Wij van Indignatie.nl strijden met hart en ziel voor goede journalistiek en een humanere wereld; Hiervoor hebben we uw steun nodig.

Wat te doen als twee jaar educatief werk en activisme in de strijd tegen het op handen zijnde totalitarisme niets lijkt te zijn veranderd? Misschien zou het helpen als de activisten zelf zouden veranderen. Het begint met het toegeven aan onszelf dat we kwetsbaar en diep getroffen zijn door de gebeurtenissen, uitgeput en vaak tot op het bot gekwetst door de argumenten, zelfs in privé-kringen. Hoop kan groeien door eerlijk te zijn tegen onszelf. Dit gaat verder met het feit dat we onszelf ongemakkelijke vragen stellen: in hoeverre lijken we al veel te veel op onze tegenstanders in termen van onverdraagzaamheid en agressief taalgebruik, die we hiervan beschuldigen? Misschien ontbreekt het de Corona-oppositie gewoon aan “vrouwelijke” energie. Omdat heerschappij en hiërarchie, ontberingen – ook jegens zichzelf -, de onderdrukking van gevoel en intuïtie, rationele analyse in plaats van inspirerende visie, een krijgshaftige wereldbeschouwing op de manier van “oorlog tegen het virus” – gelukkig worden niet al deze schadelijke neigingen door alle mensen gedeeld, maar ze zijn een uitdrukking van de fundamentele patriarchale oriëntatie. De oplossing kan niet komen vanuit de richting die het probleem in de eerste plaats heeft veroorzaakt. Daarom willen wij bij de Indignatie graag meer vrouwelijke input voor het nieuwe jaar: artikelen, ideeën en inspiratie van vrouwen. En we hebben nog steeds uw financiële steun nodig om ons werk voort te zetten en misschien bij te dragen aan een positieve verandering in 2022. – Met dit artikel neemt het Indignatie-team afscheid van een klote jaar en staan na de kerst weer voor je klaar.

Hoe graag gooien we – vooral als auteurs – met grote woorden rond. Ze worden snel in de computer getypt. Briljante analyses, verhelderende informatie, hartverwarmende visies. En toen? Er verandert niets. Maar dat is niet waar. Er verandert veel, en juist in de richting die we niet willen.

We ontvingen een brief aan de redactie aan de redactie dat verzet versterkt waartegen het is gericht. Al bijna twee jaar schrijven we tegen de dictatuur, en nu wordt ondanks dit alles over verplichte vaccinatie gesproken. Hoe moeten we daarop reageren? Wat doen we als de politiek dit voor elkaar krijgt of, zoals in Oostenrijk, al doet?

En hoe gaan we om met mensen in onze familie, vrienden en kennissen die zich uitspreken voor verplichte vaccinatie maar niet beseffen dat ze politici, de media en farmaceutische bedrijven blindelings vertrouwen, die voor de “pandemie” bijna niemand zou hebben geloofd, dat ze geïnteresseerd zouden zijn in het algemeen belang.

Voor voorstanders van vaccinaties zijn zelfs voor de hand liggende belangenverstrengeling, zoals de betrokkenheid van ons kabinet bij de farmaceutische industrie, geen reden om kritisch te kijken naar wat de reguliere zenders dag in dag uit vertellen. In plaats daarvan praten ze liever helemaal niet over het onderwerp of geloven ze dat het kijken naar het journaal van de publieke omroep voldoende is om een ​​gefundeerde mening te vormen.

We kennen allemaal de truc “verdeel en heers”. Wat levert onze kennis van achtergronden en contexten die niet in de toonaangevende media voorkomen ons op als we niet op een minderjarige massa stuiten? Moeten we nu in het reine komen met het feit dat we niets kunnen doen? Discussies, zelfs met de beste argumenten, leiden tot niets meer dan verdeeldheid, wat op zijn beurt de heersers ten goede komt. We lijken geen kans te hebben.

De nadruk ligt op verschijnen . Want juist deze misvatting dat we kansloos zijn, komt ook de machthebbers ten goede. We hebben dus geen andere keuze dan te onthouden wie we zijn.

