WHO : Wereldgezondheidsorganisatie krijgt dictatoriale bevoegdheden

We stevenen af ​​op een wereldgezondheidsdictatuur, een totalitair systeem waarin het menselijk leven is overgeleverd aan de grillen van enkelen die zich geroepen voelen om voor God te spelen. Een totalitair systeem dat elke laatste centimeter van het individuele leven vangt, afwijkend gedrag bestraft, gedragsbarrières uit de weg ruimt, kritiek desinformatie verkondigt en elimineert.

Een werkgroep heeft voorstellen opgesteld om de bevoegdheden van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) te wijzigen, die, eenmaal geïmplementeerd, ertoe zullen leiden dat het VN-orgaan de facto een wereldwijde waakhond wordt voor de gezondheid van de wereldbevolking.

Het nieuwe artikel 13A van de International Health Regulations zou dan ook moeten bepalen dat de WHO verantwoordelijk is voor de volksgezondheid in geval van een gezondheidsnoodsituatie. Alle lidstaten zijn verplicht om de “aanbevelingen” van de WHO op te volgen – die vervolgens de facto bevelen worden. De landen moeten hun eigen regelgevende instanties creëren om de aanbevelingen van de WHO te implementeren (artikel 4, lid 1). Hiertegen kan beroep worden aangetekend, maar de beslissing van een calamiteitencommissie is definitief.

Het betrokken land legt dan verantwoording af over de naleving van de WHO-eisen (artikel 43, zesde lid). De directeur-generaal van de WHO kan dan alleen en uiteindelijk willekeurig beslissen of er sprake is van een daadwerkelijke of zelfs potentiële noodsituatie op gezondheidsgebied van internationale omvang (artikel 12, lid 1), en vervolgens passende “aanbevelingen” doen (artikel 15). Het (de) betrokken land (of landen) hoeft niet eens te worden geraadpleegd (artikel 12, lid 2). 

Er mag geen mogelijkheid meer zijn om bezwaar te maken tegen de vaststelling van een dergelijke noodsituatie (artikel 12, derde lid). De WHO kan reisbeperkingen opleggen zonder de informatie waarop ze zijn gebaseerd openbaar te maken (artikel 11). Daarbovenop:

Dwang om mee te werken – zelfs met censuurmaatregelen

Artikel 13A bepaalt dat de WHO beslist over de toewijzing van gezondheidsproducten en de vervaardiging ervan kan bestellen. Landen moeten ook meewerken aan het censureren van informatie die de WHO als “vals en onbetrouwbaar” beschouwt (Artikel 44(1)(h)). Daarnaast moet er sprake zijn van een “veilige wereldwijde digitale uitwisseling van gezondheidsinformatie” (artikel 44 lid 2 letter d), die – uiteraard – wordt gecontroleerd door de WHO (artikel 11). Verder geven de voorstellen aan dat de nadruk zal liggen op de productie en levering van medicijnen. 

Preventie en vroegsignalering lijken op zijn best een ondergeschikte rol te spelen. Tegelijkertijd is de WHO ook bevoegd om transacties aan te gaan met niet-statelijke actoren, waarvan de openbaarmaking niet automatisch maar is alleen verplicht op aanvraag. Dit resulteert in vele mogelijkheden voor de selectieve publicatie van de bijbehorende documenten.

Een nadere blikvan de voorgestelde amendementen blijkt dat in artikel 3 de woorden “…met volledige eerbiediging van de waardigheid, de mensenrechten en de fundamentele vrijheden van personen” zijn geschrapt en dat de basis van de verordeningen in plaats daarvan de criteria “inclusie” en “gelijkheid” moeten zijn . De nationale gezondheidsautoriteiten krijgen uitgebreide bevoegdheden bij de uitvoering van de WHO-specificaties. De WHO kan ook andere VN-agentschappen inschakelen, wat haar bevoegdheden verder uitbreidt. 

Individuen kunnen gedwongen worden maatregelen te nemen “die het hoogst mogelijke niveau van gezondheidsbescherming zouden bereiken”. Dit zou dus kunnen leiden tot gedwongen vaccinaties en andere ingrepen in de fysieke zelfbeschikking en bewegingsvrijheid. Medicijnen, vaccins of andere medicijnen die de WHO ‘onevenredig of buitensporig’ acht, kunnen worden verboden.

Gezondheidsbeleid Realisatie van de Grote Reset

Als deze voorstellen zouden worden aanvaard, zou de WHO bijna onbeperkte bevoegdheden hebben. Het zou de anticipatie van het gezondheidsbeleid zijn op wat gaat komen als een wereldwijde Grote Reset op alle sociaal relevante en economische gebieden. De WHO zou elk land ter wereld kunnen dicteren of er een gezondheidsnoodsituatie bestaat en hoe te reageren, en zou vrijwel het hele volksgezondheidsbeleid van dat land overnemen, bepalen welke medicijnen er gemaakt kunnen worden, vaccinaties en andere behandelingen afdwingen aan haar burgers, die de nationale regeringen kunnen nog steeds naar eigen goeddunken betrekken.

 Het kon naar believen drugsdeals sluiten en zelfs terugvallen op uitvoerende organen als politie en (para)militairen om haar aanspraken op almacht af te dwingen.

Dit zou het gevolg zijn van de door velen gevreesde Corona-regimes in de meeste landen, alleen maar vele malen verergerd en gecoördineerd en dictatoriaal uitgevoerd door een ondoorzichtige monsterautoriteit die de meeste mensen alleen bij naam kennen. Wat hier wordt gepland, zou onaanvaardbaar en antidemocratisch zijn, zelfs als de WHO een onafhankelijk orgaan zou zijn. 

Omdat ze het tegenovergestelde zijn (namelijk een club van afhankelijke ondergeschikten die wordt aangewakkerd door financiers met eigenbelang), komen de omscholingsplannen van de WHO neer op niets meer dan een staatsgreep op verzoek, een staatsgreep naar goeddunken van bovenaf. Men kan alleen maar hopen dat een voldoende aantal zelfverzekerde individuele staten zich niet zo lichtvaardig van hun soevereiniteit laten stelen zoals Duitsland en veel westerse linkse staten met zichzelf doen. Gezondheid en vrijheid mogen geen tegenstellingen worden!