Wat bezielt de tiran?

Nagenoeg elke Nederlander is bekend met het monument van Henk van Randwijk, waar hij ons voorhield dat een volk dat voor tirannen zwicht, meer dan lijf en goed zal verliezen. ‘Dan dooft het licht!’ De klassieke tiran was een ‘alleenheerser’ die niet door verkiezing of erfrecht aan de macht was gekomen, maar door een ‘staatsgreep’. Door een ‘greep naar de macht’, steunend op de controle over een lijfwacht of militie die bereid was hem gewapenderhand te beschermen.

In die versie was de tiran niet noodzakelijk een slecht persoon. Hij kon het beste voor hebben met het volk. De negatieve connotatie van ‘dwingeland’, en zelfzuchtige, wrede heerser die slechts zijn eigen belang diende, is van later datum. En dan ook van toepassing op iemand die door erfrecht of verkiezingen aan de macht is gekomen. De milde variant zouden we tegenwoordig een ‘verlichte despoot’ noemen. Max Havelaar, vrij algemeen gezien als een ‘verlicht denker’, en tegenstander van het koloniale regime in Indonesië, was een warm pleitbezorger van het concept van de ‘verlichte despoot’ voor Indonesië.

Velen die hun licht lieten schijnen over het concept van de democratie, waren van mening dat het nooit succesvol zou zijn, als het volk niet ‘geletterd’ was. Tot op de dag van vandaag zijn ‘hulpprogramma’s’ van westerse landen, of organisaties die zwaar leunen op westerse landen voor de ‘contributie’ of ‘subsidie’, met inbegrip van alles wat de ‘Verenigde Naties’ op dit vlak onderneemt, gebaseerd op de noodzaak het volk te ‘scholen’.

Tegelijk zijn we ons, zeker ook door de opkomst van het fascisme, en het communisme als openlijk dictatoriale structuren, die dreven op ‘belezen’ denkers die de basis legden, en de bouwstenen aanleverden, gaan realiseren dat ‘scholing’ ook verkeerd uit kan pakken. U ziet het hier op mijn blog terug waar ik met de nodige kracht afstand neem van de ‘consensus wetenschap’, die ik gelijkstel met religie, maar dan zonder het moralisme en de ethiek. Althans, de moraal en de ethiek als een gedeelde basis. Het betekent dus niet dat ‘wetenschappers’ immoreel en onethische zijn.

In DIT artikel wordt beschreven hoe mensen massaal kunnen kiezen voor beleid waar ze bij hun volle verstand met kracht afstand van zouden nemen, via een techniek die bekend staat als ‘gaslighting’. Het is nogal cru om te stellen dat de succesvolle tiran een ‘verlichte despoot’ is, als we het woord tiran hanteren zoals het nu begrepen wordt. Maar historische voorbeelden genoeg van ‘krachtige leiders’ die zonder electoraal mandaat de lakens uitdeelden in een land, of ‘Gemeenschap’, die door het volk op handen worden gedragen, terwijl de buurlanden hem of haar zien als een tiran. Maar ook als een krachtige leider mét een mandaat van het volk heerst, kunnen buurlanden nog steeds van oordeel zijn dat diegene een tiran is. Voor tal van volkeren in de wereld is de Verenigde Staten nu de ultieme tiran.

Waar het schimmiger en grimmiger wordt, is waar er niet één ‘krachtige leider’ herkenbaar is als de ‘alleenheerser’, maar waar een diffuus collectief, steunend op de controle over een lijfwacht of militie, via een ’staatsgreep’ de macht grijpt. Dat is het waar Eisenhower voor waarschuwde toen hij zijn zorg uitsprak over een toekomst waarin het ‘Militair-Industrieel-Complex’ de macht zou grijpen in de Verenigde Staten. Om te stellen dat hij gelijk heeft gekregen, is een ‘understatement’.

Hoewel het een tamelijk precieze aanduiding was in die tijd, aan het eind van Eisenhower’s regeerperiode, dekt die term de lading nu niet meer, omdat ‘Industrieel’ is weggevallen door de export van de ‘Industrie’ naar andere landen, en andere cruciale veranderingen, waaronder het loslaten van de ‘Goud-Standaard’ en de introductie van het ‘Zwarte Goud’ (de olie) als alternatief, gekoppeld aan een wildgroei van ‘Fiat-Geld’. Maar ook andere ontwikkelingen. In de literatuur is dat ‘Consensus Complex’ ook wel de ‘Deep State’ genoemd. Een ongrijpbaar collectief met ‘Globalistische’ ambities dat lak heeft aan de (in hun ogen) ’Tirannieke’ beperkingen van ‘Grondwettelijk’ vastgelegde burgerlijke vrijheden.

Met een beroep op ‘exceptionele omstandigheden’ wordt de ene na de ander beperking van de staatsmacht vakkundig gesloopt, om ruimte te maken voor het ‘Gezonde Verstand’ van het ‘Consensus Complex’. Hier op dit blog heb ik meer dan eens de loftrompet gestoken over de genialiteit van de ‘Founding Fathers’ in de Verenigde Staten, die het ‘Federaal’ geregeerde gebied een ‘Grondwet’ en de bijbehorende ‘Bill of Rights’ gaven, exact omdat het concept een tiran was. Een ‘alleenheerser’, die de concurrentie geen kans gaf, verdedigd door een lijfwacht of militie, die ambitieuze lieden op afstand hield. Het slopen van die ‘Grondwet’ en de bijbehorende ‘Bill of Rights’, en vergelijkbare beschermingsconstructies in andere landen, was een tijdrovende klus, maar het is gelukt. Het gereedschap dat daarvoor werd gebruikt, werd ontleend aan denkers als George Orwell, waar hij liet zien hoe ’Newspeak’ en ‘Doublethink’ mensen compleet op het verkeerde been kon zetten. Het interessante daarbij is, dat Orwell en soortgelijke denkers de bedoeling hadden mensen te waarschuwen voor de verleiding van verraderlijke tirannen, die via controle over de taal, controle kregen over het verleden, en daarmee het heden, en de toekomst, waarbij oorlog het woord werd voor vrede, slavernij het woord werd voor vrijheid, zwart het nieuwe wit zou zijn, en links werd wat voorheen rechts genoemd werd.

