Indignatie redactie 
Na Wagners ‘rebellie’ in Rusland – die niets meer was dan een flagrante poging tot staatsgreep, en een PR-stunt gedemonstreerd door Prighozins eersteklas theatrie – veranderde de opwinding van de NAVO en het Collectieve Westen over de mogelijkheid dat Rusland zou afglijden in chaos en burgeroorlog al snel in totale chaos. teleurstelling.
Het eerste ontwerp van de buitengewone gebeurtenissen die plaatsvonden in Rusland op The Longest Day – zaterdag 24 juni – leidt ons naar een heel nieuw blik wormen.
De wereldwijde meerderheid wil dolgraag weten wat er daarna gebeurt. Laten we de belangrijkste stukken op het schaakbord bekijken.
Minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov komt ter zake: hij heeft iedereen eraan herinnerd dat de modus operandi van de Hegemon erin bestaat om couppogingen te steunen wanneer dit nuttig kan zijn. Dit sluit aan bij het feit dat de FSB actief onderzoekt of en hoe westerse inlichtingendiensten betrokken waren bij The Longest Day.
President Poetin had niet ondubbelzinniger kunnen zijn:
“Ze [het Westen en Oekraïne] wilden dat Russische soldaten elkaar zouden vermoorden, zodat soldaten en burgers zouden sterven, zodat Rusland uiteindelijk zou verliezen, en onze samenleving uiteen zou vallen en zou stikken in bloedige burgeroorlog (…) Ze wreven hun handen, dromend van wraak voor hun mislukkingen aan het front en tijdens het zogenaamde tegenoffensief, maar ze hebben een verkeerde berekening gemaakt.
Cue naar het collectieve Westen – van staatssecretaris Anthony Blinken tot nu toe – die verwoed probeert afstand te nemen, zelfs toen de CIA via haar kenmerkende spreekbuis, de Washington Post, uitlekte dat ze wisten van ‘de rebellie’.
De agenda was pijnlijk duidelijk: Kiev die op alle fronten zou verliezen, zou ritueel worden begraven door kamerbrede berichtgeving over de nep-Russische ‘burgeroorlog’.
Er is nog geen smoking gun. Maar de FSB volgt verschillende aanwijzingen om aan te tonen hoe “de rebellie” door de CIA/NAVO is opgezet. De spectaculaire mislukking maakt de aanstaande NAVO-top van 11 juli in Vilnius nog gloeiender.
Net als Lavrov zetten de Chinezen ook de achtervolging in: de Global Times beweerde dat het idee van “Wagners opstand die het gezag van Poetin verzwakt, wishful thinking van het Westen is”, terwijl het “sterke afschrikkingsvermogen” van het Kremlin zijn gezag verder vergroot. Dat is precies de lezing van de Russische straat.
De Chinezen kwamen tot hun conclusie na een cruciaal bezoek van vice-minister van Buitenlandse Zaken Andrei Rudenko, die prompt op zondag 25 juni naar Peking vloog. Zo werkt het ijzersterke strategische partnerschap in de praktijk.
“De rebellie” als PR-stunt
Misschien wel de beste verklaring tot nu toe van de moeren en bouten van The Longest Day is gegeven door Rostislav Ischenko.
De wereldwijde meerderheid zal zich verheugen dat Prighozins theatrie uiteindelijk het collectieve Westen versuft, verward en verbrijzeld achterliet: was het niet de bedoeling dat de hele zaak totale chaos ontketende binnen de Russische samenleving en het leger?
Zelfs terwijl de valse, razendsnelle “muiterij” aan de gang was, bleef Rusland de strijdkrachten van Kiev beuken – die overigens aangaven dat de hoofdfase van het “tegenoffensief” precies op 24 juni ’s nachts zou worden gelanceerd. . Dat was, voorspelbaar, alweer een bluf.
