Indignatie redactie 
Wie valt olietankers aan in de Golf tussen Oman en Iran? Tot nu toe is het antwoord nog steeds een mysterie. De VS beschuldigt Iran natuurlijk. Iran zegt dat het de VS of zijn lokale bondgenoten Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten zijn.
Magnetische mijnen worden verantwoordelijk gesteld voor de schade, al zijn er claims van torpedo-gebruik. Vorige maand zijn er vier afgemeerde tankers licht beschadigd, maar geen enkele is ernstig beschadigd. Deze keer waren de aanvallen schadelijker, maar blijkbaar niet dodelijker.
Enkele cynici hebben zelfs gesuggereerd dat Israël achter de aanval op de tanker zou kunnen zitten om de oorlog tussen Iran en de Verenigde Staten uit te lokken – een belangrijke Israëlische doelstelling. Of misschien zijn het de Saoediërs die hetzelfde doel voor ogen hebben. De Golf is een ideale plek voor valse-vlagaanvallen.
Eén ding lijkt zeker. President Donald en zijn coterie van neocon adviseurs dringen al maanden aan op een groot conflict met Iran. De VS probeert Iran letterlijk economisch en strategisch te wurgen. De harde rechtervleugel van Israël domineert inmiddels het beleid van de VS in het Midden-Oosten en lijkt vaak de lakens uit te delen in het Witte Huis en het Congres.
Nochtans, wordt deze recentste ,,crisis” van Iran ,,totaal gekunsteld door het beleid van de Troef om de Islamitische Republiek voor het weigeren om Amerikaanse voogdij te volgen, ondersteunend de Palestijnen, en dreigend Saudi-ArabiÔ te straffen. Het belangrijkst, leidt de fracas van de Golf de openbare aandacht van de oorlog van de Troef met de lynchmenigte van de Democraten van het Huis en de persoonlijke schandalen af. De belangrijkste, de fracas van de Golf leidt openbare aandacht van de oorlog van de Troef met de lynchmenigte van de Democraten van het Huis en de persoonlijke schandalen af.
Veel Amerikanen houden van kleine oorlogen. Zij dienen als alternatief voor voetbal. Mussolini’s populariteit in Italië nam een hoge vlucht nadat hij het primitieve Ethiopië binnenviel. Amerikanen juichten de invasies van Grenada, Haïti en Panama toe. Het vermeende ‘cake-walk’ Irak was echter niet zo’n populair succes. Herinneringen aan de nepgolf van Tonkin, die de VS in de Vietnamoorlog heeft gedreven, zijn sterk, net als alle leugens over de vermeende massavernietigingswapens van Irak.
Vreemd genoeg heeft de niet-aangegeven oorlog van Trump tegen Iran onverwachte gevolgen gehad. Japan, dat afhankelijk is van Iraanse olie, is woedend op Washington. Vorige week vloog de zeer populaire Japanse premier, Shinzo Abe, naar Teheran om te proberen een Amerikaans-Iraanse confrontatie te voorkomen en de olievoorziening van zijn land veilig te stellen – precies dezelfde reden waarom Japan in 1941 de VS aanviel. Abe waarschuwde dat een toevallige oorlog dichtbij kan zijn.
Canada had vroeger warme relaties met China. Ze zijn nu in puin. Canada ‘ontvoerde’ de Chinese bigwig Meng Wanzhou, de kroonprinses van technologiegigant Huawei, op de luchthaven van Vancouver, terwijl hij op een Amerikaans arrestatiebevel van vliegtuig wisselde omdat hij er zogenaamd mee handel dreigde te drijven….wacht maar af….Iran. Canada heeft Meng dwaas gearresteerd op een zwak uitleveringsbevel van de VS.
Dit was een ongelooflijk amateuristische blunder van Ottawa’s leiders van buitenlandse zaken. Als ze slimmer waren geweest, hadden ze Washington gewoonweg verteld dat Meng Canada al had verlaten, of ze konden haar niet vinden. Nu zijn de betrekkingen van Canada met Peking een dieptepunt, heeft Canada te lijden gehad onder zeer zware handelsstraffen en is ’s werelds grootste natie boos als een natte kat op Canada, een natie waarvan de staatsgodsdienst door iedereen gewaardeerd moet worden.
Nu wordt de Japanse energievrijheid ernstig bedreigd. China mompelt over de executie van de twee Canadezen die het heeft gearresteerd wegens vermeende spionage. Intussen hebben de betrekkingen tussen de VS en China hun dieptepunt bereikt, omdat de pogingen van Trump om China met behulp van tarieven te intimideren om meer sojabonen uit de VS te kopen en zijn niet-handelsbarrières te slechten, tot een handelsoorlog hebben geleid.
De handelsoorlog tussen de VS en China heeft de economieën van beide landen ernstige schade toegebracht. President Trump lijkt nog steeds niet te begrijpen dat de tarieven worden betaald door Amerikaanse consumenten en niet door Chinese verkopers. Trump’s nincompoop adviseurs voor buitenlands beleid begrijpen niet hoeveel schade ze de Amerikaanse belangen schaden. Het is niet zo’n goed idee om Sheldon Adelson, een gokmogol die verantwoordelijk is voor het Amerikaanse buitenlands en handelsbeleid, in te zetten.
Een goede manier om een einde te maken aan deze groeiende puinhoop is om oorlogsliefhebber en Iran-haat John Bolton te ontslaan, Mike Pompeo terug te sturen naar de bijbelschool en Iran en Saoedi-Arabië te vertellen de bijl nu te begraven. In plaats daarvan heeft het Witte Huis het over het leveren van nucleaire capaciteit aan Saoedi-Arabië, een van de meest achterlijke en onaangename landen ter wereld. Misschien dat Trump een ‘deal’ zal maken en Noord-Korea kernwapens aan Saoedi-Arabië zal laten verkopen.
En nu wachten we op de all-time slechte grap, de zogenaamde ‘Deal of the Century’, waarvan Trump en zijn jongens hopen dat de rijke Arabieren die arme Palestijnen zullen afkopen in ruil voor het opgeven van veel meer land aan Israël. Een groter of schandelijker verraad door Arabieren van mede-Arabieren, of een domme politiek van de VS, is moeilijk te bedenken. Maar, natuurlijk, is het geen gemaakt-in-de-VS beleid bij allen.
