Indignatie redactie 
Vandaag begint in Davos de jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum (WEF). Wie kritisch naar het onderwerp kijkt, loopt het risico te worden afgedaan als ‘complottheoreticus’. De journalist Ernst Wolff analyseert de gebeurtenis in zijn huidige boek “World Economic Forum: The World Power in the Background.”
Het WEF en zijn Spiritus Rector Klaus Schwab werden bekend bij een breder publiek toen Schwab in juli 2020 zijn boek “The Great Reset” (Duitse titel: ” COVID-19: The Great Upheaval “) publiceerde. Daarin schetst hij zijn ideeën over hoe de wereldeconomie en de samenleving opnieuw moeten worden ingericht na de Coronacrisis. Schwab sprak al van een “grote transformatie” in zijn boek “The Fourth Industrial Revolution” gepubliceerd in 2016 . Hier ontwerpt hij bijvoorbeeld de visie van een versmelting van de mens met de digitale sfeer , ook wel transhumanisme genoemd.
Wie verwijst naar de door Schwab geformuleerde “Great Reset” loopt het risico bestempeld te worden als complottheoreticus. Het valt echter niet te ontkennen dat de in 1971 door Schwab opgerichte stichting een uitgebreid wereldwijd netwerk heeft opgebouwd met verreikende competenties: ze telt de 1.000 grootste bedrijven ter wereld onder haar leden en werkt samen met hooggeplaatste partners uit de politiek, wetenschap en de media en cultuur en is verbonden met andere maatschappelijke actoren, bijvoorbeeld van ngo’s, vakbonden en kerken.
Op de officiële website van het WEF klinkt het als volgt:“Het forum brengt leidende figuren uit de politiek, het bedrijfsleven, de cultuur en andere maatschappelijke domeinen samen om mondiale, regionale en industriële agenda’s vorm te geven.” Reden genoeg dus om het WEF en zijn agenda’s eens serieus onder de loep te nemen.
Hoe invloedrijk het WEF de afgelopen 50 jaar eigenlijk is geworden, wordt nu onderzocht door de journalist Ernst Wolff, die gespecialiseerd is in wereldwijde financiën en die een bestsellerauteur werd voor Spiegel met “Weltmacht IWF”, in zijn huidige boek ” World Economic Forum: Die Weltmacht op de achtergrond.”
En zelfs degenen die niet al zijn conclusies delen, zullen Wolffs duidelijk gestructureerde boek met groot voordeel lezen: Wolff beschrijft in detail en met kennis van zaken de ontwikkeling van het WEF vanaf het begin tot het heden en toont de processen die zouden kunnen leiden tot dat organisaties die niet democratisch gelegitimeerd zijn, zoals stichtingen en vermogensbeheerders, wereldwijd steeds meer macht hebben gekregen en het parlementarisme steeds verder wordt uitgehold.
Daarbij benadrukt Wolff ook het aspect van continuïteit: geen enkele regering ter wereld is al 50 jaar in functie; het WEF beheert zijn netwerk, aanvankelijk het “European Management Forum” (EMF) genoemd, maar sinds 1971 zonder onderbreking.
“Geld en data regeren de wereld”
In het voorwoord vat Wolff de essentie van zijn onderzoeksresultaten samen: Met het “digitaal-financiële complex”, dat bestaat uit vermogensbeheerders zoals BlackRock en Vanguard en IT-reuzen zoals Apple, Alphabet en Microsoft, heeft een bedrijfskartel waaraan ook centrale banken en regeringen zich onderwerpen, aangezien ze sinds de wereldwijde financiële crisis van 2008 afhankelijk zijn van Aladdin -systeem voor financiële gegevensanalyse.
Wolff vat deze gecompliceerde machtsverhoudingen, die zijn ontstaan door kennisvoordeel door data-eigendom, samen met de stelling: “Terwijl ‘geld regeert de wereld’ vroeger waar was, door deze verandering in onze tijd ‘geld en data regeren de wereld’. ‘ is van toepassing.”
