Welkom in de linkergroene Merkel-dictatuur – democratie is eindelijk geschiedenis
Indignatie redactie
3 min. lezen
Angela Merkel blijft het beproefde Duitse partijsysteem vernietigen. Eerst verdreef ze de conservatieven uit de CDU, wat resulteerde in de oprichting van de AfD. De CDU maakt nu gebruik van de Thüringen-crisis om haar incompatibiliteitsbesluit voor 2018 te onthullen om elke samenwerking met de Linkse Partij en de AfD uit te sluiten.
De veel geciteerde firewall wordt aan de rechterkant versterkt en naar links gerold. Omdat de operatie “Unforgivable” van Angela Merkel de linkse Bodo Ramelow opnieuw naar de staatskanselarij brengt, die momenteel wordt beheerd door de liberale Thomas Kemmerich; mogelijk gemaakt door de CDU, FDP en AfD in een “onvergeeflijk verkiezingsproces”.
De opvolgers van de SED bepalen de voorwaarden
Concluderend betekent dit dat de CDU liever een premier van de linkse partij tolereert dan een burgerlijk regeringshoofd, dat vermoedelijk ook door de AfD zou zijn getolereerd. De ex-CDU-chef voert uit wat lang in haar partij is geëist, bijvoorbeeld van “kameraad Günther”, de premier van Sleeswijk- Holstein, Daniel Günther, van de reguliere media en natuurlijk van links zelf.
En de SED-opvolgers dicteren al de voorwaarden. In het staatsparlement van Erfurt, toen Ramelow werd gekozen, moest worden ‘gedocumenteerd’ dat ten minste vier CDU-parlementsleden op links hadden gestemd om AfD-stemmen uit te sluiten, het staatshoofd van de staat Thuringian Left Party. Ooit gehoord van het grondwettelijk gegarandeerde gratis mandaat?
En in het geval van nieuwe verkiezingen, denken links, SPD en Groenen al aan een gemeenschappelijke lijst om uit te sluiten dat de SPD en de Groenen de vijf procenthindernis niet halen. Opruimen is aan de orde van de dag in Erfurt en in Berlijn. Daar, op federaal niveau, legt een kanselier, samen met haar verzwakkende coalitiepartner SPD, zoveel druk op de federale voorzitter van de FDP, Christian Lindner, dat op staatsniveau zijn partijvriend Kemmerich, democratisch gekozen premier, onmiddellijk ontslag neemt. Wat een bijdrage aan federalisme!
Merkel CDU sluit zich aan bij de antifascistische consensus
Merkel past niet langer de waarden van de grondwet toe, maar de waarden die een parlementariër vertegenwoordigt. Als het de verkeerde waarden zijn, moet de keuze worden “ongedaan gemaakt” zodat de juiste waarden weer van toepassing zijn. Het feit dat Merkel haar Oost-Duitse vertegenwoordiger ook uit de regering gooit omdat hij Kemmerich met de verkiezingen durfde feliciteren, is bijna een voetnoot. Net zoals de inspanningen in de CDU om de conservatieve unie van waarden uit de partij te dwingen een marginale noot worden.
Quo vadis CDU, waarin anticommunisten als Konrad Adenauer, Jörg Schönbohm of Alfred Dregger ooit het woord hadden? Merkel heeft een grote ommekeer ingezet. De CDU is bezig zich aan te sluiten bij de antifascistische consensus die links, Groenen en delen van de SPD al enige tijd promoten.
Politiek, het land, mensen moeten antifascistisch zijn. Aangezien de misdaden die door de communisten in de DDR en elders zijn begaan, niet kunnen worden ontkend, worden ze gemarginaliseerd. Sinds enige tijd waargenomen in het cultuurbeleid. Zonder de actieve operatie van de CDU had de gewone tekstregisseur van het Berlin-Hohenschönhausen Memorial, Hubertus Knabe, niet kunnen worden vervangen. Blijkbaar vermoeden de CDU en zijn nieuwe leden van de groep dat hun koers in conflict kan komen.
De woordkeuze wordt scherper
Om dit te rechtvaardigen, hebben ze hun woordkeuze snel aangescherpt. Sinds de ‘zwarte dag voor democratie’ worden AfD-politici nauwelijks rechtse populisten genoemd, maar nazi’s of fascisten. Het is niet langer het vermelden waard dat premier Bodo Ramelow alleen in functie kon blijven van 2017 tot 2019 dankzij de overdracht van een AfD-parlementslid naar de SPD.
Het begrip van de kanselier van partijen en de staat tast de grondslagen van onze democratie aan. Om haar grote coalitie te redden, rolt ze meedogenloos haar hoofden, negeert ze constitutionele principes. Haar woorden dat de verkiezing van Kemmerich ‘moest worden teruggedraaid’ waren verraderlijk. Conclusie: Angela Merkel groeide op in een dictatuur en kwam nooit in een democratie. Misschien zullen sommigen zich het woord van Alexander Gauland over de ‘kanselierdictatuur’ herinneren.
