Woorden schieten tekort

Wie een uurtje naar de filmpjes van Ben Shapiro op zijn YouTube-kanaal kijkt, waarin hij commentaar levert op ‘Tik-Tok’-videos waarin mensen zichzelf aan de wereld tonen zoals ze gezien willen worden, die zinkt de moed in de schoenen dat het ooit nog goed zal komen met de mens. Een lange reeks mensen die volledig is losgezongen van de realiteit, ver weg in Walhalla, buiten bereik van minder ‘luchtig’ commentaar zoals u dat hier aantreft, maken daar hun opwachting. Hun ‘bereik’ is vele malen groter dan dat van mij met dit blog. De benadering van Shapiro heeft hem geen windeieren gelegd, en ook zijn bereik is ‘oneindig’ veel groter dan dat van mij. Maar ‘bereik’ was nooit mijn doel, en aan polarisatie zitten gevaarlijke kanten.

Ja, we leven in een tijd waarin woorden hun betekenis verliezen, mede door de niet aflatende stroom pertinente leugens, en morele verloedering die het gevolg is van ‘effectbejag’. Het is primair een westerse aandoening. Met als gevolg dat een steeds groter aantal landen er de brui aan geeft, en simpelweg niet meer met ons wil praten. Uit beleefdheid ontvangen ze onze ‘hoogste vertegenwoordigers’ nog wel, maar ze hebben geen verwachtingen meer. Ze weten dat onze ‘vertegenwoordigers’ erop gebrand zijn om ‘gebaren’ te maken. ‘Action speaks louter than words’. Ook al is de ‘actie’ in de praktijk niet veel meer dan een uitgesproken intentie, of een gefilmd optreden, geheel ontdaan van elke blijk van respect voor het ‘target’.

In onze eigen verloederde, decadente samenleving hebben we ons aangepast, met als netto-resultaat dat we ons nergens meer iets van aantrekken. De ene dag ben je ‘gecanceld’, en de volgende dag ben je de held van het ‘praatprogramma’, vooropgesteld dat je je die ‘gecancelde’ status eigen maakt, en je hult in je ‘slachtofferschap’, liefst door zwaar te overdrijven, en er nog een hele reeks tegenvallers voor jezelf, of mensen die je claimt te kennen, of wiens lot je je verschrikkelijk aantrekt, aan toe te voegen, om te benadrukken hoe zwaar je het hebt. Het is geen domein waarin woorden betekenis hebben, en ik realiseer mij ook meer en meer waarom westerse leiders en commentatoren oprecht verbaasd zijn als mensen uit andere delen van de wereld verwachten dat je doet wat je zegt, en zegt wat je doet. Of dat ze verwachten dat als je iets belooft, je die belofte ook na zult komen, en als je een akkoord sluit, je het ook uit zult voeren.

Voor mijzelf is het gevaar vooral dat mensen mij niet serieus nemen. Dat ze op zoek gaan naar het effect dat ik najaag. Dat ze willen weten ‘aan welke kant’ ik sta. Welke ‘polaire vector’ mij inspireert. Terwijl ik gewoon slechts interesse heb in de realiteit, en hoe het laat zien in welke richting we ons ontwikkelen. Welke conflicten dat oplevert. En welke ‘resolutie’ het best is om te voorkomen dat het totaal uit de klauw giert. In bijdragen in het verleden hier aangeprezen als ‘nederigheid’, versus ‘megalomane’ verdwazing. Maar ook met die woorden tref ik niet langer de juiste snaar, in een wereld waarin Poetin verweten wordt een ‘megalomane dictator’ te zijn, die uit is op ‘genocide’. Voor de mensen die uit zijn op effect, zijn het slechts woorden. Voor mij ligt dat anders. Ik zie Poetin niet als iemand die lijdt aan ‘grootheidswaan’. Sterker nog, als dat je boodschap is, en je daar je acties op baseert, dan is de kans groot dat je van een ijskoude kermis thuiskomt.