Moed om kwetsbaar te zijn

We weten misschien nog niet hoe we met de situatie om moeten gaan, maar één ding weten we wel: we zijn mensen. We ademen, ons hart blijft onvermoeibaar kloppen, we voelen, we denken, we verteren, we zijn bang, en misschien lachen we af en toe zelfs.

Zoals u waarschijnlijk ook, beste lezers, hebben wij de afgelopen twee jaar heel vaak wanhoop en hopeloosheid gevoeld. Binnen de redactie spraken we vaker dan voorheen over hoe we ons voelden en voelden ons des te dankbaarder voor de saamhorigheid en de warmte in ons team.

De afgelopen maanden hebben steeds meer mensen om ons heen, vooral de critici van de maatregelen, zich net zo kwetsbaar getoond, over hun gevoelens gepraat, geen zin meer om te doen alsof alles in orde was. Natuurlijk zijn het er nog niet veel, maar onze indruk is dat kwetsbaarheid verbindt. Het is besmettelijk en ontwapend.

Laten we dus leren ons in het dagelijks leven weer kwetsbaar op te stellen en te kijken wat er gebeurt. In plaats van boos te worden over de onmenselijkheid van voorstanders van vaccinatie of de passiviteit van de massa, kunnen we bij onszelf beginnen. Kijk hoe liefdevol, zorgvuldig en menselijk we omgaan met andersdenkende mensen. Een meer humane samenleving heeft vooral mensen nodig die laten zien mens te zijn. Laten we een rolmodel zijn in deze richting. De Indignatie geeft je inspiratie en herinnert je er keer op keer aan. Want vergeten is ook menselijk.

“Wat we weten is belangrijk, maar wie we zijn is veel belangrijker.

Meer zijn dan weten veronderstelt dat we erbij betrokken zijn en dat ook zichtbaar erkennen. Het gaat ervan uit dat we niet bang zijn om grote risico’s te nemen en ons daarbij kwetsbaar op te stellen.

Een van de eerste stappen op deze reis is om te begrijpen waar we zijn, met welke moeilijkheden we worden geconfronteerd en waar we heen moeten. Dat kunnen we mijns inziens het beste als we eerst kijken naar ons allesomvattende credo dat we ‘nooit goed genoeg’ zijn” .

Vrouwen voor verandering

“De gezondheidscrisis heeft de ongelijkheden tussen seksen, rassen en klassen blootgelegd en verergerd door de vitale en onzichtbare zorgactiviteiten te laten zien. Maar net toen empathie, solidariteit en goodwill nieuw leven hadden moeten inblazen, kondigde de Franse president op televisie aan dat we … in oorlog waren. Alleen een patriarchale macht zou kunnen besluiten om een ​​militaristisch vocabulaire te gebruiken om een ​​situatie te definiëren die bevorderlijk is voor wederzijdse hulp en nederigheid”.

Zelfs als het aandeel vrouwen op de hogere verdiepingen van grote bedrijven langzaam toeneemt, is het duidelijk dat quota de cultuur nog niet veranderen. En met vrouwen bedoelen we ook vrouwen die niet in hetzelfde patriarchale patroon vallen en hun eigen kinderen de oorlog in zouden sturen, zoals Ursula von der Leyen.

Ondanks vrouwenquota en een groter bewustzijn van gelijkheid tussen vrouwen en mannen, zijn er meer mannen op de voorgrond zichtbaar in het bedrijfsleven, de politiek en zelfs de verzetsbeweging tegen de Corona-maatregelen. Zelfs bij Indignatie vormen mannen de overgrote meerderheid van de auteurs. Van de gemiddeld vijf artikelen die per dag worden gepubliceerd, zijn meestal – of helemaal niet – slechts één of maximaal twee door een vrouw geschreven.

Waarom is het? Misschien omdat vrouwen vaak niet gewend zijn hun stem te verheffen en zich publiekelijk te laten zien? Of simpelweg omdat ze geen behoefte hebben aan publiciteit?

