Indignatie redactie 
Na dramatische en duidelijk gescripte waarschuwingen van ‘Iraanse agressie’ door oorlogszuchtige Amerikaanse functionarissen, volgt dan – handig genoeg – een vermeend sabotage-incident in de Perzische Golfregio dat Iran impliceert.
Ondertussen stelt de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo met een oprecht gezicht dat zijn land geen oorlog met Iran wil. Zijn opmerkingen vervormen goedgelovigheid, gezien het feit dat Amerikaanse troepen plotseling de vuurkracht in de Perzische Golf hebben geëscaleerd met het doel om “te reageren” op zogenaamde Iraanse overtredingen.
Typisch, Westerse nieuwsmedia “rapporteren” (of beter gezegd, “echoën”) het beweerde sabotage-incident alsof het een feit is, op basis van hun bron van informatie over functionarissen van Saudi en Emirati, bronnen die een gevestigd belang hebben in het creëren van een oorlogspropet tegen Ik rende.
Gezien de groteske, schaamteloze leugens die het afgelopen jaar zijn voortgekomen uit het Saoedische regime met betrekking tot de moord op journalist Jamal Khashoggi en ook zijn barbaarse massale executies van politieke dissidenten, is het misselijkmakend hoe westerse media invloed kunnen hebben om zo lichtgelovig te zijn door Saudi beweert betrouwbaar te zijn over het meest recente vermeende scheepvaartincident.
“Twee Saoedische olietankers zijn gesaboteerd voor de kust van de Verenigde Arabische Emiraten en vormen een potentieel ernstige bedreiging voor de wereldolievoorraden,” meldt [sic] Britain’s Guardian, die de bron van deze informatie toeschrijft aan de “Saoedische regering”. Wat de Guardian wegliet was het sleutelwoord ‘vermeende’ vóór ‘sabotage’. Merk op hoe de getoonde indruk een van een feitelijk voorval van kwaadwillige intentie is. De meeste andere westerse nieuwsmedia hebben dezelfde afhankelijkheid van de officiële claims van Saudi en Emirati aangenomen.
Veelzeggend genoeg vertelden Saudi en Emirati-functionarissen echter geen details over de “aanzienlijke schade” die naar verluidt aan in totaal vier tankschepen was veroorzaakt.
Wat we lijken te weten is dat de vier schepen op de een of andere manier uitgeschakeld waren in de VAE haven van Fujairah, vroeg op zondag. De locatie aan zee ligt in de Golf van Oman, die buiten de Perzische Golf ligt, ongeveer 140 kilometer ten zuiden van de Straat van Hormuz. Dit laatste is de smalle doorgang van de Golf van Oman naar de Perzische Golf, waar tot 30 procent van alle wereldwijd verscheepte ruwe olie elke dag passeert.
Vorige week dreigde Iran opnieuw dat het zijn territoriale wateren in de Straat van Hormuz zou blokkeren, “als” de VS een militaire aanval op hem zouden uitvoeren. Een dergelijke stap van Iran zou de wereldeconomie in chaos brengen door de verwachte crisis op de oliemarkten. Het zou ook ongetwijfeld leiden tot een totale oorlog tussen de VS en Iran, met Amerikaanse regionale cliëntregimes zoals Saoedi-Arabië en Israël die zich opstapelen om aanvallen op Teheran te faciliteren.
Tot nu toe zijn er officieel geen beschuldigingen geuit tegen Iran ten aanzien van het laatste verzendincident. Maar de implicaties zijn overduidelijk scheefgetrokken om de Islamitische Republiek op te heffen.
Saoedische energieminister Khalid al Falih, door westerse media onkritisch geciteerd, beweerde dat een van de schepen die naar verluidt werd aangevallen op weg was om ruwe olie uit de Saoedische haven van Ras Tanura, bestemd voor de Amerikaanse markt, op te laden. De Saoedische functionaris gaf geen substantiële details over de vermeende sabotage, maar benadrukte dat het erop was gericht “de vrijheid van navigatie te ondermijnen”. Hij riep op tot internationale actie om “de veiligheid van olietankers te beschermen”. De formulering dat de door de Amerikanen zelf benoemde wereldwijde ‘politieagent’ (nauwkeuriger gezegd, ‘misdadiger’) zich voortdurend beroept om zijn imperialistische missies overal op de planeet te dekken.
