WEF: een recept voor menselijke slavernij

Hoe worden landen rijk? Velen zijn gezegend met overvloedige natuurlijke hulpbronnen. Andere veroveren vreemde landen. Sommige specialiseren zich in unieke handelsvaardigheden en ambachten. Hout, mijnbouw, visserij, suiker, rum, verdovende middelen, katoen, zijde, landbouw, verovering, menselijke slavernij, productie, olie, industrie, bankwezen, enzovoort – afhankelijk van de eeuw en de regio hebben naties op talloze manieren enorme rijkdom vergaard. Merk op dat geen enkele natie erin geslaagd is om alleen maar geld te drukken en haar burgers te belasten op een weg naar welvaart. Echte rijkdom kan niet zomaar uit de lucht worden getoverd. Er moet een erkende waarde zijn in wat een natie en haar burgers bezitten.

Er is echter één bron van nationale rijkdom die boven de rest uittorent: innovatie. Het vermogen van de menselijke geest om iets nieuws en waardevols te creëren, verschaft de samenleving eindeloze rijkdom. In tegenstelling tot kwantitatieve versoepeling en andere monetaire instrumenten (of trucs?) van centrale banken, is het brein echt een geld-drukkende machine. Of een vernieuwer nu bestaande landbouw-, mijnbouw- of productietechnieken wijzigt om de productie goedkoper en efficiënter te maken, of een uitvinder iets geheel unieks ontwerpt, de waarde die gisteren nog niet bestond, wordt de volgende werkelijkheid. Innovatie is de toverformule voor het genereren van welvaart.

Als innovatie rijkdom produceert, waarom zijn dan niet alle naties rijk? Omdat te veel naties innovatoren niet naar waarde schatten of innovatie niet aanmoedigen. Zonder fundamentele eigendomsrechten, sterke sociale instellingen en een betrouwbaar rechtssysteem zijn er voor potentiële uitvinders weinig stimulansen om iets nieuws te bouwen. Mensen die alleen maar proberen te overleven in de wereld verspillen geen tijd, arbeid of middelen aan projecten die geen uitzicht bieden op toekomstige beloning. Mensen die werken als dienaars van de staat in centraal gecontroleerde economieën hebben geen prikkel om te innoveren. Alleen wanneer privébezit en persoonlijke vrijheid samengaan, kan menselijke innovatie floreren. Vrijheid is het geheime ingrediënt van de magische innovatiesaus die de welvaart doet toenemen.

Wanneer economen de cijfers van het bruto binnenlands product analyseren om te zien of de economie van een land stijgt of daalt, wordt een maatstaf voor innovatie kwantificeerbaar. In dat getal is iets vervat dat menselijke vindingrijkheid, persoonlijke vrijheid en eigendomsrecht omvat. Op die manier weerspiegelt economische innovatie rechtstreeks de menselijke conditie op elk moment in de tijd. Het is een maatstaf voor de vrijheid van een land.

Het “liberalisme” zoals het klassiek wordt opgevat – als een politieke filosofie die natuurlijke rechten, een beperkte overheid, vrije markten, politieke en religieuze vrijheden en vrijheid van meningsuiting omhelst, allemaal bevorderd en beschermd door een onpartijdige en rechtvaardige rechtsstaat – heeft deze fundamentele waarheid altijd begrepen. Vrijheid en eigendomsrechten brengen creativiteit voort. Waar beide op de juiste waarde worden geschat, produceren grote schrijvers, kunstenaars en uitvinders nieuwigheden die anders niet zouden bestaan. Dit is de reden waarom het middeleeuwse Florence zowel het moderne bankwezen als de Europese Renaissance heeft voortgebracht. De persoonlijke vrijheid om te creëren, te bouwen, te investeren en eigendom te hebben, genereert enorme innovatie en nationale rijkdom.

Omgekeerd, wanneer de centrale planners van vandaag pleiten voor gesocialiseerde controle over markten en de vervanging van “individuele rechten” door “collectieve rechten” en hun agenda “progressief liberalisme” noemen, nemen zij de historische betekenis van het liberalisme over en ondermijnen deze.

Uit deze erkenning dat de vrijheid van een natie rechtstreeks van invloed is op de rijkdom van een natie vloeit een nog opmerkelijker waarheid voort: elke natie die er niet in slaagt de menselijke vrijheid te omarmen en te beschermen zal er armer van worden. Een land waarvan de instellingen de eigendomsrechten niet respecteren of waarvan de gewoonten de vrijheid niet waarderen, zal een dorre woestijn blijven voor menselijke innovatie. Op deze manier hebben naties een grote stimulans om mettertijd te liberaliseren. Doen zij dat niet, dan worden zij snel financieel en militair kwetsbaar voor meer innovatieve en rijkere naties. Met deze eenvoudige waarheid in het achterhoofd hebben klassieke liberalen vrije markten altijd opgevat als de poort naar menselijke emancipatie. Economisch eigenbelang, met andere woorden, leidt uiteindelijk tot expansie van mensenrechten en vrijheden over de hele planeet.