‘Grootheidswaan’ past ons, in het westen, waar we menen superieur te zijn, ‘onmisbaar’ te zijn als landen die leiding moeten geven aan de wereld, of ‘gidsland’ te zijn, of ‘uitverkoren’. Stuk voor stuk termen die veelvuldig gebezigd worden, zonder enige ironie, of die uit de omschrijving van onze ‘roeping’ herinneren aan ‘Dr. Strangelove’. Finaal van de pot gerukt. We leven in ‘Tik-Tok-land’, waar we intellectuele kleuters met scheermesjes en punaises laten spelen. Recent maakte ik mij druk over een ‘boekrecensie’ van een ‘post-realist’ die meende dat de realisten die de oorlog in Oekraïne hadden zien aankomen, en ervoor hadden gewaarschuwd, ‘ongelijk’ hadden, terwijl de kogels ons om de oren fluiten. Dan ben je zo diep ingegraven in je zelfgebakken roze feesttaart, dat woorden geen betekenis meer hebben, diplomatie of dialoog nutteloos is, en je vermoedelijk ook verlangt naar een geweldig pak slaag, omdat het je zelfbeeld als ‘perma-slachtoffer’ nóg beter uit de verf laat komen. En daarmee je status als ‘rechthebbende’ in de ’troetelsamenleving’.

Tom-Jan Meeus, gangmaker van de verdwazing als columnist in een krant die volledig de weg kwijt is, stelde in een opmerkelijk nuchter commentaar vast dat er van het onderzoek naar ‘Russisch Geld’ waarmee ‘Forum’ gefinancierd zou worden, nog niks terecht is gekomen. Maar wat verwacht hij van zo’n ‘onderzoek’? Het enige waar Jesse Klaver op uit was met zijn motie, was ‘scoren voor de Bühne’. Die ‘Groene Fantast’ had geen enkele aanwijzing voor zijn verdachtmaking, en Tom-Jan, die hem van harte steunt op dat traject, komt ook niet verder dan vage verbanden tussen mensen die hij wegzet als pionnen van Poetin. Allemaal onzin die verband houdt met de ‘Info-War’ die de NAVO hoopt te winnen, omdat het met de militaire en economische krachtmeting niet echt goed gaat. Terwijl ook geostrategisch de wielen van de wagen vallen, met meer en meer landen die ‘onrustig’ worden van onze ‘Tik-Tok-wereld’ en dreigementen.

Het is niet zo dat iedereen volledig ‘van het padje’ is. Er zijn ook in het westen nog wel realisten over. Ze zijn alleen niet invloedrijk. Per land zijn er ook verschillen. Sommige landen, waaronder Nederland, zijn als was in de handen van de ‘Tik-Tok-ideologen’, met een ‘politiek bedrijf’ dat geheel is losgezongen van de realiteit. Verwend door de opbrengsten van het gas, het leegroven van nestjes via ‘belastingconstructies’ waardoor het ‘gratis geld’ met scheepsladingen binnen rolde, en door de ‘Tol’ die we langs allerlei wegen hieven op de ‘doorvoer’ van producten die andere landen maakten. Al dat geld is nu op, en het plunderen van rekeningen van rijke Russen is zo’n beetje de laatste stuiptrekking. Schiphol wordt door de ‘Tik-Tok-politici’ gesloopt, evenals de landbouw, veeteelt en huizenbouw om het ‘Klimaat‘ te redden. De internationale handel komt krakend tot stilstand als gevolg van alle ‘sancties’, waar onze ‘Tik-Tok-politici’ warme pleitbezorgers van zijn, en alsnog de gaskraan in Groningen weer opendraaien betekent dat het Noord-Oosten van Nederland daalt tot ver onder de zeespiegel, terwijl de toch al schaarse woningen in ons land in die provincie verbrokkelen tot subsidie-magneten. Elektriciteit, opgewekt door hele velden vol windmolens die de scheepvaart en de visserij beperken, en vogels het leven kosten, en parken vol zonnepanelen inplaats van landbouw, willen de ‘Tik-Tok-politici’ aanwenden voor de fabricage van ‘waterstof’. Elke transformatie van de ene vorm van energie naar een andere, gaat met verliezen gepaard. Wat men concreet wil met die ‘waterstof’ is mij niet helemaal duidelijk.

