Indignatie redactie 
Ze kunnen het gewoon niet laten: na twee en een half jaar bezig geweest te zijn met pogingen om president Trump te wippen, hebben de Amerikaanse Democraten nu weer een nepzaak uit de hoge hoed getoverd om het ontslag van Trump te bewerkstelligen. De Democratische partij, een oppositie die geen echte politieke alternatieven te bieden heeft, probeert met loze beschuldigingen van de president af te komen.
Nu de “Russiagate-act” mislukte met het door Team Clinton betaalde dossier, en ondanks het langdurige miljoenen-dollar-Mueller-onderzoek zou het dit keer moeten lukken met een Oekraïne-gate. Op naar de volgende Impeachment-ronde.
Maar hoogmoed kon wel eens voor de val komen. Het was Joe Biden, de vice-president van Obama, die in het openbaar opschepte dat hij Oekraïne had gedwongen te stoppen met het corruptie-onderzoek van het bedrijf waar zijn zoon Hunter in de raad van bestuur zat. Het was te verwachten dat de Trump-haatmedia nu de Amerikaanse president aan de schandpaal proberen te nagelen.
Tijdens een telefongesprek in juli, meldde een anonieme klokkenluider in de Wall Street Journal; zou Donald Trump niet alleen druk hebben uitgeoefend op de Oekraïense president Selensky om een mogelijke concurrent bij de verkiezingen van 2020, de Democraat en ex-vice-president Joe Biden te onderzoeken; anders, dreigde hij, zouden de VS betalingen aan Oekraïne opschorten.
Een duidelijk geval van machtsmisbruik en poging tot verkiezingsmanipulatie, menen de Democraten en haalden hiermee het onderwerp “impeachment” weer eens van stal. Maar het schot lijkt averechts te werken en dat hoeft niet eens een nieuw Mueller-rapport of verder onderzoek te vereisen. Dat komt omdat Trump onlangs het transcript van zijn telefoontje met de Oekraïense president Selensky heeft vrijgegeven.
Ondertussen wordt er niets gezegd over het feit dat de Obama-regering herhaaldelijk heeft toegegeven dat zij $ 5 miljard heeft geïnvesteerd om de staatsgreep in Oekraïne te lanceren. Onmiddellijk daarna begon de grote inval van de Amerikanen in de hoofdstad in Oekraïne. De zoon van de Amerikaanse vice-president Biden, Hunter Biden, stond vooraan in de rij van profiteurs. Zoals de Amerikaanse krant The Hill in april 2019 meldde blijkt uit Amerikaanse bankgegevens dat de beleggingsmaatschappij van Hunter Biden, Rosemont Seneca Partners LLC, gevestigd in de VS, van 2014 tot 2015 regelmatig geldoverboekingen van Burisma Holdings ontvangt. hebben. Dat was een goede $166.000 per maand, die vooral in de zakken van Hunter Biden zijn beland.
In de nadagen van de Obama-regering reisde vice-president Joe Biden met een “zwanenzang” naar Oekraïne, een notoir corrupt land waar hij de “point person” van de regering was geweest. Aan de vooravond van deze reis kondigde het land aan dat het een strafrechtelijk onderzoek zou beëindigen naar een bedrijf dat te maken had met het verlies van $ 1,8 miljard aan hulpfinanciering – een bedrijf waarvan in de raad van bestuur ook Biden’s zoon Hunter zat.
De omgang van de familie Biden met dit Oekraïense bedrijf hield in dat één van de meest beruchte maffia-bankiers van het land, Ihor Kolomoisky, van de visumverbodlijst van de Amerikaanse overheid werd gehaald. Onder het leiderschap van Joe Biden ging $ 3 miljard aan hulp naar Oekraïne, en het bedrijf van zijn zoon was betrokken bij de verdwijning van zoals gezegd $ 1,8 miljard van dat geld.
Peter Schweizer onthulde de rol van de voormalige vice-president in zijn nieuwe boek “Secret Empires: How the American Political Class Hides Corruption and Verriches Family and Friends.” Het schandaal belandt in de doofpot als blijkt dat Biden naar verluidt mee wou doen aan de Amerikaanse presidentsverkiezing in 2020.
In maart 2014 kondigde toenmalig staatssecretaris John Kerry de Amerikaanse steun voor de nationalistische regering van Oekraïne aan, een maand nadat een door de Amerikanen gefinancierde en ondersteunde massale opstand de pro-Russische president Viktor Janoekovitsj uit zijn ambt duwde en hierdoor een overeenkomstige pro-Russische opstand in het oosten ontstond.