Het WEF functioneert niet alleen als een platform voor informele uitwisseling van ideeën tussen de rijken en machtigen, maar biedt sinds 1993 ook regelmatig trainingen aan voor de toekomstige wereldelite. Het allereerste jaar van “Global Leaders for Tomorrow” leest als een Who’s Who van latere wereldberoemdheden: naast Angela Merkel werden Bill Gates, Nicolas Sarkozy en Tony Blair allemaal opgeleid door het WEF in 1993. Deelnemers moesten zelf toelating aanvragen, jonger zijn dan 40 jaar en verplicht zijn WEF-cursussen en -bijeenkomsten bij te wonen.
In de loop der jaren hebben persoonlijkheden zo divers als Jean-Claude Juncker, Amazon-baas Jeff Bezos, José Manuel Barroso, Cem Özdemir en Sandra Maischberger het programma doorlopen, dat in 2005 werd omgedoopt tot “Young Global Leaders”. Hier kom je namen tegen als Jens Spahn, Emmanuel Macron, Wladimir Klitschko, Ska Keller en Annalena Baerbock.
In 2011 kwamen daar de “Young Global Shapers” bij, die jonger moeten zijn dan 30 jaar en waarvan er bijna 10.000 zijn in 150 landen (vanaf 2020). Schwab schakelde vertegenwoordigers in van de belangrijkste wereldwijde financiële organisaties zoals Larry Fink van BlackRock of IMF-baas Kristalina Georgiewa voor de raad van toezicht van het WEF. Een volledige lijst van Young Global Leaders is te vinden in de bijlage bij het boek.
Aanzienlijke invloed op besluitvormers
De organisatie GAVI (“Global Alliance for Vaccination and Immunization”), die een centrale rol speelde tijdens de Corona-crisis, werd opgericht op de WEF-bijeenkomst in 2000. ECB-president Christine Lagarde, die ook dicht bij het WEF staat, sprak in september 2021 in een WEF-podcast over het “nieuwe normaal” dat bereikt zou kunnen worden door de hele wereld te vaccineren.
Ze koos voor de identieke formulering in een interview dat Schwab ook met haar hield in september 2021 en op de officiële website van de Europese Centrale Bankkan worden gelezen. In hetzelfde interview wordt overigens ook gesproken over “digitale valuta’s” waar de Chinese centrale bank de afgelopen zeven jaar mee heeft geëxperimenteerd en waar de ECB de komende twee jaar mee gaat experimenteren alvorens een definitief besluit te nemen over de introductie.
Een andere vertrouweling van Schwab is de Canadese premier Justin Trudeau, die ongeveer een jaar geleden bijzonder hard optrad tijdens de vrachtwagenblokkade in Ottawa. In een toespraak op de WEF-bijeenkomst van 2016, gepost op zijn officiële website , bedankte Trudeau Schwab uitbundig en prees Canada als een land dat klaar is om de vierde industriële revolutie onder de knie te krijgen. Schwabs invloed op besluitvormers in de politiek en het bedrijfsleven is dus aantoonbaar persoonlijk en direct – en blijkbaar ook significant. Anders zou hij geen plek krijgen op de officiële websites van de ECB en de Canadese premier.
Al in 1972 vond de vergadering van het WEF, toen nog EMF genaamd, plaats onder auspiciën van de Commissie van de Europese Gemeenschap, en Ursula von der Leyen is momenteel bestuurslid van het WEF. Andere nauwe partners van het WEF zijn de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), de Wereldbank, de Wereldhandelsorganisatie (WTO), de G20, waarvan de eerste bijeenkomst plaatsvond in Davos in 1998, de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) , de United Nations Industrial Organization Development (UNIDO), de Bill & Melinda Gates Foundation en het internationale vaccininitiatief CEPI, dat in 2017 in Davos werd opgericht in een publiek-private samenwerking met de Gates Foundation, de Wellcome Trust en geselecteerde regeringen – om noem er maar een paar.
Gefinancierd door Henry Kissinger
Veelzeggend zijn ook de diverse verbanden tussen de individuele organisaties en bedrijven die bij het WEF zijn aangesloten. Zo werd in 2017 de organisatie ID2020 in New York opgericht door onder meer GAVI, Microsoft en de Rockefeller Foundation en werkt aan wereldwijd toepasbare digitale identificatievormen en biometrisch-digitale databases. In januari 2019 is in Davos het ID2020 certificaat uitgereikt. Al in 2013 hield de “Better Than Cash Alliance”, die het jaar ervoor was opgericht door onder meer de Gates Foundation, Citibank en het United Nations Capital Development Fund (UNCDF), een rondetafelgesprek over het doel van de afschaffing van contant geld in Davos.