Toen de VS vorige week waarschuwde dat het een marineschepenstaking armada naar de Perzische Golf stuurde samen met nucleaire B-52 bommenwerpers, nam het het recht aan om “Iran of zijn volmachten” te slaan voor elke vermeende aanval op “Amerikaanse belangen” . De formulering uit Washington is zo vaag en subjectief dat het zich leent voor elke vorm van gepercipieerde provocatie.
Een olietanker op weg om ruwe olie uit Saoedi-Arabië te verzamelen voor de Amerikaanse markt? Dat kan zeker kwalificeren als waargenomen Iraanse agressie tegen Amerikaanse vitale belangen.
Vorige week gaf Washington hammed-up waarschuwingen uit dat “Iran of zijn volmachten” was ingesteld om “zich te richten op commercieel zeeverkeer”. Dagen later lijkt het alsof de vermeende sabotage van vier schepen lijkt te passen in de theatrale rekening.
Iran, van zijn kant, heeft gezegd dat het geen oorlog met de VS zou beginnen; dat het alleen maar zal optreden om zichzelf te verdedigen tegen elk Amerikaans offensief. Het buitenlandse ministerie in Teheran, de nieuwste sabotage genoemd, beweert “zeer alarmerend” en eiste meer duidelijkheid van de autoriteiten van Saoedi-Arabië en de Emiraten over wat er precies gebeurde. We kunnen er zeker van zijn dat geen van beide op die score zal komen, gezien hun verleden van laster.
De verduidelijkende vraag is natuurlijk wie er baat heeft bij de nieuwste spanningsverloop? Zeker, het vervult Amerikaanse, Saoedische en Israëlische verlangens om agressie tegen Iran te intensiveren.
Een andere belangrijke vraag is de locatie van de vermeende sabotage. Als Iran een dergelijke operatie zou willen uitvoeren, zou het veel meer haalbaar zijn om het in de buurt van de Iraanse territoriale wateren in de Straat van Hormuz te doen. Serieus: hoe haalbaar is het voor verschillende Iraanse commandoteams om vier olietankers te slaan in wateren op zo’n 140 km afstand? Wateren die forensisch worden bewaakt door de Amerikaanse Vijfde Vloot in de Perzische Golf.
Suspiciously, zoals reeds opgemerkt, is er geen verifieerbare informatie over de vermeende sabotage. Alles wat we hebben zijn aanspraken van Saoedische en Emirati-functionarissen, dezelfde soort mensen die beweren dat journalisten in het niets verdwijnen in consulaire gebouwen, of dat kinderen in Jemen in luchtaanvallen worden afgeslacht door “fout”, of dat vreedzame vrouwelijke demonstranten van de onderdrukte sjiitische minderheid van Saudi zijn ’terroristen’ die geëxecuteerd moeten worden door het onthoofden met een zwaard.
En, schandalig, gaan de westerse media tamelijk met goedlachs en goedgelovig mee met deze gevaarlijke poppenkast.
Sequencing, timing, bronnen, agenda en motieven plus de plichtsgetrouwe westerse media-slaafsheid. De weddenschappen zijn dit een valse vlag om Iran te beschuldigen.
Als het niet leidt tot een voorwendsel voor een Amerikaanse militaire aanval, proberen op zijn minst Washington en zijn Saoedi-en Israëlische cliënten ervoor te zorgen dat de Europese lakeien worden gesteund in de richting van toenemende economische oorlogvoering tegen Iran over het ploffende nucleaire akkoord . Een internationaal verdrag trouwens, dat – aantoonbaar – getorpedeerd is door Amerikaanse politieke sabotage.
Wat er hier echt aan de hand is, is een ander onbeschaamd geval van realiteitsinversie. Vergelijk met de Amerikaanse leugens tegenover Venezuela, Syrië, Cuba, Rusland, China, Noord-Korea en zo. Amerikaanse criminele agressie wordt, ongelooflijk, opnieuw witgewassen met een morele licentie door leugenachtige bedrijfsmassa’s die de schrik hebben om hun flagrante oorlogspropaganda een “nieuwsdienst” te noemen.
Inderdaad, de wereld wordt gelogen in een potentieel catastrofale oorlog door een congenitally crimineel Amerikaans regime.