Op 16 april 2014 had Biden een ontmoeting met Devon Archer, een voormalige fundraiser voor John Kerry’s presidentiële run in 2004 en zakenpartner in Rosemont Capital met Biden’s zoon Hunter – federale agenten zouden Archer later in mei 2016 arresteren voor het oplichten van een Amerikaanse inheemse iIndianenstam.
Minder dan een week later (22 april) kwam een aankondiging dat Archer lid was geworden van de raad van bestuur van Burisma, een wazig Oekraïens aardgasbedrijf. Op 13 mei zou Hunter Biden ook toetreden tot de raad van bestuur van het bedrijf.
Op de dag vóór Archers aanstelling, 21 april, landde de vice-president in Kiev voor vergaderingen op hoog niveau met Oekraïense ambtenaren. Hij zette alles op alles om $ 1 miljard van de VS en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) in Oekraïne te investeren.
De aanwezigheid van de vice-president helpt bij het verklaren van een raadsel. Burisma huurde zijn zoon en Archer in, ondanks het feit dat geen van beiden ervaring had in de energiesector. Schweizer merkt op: “De keuze van Hunter Biden om de transparantie en de corporate governance van Burisma te regelen, is vreemd, omdat Biden weinig of geen ervaring heeft met de Oekraïense wetgeving of als professionele juridische adviseur”.
Bovendien leek Hunter Biden “niet te worden afgeschrikt door het feit dat toen hij toetrad tot het bestuur van Burisma, het Britse Serious Fraud Office (SFO) 23 miljoen dollar van de bankrekeningen van (oprichter Mykola) Zlochevsky in beslag nam.” Bovendien, een jaar nadat Biden bij het bedrijf kwam werken, “waarschuwden ervaren waarnemers uit de branche investeerders dat Burisma nog steeds een bedrijf was dat vermeden moest worden.”
Aan de andere kant is Oekraïne een van de meest corrupte landen ter wereld. Van de 148 landen die door het World Economic Forum zijn onderzocht, scoort Oekraïne plaats 143 voor eigendomsrechten, plaats 130 voor “onregelmatige betalingen en steekpenningen”, plaats 133 voor “voorkeur bij beslissingen van overheidsfunctionarissen” en plaats 146 voor “bescherming van de belangen van minderheidsaandeelhouders”.
Zlochevsky richtte in 2006 in Cyprus Burisma op. Hij diende als minister van natuurlijke hulpbronnen onder Janoekovitsj en gaf zichzelf de vergunningen om de overvloedige gasvelden van het land te ontwikkelen. Hij had ook een zwak voor weelde, het runnen van een super-exclusieve modeboetiek had hij naar zichzelf vernoemd.
De belangrijkste dochterondernemingen van Burisma hebben uiteindelijk hetzelfde bedrijfsadres gedeeld als het aardgasbedrijf dat wordt gecontroleerd door de Oekraïense oligarch Ihor Kolomoisky. Hij bestuurde de grootste financiële instelling van het land, ProvatBank, via welke onderneming de Oekraïense militairen en overheidswerknemers werden betaald. Hij was ook eigenaar van mediabedrijven en luchtvaartmaatschappijen. In strijd met de Oekraïense wetgeving, handhaafde hij de Oekraïense, Israëlische en Cypriotische paspoorten.
Kolomoisky verwierf een reputatie van geweld en wreedheid, samen met wetteloosheid. Rivaliserende oligarchen hebben hem aangeklaagd wegens vermeende betrokkenheid bij “moorden en onthoofdingen” met betrekking tot een zakelijke deal. Naar verluidt gebruikte hij ook “huurlingen gewapend met honkbalknuppels, ijzeren staven, gas- en rubberkogelpistolen en kettingzagen” om een staalfabriek over te nemen in 2006. Hij bouwde zijn rijk van miljarden dollars door andere bedrijven te “plunderen” en hen te dwingen zich te onderwerpen aan zijn eigen gebruik van brute kracht.
Om deze en andere redenen plaatste de Amerikaanse regering Kolomoisky op haar lijst van visumverboden en verbood men hem legaal het land binnen te komen. In 2015 echter, nadat Hunter Biden en Devon Archer waren toegetreden tot Burisma’s bestuur, kreeg Kolomoisky toegang tot de VS.
Archer en de jongere Biden brachten echter andere voordelen voor Burisma. Archer vertegenwoordigde het bedrijf op de Louisiana Gulf Coast Oil Exposition in 2015. Biden sprak op de conferentie Energy Security for the Future in Monaco. De zoon van de vice-president bracht de broodnodige legitimiteit voor het schimmige gasbedrijf. Minder dan een maand nadat Archer toetrad tot het bestuur van Burisma, huurde het bedrijf een andere Kerry-lakei in, David Leiter, als lobbyist in Washington D.C. Hij lobbyde met succes voor meer hulp aan het land.