Alle partners van het WEF zijn te vinden op de website van de stichting . Daar worden ook beeldfilmpjes geplaatst, zoals “ Wat de strijd tegen COVID-19 ons kan leren over de strijd tegen klimaatverandering, volgens Bill Gates ”. In de bijlage bevat het boek van Wolff ook een alfabetische lijst van de zogenaamde “strategische partners” die het WEF sinds 1997 als een soort elitekring heeft opgenomen – tegen een jaarlijkse vergoeding van zes cijfers – en waar nu 100 wereldwijde bedrijven bij horen.
In de eerste hoofdstukken van zijn boek beschrijft Wolff de achtergrond en carrière van Schwab. Hij noemt ook de mentoren van Schwab, zoals Henry Kissinger, die er in belangrijke mate toe heeft bijgedragen dat de 32-jarige Schwab in 1971 400 topmanagers zover kreeg om zijn symposium gedurende twee weken bij te wonen. Wolff gaat chronologisch verder en laat zien hoe de ontwikkeling van het WEF werd geïntegreerd in de actualiteit.
Belangrijke mijlpalen waren de ontkoppeling van de Amerikaanse dollar van goud in 1971, het begin van het partnerschap met de Chinese commissies voor economische ontwikkeling in 1976, de eerste deelname van de USSR aan de bijeenkomst in Davos in 1986 en de eerste officiële ontmoeting tussen Helmut Kohl en Hans Modrow in 1990. , waar de belangrijkste stappen ter voorbereiding op de Duitse hereniging werden besproken.
In 2006 hield Angela Merkel als nieuwe kanselier de openingstoespraak in Davos, waar in overdreven bangmakerij een verslag over de vogelgriep werd gepresenteerd. In 2019 organiseerde het WEF samen met het Johns Hopkins Center for Health Security en de Gates Foundation Event 201. Dit was een zakelijk spel waarin het omgaan met een fictief nieuw coronavirus nCov-19 werd geoefend – slechts tien weken voordat China de eerste COVID-19-gevallen aan de WHO meldde.
“Verbetering van de toestand van de wereld”
Volgens Schwab leidt de samenwerking van overheden met bedrijven en stichtingen in zogenaamde publiek-private samenwerkingen (PPS) tot een “stakeholder kapitalisme” waarin de belangen van alle deelnemers en niet alleen de aandeelhouders (“aandeelhouder”) van een bedrijf rekening mee zou worden gehouden. Wat echter goed klinkt, kan in werkelijkheid fataal zijn. Wolff noemt het voorbeeld van het “African Water Project”, dat in 2004 werd gelanceerd op de 14e African Economic Summit van het WEF in Mozambique om het probleem van waterschaarste op te lossen:
Het resultaat van dit project was verwoestend, aangezien internationale bedrijven zoals Nestlé, Coca-Cola en Danone zich vervolgens waterbronnen toe-eigenden, het water bottelden en verkochten aan de lokale bevolking, waardoor de armoede alleen maar toenam. En Wolff citeert Shimon Peres, die tijdens een paneldiscussie in Davos in 2013 openlijk zei: “Veertig internationale bedrijven hebben meer activa dan alle regeringen ter wereld.”
Om het WEF tegen kritiek te beschermen, nam Schwab herhaaldelijk zijn toevlucht tot de tactiek om protesten van prominente gasten en artiesten op te nemen. Het bekendste voorbeeld hiervan is de uitnodiging van Greta Thunberg voor Davos in 2020. Maar de kritiek neemt toe naarmate het WEF meer in de openbaarheid komt en de mensen meer door crises worden getroffen: terwijl 2020 een jaar is van recordwinsten voor de digitaal-financiële was complex, middelgrote bedrijven behoren duidelijk tot de verliezers.
De belangrijkste reden hiervoor is de digitaal beheerde platformeconomie, d.w.z. bedrijven zoals Amazon of Uber . En Wolff trekt de bittere conclusie:“Als je het WEF afmeet aan het eigen motto ‘verbeter de toestand van de wereld’, kun je niet anders dan tot de conclusie komen dat het jammerlijk heeft gefaald.”
