Wereldwijde elite (en wat zich daartoe rekent) strijkt neer in Davos

Het jaarlijkse World Economic Forum in Davos, Zwitserland is officieus van start gegaan (en wordt gehouden van 21-24 januari). De samenkomst in de bergen omvat de reguliere miljardairs (Bloomberg News schat het aantal dit jaar op 119), staatshoofden, ceo’s, bankiers en economische goeroes, maar het karakter van het evenement, in overeenstemming met de tijd, is: hoe kunnen we op grote schaal genocide plegen door de industriële ontwikkeling van bovenaf op te leggen.

Het is weer zover: de jaarlijkse terugkerende invasie in het Zwitserse Davos van per privéjet aanvliegende superrijken, die dit jaar gaan praten over hoe ons klimaat naar de verdommenis gaat, en wij, onder andere, eens moeten ophouden zo vaak het (prijsvechters)vliegtuig te nemen. Had u maar, net als zij, meer geld moeten hebben.

Natuurlijk laten de topmannen van de grootbanken ING, Rabobank en ABN Amro de komende week ook hun gezicht zien bij het Wereld Economisch Forum (WEF). Ook Klaas Knot, de baas bij De Nederlandsche Bank, brengt een bezoek aan het luxe skioord – kan hij weer genieten van de door belastingbetalers gefinancierde kreeft – het gerecht waar hij zo gek op is. En dat Klaas er – net als veel andere bankiers – aanwezig is, is voor de hand liggend: bij het klimaat gaat het namelijk niet om het klimaat, maar om de transitie….. van het geld van ons, burgers, naar de elite, de bankiers, vooral om te voorkómen dat het gehele financiële systeem in elkaar valt.

Het thema is “Stakeholders voor een samenhangende en duurzame wereld”, terwijl de openingssessie “How To Save the Planet” is, met de gebruikelijke cast van massamoordenaars: Greta Thunberg (misbruikt kind dat haar school niet heeft afgemaakt), Jennifer Morgan (uitvoerend directeur van Greenpeace International) ), Mark Carney (aftredend gouverneur van de Bank of England, inkomende speciale VN-gezant voor klimaatactie en financiën), Al Gore (ultieme klimaatzakkenvuller en auteur van An Inconvenient Truth: The Planetary Emergency of Global Warming) en Frans Timmermans (Executive Vice President van de Europese Commissie die ons de Europese Green Deal door de strot moet duwen – hij komt natuurlijk vooral voor het gratis eten en drinken).
De bekende stroom incapabelen en criminele personen omvat verder: de Amerikaanse president Donald Trump, de grootste schurk en graaiende bankier van de VS Jamie Dimon, de mislukte Duitse minister van Defensie en nu voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen, de strafrechtelijk vervolgde nieuwe president van de ECB Christine Lagarde (die ons het contante geld wil ontnemen), Kristalina Georgieva, de managing director van het IMF (het fonds dat complete landen in de afgrond duwt), en de misdadige speculant George Soros. Uiteraard is ook Koninklijke Shell, eh, ons koningshuis, vertegenwoordigd.

Het World Economic Forum, dat de jaarlijkse $ 71.000 per ticket jet-set-partij in Davos organiseert, heeft een artikel gepubliceerd waarin wordt opgeroepen dat klimaatactie een kwestie van de VN-Veiligheidsraad moet worden (zie bijgaand artikel – grappig is dat de samensteller van het artikel niet eens tot drie kan tellen: “Since the start of the second millennium” is gezien de tekst van het artikel niet juist, we zitten nu in het derde millenium (de twintigste eeuw begon op 1 januari 1900 – en dan nog de wereld de les lezen over global warming).

Waarom wordt er aangedrongen op het overdragen van toezicht op het wereldwijde klimaatbeleid aan de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties? Het volgende lezen we op de website van de Verenigde Naties.

De Veiligheidsraad is primair verantwoordelijk voor het handhaven van internationale vrede en veiligheid. Het heeft 15 leden en elk lid heeft één stem. Op grond van het Handvest van de Verenigde Naties zijn alle lidstaten verplicht de besluiten van de Raad na te leven.
…
De Veiligheidsraad neemt het voortouw bij het bepalen van het bestaan van een bedreiging voor de vrede of agressie. Het roept de partijen bij een geschil op om het met vreedzame middelen te regelen en beveelt methoden van aanpassing of schikkingsvoorwaarden aan. In sommige gevallen kan de Veiligheidsraad toevlucht nemen tot sancties of zelfs het gebruik van geweld toestaan om de internationale vrede en veiligheid te handhaven of te herstellen.

