Wat willen we met de politie?

Onlangs kwam in het nieuws dat jongeren, avond aan avond, druk waren met rellen en brand stichten in een woonwijk in Arnhem, maar dat de politie op de handen bleef zitten. ‘Opdracht van Hogerhand‘, mogen we aannemen. In het ‘westelijke‘ deel van de ‘Global Village‘, de Verenigde Staten, en Europa, maar ook in Australië, is er een hoop discussie over de ‘rol van de politie‘. Tegelijk worden er draconische wetten door de diverse parlementen gejaagd, en eist de ene na de andere ‘woordvoerder‘ namens een selecte groep binnen de maatschappij hogere straffen voor daders die de leden van hun ‘minderheid‘ onheus bejegenen.

De politie is nu zelf ook ‘opgejaagd wild‘, omdat allerlei kwaadwillende lieden handig gebruik maken van de totale verwarring. In Frankrijk opteert men daarom voor hoge straffen voor mensen die met ‘kwade bedoelingen‘ politieagenten filmen of fotograferen. Terwijl de discussie daarover gevoerd werd in het parlement, kwamen agenten in beeld die een zwarte man in zijn woning/studio in elkaar beukten, gefilmd met een ‘security camera‘ in de woning/studio waarmee de voordeur van binnenuit bewaakt werd. De agenten werden geschorst, en aangehouden, en president Macron kwam op de nationale televisie om zijn spijt te betuigen.

Wat de zwarte man had gedaan om een stel agenten achter zich aan te krijgen die hem tot in zijn woning achtervolgden, is nog onduidelijk. De ‘DJ‘ en ‘Music Producer‘ diende een klacht in, en was volop in beeld op de journaals, waarbij hij verklaarde dat het zou zijn gegaan om een ‘mondkapje‘. Andere ‘bronnen‘ stellen dat het iets te maken had met drugs. Maar hoe dan ook is er in deze tijd bij de ‘Gevestigde Media‘, en bij de ‘volksvertegenwoordigers‘, geen begin van respect voor de ‘Dirty Harries‘ binnen de politiekorpsen. Bij de bevolking in wijken, steden en provincies waar de politie niet komt als je auto in de hens gaat, en waar je struikelt over de injectienaalden en het ‘drugsafval‘, terwijl er links en rechts gemoord wordt, en een Jihadist je elk moment een mes tussen je ribben kan planten, ligt dat beduidend anders.

Het is geen nieuw fenomeen, maar tal van ontwikkelingen voeden het ongemak, om niet te zeggen de woede bij mensen die zich compleet in de steek gelaten voelen, omdat agenten dingen niet mogen, niet kunnen, niet willen, of er met een grote boog omheen lopen om te kunnen ‘scoren‘ met ‘correcte‘ zaken die hen in de kijker spelen bij hun ‘superieuren‘. Een enkeling gaat daarin zo ver, dat men mikt op de ‘superieuren‘ van de ‘superieuren‘, door hun directe chefs aan te klagen, in de hoop zo sneller promotie te maken, of hinderlijke obstakels voor hun agenda uit de weg te ruimen, die van het politiekorps zelf een ‘warm bad’ moeten maken voor mensen ‘zoals zij‘. Maar ergens in die ‘korpsen‘ zijn er ook zeker gewone agenten die geen respect meer hebben voor hun ‘superieuren‘, die hen van het kastje naar de muur sturen, en met de meest onmogelijke opdrachten en tegenstrijdige instructies de straat op sturen, waar die ‘superieuren‘ geen weerstand bieden als ‘de Politiek‘ zich weer eens met het reguliere politiewerk bemoeit.

Het gros van de agenten zijn ook gewoon mensen van vlees en bloed die niet in een ‘wetenschappelijk model‘ leven, maar buren, vrienden en familie hebben, en kinderen die hen vragen waarom ze niks doen als een wijk in de hens gaat, of de dealers luid toeterend en de aandacht trekkend, met pistolen en messen zwaaiend, door de stad trekken. Agenten die ook beseffen dat je als gewoon mens toch al snel de neiging hebt om een inbreker van de trap te tikken als je hem of haar op heterdaad betrapt. En dat je dan niet beleeft op zij stapt, je excuses aanbiedt omdat je in de weg stond, en vraagt of hij of zij wellicht trek heeft in een kop thee, of waarom die dief de dure vaas niet meeneemt?