Terug naar de Russische straat. “De rebellie” – ingebouwd in een zeer ingewikkeld complot – werd uiteindelijk algemeen geïnterpreteerd als gewoon de zoveelste militaire demonstratie (door ceremoniemeester Prighozin, niet door de overgrote meerderheid van Wagner-soldaten). “De rebellie” bleek een westerse pr-stunt te zijn, een serie (uiteindelijk vervaagde) foto’s voor wereldwijde consumptie.
Maar nu zullen de dingen ongetwijfeld veel serieuzer worden.
Lavrov wees nogmaals op de rol die wordt gespeeld door de altijd zelfverheerlijkte Le Petit Roi, Emmanuel Macron, precies daar met de Verenigde Staten: “Macron zag duidelijk in de ontwikkelingen een kans om de dreiging te realiseren dat Oekraïne handelt met Rusland een strategische slag, een mantra waar de NAVO-leiders zich aan hebben vastgehouden.”
Dus net als Kiev en de collectieve westerse media, voegde Lavrov eraan toe, blijft Macron deel uitmaken van een enkele “machine” die tegen Moskou werkt. Dat sluit aan bij Poetin, die over de interventie van Macron op zondag verklaarde dat “de hele westerse militaire, economische en informatiemachine tegen ons in gang is gezet”.
En dat is een feit.
Wedden op een “economische blokkade op lange termijn”
Een ander feit draagt bij aan de meer onheilspellende wolken aan de horizon.
Terwijl niemand oplette, vond er precies op de noodlottige 24 en 25 juni een minicongres van nationale veiligheidsfunctionarissen plaats in Kopenhagen.
Ze hadden het waarschijnlijk over ‘vrede in Oekraïne’. De voorzitter was niemand minder dan de Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan.
Aanwezig op de bijeenkomst waren Brazilië, Duitsland, het VK, Frankrijk, Italië, Denemarken, India, Canada, Saoedi-Arabië, Turkije, Zuid-Afrika, Japan, Oekraïne – en de spreekwoordelijke eurocraat van de niet-soevereine EU.
Let op de G7-meerderheid, zij aan zij met drie BRICS-leden en twee aspirant-BRICS+-leden.
“Vrede in Oekraïne” betekent in deze context het zogenaamde 10-punten “Zelensky-vredesplan”, dat een totale Russische strategische nederlaag inhoudt – compleet met het herstel van Oekraïne binnen de grenzen van 1991 en de betaling van kolossale “herstelbetalingen”. door Moskou.
Geen wonder dat China er geen deel van uitmaakte. Toch waren er drie BRICS – noem ze de zwakste knooppunten. BRICS- en BRICS+-toekomstige leden vormen de zes “swing-staten” die meedogenloos het hof zullen worden gemaakt en/of onderworpen aan hardcore Hybrid Wars door de Hegemon om zich te “dragen” als het om Oekraïne gaat: Brazilië, India, Zuid-Afrika, Turkije, Saoedi-Arabië, en Indonesië.
Dan is er het elfde EU -sanctiepakket, dat de economische oorlog tegen Rusland naar een geheel nieuw niveau tilt, zoals werd bevestigd door waarnemend permanent vertegenwoordiger bij de EU, Kirill Logvinov.
Logvinov legde uit hoe “Brussel van plan is om zoveel mogelijk landen mee te sleuren in deze oorlog (…) doel om een soort langdurige economische blokkade tegen ons land op te zetten.”
Dat is het onverdunde territorium van de hybride oorlog – en de belangrijkste doelen zijn de zes ‘swing states’.
Logvinov merkte op dat “de EU altijd de voorkeur geeft aan chantage en dwang. Aangezien de EU voor veel landen de grootste economische partner blijft, evenals een bron van investeringen en een financiële donor, heeft Brussel duidelijk genoeg invloed om druk uit te oefenen. De strijd van de EU tegen het omzeilen van sancties zal dus naar verwachting langdurig en compromisloos zijn.”
