Woningen tekort: corrupte reguliere media verzwijgen echte oorzaken

Ze slapen in garages, met vrienden of op straat: het aantal daklozen in Duitsland blijft toenemen. In 2018 zaten ongeveer 678.000 mensen in Duitsland zonder appartement. Hiervan leefden ongeveer 41.000 mensen op straat zonder enige accommodatie. De oorzaken van het ernstige gebrek aan huisvesting zijn opzettelijk verborgen. Om een ​​goede reden.

Volgens de Federal Working Community (BAG) Dakloosheid is het aantal mensen zonder eigen huis aanzienlijk toegenomen: in 2017 waren er nog 650.000 daklozen in Duitsland, vergeleken met 678.000 vorig jaar, een stijging van 4,2 procent. Ongeveer 41.000 mensen hadden helemaal geen accommodatie en moesten daarom permanent op straat leven. Met iets minder dan 6 procent was de toename van vluchtelingen bijzonder sterk, ook als dakloos beschouwd, die in een gemeenschapshuis woont.

De BAG noemt drie hoofdredenen voor het wijdverbreide woningtekort, dat met name de sociaal zwakken treft: het onvoldoende aanbod van betaalbare woningen, de afname van de sociale woningvoorraad en de toenemende armoede in de Duitse samenleving.

Juist deze redenen worden door de linkse politici herhaaldelijk genoemd om vermeende tekortkomingen van de staat in de woningbouw aan de kaak te stellen, maar vooral om af te leiden van de ware oorzaken van de ellende. Omdat ze niet passen in het linker wereldbeeld:

1. Het negatieve rentebeleid van de ECB, wat betekent dat obligaties niet langer rendement opleveren. Beleggers worden daarom gedwongen hun geld te verplaatsen naar andere activa, zoals aandelen, edele metalen en zelfs onroerend goed. Dit verhoogt de prijzen op de woningmarkt, wat uiteindelijk de huurprijzen beïnvloedt die zelfs gezinnen uit de middenklasse nauwelijks kunnen betalen, tenminste in de steden en in toenemende mate op het platteland. Het expansieve monetaire beleid van de Europese Centrale Bank dient voornamelijk om de belegerde euro te redden en de economisch zwakke zuidelijke landen in de monetaire unie te houden. De slachtoffers van deze twijfelachtige strategie, die nooit eerder is voorgekomen, zijn spaarders, verzekeringsklanten en huurders in Duitsland!
2. Steeds nieuwe en uitgebreidere voorschriften die het bouwen in Duitsland duurder maken en het onaantrekkelijk maken voor particuliere investeerders om betaalbare woningen te bouwen. Sinds de hereniging in 1990 is het aantal nieuwe bouwregelgeving voor onroerend goed verviervoudigd van 5.000 tot 20.000. Een niet onbelangrijk onderdeel van deze ontwikkeling is te wijten aan de toegenomen eisen aan de energieprestaties van gebouwen, die zijn vastgelegd in de energiebesparingsverordening. Deze verordening maakt deel uit van het klimaatbeleid van de federale regering, die het doel nastreeft om Duitsland in de strijd tegen de opwarming van de aarde te verheffen tot een lichtend voorbeeld waaraan alle andere staten zich zouden moeten houden. Teutonische megalomanie, waarvoor de huurders ook moeten bloeden,
3. De belangrijkste reden is de aanhoudende massale immigratie naar Duitsland, wat de afgelopen jaren heeft geleid tot een aanzienlijke toename van de vraag op de Duitse woningmarkt. Tussen 2014 en 2018 kwamen meer dan 3 miljoen mensen naar Duitsland, na emigratie. Vorig jaar alleen al was het migratiesaldo iets minder dan 400.000 mensen, slechts marginaal minder dan in 2017. Als elk jaar de bevolking van een middelgrote stad naar de Federale Republiek emigreert, dan zou niemand verbaasd moeten zijn dat de woningen schaars zijn en de huurprijzen stijgen, vooral in de lagere segment. De meeste immigranten zijn immers geen hooggeschoolde werknemers met een bijbehorend inkomen, maar laagbetaalde werknemers en sociale probleemgevallen die op zoek zijn naar goedkope appartementen. Ondanks de grootste inspanningen kan de woningbouw de hoge migratiedynamiek niet bijhouden. Van planning tot de turnkey-overdracht van een woongebouw, jaren in overgecorcratiseerd Duitsland komen voorbij.

De beschuldiging dat de staat in het verleden te weinig heeft gedaan voor sociale woningbouw faalt. Vanwege de demografische achteruitgang in decennia suggereren langetermijnvoorspellingen een afname van de vraag naar woningen en een steeds meer ontspannen woningmarkt. Waarom zitten er nog steeds miljarden belastingbetalers in de dure bouw van sociale woningen? Geen enkele planner kon verwachten dat onze bondskanselier in 2015 met het gekke idee zou komen om de grenzen van Duitsland open te stellen voor (vermeende) vluchtelingen en zo een immigratiegolf te veroorzaken die ongekend is in deze omvang!

De echte oorzaken van het woningtekort in Duitsland worden grotendeels genegeerd door de politieke en media-mainstream. In plaats daarvan wordt er keel gesmeten, met als hoogtepunt de bewering dat de markt heeft gefaald en de burgers nu moeten worden beschermd door een wettelijke huurprijsrem tegen de drijfveren van de kwaadaardige speculanten.

In werkelijkheid heeft de markt niet gefaald, omdat een toenemende vraag – zelfs met een inflexibel, omdat op korte termijn slechts een beperkt uitbreidbaar aanbod – nu leidt tot stijgende prijzen. Elke student economie leert in het eerste semester.

Maar politici weigeren deze triviale kennis en zoeken hun heil in geplande economische maatregelen. Maar deze zullen particuliere investeerders afschrikken en zelfs het woningprobleem op de middellange tot lange termijn verergeren. Dat laat nog meer daklozen in Duitsland vrezen voor de toekomst!