Indignatie redactie 
Een reeks mysterieuze explosies en ongevallen heeft Iran de afgelopen maand geschokt. De incidenten begonnen op 24 mei toen twee eenheden van de thermische centrale van Tabriz werden uitgeschakeld en een ketel in de havenraffinaderij van Imam Khomeini explodeerde.
Op 26 juni was er een krachtige explosie in een raketfabriek nabij Teheran. Op 30 juni was er een ‘gasexplosie’ in een kliniek in Teheran. Bij de explosie en de daaropvolgende brand in een kliniek in het noorden van Teheran kwamen minstens 19 mensen om.
ایران و آتش:
۱۴خرداد؛ آتشسوزی بخشی بخشی از انبارهای فولاد خوزستان.
۱۴خ؛ یکی از واحدهای پالایشگاه تهران.
۱۴خ: حریق گسترده در مزارع گندم سمنان.
۱۳خ؛ تعدادی واگن فرسوده شرکت رجا در ایستگاه آپرین اسلامشهر.
۱۳خ؛ منطقه جنگلی افرا تهران.(عمدی اعلام شد.)
یک/۳— Mahtab Gholizadeh (@mahtabgholizade) June 3, 2020
Op 2 juli was er weer een explosie nabij de kerncentrale in Natanz, die het productiegebouw beschadigde. Op 4 juli was er een explosie in de energiecentrale in Ahvaz, provincie Khuzestan. Op dezelfde dag en in dezelfde provincie was er een chloorlek bij de chemische fabriek van Karun. Volgens IRNA werden 70 arbeiders ziek en werden naar het ziekenhuis gebracht met symptomen van chloorvergiftiging. Op 8 juli gingen in Teheran twee metro’s van de rails.
Eindelijk was er op 9 juli weer een explosie in Iran – lokale bronnen meldden een explosie van een magazijn met raketartilleriebewapening in het gebied van Teheran. Er is echter geen officiële bevestiging ontvangen.
Daarnaast zijn er de afgelopen maanden hier en daar in Iran mysterieuze branden verschenen.
Op 2 juni was er brand in de Chitgar-bossen ten westen van Teheran. Buurtbewoners klagen dat de autoriteiten al enkele uren geen adequate maatregelen hebben genomen. Op 3 juni was er brand in een magazijngebied van de Khuzestan Metallurgical Company. Eén persoon is vermoord. Op dezelfde dag was er een enorme brand op graanboerderijen in de provincie Semnan.
Op 5 juni verliet de diefstal van kabels op het elektriciteitsnet van Ahwaz het ziekenhuis en het enorme gebied vele uren zonder elektriciteit.
Er braken wilde branden uit in Khuzestan en Bushehr. In de afgelopen 74 dagen zijn 240 bosbranden geregistreerd in bossen en weiden in 11 provincies.
In de afgelopen maand woedde het vuur op 6 juni in het gebied grenzend aan de Evin-gevangenis in Teheran, 7 juni – in het Nationaal Park in Jahrom, 12 juni nabij de Armeense Sint-Mariakerk in de Iraanse stad Hamedan, 14 juni – brand in een opslag van 10.000 vierkante meter in Shurabad, Teheran.
Staking tegen het nucleaire programma?
Volgens de wereldmedia die het Iraanse staatspersbureau IRNA citeren , is Iran van mening dat de explosie in Natanz veroorzaakt zou kunnen zijn door “vijandige landen, vooral het zionistische regime [Israël] en de VS”.
Iraanse ambtenaren voor burgerbescherming beloofden te zullen reageren als blijkt dat Iran het slachtoffer is geworden van een cyberaanval. Op hun beurt vertelden “inlichtingendiensten van het Midden-Oosten” de New York Times dat Israël achter de explosie in de nucleaire faciliteit in Natanz zit. (https://www.nytimes.com/2020/07/05/world/middleeast/iran-Natanz-nuclear-damage.html)
Een Amerikaanse bron vertelde Associated Press dat een explosie in de verrijkingsfabriek van Natanz de productielijnen van de centrifuge zou kunnen beschadigen, wat het nucleaire programma van Iran zou kunnen vertragen.
Bedenk dat Iran, nadat de Amerikaanse president Donald Trump de VS had teruggetrokken uit het gezamenlijk alomvattend actieplan, Irant een aantal stappen heeft gezet in de richting van de hervatting van het programma. Tegelijkertijd verzekert de hoogste leiding van de Islamitische Republiek dat Teheran niet van plan is kernwapens te verwerven.
Kort voor het begin van de catastrofeketen in Iran berichtten de media over de uitwisseling van cyberaanvallen tussen Israël en Iran.
Op 24 en 25 april ondergingen zes pompstations in centraal Israël een cyberaanval, waarna de lokale media zich haastten om Iran de schuld te geven. Ze konden echter geen concreet bewijs leveren.
