Indignatie redactie 
Wat de Wereldgezondheidsorganisatie in het begin ook was, het is volledig overgenomen door mondiale spelers zoals Bill Gates, de Rockefeller Foundation, GAVI en Big Pharma. Als volwaardig agentschap van de Verenigde Naties is de WHO van top tot teen corrupt en volledig toegewijd aan duurzame ontwikkeling.
Eergisteren in de Volkskrant een stukje van de redacteur “wetenschap” Olaf Tempelman over de rol van de Wereldgezondheidsorganisatie tijdens de coronapandemie (en eerdere soortgelijke gebeurtenissen). De organisatie wordt hier door de wasstraat gehaald en ziet er weer schoon uit. Tempelman is een vaste kracht bij die wasstraat – eerder had hij ook alle kritiek op Bill Gates “weerlegd“. Dat komt omdat mensen afgunstig zijn op hem (zeer rijk), hij “deugt”, zijn Bill & Melinda Gates stichting doet alleen maar goede dingen en hij werd ook niet met pornoactrices betrapt (sneer naar Donald Trump). We zullen het maar niet hebben over zijn reisjes met Epstein’s Lolita Express.
Net als andere wereldorganisaties geboren uit de as van de Tweede Wereldoorlog (de WTO, opvolger van de GATT, het IMF, de VN, de opvolger van de Volkerenbond), is de Wereldgezondheidsorganisatie een soort transnationaal superministerie, in dit geval voor Gezondheid.
Haar macht overstijgt die van zijn nationale equivalenten. Het is niet onderworpen aan echt democratische verkiezingsprocedures, in de zin van het vertegenwoordigen van de keuze die wordt gemaakt door de bevolking van zijn lidstaten. Dit geldt voor al deze organisaties die in feite ons dagelijks leven op hun respectieve terreinen beheersen. Haar “grondwet” trad in werking op 7 april 1948.
Al deze organisaties zijn op een bepaalde manier als de tentakels van een enorme octopus die tot doel heeft significante acties op planetaire schaal te coördineren, te “verbeteren” en te “versterken”. Echter: vaak worden er verborgen agenda’s op na gehouden.
Ter verduidelijking van een cruciaal punt: het zou misleidend zijn te denken dat deze organisaties überhaupt iets onafhankelijk van elkaar ondernemen. Men zou zich net zo goed kunnen voorstellen dat de lever zijn eigen gang kan gaan zonder ook maar iets met het hart of de nieren te maken te hebben. Ze werken allemaal aan dezelfde doelen, elk op hun eigen vakgebied, en ze zijn allemaal verantwoording verschuldigd – aan degenen die hun financiering verstrekken.
De World Health Organisation is afgekort WHO, het engels voor wie, en inderdaad kun je je afvragen wie de organisatie vertegenwoordigt en wie zij in werkelijkheid is.
“TrustWHO”, een documentaire geproduceerd door Lilian Franck, onthult de clandestiene invloeden die de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) beheersen – en dat is al vanaf het begin. Opgericht door 61 lidstaten wier bijdragen aanvankelijk de organisatie financierden, werd de WHO snel geïnfiltreerd door de industrie.
Net als andere VN-organisaties wordt de WHO geplaagd door aanhoudende verspillende uitgaven, een volslagen minachting voor transparantie, alomtegenwoordige incompetentie en het niet naleven van zelfs elementaire democratische normen. Haar dochteronderneming op het westelijk halfrond, de Pan American Health Organization, ondersteunt antidemocratische regimes en verzwakt de volksgezondheid in plaats van deze te versterken, volgens een opiniestuk in de Wall Street Journal.
Waarom zijn incompetentie en losbandigheid wijdverbreid binnen deze wijdvertakte organisatie? Het zit in meerdere opzichten in het DNA van de Verenigde Naties.
Ten eerste is de VN in wezen een monopolie. Inefficiëntie en incompetentie kunnen niet worden bestraft door “consumenten” van hun producten of diensten die de VN afwijzen en een concurrent betuttelen. Integendeel, in dit soort bureaucratieën is het niet ongebruikelijk dat het niet wordt beloond met extra middelen. Anders dan in de particuliere sector, waar mislukte projecten worden stopgezet, als een programma bij de VN niet werkt, schreeuwen de bureaucraten om het uit te breiden. Zie het als een Rutte-kabinet op wereldschaal.
