Indignatie redactie 
Anonieme VVD’ers beginnen aan de stoelpoten van Dilan Yesilgöz te zagen, nu haar hetze tegen Douwe Bob als een boemerang bij haar is teruggekomen. ‘Partijbronnen’ verwijten de VVD-leider tegenover de NOS “populisme”.
Ook durven ze nu te zeggen wat de rest van Nederland al veel eerder zag: Yesilgöz is niet authentiek en heeft geen overtuigend verhaal. “Met alle ophef over de tweet richting Douwe Bob heeft Yesilgöz haar eigen positie in de partij ondergraven”, tekent de NOS op uit de mond van de critici.
“Met argusogen wordt er ondertussen gekeken naar het initiatief van VVD’er Klaas Dijkhoff en zijn denktank voor de “milde meerderheid”. Die stap wordt door veel VVD’ers gezien als een ondermijning van de positie van Yesilgöz. Oud-fractievoorzitter en voormalig bewindsman Dijkhoff is nog steeds erg populair in de partij en veel mensen zien in hem een betere partijleider dan in Yesilgöz.”
De VVD-leider probeert woensdag aan damage control te doen met een video waarin ze ruim zeven minuten in de vlek blijft wrijven. “Ik denk dat mijn tweet niet heeft geholpen”, aldus Yesilgöz. Ondertussen houdt ze wel op Faberiaanse wijze vol dat haar tweet toch klopt. Ze is naar eigen zeggen alleen maar “ongepolijst soms”. Een krop sla beschikt over meer zelfreflectief vermogen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Yesilgöz weigert nog altijd haar excuses te maken aan Douwe Bob, die vanwege bedreigingen naar het buitenland is gevlucht. De politie heeft inmiddels een Amsterdamse hooligan, Bob T. geheten, opgepakt vanwege doodsbedreigingen aan het adres van de zanger.
VVD-leider Dilan Yesilgöz wás al een ramp voor Nederland, nu is ze ook nog een ramp voor de VVD. Daar voelen ze zich steeds ongemakkelijker onder het gepruts van hun leider. Een geluk bij een ongeluk, zou je haast zeggen.
Eerst zette ze met allerlei machinaties en leugens over ‘nareizen’ door asielzoekers de deur wagenwijd open voor het falende kabinet-Wilders. Nu ze met lege politieke handen staat, probeert ze de volgende verkiezingen te winnen met het napraten van Telegraaf-gewauwel en gestook over antisemitisme en collega Frans Timmermans.
Bijna vermakelijk is de manier waarop ze haar blunders verbaal probeert toe te dekken. „Ik heb het verkeerde getal genoemd bij het verkeerde onderwerp”, zei ze destijds over dat nareizen. „Maar het waren geen doelbewuste leugens. Dat raakt me.” Ze had allerlei nareiscijfers door elkaar gehaald. „Dat is een fout en dat heb ik nooit zo bedoeld.”
Het klonk alsof er ook onbedoelde leugens zijn, maar dat zal ze wel niet bedoeld hebben. In de kwestie-Douwe Bob gebeurt iets soortgelijks: ze beschuldigt hem eerst van Jodenhaat, maar beweert later dat hij geen Jodenhater is („Ik denk het niet”), alleen Jodenhaat verspreidde. Ik denk dat ze haar beschuldiging nu half intrekt, zonder excuus overigens, omdat Bob met de dood bedreigd werd door een man, die straks voor de rechter ongetwijfeld zal zeggen dat hij het niet zo bedoeld had.
Zelf krijg ik het eigenaardige gevoel – en ik bedoel het ook nog – dat Yesilgöz zich steeds meer begint te gedragen als een soort stiefzusje van Donald Trump. Veel populistisch geblaat, weinig wol. Eerder radicaal-rechts dan gewoon rechts. Liever tendentieus getwitter en ander mediabewust geëtter dan serieuze politiek bedrijven. Gretig aanschuiven bij de vrijblijvende talkshow, maar het bij een lullig eigen videootje houden nadat een artiest bedreigd wordt dankzij jouw uitspraken.
Zo kom ik toch nog, ik kan het ook niet helpen, bij de grote Trump zelf terecht. Alsof daar vorige week nog niet genoeg over geschreven is. Achteraf besef ik vooral dat daar niet goed genoeg over is geschreven – ook niet door mij moet ik met enorme tegenzin toegeven. Wél door collega Sander Schimmelpenninck maandag in de Volkskrant, geef ik met nóg meer tegenzin toe.
Vorige week beschreef ik met een beginnend traantje in de ooghoek hoe Trump op een persconferentie empathisch gereageerd had op een BBC-journaliste uit Oekraïne wier man daar als soldaat vocht. Ze smeekte Trump om meer Patriots opdat Oekraïne zich beter kon beschermen tegen Poetins luchtaanvallen. Hij zou zijn best doen, beloofde Trump: „Ik kan zien dat het u veel doet.”
Enkele dagen later blijkt hoeveel het Trump doet: niksnothing. Hij gaat minder wapens leveren aan Oekraïne. Poetin mag zijn gang gaan, Oekraïne kan barsten. Het charme-offensief van Rutte heeft niets geholpen, we zijn, onze sneue koning en koningin incluis, voorgelogen door de machtigste oplichter van de wereld. „Nog steeds wordt Trump onderschat”, schreef Schimmelpenninck, „Ruttes toneelspel was geen kunststukje, maar een maffiose vernedering.”
Ja, Trump is de maffiabaas die in de film Scarface zegt: „I always tell the truth even when I lie.”
