Indignatie redactie 
- De echte “olifant in de kamer” die niet wordt aangepakt, is echter waar de protesten van Hong Kong echt over gaan: 2047, wanneer Hong Kong wordt verondersteld aan China te worden overgedragen zonder enige bescherming van “één land, twee systemen”. Wat dan?
Protesten in de Speciale Administratieve Regio Hongkong van de Volksrepubliek China (SAR) – die begin juni begonnen met demonstranten die een wetsvoorstel aan de kaak stellen om de uitlevering van SAR-inwoners aan het vasteland toe te staan voor berechting door Chinese communistische rechtbanken – zijn hun 12e week en vertonen geen tekenen van vermindering. Ze worden hoe dan ook steeds strenger, met oproepen voor het ontslag van de regering van Hong Kong Chief Carrie Lam, naast andere verruimende eisen. De zich ontvouwende gebeurtenissen bieden de leiders van de Communistische Partij in Beijing een serieus dilemma : de protesten onderdrukken met militair geweld of wachten tot ze doodgaan.
Volgens een recente analyse in Bloomberg :
“In theorie kan [Chinese president] Xi [Jinping] de autonomie van Hong Kong snel afschaffen en het garnizoen van de stad ’s nachts activeren. Maar de waarschijnlijkheid van het mobiliseren van troepen blijft laag en de gevolgen hiervan – voor zowel China als Xi persoonlijk – is potentieel veel groter dan het omgaan met de politieke en economische gevolgen van de protesten, niet in het minst omdat hij al bezig is met een schadelijke handelsoorlog met Amerikaanse president Donald Trump. ‘
Naar verluidt waren de protesten in Hong Kong onderwerp van debat tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van huidige en voormalige communistische Chinese leiders, die begin augustus in Beidaihe werd gehouden. De discussies omvatten waarschijnlijk mogelijke handelwijzen die de regering Xi zou kunnen nemen, zoals het aanmoedigen van het bedrijfsleven in Hong Kong om een einde te maken aan de demonstraties, teneinde de economische stabiliteit te herstellen door de recente negatieve trends in de detailhandel, door toeristen gegenereerd, om te keren inkomen en nervositeit bij buitenlandse investeerders.
Beijing gebruikt momenteel een versie van deze optie, maar door demonstranten in een slecht daglicht af te beelden – hen te beschuldigen’terroristen’ te zijn die worden gemanipuleerd door ‘buitenlandse troepen’ die eropuit zijn China te schaden – en hen te waarschuwen te stoppen met ‘spelen met vuur’.
Chinese staatsmedia beschuldigden de demonstranten van het voeren van een ‘ kleurenrevolutie ‘. De naam weerspiegelt de gevoeligheid van Beijing voor hoeveel van de voormalige satellieten van de USSR zich met succes hebben afgescheiden van het Sovjetrijk, met verschillende kleuren van de regenboog als symbool van hun revolutionaire intentie.
Beijing probeerde ook de demonstranten in diskrediet te brengen via honderden nepaccounts op sociale media. Tot hun eer hebben Facebook en Twitter de toegang van de Chinese overheid tot die accounts stopgezet .
Een krachtigere optie die de regering van Xi zou kunnen overwegen, is de infiltratie van de lokale politie van Hongkong met het garnizoen van het People’s Liberation Army. Beijing kan niet rekenen op de loyaliteit van de politie van Hong Kong, waarvan vele leden naaste familieleden van de demonstranten zijn.
Bovendien is de politie in Hong Kong niet in staat gebleken de protesten te beheersen, veel minder te beëindigen. Carrie Lam erkent deze realiteit en zou de tussenkomst van de People’s Armed Police (PAP) kunnen vragen , een paramilitaire troepenmacht gestationeerd in de nabijgelegen stad Shenzen in de Chinese provincie Guangdong.
Het kan echter zijn dat een katholieke Lam niet graag een formeel verzoek zou indienen, omdat een hardhandige Chinese interventie de onafhankelijkheid van de economische, politieke en religieuze instellingen van Hong Kong in gevaar zou kunnen brengen .
Als alternatief zou het Verbindingsbureau van de Volksrepubliek China het lokale bestuur van Lam kunnen omzeilen en de PAP , de meest effectieve arm van China tegen binnenlandse strijd, kunnen inzetten . Als deze optie wordt uitgeoefend, wordt Hong Kong volledig omzeild door het Chinese ministerie van Defensie.
Elke beweging van Beijing om de bevolking van Hong Kong’s eis voor de volledige uitvoering van hun democratische rechten agressief te onderdrukken, zou buitenlandse investeringen verder belemmeren, waardoor de economische blauwdruk van het Chinese Belt and Road Initiative ernstig zou worden uitgehold . Een militaire oplossing zou de bloemrijke retoriek van Xi van een “win-win” internationaal systeem maken en het onthullen als onderdeel van zijn plan om zijn wereldwijde hegemonische ambities te vervullen . Vasteland en archipel Zuidoost-Aziatische landen zoeken waarschijnlijk alternatieven voor Chinees regionaal leiderschap. Een dergelijk alternatief zou een Amerikaanse Indo-Pacific gemeenschap van landen kunnen zijn.
Bovendien zou elke hardhandig optreden tegen de demonstranten in Hong Kong Taiwan en waarschijnlijk alle anderen ervan weerhouden om steun te overwegen voor het ” één land, twee systemen ” -beleid van Beijing om de impasse van het eiland met de Volksrepubliek van het vasteland op te lossen.
De regerende Communistische Partij van China zou daarom kunnen besluiten dat een gewapende onderdrukking van de demonstraties in Hong Kong te duur, economisch, politiek en in termen van public relations zou zijn. Als dat zo is, kan de Xi-regering in plaats daarvan besluiten de crisis op te heffen door Lam te gelasten protestleiders te ontmoeten en overeen te komen om uitleveringswetgeving op te schorten en een commissie op te richten om de lokale brutaliteit van de politie te onderzoeken – beide oorspronkelijke eisen van de demonstranten.
Hoewel een dergelijke manoeuvre de reputatie van Xi internationaal ten goede zou kunnen komen, zouden zijn rivalen binnen de Communistische Partij hem kunnen bekritiseren voor wat zij beschouwen als daden van zwakte en capitulatie voor de demonstranten, wat mogelijk zou aanmoedigen wat Xi de grootste bedreiging zou vinden: oppositie van zijn eigen 1,5 miljard mensen op het vasteland, die ook stiekem misschien meer vrijheid in hun leven wensen. China is een totalitaire macht die geen bron van onafhankelijk denken kan bedwingen. Bang dat de protesten in Hong Kong besmettelijk kunnen blijken te zijn, is Beijing eerder geneigd de demonstranten te verpletteren dan af te staan.
Xi kan beoordelen dat elke opprobrium die door Beijing wordt doorstaan als het geweld tegen de demonstranten zou gebruiken, zou verdwijnen, net zoals 30 jaar geleden toen de voormalige Chinese leider Deng Xiaoping het bloedbad van studentenprotesters in 1989 op het Tiananmen-plein beval .
Aangezien China schijnbaar zijn opties blijft wegen, lijkt elk optimisme van de kant van de demonstranten en het Westen voorbarig.
De echte ‘olifant in de kamer’ die niet wordt aangepakt, is echter waar de protesten van Hong Kong echt over gaan: 2047, wanneer Hong Kong wordt verondersteld aan China te worden overgedragen zonder enige bescherming van “één land, twee systemen”. Wat dan?