Ten tweede worden VN-functionarissen beloond voor het laten draaien van de bureaucratische machinerie – voor het produceren van rapporten, richtlijnen, whitepapers en overeenkomsten, en voor het houden van vergaderingen – of ze nu van hoge kwaliteit zijn of logisch zijn…. of niet. Vaak doen ze dat niet: de bureaucraten offeren vaak kwaliteit en waarheidsgetrouwheid op voor consensus. Hetzelfde geldt trouwens ook voor Brussel, om maar een vergelijking te maken.
Ten derde is er geen verantwoording of transparantie bij de VN. Er is geen US Government Accountability Office, House of Lords Select Committee of parlementair toezicht, en geen electoraat om de VN-functionarissen eruit te schoppen als ze oneerlijk zijn of in strijd met het algemeen belang handelen.
Ten slotte is de organisatie geen meritocratie: het land of de regio van herkomst van een leiderschapskandidaat lijkt belangrijker dan zijn of haar geloofsbrieven en kwalificaties. Ook hier noemen we nog even de eerder gedane gelijkenis met de kabinetten Rutte.
Van Big Tobacco tot Big Pharma en de nucleaire industrie, de industrie heeft historisch gezien de wereldwijde agenda van de WHO gedicteerd en blijft dat doen tot op de dag van vandaag, waarbij winst en macht belangrijker zijn dan de volksgezondheid.
Als u naar de officiële WHO-site gaat, krijgt u natuurlijk de indruk dat deze organisatie een smetteloze staat van dienst heeft en geprezen moet worden voor haar humanitaire daden. Het lijkt een beetje op het door Bayer overgenomen Monsanto, de multinational die de markt in de agribusiness domineert en de hele wereld zijn genetisch gemodificeerde zaden wil opleggen, compleet met het Terminator-gen, maar die mensen probeert te laten geloven dat het welzijn en de ontwikkeling van armen landen hun grootste zorg is.
De ESWI, European Scientific Working group on Influenza, omschrijft zichzelf als “een multidisciplinaire groep van opinieleiders over de griep, die tot doel heeft de gevolgen van een griepepidemie of pandemie te bestrijden”. Zoals de leden zelf uitleggen, is de ESWI, geleid door de welbekende Ab Osterhaus, de centrale spil “tussen de WHO in Genève, het Institut Robert Koch in Berlijn en de Universiteit van Connecticut in de Verenigde Staten”.
Het belangrijkste van de ESWI is dat haar werk zo goed als volledig wordt gefinancierd door dezelfde farmaceutische laboratoria die miljoenen verdienen dankzij de pandemische noodsituatie, terwijl het de uitspraken van de WHO zijn die de regeringen van de hele wereld min of meer dwingen om voorraden vaccins te kopen. De ESWI ontvangt financiering van o.a. de fabrikanten AstraZeneca en Janssen, inderdaad: de producenten van de covid-19-“vaccins”.
Ab Osterhaus, wellicht de bekendste viroloog ter wereld, officieel adviseur van het H1N1-virus bij de Britse en Nederlandse regeringen en hoofd van de afdeling Virologie in het Medisch Centrum van de Erasmus Universiteit (een spin in het pandemie-web), zit bij de elite van de WHO bijeen in de SAGE Group, en is voorzitter van de ESWI, die zoals gezegd wordt ondersteund door de farmaceutische industrie. Op haar beurt adviseert de ESWI buitengewone maatregelen om de hele wereld te vaccineren, aangezien er altijd wel een groot risico is op een nieuwe pandemie die, volgens hen, vergelijkbaar zou kunnen zijn met de angstaanjagende pandemie van de “Spaanse” griep in 1918.
Wat betreft “Dr Flu” Osterhaus: het Nederlandse parlement had in 2009 ernstige twijfels over hem over vermeende belangenverstrengeling.
Buiten Nederland en de Nederlandse media werd toen in het gerespecteerde Britse tijdschrift Science slechts in enkele regels melding gemaakt van het ophefmakende onderzoek naar de zaken van Osterhaus, die kennelijk nog steeds het vertrouwen geniet van onze regering (maar dat zegt helemaal niets, vandaag de dag).
Wat al deze experts gemeen hebben, is het verbergen van hun connecties met de farmaceutische bedrijven terwijl ze een hoge en invloedrijke positie innemen in de besluitvormingshiërarchie bij de WHO, en het feit dat ze voor hun “adviezen”niet verantwoordelijk zijn. Het belangenconflict is duidelijk, maar wordt systematisch geminimaliseerd. Dus nNiet hun expertise of hun intrinsieke competentie wordt in twijfel getrokken, maar hun onafhankelijkheid en hun integriteit.