Zowel Biden als Kerry verdedigden de $ 1,8 miljard aan door de belastingbetaler gefinancierde leningen, die met dank aan het IMF aan Oekraïne moesten worden verstrekt. Dat geld zou rechtstreeks door Kolomoisky’s PrivatBank gaan waarna het zou verdwijnen.
Volgens de Oekraïense anticorruptiewaakhond Nashi Groshi was deze transactie van $ 1,8 miljard met behulp van nepcontracten gewoon een asset-overhevelings-operatie.
In december 2016 werd de Oekraïense overheid gedwongen de Privatbank te nationaliseren door de spaargelden van de Oekraïners aan te spreken. Een Oekraïense wetgever noemde het de “grootste diefstal van de Oekraïense staatsbegroting van het millennium.”
In februari 2016 legde de Oekraïense regering beslag op de activa van oprichter Zlochevsky van Burisma en plaatste hem op de lijst van gezochte personen van Oekraïne. Het kantoor van de Oekraïense procureur-generaal pikte de gasbronnen van Burisma in. Desondanks werd vier dagen vóórdat Joe Biden arriveerde voor zijn bezoek (zijn “zwanenzang”) in januari 2017 het strafrechtelijk onderzoek naar Burisma stopgezet.
Devon Archer verliet het bedrijf eind 2016, maar Hunter Biden bleef lid van het bestuur. Archer en Biden zijn niet verplicht geweest hun vergoedingen van Burisma bekend te maken, maar Oliver Boyd-Barrett, professor aan de Bowling Green State University, schreef: “Mogelijk kan de familie Biden miljardairs geworden zijn.”
Heeft Joe Biden Burisma uit de wind kunnen houden betreffende de $ 1,8 miljard aan zoekgeraakte hulpfinanciering? Heeft hij of zijn zoon Kolomoisky van de visumverbodlijst gehaald? Schweizer zegt dat de Bidens zijn verzoeken om commentaar nooit hebben ingewilligd.
Het boek van Schweizer onthulde ook uitgebreide Biden- en Kerry-gerelateerde corruptie in China, waarbij het bedrijf van Hunter Biden zelfs investeerde in een Chinees bedrijf dat onderwerp was van een FBI-onderzoek betreffende het verdacht van het stelen van Amerikaanse nucleaire geheimen.
Wordt het niet eens tijd dat het Congres of de FBI een onderzoek naar al die activiteiten openen? Schweizer’s meest recente boek, “Clinton Cash: The Untold Story of How and Why Foreign Governments and Businesses Helped Make Bill and Hillary Rich”, inspireerde de FBI bij haar onderzoek naar Hillary Clinton en heeft mogelijk bijgedragen aan haar nederlaag in 2016.
Zou dit boek hetzelfde effect voor Biden in 2020?
Komen we op het telefoongesprek van Trump, waar de Democraten als aasgieren op af gevlogen zijn. Hierin zei Trump volgens het transcript het volgende: “The other thing, There is a lot of talk about Biden’s son, that Biden stopped the prosecution and a lot of people want to find out about that so whatever you can do with the Attorney General would be great. Biden went around bragging that he stopped the prosecution so if you can look into it. It sounds horrible to me.”.
Van bedreigingen om te stoppen met betalen is hier – anders dan in het geval van Joe Biden – geen sprake. Zelfs Selensky zelf en Oekraïense ambtenaren zeggen het, en de wens om deze zaak met de minister van Justitie nader te bekijken, maakt het onmogelijk om de zaak te verwerpen.
Maar de ergernis over de Amerikaanse president zit bij de Trump-tegenstanders blijkbaar zó diep dat ze al een tijdje moeten liegen over deze nieuwe Impeachment-truc om hun kandidaat Biden (die inmiddels in peilingen is ingehaald door Elisabeth Warren) op de een of andere manier te redden. Biden kan zijn presidentskandidatuur van de Democratische partij wel vergeten, omdat dit, naast al die opduikende berichten over de corruptie in Oekraïne, ongetwijfeld zijn rol als serieus demoratisch tegenstander in de komende verkiezingscampagne naar nul zou terugbrengen. Warren lijkt op dit moment de favoriet te zijn van de Democratische Partij omdat de Partij de enige kandidaten die echte alternatieven te bieden hebben, in buitenlandse en binnenlandse zaken – Tulsi Gabbard en Bernie Sanders – opzettelijk klein houdt, wat erop kan wijzen dat Trump de volgende verkiezingen gaat winnen.