Anderzijds begrijpt ook die agent waar ik het over heb, die van ‘vroeger‘, zeg maar, dat het onwerkbaar is als je uitlatingen over ‘LGBT‘-minderheden in je eigen huis strafbaar stelt. Wie gaat bewijzen wat er gezegd is, en in welke context? Stel dat een groepje ‘LGBT‘-vrienden jou een oor aan wil naaien, en claimt dat je iets hebt gezegd, in je eigen huis, waarbij zij elkaar dekken in hun verklaringen, terwijl jij dat nooit zo gezegd hebt? Of wellicht is het zelfs helemaal gewoon verzonnen? En zijn die vrienden zelf ook allerminst ‘LGBT‘-vriendelijk, maar willen ze jou gewoon ‘veilig, vlug en voordelig‘ achter de tralies zien? Niet iedereen heeft een CCTV installatie in zijn huis hangen zoals die Franse ‘DJ‘. Sterker nog, mensen die dat wel hebben, zijn als regel geen ‘Brave Hendriken‘ die graag terug willen kunnen kijken hoe ze eruit zien zonder mondkapje. Dat zijn eerder lieden die bang zijn voor een ‘drugs-bust‘. Als u begrijpt waar ik heen wil………

Ook mensen die niet in een ‘onrustig‘ deel van het land wonen, maken zich zorgen. In DIT artikel voor zijn blog loopt Charles Hugh Smith drie ‘gevalletjes‘ na van immoreel handelen van een ‘meeliftende‘ overheid in de Verenigde Staten, die voor hem bewijzen dat onze ‘superieuren‘ hun morele kompas kwijt zijn, en ons laten verrekken als het er op aan komt. Agenten hebben ook ‘Internet‘, en lezen die verhalen over hun opportunistische hypocriete ‘bazen‘ ook. En ze moeten wel doen alsof het ze niet raakt als ze iemand op de bon moeten slingeren wegens het niet dragen van een mondkapje, als die ander hen vervolgens vraagt waar ze waren toen de auto van betrokkene in vlammen opging, of toen Epstein met zijn privé-jet die ‘bazen‘ naar zijn privé-eiland vloog voor een ‘gezellig samenzijn‘, alles opgenomen met de CCTV-installatie voor chantage-doeleinden, terwijl de CCTV-beelden uit de gevangenis van rond zijn dood ‘geveegd‘ werden, maar natúúrlijk begrijpt die agent hoe banaal en krom dat is. En hoe ridicuul het is als een rechter toestaat dat bewijs in een rechtszaak wordt vernietigd, op grond van een ‘technicality‘ over wie er de ‘eigenaar‘ is van dat bewijs. Gelukkig kwam de rechter tot inkeer in zijn derde opeenvolgende vonnis in de kwestie, en dat is cruciaal voor het vertrouwen dat mensen moeten kunnen hebben in de rechtspraak.

Het is nu al geen feestje als je agent bent, en je niet ergens een veilige ‘bureaufunctie‘ hebt weten te scoren, of in een autootje langs de kant van de weg staat om ‘hardrijders‘ te fotograferen. Maar de toekomst ziet er alleen maar nog erger uit, met steeds meer wetten die elkaar tegenspreken, ‘gedogen‘ en ‘prioriteiten‘ die niet meer te volgen zijn voor een gewoon mens, en ‘maatregelen‘ die per dag veranderen, met collega’s die zijn uitgezocht op basis van hun ras, sekse of seksuele voorkeur, en niet op grond van hun kwaliteiten als agent. En dat in een omgeving waarin de werkloosheid toeneemt, het geld op is, er steeds meer mensen bij komen die geen Nederlands spreken, of pretenderen het niet te spreken, waarvan menigeen ‘verward‘ is, of overkomt, en de ‘superieuren‘ slechts interesse hebben in ‘prestigeprojecten‘ die iets met ‘automatisering‘ van doen hebben. De laatste keer dat ik in een ‘officiële capaciteit‘ rond de tafel zat met een ‘dienaar van de wet‘ die een onmogelijk project moest verdedigen, en getuigde van niets dan goede bedoelingen van de zijde van de overheid, bleef het stil toen ik haar confronteerde met de praktijk, zoals die bij mij langs was gekomen in de afgelopen jaren. Haar reactie was aandoenlijk. Ze zag wel in dat het niet veel zin had mij te overtuigen van de slagkracht van de politie, en zocht haar toevlucht tot iets in de sfeer van ‘Er gaat ook veel goed…….!‘.

Het deed mij denken aan een sketch van ‘Bram & Freek‘ waarin ze iemand die op het punt staat zelfmoord te plegen trachten te overtuigen dat er ook nog zoveel moois is om van te genieten: ‘Straatje van Vermeer, Stier van Potter, Sanders Meubelstad…….‘.