De hele zaak is, gezien het onderwerp in kwestie, onze gezondheid, ernstig genoeg om twijfels te hebben en elk onderzoek, elke vraag te rechtvaardigen met middelen die passen bij de urgentie van de kwestie, en dan ook nog door werkelijk onafhankelijke organisaties met een onberispelijke reputatie.
In april 2020 schortte Donald Trump de Amerikaanse financiering aan de WHO op, terwijl de regering een onderzoek deed naar haar “rol bij het ernstig wanbeheer en het verdoezelen van de verspreiding van het coronavirus”. Als gevolg van zijn presidentsbenoeming heeft Sleepy Joe Biden het besluit van de Trump-regering teruggedraaid en de Amerikaanse financiering aan de WHO in “ere” hersteld.
Bill Gates is echter nog steeds de nummer 1 financier en draagt meer bij aan het tweejaarlijkse budget van de WHO ($ 4,84 miljard) dan welke regering dan ook. Volgens Robert F. Kennedy Jr.’s nieuwe boek, dat in november 2021 zal verschijnen, ‘heeft Gates zijn geld strategisch gebruikt om de internationale hulporganisaties te besmetten met zijn vervormde egocentrische prioriteiten. De VS zijn van oudsher de grootste directe donor van de WHO.”
Bill Gates draagt echter via meerdere wegen bij aan de WHO, waaronder de Bill & Melinda Gates Foundation en GAVI, opgericht door de Gates Foundation in samenwerking met de WHO, de Wereldbank en verschillende vaccinfabrikanten.
Vanaf 2018 maakten de cumulatieve bijdragen van de Gates Foundation en GAVI Gates tot de onofficiële topsponsor van de WHO, zelfs voordat de regering-Trump in 2020 al zijn steun aan de organisatie stopzette. En in feite geeft Gates zoveel dat Politico een zeer kritisch artikel schreef over zijn ongepaste financiële invloed op de activiteiten van de WHO in 2017, waarvan Politico zei dat het de organisatie ertoe bracht te besteden:
“… een onevenredig groot deel van zijn middelen aan projecten met meetbare resultaten waar Gates de voorkeur aan geeft… Zijn invloed baart NGO’s en academici zorgen. Sommige gezondheidsvoorstanders vrezen dat, omdat het geld van de Gates Foundation afkomstig is van investeringen in grote bedrijven, het zou kunnen dienen als een Trojaans paard voor bedrijfsbelangen om de rol van de WHO bij het vaststellen van normen en het vormgeven van gezondheidsbeleid te ondermijnen.”
Bovendien sluist Gates “ook financiering naar de WHO via SAGE [Strategic Advisory Group of Experts] en UNICEF en Rotary International, waardoor zijn totale bijdragen op meer dan $ 1 miljard komen”, legt Kennedy uit in het boek, eraan toevoegend dat deze fiscaal aftrekbare donaties Gates zowel een hefboomeffect geven en controle over het internationale gezondheidsbeleid, “dat hij grotendeels aanstuurt om de winstbelangen van zijn farmaceutische partners te dienen.” Zoals opgemerkt in bovengenoemde film, kon de WHO bij de oprichting beslissen hoe haar bijdragen werden verdeeld. Nu is 70% van haar budget gekoppeld aan specifieke projecten, landen of regio’s, die worden bepaald door de financiers. Als zodanig vormen de prioriteiten van Gates de ruggengraat van de WHO, en het was geen toeval toen hij over de WHO zei: “Onze prioriteiten zijn uw prioriteiten.”
“De vaccinobsessie van Gates heeft de giften van de WHO afgeleid van armoedebestrijding, voeding en schoon water om ervoor te zorgen dat vaccins de belangrijkste maatstaf voor de volksgezondheid worden. En Gates is niet bang om zijn schouders eronder te zetten’, aldus Kennedy’s boek. “… De enorme omvang van de financiële bijdragen van zijn stichting heeft Bill Gates tot een onofficiële – zij het niet-gekozen – leider van de WHO gemaakt.”
Tijdens de H1N1-pandemie (Mexicaanse griep) van 2009 werden vóór het begin van die pandemie geheime afspraken gemaakt tussen Duitsland, Groot-Brittannië, Italië en Frankrijk met de farmaceutische industrie, waarin stond dat ze H1N1-griepvaccinaties zouden kopen – maar alleen als een pandemie niveau 6 werd verklaard door de WHO. De documentaire “TrustWHO” laat zien hoe zes weken voordat de pandemie werd uitgeroepen, niemand bij de WHO zich zorgen maakte over het virus, maar de mainstream media desondanks de gevaren overdreven. Vervolgens veranderde de WHO in de maand voorafgaand aan de H1N1-pandemie van 2009 de officiële definitie van pandemie, waarbij de criteria voor ernst en hoge mortaliteit werden verwijderd en de definitie van een pandemie gold als “een wereldwijde epidemie van een ziekte”.