De VN-veiligheidsraad is het enige VN-orgaan dat uitspraken kan doen die worden ondersteund door de dreiging van het gebruik van geweld. Slechts één land, één president, staat de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties in de weg om klimaatactie te omarmen als onderdeel van zijn kernmissie. De Verenigde Staten.
Als president Trump geen president meer is en een klimaatactivist zijn plaats in het Witte Huis inneemt, zal de overname van de klimaatactivisten door de VN-Veiligheidsraad voltooid zijn. De VN zullen dan de bevoegdheid hebben om klimaateisen te stellen voor bezuinigingen op de productie van fossiele brandstoffen (behalve van Rusland, een permanent lid van de Veiligheidsraad), of klimaatreparaties voor ontwikkelingslanden (waaronder nog steeds China), ondersteund door de dreiging van de gewapende macht van leden van de VN-Veiligheidsraad.

Als samensteller van het WEF-document lezen we: Karolina Eklöw, Global Shaper, Stockholm Hub. De Global Shapers maken deel uit van de jeugdtak van de Verenigd Naties, wat de indruk moet wekken dat de jeugd volledig achter het forum staat.
Er staan meer rare zinsconstrcuties en beweringen in het artikel, bijvoorbeeld: “While consensus is building, climate change isn’t waiting around…”.
Het klimaat wacht al miljoenen/miljarden jaren niet op iets of iemand. Het gaat niet wachten op mensen uit Zweden of van waar dan ook. De natuurlijke factoren van het klimaat doen wat ze willen doen wanneer ze daar zin in hebben. En er is niets dat Zweden of iemand anders eraan kan doen. Milieuvervuiling…. dat is een heel ander onderwerp.

Of deze:
“Just days later, China offered to step in as an alternative climate partner to the European Union – while around the same time, China announced its loyalty to multilateralism to the audience at the Annual Meeting of the World Economic Forum in Davos – all of which supports the idea that a country’s motivations for tackling climate change can be intimately linked with its overall ambitions within the multilateral panorama.”
Waar aan is China precies toegewijd? Miljarden dollars ontvangen en tegelijkertijd de CO2-uitstoot opvoeren naar wereldrecordniveaus? Terwijl wij in plaats daarvan duizend miljard euro zouden moeten betalen? Hoezo, China klimaatpartner van de EU?

Het WEF heeft verklaard: “Het komende decennium zal beslissen of de mensheid het doel kan bereiken om de opwarming te beperken tot 1,5 graden C. Zonder een significante vermindering van de uitstoot in de komende vijf jaar, zal het vermogen om te handelen in toenemende mate verloren gaan, wat resulteert in schade die onomkeerbaar zou kunnen worden.”
De wereld heeft, zo zei het WEF, “samenhangende en snelle internationale actie” nodig. Maar dit bleef “wishful thinking” en dus moeten en kunnen individuele overheden en bedrijven “eenzijdige initiatieven ontplooien”.

Een dergelijk vooruitzicht blijft even vergezocht als internationale samenwerking.
Tot nu toe hebben slechts 67 landen, geen van hen in de top vijf van emittenten, zich gecommitteerd aan de doelstelling om netto nul koolstofemissies te bereiken. Het WEF erkende dat “de meeste landen met deze verplichting onvoldoende robuust beleid hebben gevoerd om de vereiste emissiereducties te bereiken.”

Er is zelfs minder vooruitzicht dat deze vermindering wordt bereikt door de acties van individuele bedrijven. Van de miljoenen bedrijven wereldwijd maken slechts 7.000 hun emissies bekend aan CDP, een wereldwijde monitoringorganisatie. Van degenen die wel melden, geeft slechts eenderde volledige informatie, slechts een kwart stelt een emissiereductiedoel vast en slechts één op de acht vermindert zijn uitstoot op jaarbasis – zeggen zij (want niemand die het nameet – na kàn meten).
Zelfs wanneer bedrijven over doelstellingen rapporteren, is er geen gemeenschappelijke maatregel. Het WEF verklaarde: “Als gevolg hiervan bestaat er tot nu toe geen robuuste manier om de wereldwijde klimaatmaatregelen van bedrijven te benchmarken, zelfs niet onder branchegenoten. Dit gebrek aan transparantie suggereert dat bedrijven doen aan window dressing en heel weinig doen om de uitstoot in werkelijkheid te verminderen.”

Zelf vinden we het positief nieuws dat de wereld (buiten de EU) niet blindelings meegaat in de CO2-gekte. Wat binnen de EU betreft is het een andere zaak. Europa is het eerste continent dat tegen 2050 klimaatneutraal moet worden, zegt de Europese Commissie. Brussel is naar verluidt op zoek naar een klimaatwet die een streefdatum van 2050 zou bepalen om netto-nulemissies te bereiken, en een plan om de doelstelling van het blok 2030 voor emissiereducties te verhogen van een reductie van minstens 40 procent naar tussen 50 en 55 procent vergeleken tot 1990 niveaus.

De “Europese Green Deal” wordt duur, erg duur. Een biljoen euro tegen 2030, zegt Hans Brusselmans. Maar het investeringsplan van de Europese Commissie voor een beter klimaat bevat veel lucht, heel veel lucht. Daarover binnenkort meer.