Wij weten het niet. Maar we weten dat we zowel de wijsheid van vrouwen als die van mannen nodig hebben, terwijl de publieke opinie, zowel in de mainstream als in de alternatieve media, tot dusver is gevormd door de opvattingen van mannelijke auteurs. Tegelijkertijd betekent dat niet dat vrouwen niet actief worden. Integendeel: op de achtergrond van de demonstraties waren nog meer vrouwen actief . Indignatie wil dat vrouwen zichtbaarder zijn, hun stem laten horen en de publieke opinie en daarmee de samenleving actiever mee vormgeven.

Ons hele wereldbeeld, beïnvloed door de publieke opinie, is gebaseerd op de opvattingen van mannen. Winst wordt bijvoorbeeld belangrijker gevonden dan zorg, en alle inspanningen zijn gericht op hoe we langer leven, niet op hoe we vervuld leven.

Als het gaat om vrouwelijke eigenschappen, is er een zekere minachting. Het ontwikkelen van utopieën wordt als naïef beschouwd, terwijl over het hoofd wordt gezien dat ‘realistisch’ winstdenken ten koste van de vernietiging van de natuur en de uitbuiting van andere volkeren op de lange termijn gewoon krankzinnig is. We kunnen de manier waarop we leven veranderen. Hoe naïef is het om de teugels van wereldaangelegenheden in handen te houden van degenen die de fundamenten van ons leven verpesten, terwijl we toekijken, ons machteloos voelen en de verhalen van de media geloven van de machtigen die we werkelijk zijn.

We willen een bewustzijn ontwikkelen dat er zoveel slechts is en tegelijkertijd de focus meer verleggen naar de verbinding met het leven, naar zachtheid, emotionaliteit en poëzie, in plaats van de verkeerde overtuiging te volgen dat we de uitdagingen van het leven aankunnen alleen met technologie en intellect in staat zijn.

We geloven heilig in de kracht die we als samenleving kunnen ontwikkelen als vrouwen en mannen op gelijke voet samenwerken. Daarom hebben we besloten om voor 2022 de geweldige analytische bijdragen om Indignatie aan te vullen met nog meer bemoedigende bijdragen. Niet alleen als artikel, maar ook met een nieuw videoformaat met Friederike de Bruin, die regelmatig vrouwen introduceert en natuurlijk mannen die al actief betrokken zijn bij de verandering naar menselijkheid en levensvreugde.

Voelen jullie, vooral beste lezers, zich aangetrokken om ons artikelen te sturen met uw standpunt en uw ideeën voor een meer humane samenleving.

“In plaats van vrouwen te oriënteren op vooruitgang in het patriarchaat, streven we naar de wederzijdse exit van vrouwen en mannen uit het patriarchaat”.

Deelnemen

Help de Indignatie zijn werk te blijven doen en voorzie u van informatie en inspiratie. Steun onze redacteuren, auteurs en journalisten, die een groot deel van hun tijd besteden aan het werken aan democratie en vrijheid.

Vaak ontbreekt het deze mensen niet aan idealisme en verdere kennis – het ontbreekt ze gewoon aan geld. In relatie tot onze eigen situatie: Zonder de gelukkig gestage donaties van onze lezers waren we niet zo ver gekomen.

De huidige zeer beangstigende algemene situatie vereist meer dan ooit onze inzet. Zonder dat deze donaties verder en zo mogelijk nog overvloediger stromen, kunnen we niet doen wat we nodig achten. Zoals je hebt gelezen hebben we grootse plannen. Help ons ook in de toekomst onze belangrijke taak te blijven vervullen.

Het Indignatie- team wenst u van harte een vrolijk kerstfeest en – zeker nu! – Levensvreugde, solidariteit en gemeenschap, maar ook voor ons allemaal een menselijker jaar 2022. Laten we het aanpakken, we zullen onszelf en de kracht die we hebben erkennen als we – elk op zijn eigen manier – opkomen voor wat is belangrijk voor ons.