Door deze verandering in definitie kon de WHO de Mexicaansegriep tot pandemie verklaren nadat wereldwijd slechts 144 mensen aan de infectie waren overleden. In 2010 beschuldigde Dr. Wolfgang Wodarg, toen hoofd Gezondheid bij de Raad van Europa, farmaceutische bedrijven van het beïnvloeden van de pandemieverklaring van de WHO. Volgens Wodarg was de Mexicaanse grieppandemie “een van de grootste medicijnschandalen van de eeuw”. In het onderzoek naar de vervalsing van een pandemie door de WHO en Big Pharma stelde een onderzoek:
“… om hun gepatenteerde medicijnen en vaccins tegen griep te promoten, beïnvloedden farmaceutische bedrijven wetenschappers en officiële instanties die verantwoordelijk zijn voor de volksgezondheidsnormen om regeringen over de hele wereld te alarmeren en hen strakke gezondheidsbronnen te laten verspillen voor inefficiënte vaccinstrategieën, en onnodig miljoenen gezonde mensen bloot te stellen aan het risico op een onbekende hoeveelheid bijwerkingen van onvoldoende geteste vaccins.”
Terwijl regeringen eindigden met voorraden vaccins die ze nooit zouden gebruiken, leden veel van degenen die het H1N1-varkensgriepvaccin kregen aan nadelige effecten, waaronder het Guillian-Barre-syndroom, narcolepsie, kataplexie en andere vormen van hersenbeschadiging. Ook nu worden we geconfronteerd met voorraden vaccins die weggegooid worden (in plaats van die naar arme landen te sturen), en veel – door de mainstream media en medici verzwegen bijwerkingen.
In 2014 heeft de WHO de ebola-uitbraak volledig verkeerd aangepakt in een spectaculaire mislukking die meer dan 11.000 levens kostte. Gerenommeerde experts over de hele wereld veroordeelden het feit dat de WHO maandenlang na de uitbraak niet op ebola reageerde. Slechts drie maanden na de uitbraak van ebola riep de WHO de noodtoestand uit. Na de ebola-uitbraak spraken experts over de hele wereld over de noodzaak voor hervorming van de WHO. Maar hier zijn we nu in 2021 en er is niets veranderd.
Voordat ze bij de WHO werkte, was Marie-Paule Kieny, een Franse viroloog die nu het cluster Health Systems and Innovation van de organisatie leidt, bij het Franse farmaceutische bedrijf Transgene SA in dienst, in wezen niet anders dan veel van de wetenschappers die WHO-functionarissen adviseerden die ook belangenconflicten hadden met de industrie. Transparantie is een groot probleem, ook voor degenen aan binnen in de organisatie. Dit zijn zo maar wat voorbeelden van wat er mis is bij de WHO.
In eerder genoemde documentaire verklaarde Germán Velasquez, voormalig directeur van de WHO op de afdeling Public Health, Innovation and Intellectual Property, dat hij en de meeste van zijn collega’s waren uitgesloten van een ontmoeting tussen de directeur-generaal en toekomstige vaccinfabrikanten:
“Ik was afdelingshoofd van de WHO en een van de naaste medewerkers van de directeur-generaal – een belangrijk personeelslid in de organisatie… Hoewel ik een leidende functionaris bij de WHO was die verantwoordelijk was voor een belangrijk onderwerp dat daar werd besproken, mocht ik niet naar binnen. Dat toont aan dat er niet genoeg transparantie was over wat er werd onderhandeld.”
Het gebrek aan transparantie werd onderzocht door de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa, die concludeerde dat er “overweldigend bewijs was dat de ernst van de pandemie enorm werd overschat door de WHO” en dat de geneesmiddelenindustrie de besluitvorming van de organisatie had beïnvloed, “wat resulteerde in een verstoring van de prioriteiten op het gebied van de volksgezondheid.”
De Raad van Europa eiste veranderingen, maar hoewel werd vastgesteld dat de WHO ernstige belangenconflicten had met de geneesmiddelenindustrie, is er sindsdien niets veranderd. WHO kan op clandestiene manieren opereren omdat er geen verantwoordelijkheid is.