Evident kleven er enorme risico’s aan die verloedering en ‘zwevende’ definiëring van kernbegrippen. Scholing is in zo’n omgeving geen opsteker, waar het alleen maar meer en meer mensen inspireert om hun eigen definities te scheppen, wat gegarandeerd uitmondt in complete chaos. Concreet zien we dat onder andere terug in de herdefinitie van het begrip ‘vaccin’ in de huidige situatie, waar het niet langer betekent dat je wordt geïmmuniseerd. Voorheen vermeed men die term ‘vaccin’ dan ook voor zo’n profylaxe, zoals bij de ‘griepprik’. En het is beslist niet het enige begrip waar verregaande verwarring over is, waardoor de kwaliteit van individuele keuzes, en de vrijheid van de burger binnen een kraakhelder raamwerk van ‘in beton gegoten’ wetten, finaal wordt gesloopt. ‘Voor uw eigen bestwil’, zegt de tiran dan. En ‘Met de Beste Bedoelingen’, onderstreept het ‘Consensus Complex’. En ik geloof dat, in het gros van de gevallen.

Dat maakt het zo lastig om mensen die fout op fout stapelen, als ‘expert’, verwijten te maken. Binnen hun eigen, unieke raamwerk van moraliteit en ethiek, die in veel gevallen amper raakpunten heeft met mijn traditionele raamwerk van moraliteit en ethiek, zijn ze ‘goed bezig’. Niet anders dan u of ik. Het is daarom dat ‘gaslighting’ zo verschrikkelijk destructief is op de langere termijn, alhoewel het op de korte termijn geweldig lucratief kan zijn, en de indruk kan geven dat men ‘Lekker Bezig’ is. Het is echter suïcidaal. En enig land met een ‘Verlichte Despoot’, een klassieke tiran die richtinggeeft aan het denken en doen, veegt de vloer aan met een land, of ‘Gemeenschap’ waar het ‘Consensus Complex’ de macht naar zich toe heeft getrokken.

Waar ik er hier op hamer dat het volgens mij onjuist is om te veronderstellen dat een kwade genius een ‘Duister Complot’ heeft bedacht, en als een ‘Big Brother’ soeverein regeert vanuit de schaduw, is dat niet om u zand in de ogen te strooien. Geen gebrek aan ‘complotten’ en lieden met ‘ondoordachte initiatieven’ in ons deel van de wereld, die zich opzichtig bedienen van ‘Newspeak‘ en ‘Doublethink‘. Maar geen van hen kwalificeert als ‘Big Brother’. Het ‘Consensus Complex’ mist het overzicht, en zelfs de wil om u te leiden. In die zin is het niet alleen een teleurstelling voor de mensen die hun hoop hebben gevestigd op ‘Big Brother’, maar net zo goed voor degenen die geobsedeerd zijn door de strijd tégen ‘Big Brother’. Deze vorm van tirannie kun je niet verslaan middels een ‘staatsgreep’, of de stembus. Deze vorm van tirannie vraagt om een klassieke tiran om ons te verlossen. Een ‘Verlichte Despoot’ met zijn of haar lijfwacht of militie in het optimale geval. En dat zou niet nodig zijn als we onze verantwoordelijkheid hadden genomen, en hadden vastgehouden aan het systeem dat de staatsmacht begrenst, en die het ‘Consensus Complex’ buiten de deur had gehouden. Als we onszelf serieuzer hadden genomen, en ons niet hadden laten verleiden tot louter consumptie. Zoals de vlag er nu bij hangt, zijn we consumenten van de politieke besluitvorming, en niet de producenten.

Als consument van de politieke besluitvorming zwerven we door het warenhuis vol aanbiedingen, en leggen we beslag op de producten die ons bekoren, en negeren we de rest. De één koopt alles met ‘Klimaat’, de ander verzamelt ‘Bevrijdingsoorlogen’, of ‘Gesubsidieerde Kunst’, ‘Gesubsidieerde Sport’, ‘Gesponsorde Journalistiek’, of ‘Alles Over BN-ers’. Hoe het met elkaar samenhangt zien we niet, en het interesseert ons ook niet. Zo scheppen we allemaal onze eigen realiteit, en proberen we anderen achter ons aan te slepen, zonder acht te slaan op feiten, bewijzen, haalbaarheid, betaalbaarheid, of al dat soort criteria die thuishoren in de échte wereld. Goede kans dat u verbolgen uitroept: ‘Ja maar, dat is democratie!’. Helaas, dat is niet het geval. Dat is wat het ‘Consensus Complex’ u heeft wijsgemaakt. En ze komen u niet redden als het compleet uit de klauw loopt. De wil is er niet, en ze kúnnen het ook niet. Nog even, en het licht gaat uit. Lijf en goed bent u al kwijt. Daarover beschikt het ‘Consensus Complex’.