Met dit alles als een beetje rudimentaire achtergrond, hoe komt het dat we vandaag entiteiten hebben zoals het Wereld Economisch Forum (WEF) die aandringen op een radicale “Grote Reset” van de Westerse samenleving die belooft om de vrije markten te boeien door economische regulering terwijl de macht wordt geconcentreerd in de handen van een kleine internationale coalitie van centrale economische planners – met name die van henzelf? Hoe kan het beloven van een toekomst waarin mensen “niets zullen bezitten en gelukkig zullen zijn“, bevorderlijk zijn voor een vrije en productieve samenleving – of zelfs maar een gelukkige samenleving? Hoe kan een toekomst waarin alle energie wordt gecontroleerd door internationale bestuursorganen en multinationale ondernemingen, individuen de institutionele bouwstenen verschaffen voor eindeloze innovatie? Hoe kunnen boeren grotere en welvarender bevolkingen onderhouden wanneer westerse regeringen de landbouwproductie blijven verstikken door middel van regulering en onteigening?

De vragen beantwoorden zichzelf. De agenda van het WEF bevordert radicaal anti-liberale programma’s zoals het gebruik van kunstmatige intelligentie om afwijkende meningen te censureren, vrije meningsuiting te reguleren en zelfs ideeën te wissen van het internet. De repressieve pogingen van het WEF om alle koolwaterstofenergie en de productie van vee en gewassen te controleren, zullen menselijke innovatie in de kiem smoren door de westerlingen eerst het vermogen te ontnemen om te creëren, uit te vinden en voedsel te verbouwen. Haar beleid verraadt millennia van westerse beschavingsvooruitgang door het respect voor individuele keuze en vrije wil te vervangen door top-down beheer van menselijke activiteit met behulp van de botte instrumenten van geweld en dwang. De beweegredenen zijn onbetwistbaar anti-menselijk in hun kern, omdat elk individueel menselijk leven wordt behandeld als niets meer dan een radertje of een input die kan worden gemanipuleerd als onderdeel van een centraal gecontroleerde sociale machine. Wanneer westerlingen worden gereduceerd tot enen en nullen die worden gesorteerd en verschoven door de sociale programmeringscodes van het WEF voor een “betere toekomst”, gehoorzamen de bouwers maar zullen niet meer creëren.

Terwijl persoonlijke vrijheid de menselijke geest heeft ontketend en een enorme westerse welvaart heeft voortgebracht, zal het streven van het Wereld Economisch Forum naar een centraal gecontroleerd economisch systeem de rechten verpletteren, de creativiteit verstikken en armoede en slavernij massaal voortbrengen. De voorstanders van het forum lijken in feite vooral een combinatie van pandemie, hongersnood en angst te willen gebruiken om de dominantie voor zichzelf te centraliseren.

Om de Westerlingen ertoe over te halen meer op te geven en met minder genoegen te nemen, beloven het WEF en zijn globalistische bondgenoten de Westerlingen een toekomstig Utopia. Maar zoals elke soortgelijke leugen die ooit is verteld om de buitengewone verwerving van macht te rechtvaardigen, zullen zij niet in hun opzet slagen. Geen enkele samenleving werd immers ooit meer beloofd dan in Stalins grondwet van de USSR van 1936 – en dan nadien slechter behandeld. Ondanks de beweringen van het tegendeel keren de missie-richtlijnen van het WEF zich opzettelijk tegen de westerse tendensen naar grotere menselijke vrijheid, sociale mobiliteit en in ruimere mate verkrijgbare welvaart tot – of wat in een ander tijdperk terecht zou zijn beschouwd als echte, liberale vooruitgang.

Hoewel het WEF en haar zusterorganisaties beweren dat zij “de planeet redden“, lijken hun inspanningen in de eerste plaats een onwaardig plan om de planeet te beheersen. “Schone” energie is immers gecontroleerde energie; en hoe meer die energie wordt gecontroleerd door gecentraliseerde regeringen, hoe meer de eens zo vrije markten volledig centraal worden gecontroleerd. Als iedere potentiële ondernemer eerst toestemming moet krijgen om elektriciteit te gebruiken voordat hij iets nieuws kan produceren, dan kan geen enkele ondernemer gedijen zonder de zegen van de centrale overheid. Als alle productie wordt gezien als een “bedreiging voor de planeet”, dan kan geen onafhankelijke start-up innoveren of rijkdom opbouwen zonder eerst de goedkeuring van de overheid te vragen en te krijgen. Als het consumenten verboden wordt iets te kopen tenzij het van tevoren is goedgekeurd, dan worden vrije markten omgevormd tot gecontroleerde markten.