Het onderzoek van de WHO naar de oorsprong van COVID-19 was vanaf het begin ook een ‘nep’-onderzoek. China mocht de leden van het onderzoeksteam van de WHO kiezen, waaronder Peter Daszak, Ph.D., die nauwe professionele banden heeft met het Wuhan Institute of Virology (WIV). Ook onze “eigen” Marion Koopmans heeft banden met de Chinese Communistische Partij, die lijken op een vergelijkbare relatie met collega Daszak.
Een document getiteld “Scientific Advisory Group members” van de Wereldgezondheidsorganisatie bevat de professionele biografie van Koopmans, waaruit blijkt dat ze heeft gediend als “lid van de wetenschappelijke adviesraad van de Centers for Disease Control of Guangdong China”. Over haar en Daszak meer in ons komende Economedian Weekend Magazine.
De opname van Dazsak in dit team garandeerde vrijwel het afschaffen van de theorie van de laboratoriumoorsprong, en in februari 2021 verklaarde de WHO WIV en twee andere laboratoria voor bioveiligheidsniveau 4 in Wuhan, China, van wangedrag en zei dat deze laboratoria niets te maken hadden met de COVID-19-uitbraak.
Pas nadat hierop commentaar was geuit, waaronder een open brief ondertekend door 26 wetenschappers waarin een volledig en onbeperkt forensisch onderzoek naar de oorsprong van de pandemie werd geëist, kwam de WHO in de modus voor schadebeheersing, waarbij directeur-generaal Tedros Adhanom Ghebreyesus en 13 andere wereldleiders zich bij de Amerikaanse regering voegden door te wijzen op: “frustratie over het toegangsniveau dat China een internationale missie naar Wuhan heeft verleend”.
Een paar opmerkelijke punten – Gates koos Tedros Ghebreyesus uit als directeur-generaal van de WHO, niet vanwege zijn kwalificaties – Tedros heeft geen medische graad en een achtergrond die beschuldigingen van mensenrechtenschendingen omvat (Tedros was een microbioloog die in de jaren 90 in Ethiopië aan de macht kwam als lid van de marxistische revolutionaire groep het Tigray People’s Liberation Front) – maar vanwege diens loyaliteit aan Gates, opnieuw volgens Kennedy’s boek.
Tedros werd lid van het Tigray People’s Liberation Front (TPLF), dat een langdurige opstand begon tegen de militaire regering en cruciaal was in de omverwerping in 1991 van Mengistu Haile Mariam, de marxistische dictator van Ethiopië. De overwinning resulteerde in het verwisselen van een door Amhara gedomineerde regering met een regering onder leiding van Tigray-leiders, wat leidde tot meer dan een decennium van conflicten. Journalist Abebe Gellaw beweert dat Tedros een van de drie hoogst geplaatste leden van de TPLF was en dat de partij “uiteindelijk verantwoordelijk is voor alle corruptie, moorden, martelingen, massale detenties, landroof of verplaatsing”, schreef hij in de Ethiopian Registrar. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft TPLF gecategoriseerd als een terroristische organisatie vanwege haar “gewelddadige activiteiten voordat het in mei 1991 deel ging uitmaken van de regerende coalitie en de regering van Ethiopië”.
Hij werd beschuldigd van het verdoezelen van drie cholera-epidemieën in Ethiopië (2006, 2009 en 2011) toen hij minister van Volksgezondheid was. Tedros ontkende de beschuldigingen en beweerde dat ze waren gemaakt als onderdeel van een “last-minute lastercampagne” tegen hem. Destijds noemde Lawrence Gostin, de directeur van het O’Neill Institute for National and Global Health Law, Ethiopië’s lange geschiedenis van het ontkennen van cholera-uitbraken, zelfs toen ze plaatsvonden, en zei dat sommige van die uitbraken plaatsvonden onder Tedros’ “bewind”.
Verder was de trouw van de WHO aan China jaren eerder verzekerd, toen China stemmen van de WHO wist te verkrijgen om ervoor te zorgen dat zijn kandidaten directeur-generaal zouden worden. Uit een onderzoek van de Sunday Times bleek ook dat de onafhankelijkheid van de WHO ernstig in het gedrang kwam en dat dankzij de nauwe banden met China COVID-19 zich in de begindagen van de pandemie kon verspreiden, terwijl het onderzoek naar de oorsprong ervan werd verdoezeld. Volgens de Sunday Times gaf:
“het leiderschap van de WHO prioriteit aan de economische belangen van China boven het stoppen van de verspreiding van het virus toen Covid-19 voor het eerst opdook. China oefende de ultieme controle uit over het WHO-onderzoek naar de oorsprong van Covid-19, benoemde de gekozen experts en onderhandelde over een achterkamerovereenkomst om het mandaat af te zwakken.”