Dus welkom bij extraterritoriale sancties, EU-stijl, op de zwarte lijst plaatsen van bedrijven uit derde landen die “verdacht” worden van wederuitvoer van verboden goederen naar Rusland of die zich bezighouden met oliehandel zonder rekening te houden met de zogenaamde Russische olieprijsplafond.
Plezier in de Wit-Russische zon
Wat wordt tussen zoveel goedkope spanning de volgende rol van de hoofdrolspeler in The Longest Day (en zelfs daarvoor)? En maakt het uit?
Chinese geleerden herinneren ons er graag aan dat tijdens de onrust in China – bijvoorbeeld aan het einde van de Han- en Tang-dynastieën – de reden altijd was dat krijgsheren de bevelen van de keizer niet opvolgden.
De janitsaren van het Ottomaanse rijk – hun toenmalige Wagner – waren bedoeld om de sultan te beschermen en zijn oorlogen te voeren. Ze beslisten uiteindelijk wie de sultan kon worden – net zoals legioensoldaten van het Romeinse rijk uiteindelijk beslisten wie keizer zou worden.
Chinees advies is altijd vooruitziend: pas op hoe u uw soldaten gebruikt. Zorg ervoor dat ze geloven in waar ze voor vechten. Anders zullen ze zich omdraaien om je te bijten.
En dat brengt ons ertoe dat Prighozin opnieuw zijn verhaal verandert (hij is een specialist op dit gebied).
Hij zegt nu dat 23-24 juni slechts een “demonstratie” was om zijn onvrede te uiten. Het belangrijkste doel was om de superioriteit van Wagner over het Russische leger te bewijzen.
Nou, dat wist iedereen: Wagner-soldaten zijn nu al meer dan 10 jaar dag in dag uit in gevecht in Libië, Syrië, de Centraal-Afrikaanse Republiek en Oekraïne.
En daarom kon hij opscheppen dat “Wagner 700 km vooruitging zonder enige weerstand te ontmoeten. Als Rusland hen vanaf het begin had gevraagd de oorlog te leiden, zou dat in de nacht van 24 februari 2022 voorbij zijn geweest.”
Prighozin zinspeelt ook op een deal met Wit-Rusland, waardoor er extra oorlogsmist ontstaat rond een mogelijke overdracht van Wagner onder Wit-Russische jurisdictie. De NAVO is bij voorbaat al doodsbang. Verwacht meer explosieve militaire budgetten – die volgende maand op de Vilnius-top zullen worden opgelegd.
In Wit-Rusland, in de regio Mogilev, worden al kampen gebouwd voor ten minste 8.000 Wagner-strijders, volgens “Vyorstka” (“Layout”).
Het echte verhaal erachter is dat Wit-Rusland al geruime tijd een mogelijke aanval uit het hondsdolle Polen verwacht. Parallel hiermee zou Moskou, net zoals de NAVO in een extra freakout-modus zou kunnen brengen, de opening van een nieuw front tussen Lviv en Kiev overwegen.
Wagner in Wit-Rusland is volkomen logisch. Het Wit-Russische leger is niet bepaald sterk. Wagner stelt het westelijke front van Rusland veilig. Dat zal de NAVO een grote hel bezorgen – zelfs figuurlijk – en hen dwingen nog meer astronomische bedragen uit te geven. En Wagner kan met plezier luchthavens in Wit-Rusland gebruiken om zijn – omgedoopte – activiteiten in West-Azië en Afrika voort te zetten.
Alles wat er sinds The Longest Day is gebeurd, maakt deel uit van een nieuwe dramatische plotwending in een lopende serie – veel aangrijpender dan wat Netflix ook te bieden heeft.
Maar wat de meerderheid van de Russische publieke opinie echt lijkt te verwachten, is niet weer een kluchtige Ride of the Walküre. Ze verwachten een serieuze drooglegging van het bureaucratische moeras in Sovjetstijl en een echte inzet om deze “bijna oorlog” zo snel mogelijk tot een logische conclusie te brengen.