Als we deze trend tot zijn logische, maar communistische conclusie doortrekken, wordt privé-eigendom antithetisch voor de doelstellingen van de staat. We zien de onheilspellende ondermijning van privé-eigendom vandaag al met de zogenaamde ESG (Environmental, Social, Governance)-normen die gebruikt worden om de doelstellingen van de industrie te onderdrukken en de vrije markten te manipuleren. Omdat controle over informatie controle over markten beter beheersbaar maakt, zullen we meer censuur blijven zien komen naarmate de economische onzekerheid toeneemt die het gevolg is van marktmanipulatie. Onlangs werd zelfs het onderzoek van een hooggeplaatste econoom die correct verklaarde dat de Amerikaanse economie in een recessie was beland, “op feiten gecontroleerd” en “gecorrigeerd” door de vrienden van de Amerikaanse regering bij Facebook. Waar vrije markten onder vuur liggen, ligt onvermijdelijk ook de vrijheid van meningsuiting onder vuur. De individuele zegeningen van het liberalisme zijn niet gemakkelijk te ontleden van het politieke lichaam zonder onvermijdelijk de dood van het liberalisme als geheel te veroorzaken.

Het onderwerp van vandaag kan “klimaatverandering” zijn of COVID-19 of “duurzame voedselvoorziening“, maar het verklaarde onderwerp lijkt nooit meer dan een PR-campagne om de massa’s voor de gek te houden. Het lijkt altijd slechts een wegwerp excuus te zijn, ontworpen om Westerlingen te verleiden om een kleine groep van “elites” de macht en controle te geven over alle anderen. De mensheid ervan te overtuigen dat vrije markten onvermijdelijk zullen leiden tot een soort apocalyps lijkt steeds meer het enige beleidsdoel dat telt. Het is misschien wel de meest duivelse truc die de machthebbers ooit hebben uitgehaald tegen degenen die helemaal geen macht hebben. Angst wordt vakkundig gebruikt als een martelwerktuig om de westerlingen ervan te overtuigen vrijwillig hun eigen vrijheid op te geven. De onschuldige mantra die hen wordt ingefluisterd is simpel: Vertrouw ons, mensheid, wij zullen jullie redden. De implicatie, echter, is veel sinisterder: Voor uw eigen bestwil, moet u worden gedwongen te genieten van uw nieuwe ketenen.

Merk op dat, wil het Economisch Wereldforum slagen in zijn missie om alle menselijke activiteit te beheersen, het eerst de soevereiniteit van de natiestaten moet vernietigen. Waarom? Omdat, zoals hierboven opgemerkt, liberale naties die vrijheid van meningsuiting, vrijheid van gedachte en vrije marktondernemerschap omarmen, innovatie en grote rijkdom bevorderen. Elk land dat niet wordt gehinderd door de marktvoorschriften van het WEF zal waarschijnlijk blijven bloeien, terwijl landen die geketend zijn aan de “Great Reset” waarschijnlijk zullen wegkwijnen. Dit is de reden waarom westerse politici zo hard hebben samengewerkt om hun “Build Back Better”-voorstellen door te drukken, ongeacht de wensen van de stemgerechtigde burgers van een natie.

Rijke vrije naties zijn een bedreiging voor de Nieuwe Wereldorde van het WEF. Als censuur moet worden omarmd om het “verhaal” te controleren, dan het zij zo. Als burgers de vrijheid van beweging moet worden ontzegd onder het mom van een “noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid”, is er niets aan de hand. Als particuliere bankrekeningen in beslag moeten worden genomen om betogers te intimideren, dan zijn dergelijke bedreigingen de prijs om naleving te garanderen. Op deze manier draaien de plannen van het WEF voor een gecontroleerde economie opzettelijk eeuwen van liberale vooruitgang terug. De politieke leiders van vandaag slepen het Westen terug naar het verleden.

Eerst zullen de individuele vrijheden verder verdwijnen. Daarna zal de grootste economische motor van allemaal, innovatie, opdrogen. Tenslotte zal de rijkdom weer uitsluitend in handen komen van een kleine minderheid van de “heersende klasse”. Dit is de toekomst die het World Economic Forum aanprijst als “vooruitgang”. Dat is het niet. Het is een recept voor menselijke slavernij.