De controverse over de (te) late reactie van de WHO komt deels voort uit de spanning tussen China en Taiwan, het eiland waar sinds 1949 de overblijfselen van de tijdens de Chinese Communistische Revolutie omvergeworpen regering hun toevlucht hebben gezocht. China beschouwt Taiwan als een afvallige provincie en probeert te voorkomen dat landen en entiteiten van de Verenigde Naties werken met Taiwanese functionarissen. Dus toen Taiwanese functionarissen eind december vorig jaar hun bezorgdheid aan Genève rapporteerden dat het nieuwe coronavirus zich onder mensen verspreidde, deelde het team van Tedros die waarschuwing niet met de WHO-lidstaten. WHO-functionarissen gingen verder met het herhalen van de beweringen van China dat “voorlopige onderzoeken” die verdenking niet ondersteunden.
Op 28 januari 2020, vier weken nadat Taiwan de WHO had gewaarschuwd dat zich een mysterieuze luchtwegaandoening in China verspreidde, had de WHO nog geen actie ondernomen en bleef het China prijzen. Tedros prees China zelfs voor hun transparantie en zei dat de Chinese president “zeldzaam leiderschap” had getoond en “dankbaarheid en respect” verdiende voor het optreden om de uitbraak in het epicentrum in te dammen”, meldde de Sunday Times. “Deze ‘buitengewone stappen’ hadden verdere verspreiding van het virus voorkomen en daarom waren er, zei hij, slechts ‘een paar gevallen van overdracht van mens op mens buiten China, die we nauwlettend volgen’.”
In een gesprek met de Sunday Times zei professor Richard Ebright van het Waksman Institute of Microbiology van de Rutgers University in New Jersey dat het deze nauwe band was die uiteindelijk de koers van de pandemie stuurde:
“Het had niet alleen een rol; het heeft een beslissende rol gespeeld. Het was de enige motivatie. Er was geen wetenschappelijke of medische of beleidsmatige rechtvaardiging voor het standpunt dat de WHO in januari en februari 2020 innam. Dat was volledig gebaseerd op het onderhouden van bevredigende banden met de Chinese regering.
Dus bij elke stap promootte de WHO het standpunt dat door de Chinese regering werd gezocht… de WHO verzette zich actief tegen en belemmerde pogingen van andere landen om effectieve grenscontroles uit te voeren die de uitbraak hadden kunnen beperken of zelfs de verspreiding ervan hadden kunnen beperken.
Het is voor mij onmogelijk te geloven dat de functionarissen in Genève, die deze verklaringen aflegden, deze verklaringen geloofden in overeenstemming met de feiten die voor hen beschikbaar waren op het moment dat de verklaringen werden afgelegd. Het is moeilijk om niet te zien dat de directe oorsprong daarvan de steun van de Chinese regering is voor de verkiezing van Tedros tot directeur-generaal …
Dit was een opmerkelijk hoog rendement op de investering [van China] met de relatief kleine bedragen die werden geïnvesteerd om zijn verkiezing te ondersteunen. Het heeft op grote schaal zijn vruchten afgeworpen voor de Chinese regering.”
Zelfs voorafgaand aan de pandemie had de WHO een verklaring vrijgegeven dat ze in gesprek was met Facebook om “ervoor te zorgen dat mensen toegang hebben tot gezaghebbende informatie over vaccins en de verspreiding van onnauwkeurigheden te verminderen”.
Op de eerste wereldwijde vaccinatietop van de WHO, gehouden in september in Brussel zinspeelde Jason Hirsch, Facebook’s public policy manager, in 2019 op de censuur en mediamanipulatie die zouden volgen:
“Het eerste dat we doen is de verspreiding van verkeerde informatie over vaccinaties verminderen en het tweede dat we doen is de blootstelling aan geloofwaardige, gezaghebbende inhoud over vaccinaties vergroten.”
In plaats van de volksgezondheid voorop te stellen, zoals het aandringen op veiligheidsstudies naar vaccinatie, illustreert de geschiedenis van de WHO duidelijk haar trouw aan Big Pharma en andere industrieën. De WHO heeft bijvoorbeeld de gezondheidseffecten gebagatelliseerd die werden veroorzaakt door de kernramp in Tsjernobyl in 1986, door te stellen dat slechts 50 doden rechtstreeks door het incident werden veroorzaakt en dat “in totaal tot 4.000 mensen uiteindelijk zouden kunnen sterven aan blootstelling aan straling” als gevolg van de ramp. De WHO tekende in 1959 een overeenkomst met de International Atomic Energy Agency (IAEA), die ‘vreedzaam gebruik van atoomenergie promoot’, waardoor het ondergeschikt is aan het agentschap met betrekking tot ioniserende straling.