Mijn indruk is, dat keuzes in ‘Den Haag’ en ‘Brussel’ niet gestoeld zijn op een coherente visie, maar dat men ‘erbij wil horen’. Deze of gene ernstig gesponsorde ‘consensus-club’ roept dat ‘windmolens’ de toekomst zijn, of ‘zonnepanelen’, of ‘waterstof’, en prompt storten die ‘trendgevoelige’ types zich massaal op die projecten. Het is helemaal niet nodig dat je weet wat je ermee kunt, of dat je concrete plannen hebt voor een wereld vol windmolens, zonnepanelen en waterstoffabrieken. ‘Het is de toekomst!’ Ik ben zelf erg gecharmeerd van technologische hoogstandjes, en ook beslist geen tegenstander van ‘duurzaam’. Maar ik laat mij de kop niet gek maken door die ‘Tik-Tok-idioten’ die techniek gebruiken, maar zoals een kind dat losgaat in een snoepwinkel. ‘Hebben, hebben, hebben……’. Heb je ook het geld om ervoor te betalen? Tante Sigrid op ‘financiën’, die ‘Kabul’ verprutste, poneerde volgens RTL dat ze de afgelopen weken vooral ‘Nee!’ heeft moeten verkopen in de ‘onderhandelingen’ over de ‘Voorjaarsnota’, vanwege de tsunami aan ‘tegenvallers’. Geen échte ‘tegenvallers’ als je realistisch naar de staatsfinanciën had gekeken, want je zag ze vér van tevoren aankomen. Rammelende wetgeving, subsidie voor iedereen, bij het afbreken of stilleggen van de economische activiteit, het stukslaan van de internationale handel met ‘sancties’, en het opvoeren van uitgaven voor dingen die ‘BOEM!’ zeggen, betekent dat je geen geld meer hebt voor snoep. Waar Kaag ’Nee!’ tegen zou moeten zeggen, tegen ‘trends’, ‘woke’, ‘censuur’, ‘propaganda’ en wapens, daar staat ze met de geldbuidel te rammelen. Maar als het iets ’sufs’ is, zoals zorgen dat kinderen leren wat woorden betekenen, dat je in ‘gelul’ niet kunt wonen, dat je niet mag liegen, hoe belangrijk respect voor de mening van anderen is, en hoeveel ‘één-plus-één’ is, of zorgen voor huisvesting, een warm bed, een belegde boterham en een schoolreis voor alle kinderen, daar ziet ze beren op de weg. De ‘Russische Beer’.

Het meest angstaanjagende is uiteraard de manier waarop we ons een oor aan hebben laten naaien in Oekraïne. De ‘Tik-Tok-generaals’ die omhoog waren gevallen vanwege hun bereidheid om de strijdmacht te hervormen tot een geheel ‘Woke’ ‘Tik-Tok-leger’, beweerden dat Rusland op 16 februari Oekraïne binnen zou vallen. Dat gebeurde niet, dus opende Oekraïne op de 17e het vuur op posities van de ‘rebellen’ in de Donbas, en beloofde Zelensky in München dat zijn land een eigen atoombom zou ontwikkelen. Toen wisten ze in Moskou hoe laat het was. Tijd om die ‘Tik-Tok-meute’ te confronteren. Op de 18e riepen de ‘rebellen’ in de Donbas de burgers op om het gebied te verlaten. Een week later riepen ze de onafhankelijkheid uit, waarop ‘Moskou’ die gebieden erkende als onafhankelijke landen, en met een beroep op het handvest van de Verenigde Naties de stap zette om die landen te beschermen tegen de barrage van vijandelijk vuur, dat al acht jaar lang een plaag was, maar op de 17e in hevigheid was toegenomen. Het straatarme Oekraïne was door de NAVO-landen in acht jaar sinds de coup van 2014 tot de tanden toe gewapend, en getraind door NAVO-militairen, die ook de lijnen uitzetten, en niet Zelensky, die het alleen mag verkopen, met als doel het ‘heroveren’ van de Donbas en de Krim, waarna Oekraïne beloond zou worden met het NAVO-lidmaatschap. En dat pakt nu anders uit.

Het is allemaal zo verschrikkelijk stom. Zo onbeholpen. Ik realiseer mij dat er zoiets is als een ‘Big Reset’-plan, onder regie van ‘Davos’, dat echter al vér voor deze ontknoping meer ‘Tik-Tok’ was dan een blauwdruk voor een betere toekomst. En ja, ik weet dat er een kleine elite is die ook nu nog meent er tenminste zelf niet slechter van te zullen worden, al was het maar omdat alle ‘onderdanen’ in ‘Tik-Tok-land’ er dramatisch op achteruit zullen gaan, terwijl zij toegang houden tot wat er rest aan rijkdom. En ‘slechter’ is altijd relatief. Natuurlijk is het ook geen opsteker voor die landen die zich onttrekken aan het ‘Tik-Tok’ gebeuren. Al helemaal niet als je beseft hoe groot de verspilling is van essentiële grondstoffen op golven van blinde haat en ondoordachte militaire avonturen, bij een roodgloeiend aangelopen geldpers. Ik kan mij voorstellen dat er mensen ‘omhoog’ kijken, angstig voor een kosmische interventie, omdat het zo niet door kan gaan.