Twee weken later reageerde Israël, vermijd directe beschuldigingen tegen Teheran, met een aanval op Iraanse havencomputernetwerken. De bruisende Iraanse haven van Shahid Rajai, nabij de stad Bender Abbas, waardoor ongeveer de helft van de buitenlandse handelsstromen van Iran werd aangevallen. Op 9 mei faalden computers die het laden en lossen van containers, de navigatie in het water en het wegverkeer op het grondgebied van de haven plotseling regelden. Het falen resulteerde in een ineenstorting van het transport dat enkele dagen duurde.
In 2009-2010 werden vijf Iraanse organisaties die betrokken zijn bij de productie van gascentrifuges voor uraniumverrijking in drie fasen aangevallen door aanpassingen aan het Stuxnet-virus. Als gevolg hiervan werden ongeveer duizend centrifuges in de verrijkingsinstallatie van Natanz verstoord. Dit is de eerste grote cyberaanval waarvan bekend is dat deze heeft geleid tot fysieke schade aan de apparatuur. De operatie werd uitgevoerd door Amerikaanse en Israëlische specialisten.
Eerder werden mysterieuze sterfgevallen van Iraanse nucleaire wetenschappers geassocieerd met de acties van de Israëlische veiligheidsdiensten.
De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Gabi Ashkenazi liet doorschemeren dat de Israëlische autoriteiten mogelijk nog steeds betrokken zijn bij de explosie in Natanz.
“We hebben in de loop van vele administraties een langetermijnbeleid om Iran geen nucleaire capaciteit te geven”, zei hij.
“We ondernemen acties die beter onuitgesproken blijven”, benadrukte Ashkenazi .
In juli verlengde de Israëlische premier Benjamin Netanyahu de autoriteit van Mossad Yosi Cohen, hoofd van de inlichtingendienst, tot juni 2021. Dit staat in een verklaring van het kabinet van de premier, waarin staat dat het besluit is genomen in verband met “veiligheid” problemen. Het is mogelijk dat de Israëlische premier heeft besloten om het impopulaire hoofd van de Mossad in de in mei opgerichte regeringscoalitie niet te veranderen, aangezien de herschikking de effectieve voortzetting van de sabotagecampagne tegen Iran, die nu aan de Joodse staat wordt toegeschreven, zou kunnen verhinderen.
De spanningen lopen op
Naast pogingen om het nucleaire en raketprogramma van Iran te verstoren, kunnen sabotage door buitenlandse actoren het protestgevoel aanwakkeren. Veel ongelukken en rampen kunnen de Iraanse burgers aantonen dat de autoriteiten niet in staat zijn kritieke infrastructuur te beveiligen en het leven en de gezondheid van burgers te beschermen. Het maakt het ook mogelijk de autoriteiten te beschuldigen van nalatigheid en corruptie, die zouden hebben geleid tot door de mens veroorzaakte ongevallen.
Volgens een Israëlisch analytisch portaal dichtbij de militaire en inlichtingenkringen van DEBKAfile zijn niet alleen de explosie in Natanz, maar ook vele andere ongevallen in Iran het gevolg van sabotage door de Verenigde Staten, Israël en Saoedi-Arabië:
“DEBKAfile’s vermoeden van de geselecteerde doelen is dat er waarschijnlijk een gezamenlijke Israël-VS-Saoedische operatie tegen Iran gaande is, aangezien geen zware Amerikaanse sancties noch een dodelijke uitbraak van het coronavirus de Islamitische Republiek ervan hebben kunnen weerhouden om haar nucleaire bewapening te bewapenen programma.”
Alle drie de landen zijn regionale vijanden van Iran. Israël maakt zich zorgen over het raketprogramma van Teheran en de aanwezigheid van Iran in Syrië. De Verenigde Staten en Saoedi-Arabië beschuldigen Iran van raketaanvallen op faciliteiten in Saoedi-Arabië.
De Iraanse BBC ontving een brief van de obscure groep Cheetahs of the Homeland, die de verantwoordelijkheid voor de explosie in Natanz opeiste.
Hrs bfore any news ab incident at Iran facilities, a group of “dissidents in the security apparatus” called “Homeland Cheetahs”, in an email to BBC Persian claimed attack on “Kashan nuc site & Natanz assembly structure”, saying they targeted overground so it “couldn’t be denied”. https://t.co/3pgxG0E4gK
— Hadi Nili (@HadiNili) July 2, 2020
Er was geen melding van de organisatie vóór de gebeurtenissen van 2 juli. Daarom kan het rapport van “Cheetahs” een input zijn van buitenlandse speciale diensten of oppositiegroepen om onnodige spanningen en verhoogde inspecties van het personeel van ondernemingen door de Iraanse veiligheid te veroorzaken. agentschappen.
Sanctiefactor
Een andere of bijkomende reden voor een dergelijk groot aantal door de mens veroorzaakte rampen in Iran in de afgelopen maanden kunnen de Amerikaanse sancties zijn die het land beletten moderne apparatuur te kopen, technologieën te upgraden of deze op de buitenlandse markt te kopen. Tegelijkertijd is apparatuur in veel technologische industrieën en de infrastructuur zelf erg versleten en moet worden vervangen.
Sancties vormen een ernstige beperking van de technologische en financiële mogelijkheden van de Iraanse economie en belemmeren de verdere ontwikkeling of in ieder geval het behoud van de bestaande infrastructuur.
