Wat de coronaviruscrisis onthult, is dat EU de lidstaten keihard laat vallen

De uitbraak van het coronavirus toont de absolute overbodigheid van de EU aan. Ieder EU lidstaat opereert in zijn eentje en van de EU kunnen we tips als handen wassen verwachten. Rusland komt Italië te hulp en Brussel is in geen velden of wegen te bekennen.

zullen terugkeren naar nationale belangen wanneer extreme omstandigheden dit vereisen. Hoewel dergelijke onthullingen misschien niet het directe einde van de Europese Unie betekenen, slaan ze het fundament onder de organisatie die solidariteit als kernwaarde heeft, weg.

Coronavirus is echter niet het enige recente probleem dat de levensvatbaarheid van de Europese Unie in twijfel trekt.

De huidige crisis aan de Grieks-Turkse grens heeft de EU niet alleen als onbehulpzaam maar ook als onverantwoordelijk aangetoond: de EU heeft een reeds door horden vluchtelingen overweldigd Griekenland in de steek gelaten en laat het de ruzie met Turkije zelf uitzoeken. Dit ondanks de kennelijk alleen theoretisch retorische steun van de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, die Griekenland het “schild” van Europa noemde.

Naast de halfslachtige pogingen van Europa om de uitbraak van het coronavirus aan te pakken, beval de EU-commissaris voor binnenlandse zaken, Ylva Johansson, dat Griekenland de migranten die Erdogan naar de grens heeft vervoerd, moet toestaan ​​asiel aan te vragen. De Griekse premier Kyriakos Mitsotakis had eerder aangekondigd dat Griekenland alle asielaanvragen schorste op grond van artikel 78, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, dat luidt:

“Indien een of meer lidstaten worden geconfronteerd met een noodsituatie die wordt gekenmerkt door een plotselinge toestroom van onderdanen van derde landen, dan kan de Raad, op voorstel van de Commissie, voorlopige maatregelen nemen ten behoeve van de betreffende lidstaat.”

Ylva Johansson zei echter dat de commissie niet zou voorstellen om het recht op asiel op te schorten:

‘Individuen in de Europese Unie hebben het recht om asiel aan te vragen. Dit staat in het verdrag, dit staat in het internationaal recht. Dit kunnen we niet opschorten.’

Het gezond verstand opschorten is blijkbaar iets waar de EU wel volledig toe in staat is. Terwijl Johansson haar irrationele eisen stelde aan Griekenland in een tijd dat Europa op het punt stond te worstelen met de uitbraak van het coronavirus, leek de Duitse bondskanselier Angela Merkel te zwichten voor de chantage van Erdogan en zijn migranten. Minder dan twee weken nadat Erdogan duizenden migranten naar de grens met Griekenland had vervoerd, zei Merkel volgens een rapport van Die Welt dat ze “met al haar kracht” zou werken om “de overeenkomst tussen de EU en Turkije naar een nieuw niveau te tillen”.

De overeenkomst waarnaar Merkel verwees, is de deal uit 2016 tussen de EU en Turkije. Hierbij zou Turkije migranten vast te houden in ruil voor zes miljard euro. Tot nu toe had de EU zich minder gericht op de andere eisen van Turkije, die ook in de deal van 2016 waren opgenomen, maar de recente verklaring van Merkel bracht de problemen weer in beeld: visumvrij reizen voor Turken in de EU, belastingvrij verkeer van Turkse goederen binnen de EU, het opzetten van een “veilige zone” in Noord-Syrië en het hervatten van regelmatige ontmoetingen tussen Turkije en de EU.

Als de EU visumvrij reizen voor Turken zou goedkeuren – zouden miljoenen Turken en migranten met een Turks paspoort legaal de EU kunnen binnenkomen en daar mogelijk “verdwijnen”. Nu het breekpunt al was bereikt, zou de EU een heel ander soort “Europese” Unie worden met Turkije, een land van 80 miljoen mensen, letterlijk uitgenodigd om Europa binnen te komen.

Duitsland heeft ook meer geld toegezegd voor Turkije. Volgens Deutsche Welle vertelde Merkel aan Erdogan dat ze bereid was de EU-middelen voor “de zorg voor vluchtelingen in Turkije in ruil voor Ankara te verhogen, zodat duizenden vluchtelingen die de Turks-Griekse grens probeerden over te steken” werden tegengehouden.

De chantage van Turkse migranten werkte verrassend goed en bijzonder snel. “We mogen niet toestaan ​​dat vluchtelingen tot pionnen worden gemaakt voor geopolitieke belangen”, kondigde de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas aan het begin van de Griekse grenscrisis aan. ‘Het maakt niet uit wie het probeert, ze moeten rekening houden met ons verzet.’ Duitsland, en daarmee de EU, is ontmaskerd als een kaartenhuis. Naarmate het huis verzakte, twijfelde de wereld er niet aan dat Erdogan de show leidde.

Bijgevolg kondigde Erdogan op 18 maart aan dat de door hem georkestreerde migrantencrisis officieel voorbij was: Turkije sloot de grenzen met Griekenland en Bulgarije, ogenschijnlijk vanwege het coronavirus. The Telegraph haalde berichten aan van de Turkse nieuwswebsite Medyascope dat er ongeveer 150 bussen klaar stonden om migranten van de grens op te halen en terug te brengen naar Istanbul en vluchtelingenkampen. Erdogan kreeg wat hij wilde.

Alles wat Erdogan moet doen, is achterover leunen en wachten tot de EU, met Merkel aan het roer, aan zijn eisen voldoet.

bron:vrijspreker.nl