen woensdag demonstranten waren buiten Madison Square Garden, maar het gevoel is deze keer totaal anders. De show is politieker dan de laatste tour van Waters. Het begint met die briljante grap van Waters: ‘Als jij een van die mensen bent van ‘Ik hou van Pink Floyd, maar ik kan de politiek van Roger waters niet uitstaan’, dan zou je er goed aan doen om nu meteen naar de bar te gaan. Bedankt.”
Waters komt als journalist op voor Julian Assange, door de beelden uit te zenden van de burgers die zijn gedood door een gevechtshelikopter in Bagdad, die we alleen kennen vanwege Assange, en beschuldigt Barack Obama, Donald Trump en George W. Bush als oorlogsmisdadigers.
Dit is geweldig politiek theater, opgevoerd voor grote menigten in onze grootste zalen, en ondanks degenen die de politiek van Waters beu zijn, was er afgelopen woensdagavond veel applaus voor zijn commentaar. En toen ik Roger waters in maart in Washington zag spreken , maakte hij vrolijk grapje over de andere muzikanten die zijn pleidooien negeerden om niet tegen Israël te spelen en de apartheid te normaliseren.
Ik geloof graag dat de succesvolle tour van Waters deel uitmaakt van de grote verandering die de Palestijnse zaak in de VS ondergaat. Kijk maar eens naar de recensie in de Times of Israel . Het was voor de krant heel belangrijk om het woord ‘Jodenhater’ in de kop te krijgen.
De correspondent werd kennelijk naar de Tuin gestuurd met als doel de nieuwste daad van de antisemiet te beschrijven. Maar Jordan Hoffman vond geen bewijs van antisemitisme en was opgetogen over de show (“als entertainment was het ongelooflijk. Ik denk niet dat ik in mijn leven zoiets opzichtigs heb gezien. Het geluid was ook onberispelijk”).
Met mijn andere hoed op, van muziekliefhebber, deel ik die mening. Het is een geweldige rondreis. Roger waters had gelijke delen van Pink Floyd-hits en recentere hits, zoals ‘Deja Vu’ en ‘Is This the Life We Real Want?’ Waters steunt deze site, dus de mijne is bepaald geen onbevooroordeelde mening, maar het is opmerkelijk om te zien hoe een man van eind zeventig, die al zestig jaar zo creatief en experimenteel is, op zo’n hoog niveau doorgaat.
Om dat uit te puzzelen, zou ik zeggen dat het geheim is dat roger waters van optredens houdt en van zijn publiek houdt, en dat gevoel komt door in al zijn bewegingen, en de fans reageren met bewondering. Hij is geen publiekslieveling en hij praat nooit naar beneden. Hij legt de diepten van zijn geest bloot en vertrouwt erop dat zijn publiek hem zal horen, en als ze reageren, stort hij nog meer uit. Die generositeit van geest strekt zich uit tot een aantal artiesten die Waters in de show noemt.
Van Syd Barrett, zijn sterpartner in de formatie van Pink Floyd, van Bob Dylan tot de grote vroege rocker Gene Vincent tot de Rolling Stones – Waters is open over zijn schulden aan andere muzikanten en zijn dankbaarheid voor hen. Het is niet iets dat je bij de meeste shows ziet.
Palestina is dat uiteraard ook niet. Wat verkwikkend om dat woord zo vaak te horen tijdens een groot Amerikaans concert. Laten we hopen dat het een trend is.