Tegelijkertijd laten Amerikaanse sancties en het onvermogen van Europese landen om een mechanisme te creëren om deze te omzeilen Iran geen andere keus dan hulp te zoeken bij China.
“Iran-China 25-jarig uitgebreid partnerschapsdocument”, deze week gepubliceerd door het IranWire-portaal, impliceert het versterken van de samenwerking tussen de landen. In ruil voor olievoorraden aan China is China klaar om moderne infrastructuur in Iran te creëren en samen te werken aan economische, politieke en militaire kwesties.
Er zijn twijfels over de authenticiteit van dit document. Dit kan zelf een onderdeel zijn van de informatieoorlog tegen Iran, ontworpen om de Chinese leiders als Chinese poppen te presenteren. Dergelijke geruchten hebben al geleid tot een reactie van de voormalige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad, die verklaarde dat “het niet geldig is om een geheime overeenkomst aan te gaan met buitenlandse partijen zonder rekening te houden met de belangen van de Iraanse natie en de belangen van het land en de natie, en de Iraanse natie zal het niet erkennen ”.
In de Arabische media zijn er echter suggesties dat China bases in Iran zou kunnen ontvangen en de mogelijkheid om troepen in te zetten, hoewel dit in tegenspraak is met alle houdingen van de Islamitische Republiek, die van oudsher sterk gekant was tegen het baseren van buitenlandse militairen op haar gebied.
Wereldwijde context
Op de een of andere manier wordt Iran gedwongen om steeds actiever met China om te gaan. Het bilaterale samenwerkingsverdrag voor 25 jaar is inderdaad in voorbereiding, hoewel de inhoud ervan niet openbaar wordt gemaakt.
Woordvoerder Abbas Mousavi van het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken verzekerde journalisten de dag ervoor dat nationale belangen het enige leidende beginsel voor het ministerie van Buitenlandse Zaken blijven bij de ontwikkeling van dit document en dat de onderhandelingen zo zorgvuldig en voorzichtig mogelijk worden gevoerd.
Het is mogelijk dat buitenlandse troepen de definitieve vormen van de overeenkomst proberen te beïnvloeden door de spanning op te wekken en een splitsing in de Iraanse samenleving te veroorzaken. Aan de andere kant zou sabotage China kunnen laten zien dat het gokt op ‘de verkeerde speler’ in de regio.
Tegelijkertijd is China bereid Iran te helpen bij de herbewapening, die volgens Peking Teheran als zijn prioritaire partner in de regio beschouwt. Zo zei de vertegenwoordiger van China bij de VN op 30 juni dat China zich verzet tegen de wens van de VS om het wapenembargo tegen Iran te verlengen.
In juli 2015 is de termijn van vijf jaar verstreken, gedurende welke de beperkingen op de wapenuitvoer uit Iran moeten worden verwijderd in overeenstemming met het gezamenlijke alomvattende actieplan. De Verenigde Staten hopen echter via de VN-Veiligheidsraad het wapenembargo te verlengen.
China en daarmee Rusland zijn echter geïnteresseerd in de verkoop van hun wapens aan Iran. Rusland kan Iran luchtverdedigingssystemen aanbieden – inclusief S-400’s, evenals militaire vliegtuigen, waaronder MiG-29’s – die niet langer worden gebruikt door de Russische luchtmacht, maar zoals blijkt uit de gebeurtenissen in Libië en Syrië, is er in het midden veel vraag naar Oosten. China kan ook vliegtuigen aanbieden, drones bij de fabricage waarvan de Chinezen een erkende internationale leider zijn geworden, evenals de belangrijkste raketapparatuur en -technologie.
In tegenstelling tot de VS en Rusland wordt China al 30 jaar niet beperkt door het INF-verdrag. Daarom kan China Iran raketten voor de middellange afstand aanbieden. Saoedi-Arabië heeft in het verleden al Chinese rakettechnologieën verworven en deze factor verhoogt de belangstelling van Iran, dat op zoek is naar gelijkheid met Saoedi’s.
Een dergelijk voorstel zelf kan ook een zeer belangrijke factor worden in de druk van Peking op de Golfstaten, wat erg belangrijk is in het kader van de wereldwijde confrontatie tussen de Verenigde Staten en China.
Zo hebben de sancties die de VS hoopten te verhelderen Iran Teheran dichter bij zijn belangrijkste mondiale rivaal gebracht (sancties tegen Rusland hebben hetzelfde gedaan).
De druk van de VS formaliseert een blok van anti-Amerikaanse landen, waar Rusland en Turkije samenwerken in defensie en samen met Iran de VS in Syrië confronteren, Iran levert benzine en voedsel aan Venezuela, China biedt hulp aan Iran en voert samen met Rusland oefeningen uit in de Arabische Zee – waarmee de mogelijkheid wordt aangetoond om kracht in de Perzische Golf te projecteren.
De omleidingen tegen Iran zijn in dit verband niet alleen gericht tegen dit specifieke land, maar ook tegen het hele wereldwijd opkomende anti-Amerikaanse, multipolaire blok van soevereine machten.
