Wat we níét mogen weten van Willem-Alexander en Máxima

Fabel 1: Ons koningshuis stamt af van vader des vaderlands Willem van Oranje.

In werkelijkheid hebben de huidige Oranjes weinig tot niets van doen met Van Oranje. De bloedlijn loopt via neven en bastaards. Er zijn een Duitse huisvrouw en twee Britse vrouwen in een Londense buitenwijk die dichter bij Willem van Oranje staan dan onze Wim-Lex. Willem van Oranjes moeder had trouwens 17 kinderen en meer dan 160 kleinkinderen, daar is dus bijna iedereen familie van.

Fabel 2: Willem van Oranje heeft Nederland bevrijd van een tirannieke Spaanse koning.

Dat ligt maar net aan wie je het vraagt. Wie een Spaans geschiedenisboek openslaat leest eerder over een Duitse warlord die religieuze verdeeldheid zaaide en met hulp van huurlingen en piraten een stuk land onrechtmatig afpakte. Een lezing die niet zomaar als onjuist is te bestempelen, integendeel, er valt best wat voor te zeggen. Waar Philips II door Hollandse propaganda wordt afgeschilderd als lulletje rozenwater met een hazenlip, wordt hij in Spanje juist gezien als een groot vorst, net als zijn vader Karel V. Grove fout van Philips was natuurlijk wel de Hertog van Alva naar het noorden te sturen. Een ploert die groot leed aanrichtte, en zijn aanstelling als landvoogd is daardoor achteraf ook een enorme strategische blunder gebleken.

Fabel 3: Koning Willem I heeft veel gedaan voor de Nederlandse welvaart.

Willem I was een slimme kapitalist, maar vooral voor zijn eigen portemonnee. Die groeide in zijn regeerperiode van 10 miljoen naar 200 miljoen gulden. De bulk van de bevolking verpauperde tijdens zijn regeerperiode.

Fabel 4: Nederland is nu eenmaal een koninkrijk, altijd al geweest.

Onze monarchie bestaat nog maar 200 jaar. De Verenigde Staten in hun huidige vorm bestaan al langer.

Fabel 5: De monarchie bevordert onze export en economie.

Hardnekkige propaganda. Nederland was veel succesvoller toen het nog een republiek was. Dat monarchieën beter functioneren dan republieken blijkt verder nergens uit. Doet Spanje het veel beter dan Frankrijk? Nee. Doet Duitsland het slechter dan Engeland? Nee. Verder is geen snippertje bewijs te vinden dat republieken als Duitsland, Frankrijk of Ierland lijden onder export die zou worden weggelokt door de monarchen van Zweden, Nederland, Engeland, België of Spanje. Ja de koning schuift wel eens aan bij een handelsmissie of onderhandeling, maar dat is geen garantie tot succes. Willem Alexander schoof in 2011 aan bij onderhandelingen tussen het Rotterdams Havenbedrijf en Vietnamese autoriteiten over de exploitatie van een haven in Vietnam. Het Havenbedrijf kreeg de klus niet.

Fabel 6: We zijn gezegend met slimme vorsten.

Nou, nee. Willem I was nog wel slim, maar bij Willem II ging het al mis. Mogelijk mede door de inteelt, Willem I trouwde zijn volle nicht. Multatuli dichtte: Waarlyk / ik loop niet hoog / met koningen! / En al ware dit zoo, / dan nog zou ik niet spoedig partytrekken / voor koninkjes uit het liederlyk, uit het dom en wurmstekig huis van Oranje. Beatrix is vermoedelijk nog wel redelijk slim, ze stak sowieso scherp af tegen haar corrupte vader en haar moeder die niet behept was met enig intellectueel vermogen. Wim-Lex zou ‘een beetje dom’ zijn, tot we zijn scriptie mogen lezen gaan we ervan uit dat dat ‘beetje’ wel weg kan. Met halve hakenkruizen door Duitsland struinen getuigt ook niet van doortastendheid.

Fabel 7: Een president kost meer geld

Nou, Wim-Lex verdient stukken beter dan president Obama of de Duitse president waarvan niemand de naam kent. De laatste verdient 2 ton euro per jaar. De directekosten van het koninklijk huis liggen rond de €40 miljoen, alle kosten meegeteld ligt het rond de €120 miljoen. Per jaar. Het organiseren van een verkiezing kost heden ten dage €42 miljoen. Eens in de vier of acht jaar een verkiezing organiseren is dus veel goedkoper. Bijkomend voordeel is dat een president is af te rekenen op zijn daden. In een monarchie, kijk bijvoorbeeld naar Prins Bernhard, worden fouten juist toegedekt, wat ons land chantabel maakt.