De reactie van de WHO op de stralingsramp in Fukushima in 2011 werd ook bekritiseerd, met bewijs van een verhulling op hoog niveau. De WHO bagatelliseerde nogmaals de risico’s door te stellen dat “de voorspelde risico’s laag zijn en dat er geen waarneembare stijgingen van het aantal kankergevallen boven de basislijn worden verwacht.”
De WHO ontving van 1999 tot 2010 ook meer dan $ 1,6 miljoen van opioïdengigant Purdue en gebruikte door de industrie ondersteunde opioïdengegevens om op te nemen in haar officiële pro-opioïdenrichtlijnen. Volgens de Alliance of Human Research Protection leidde de samenwerking van de WHO met Purdue tot een groter gebruik van opioïden en wereldwijde verslaving.
Even over Purdue: in de jaren negentig was er binnen de Amerikaanse gezondheidszorg een drang naar effectievere en proactievere pijnbehandeling en Purdue speelde daarop in met OxyContin. De promotie van het bedrijf voor het medicijn was ongekend. Tegen het jaar 2000 had Purdue hun aantal verkoopvertegenwoordigers verdubbeld en deze vertegenwoordigers verdienden enorme jaarlijkse bonussen. In 2001 werd $ 200 miljoen uitgegeven aan de marketing van OxyContin. Gedurende een periode van vijf jaar vanaf de introductie van het medicijn in 1996 tot 2001 hield Purdue meer dan veertig nationale pijnbeheersingsconferenties in verschillende steden in het hele land. Dit waren volledig betaalde evenementen in luxe resorts voor artsen, verpleegkundigen en apothekers die waren benaderd om het voorschrijven van OxyContin aan te moedigen. Purdu stelde zelfs een enorme landelijke database samen die artsen identificeerde die pijnmedicatie voorschreven, zodat verkopers hen konden benaderen voor het verhogen van de omzet.
Terwijl Purdue de wonderen van hun nieuwe medicijn opdreef, bagatelliseerden ze het potentieel voor misbruik. Het bedrijf bracht video’s, brochures en geluidsbanden uit waarop artsen zeiden dat OxyContin niet gevaarlijk of verslavend was. Verkopers werden opgeleid om artsen hetzelfde te vertellen. Purdu financierde zelfs non-profitorganisaties zoals de American Academy of Pain Management en de American Pain Society die materialen publiceerden die het voorschrijven van opioïden aanmoedigden.
Onderzoek naar Purdue heeft uitgewezen dat het bedrijf jarenlang kennis had van verdachte voorschrijfpraktijken van individuele artsen, maar deze niet aan de autoriteiten had gemeld. Deze artsen werden op een lijst gezet die Purdue in 2002 begon, genaamd “Region Zero”. In 2013 stonden er meer dan 1.800 artsen op de lijst, maar slechts 8% was gemeld. Purdue negeerde routinematig brieven en e-mails van bezorgde verkopers en verkoopmanagers over verdachte activiteiten met betrekking tot bestellingen en voorschriften van OxyContin. Uiteindelijk werd duidelijk dat Purdue wist wat er aan de hand was. In 2007 gaven drie van de leidinggevenden van het bedrijf toe dat ze artsen, patiënten en de FDA hadden misleid over het verslavingspotentieel van het medicijn en pleitten ze schuldig aan federale aanklachten. Purdue werd veroordeeld tot het betalen van meer dan $ 600 miljoen aan boetes.
Momenteel worden Purdue en andere bedrijven geconfronteerd met honderden rechtszaken. Individuen, steden en bijna de helft van de staten in het land beschuldigen hen ervan een belangrijke oorzaak te zijn van de opioïde-epidemie door artsen, het publiek en de overheid te misleiden. Purdue is de prodeucent van buprenorfine, een medicijn dat wordt gebruikt om opiaatverslaving te behandelen. We vinden dat morbide hilarisch. Nu profiteert Purdue van de schaduwzijde van de opioïde-epidemie en helpt ze te behandelen wat ze hebben veroorzaakt. Naamsveranderingen, publiciteitsstunts en nepaltruïsme worden aangewend om het publiek ervan te weerhouden de waarheid te zien.
Vanwege de acceptatie van privégeld ging een recensie in het Journal of Integrative Medicine & Therapy zelfs zo ver dat de corruptie van de WHO de “grootste bedreiging voor de volksgezondheid van onze tijd” is, vooral als het gaat om de WHO-drug aanbevelingen – inclusief de “lijst van essentiële geneesmiddelen” – die volgens haar bevooroordeeld en niet betrouwbaar zijn.
De mensen die nog steeds de WHO verdedigen zijn waarschijnlijk dezelfde mensen die niets verkeerds zien in de Verenigde Naties – waarvan de WHO maar één tentakel is – die in haar Mensenrechtenraad landen aanstellen die nog steeds mensen op straat onthoofden.
Gezien het sterke en voortdurende bewijs dat de WHO zwaar in strijd is met de volksgezondheid en gecontroleerd wordt door de industrie, moet het nut ervan als bewàker van de volksgezondheid serieus worden heroverwogen.
Tot slot nog even het volgende.
De vaccins zijn gekocht, de aanbevelingen zijn gegeven en miljoenen mensen hebben al hun gentherapie gekregen. Maakt de waarheid ons zo bang dat we de voorkeur geven aan leugens in ons steeds meer door de overheid gecontroleerde leven, zelfs als het onze gezondheid is die op het spel staat?
Het ziet er misschien allemaal heel ingewikkeld uit, maar het is eigenlijk heel eenvoudig. Voor elk nieuw stuk informatie wordt een “lichte” vriendelijker versie verzonnen, doorgegeven door de gekochte en betaalde mainstream media en verkocht aan ons, de burgers, waarvan de meesten het voor zoete koek aannemen.
De belangrijkste drijfveren van de huidige globalisering zijn angst en onwetendheid, het resultaat van deze smakeloze vereenvoudiging van alles, die elke diepte wegneemt, en elke vraagstelling die nodig is, eigenlijk onmisbaar, wil men begrijpen wat er werkelijk gebeurt.
Het is hetzelfde als met terrorisme, waar elke onverklaarbare gebeurtenis vaak wordt toegeschreven aan hetzelfde enge monster: Al Qaida – zonder ook maar de geringste vraag te stellen over deze toeschrijving. Een kaping? Al Qaeda. Een aanval op burgers? Al Qaeda.
Het is hetzelfde als met de dogmatische uitspraken over door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde. Dit duldt geen discussie meer, geen verder onderzoek, geen enkele vraagstelling meer: het is een ketterij om er zelfs maar aan te denken. Menselijk en dierlijk (alleen koeien, uiteraard) CO2 is het Al Qaeda-equivalent van de onzekerheidsfactor bij de opwarming van de aarde.
Het is hetzelfde als met pandemieën en andere gezondheidsrampen van de toekomst. De WHO vereenvoudigt het probleem voor ons en deskundigen zeggen: “Laat je vaccineren. Stel geen vragen. We hebben de meest betrouwbare en competente experts. De farmaceutische bedrijven, die overlopen van filantropie, werken dag en nacht om ons te redden.” En de meeste mensen geloven het.
De mensheid van de 21e eeuw is in groot gevaar, een dodelijk gevaar dat voor ieder van ons op de loer ligt. Het zijn niet Al Qaeda, CO2 of virussen. Dat zijn allemaal niets anders dan enge monsters waarvoor op de angstknop wordt gedrukt. Het zijn vijanden, maar relatief kleine. Het is onze troonsafstand. Dat is onze vijand nummer één.
We leven in een tijd waarin globalisering niet, zoals in het begin werd verwacht, een wereld heeft gebracht die beter wordt bestuurd, rechtvaardiger, transparanter, maar integendeel een systeem heeft gecreëerd dat moeilijker te ontcijferen en begrijpen is, en op weg is almachtig te worden. Dit brouwsel van almacht en gesloten geheimhouding, van almachtig zijn en totaal resistent zijn tegen democratisch onderzoek, is dodelijk. Dàt is de grootste bedreiging voor de mensheid van vandaag.
Veel mensen hebben zich overgegeven en geven er de voorkeur aan zichzelf voor de gek te houden, terwijl zoveel tekenen erop wijzen dat er iets grondig mis is en dat we ons ertoe moeten zetten om de controle terug te krijgen.
De wereld zou er een stuk beter uitzien zonder veel van die door politici en lobbyisten gesteunde internationale organisaties wier oorspronkelijke missie is gekaapt omwille van financiële winsten voor enkelen. Wat de Wereldgezondheidsorganisatie betreft, zouden we in veel betere gezondheid verkeren.
