Wordt de Fed tijdens 2 hoorzittingen in de VS eindelijk aangepakt?

We kunnen het elke keer wel opnieuw herhalen, en dat doen we dan ook regelmatig, maar tot dusverre heeft in het Amerikaanse Congres nog geen enkele hoorzitting plaatsgevonden om te onderzoeken waarom de New YorkFed voor het eerst sinds de financiële crisis opnieuw de laatste, ultieme geldschieter van Wall Street is geworden. Vergeet niet dat de $ 3 biljoen aan supergoedkope leningen niet naar commerciële banken is gegaan om de algehele economie te ondersteunen; de honderden miljarden dollars per week gaan naar de “primary-dealers” van de Fed, de handelshuizen op Wall Street. Maar misschien dat het Amerikaanse Congres over dit onderwerp begin december uit de vroeg ingetreden winterslaap ontwaakt.

Zoals u misschien al heeft gemerkt geloven wij van Indignatie.nl niets van het verhaal dat de $ 3 biljoen die de New York Fed sinds 17 september naar de handelshuizen op Wall Street heeft gepompt, onderdeel is van routinematige open-markttransacties die de Fed wettelijk mag uitvoeren. We geloven er ook niets van dat als dezelfde banken die zich tijdens de financiële crisis hebben teruggetrokken uit het verstrekken van leningen, en dit vandaag de dag opnieuw doen, dit geen kwestie is die moet worden aangekaart bij de comités voor bankzaken en financiële diensten van de Senaat.

We kunnen het elke keer wel opnieuw herhalen, en dat doen we dan ook regelmatig, maar tot dusverre heeft nog geen enkele hoorzitting plaatsgevonden om te onderzoeken waarom de New YorkFed voor het eerst sinds de financiële crisis opnieuw de laatste, ultieme geldschieter van Wall Street is geworden. Vergeet niet dat de $ 3 biljoen aan supergoedkope leningen niet naar commerciële banken is gegaan om de algehele economie te ondersteunen; de honderden miljarden dollars per week gaan naar de “primary-dealers” van de Fed, de handelshuizen op Wall Street.

Misschien dat het Amerikaanse Congres over dit onderwerp begin december uit de vroeg ingetreden winterslaap ontwaakt. Het House Financial Services Committee, onder leiding van Maxine Waters en een zeer getalenteerde selectie van commissieleden, zal in de eerste week van december twee hoorzittingen houden die mogelijk kunnen doordringen tot wat er werkelijk gaande is in de arena van krimpende liquiditeit voor leningen door Wall Street banken, en dat terwijl de beurs nieuwe hoogtepunten bereikt.

Het House Financial Services Committee zal de volgende twee hoorzittingen houden:

– 4 december om 10:00 uur (lokale tijd) – “Toezicht op prudentiële regelgevende instanties: zorgen voor de veiligheid, soliditeit, diversiteit en verantwoordingsplicht van depotinstellingen?”
– 5 december om 10:00 uur (lokale tijd) – “Financiële stabiliteit bevorderen? Herziening van de deregulerende aanpak van de Administratie ten aanzien van financiële stabiliteit.”
Het House Financial Services Committee heeft zijn getuigenlijst voor de hoorzittingen nog niet bekendgemaakt.

Op 5 december zal het Senate Banking Committee een hoorzitting houden met de titel “Toezicht op financiële regelgevers” en een belangrijk lid van de Federal Reserve zal getuigen en vragen beantwoorden – Randal Quarles, vice-voorzitter voor toezicht op de megabankholdings op Wall Straat. Die dag verschijnen ook Jelena McWilliams, voorzitter van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) en Rodney Hood, voorzitter van de National Credit Union Association.

Als achtergrondinformatie voor deze aankomende hoorzittingen dachten we dat het nuttig zou zijn om de verontrustende tijdlijn te bekijken die voorafging aan deze ongekende geldstroom van $ 3 biljoen (en dat wordt met de dag méér) naar Wall Street op een moment waarop Fed-voorzitter Powell beweert: “De kern van de financiële sector lijkt veerkrachtig, met een lage hefboomwerking en een beperkt financieringsrisico ten opzichte van de niveaus van de afgelopen decennia”… dat getuigde hij op 13 november voor leden van het Congres.

4 september 2018: JPMorgan Chase stuurde een onderzoeksrapport naar haar klanten met deze verklaring van Marko Kolanovic, een Senior Analyst bij de bank: “Het valt nog te bezien hoe overheden en centrale banken zullen reageren in het scenario van een grote liquiditeitscrisis. Als de standaard renteverlaging en de aankoop van obligaties niet volstaan, kunnen centrale banken zich meer expliciet richten op activaprijzen (bijvoorbeeld aandelen). Dit kan controversieel zijn in het licht van de potentiële impact van acties van de centrale bank op het bevorderen van ongelijkheid tussen activabezitters en arbeid.”

7 september 2018: De voormalige Fed-voorzitter Ben Bernanke, voormalig Treasury Secretary/ex-CEO van Goldman Sachs Hank Paulson, en voormalig New York Fed-president Tim Geithner (die er niet in slaagde om Treasury Secretary te worden) schreven een gezamenlijk ingezonden stuk, een OpEd, voor de New York Times getiteld “Wat we nodig hebben om de volgende financiële crisis te bestrijden.”
Het trio dat tijdens de financiële crisis in funcie is geweest, drong er effectief op aan bepalingen in de wetgeving voor financiële hervormingen van Dodd-Frank in te trekken, maatregelen die bedoeld waren om te voorkómen dat de Fed een nieuwe reeks criminele activiteiten op Wall Street met een onbeperkte geldstroom zou belonen.

Zij schreven: “Zelfs nu een financiële crisis minder waarschijnlijk is, zal deze zich uiteindelijk voordoen. Om de schade te beperken, hebben de Treasury en de financiële toezichthouders adequate brandbestrijdingsmiddelen nodig … Maar bij de hervormingen na de crisis nam het Congres ook enkele van de krachtigste hulpmiddelen weg die door de FDIC, de Fed en de Treasury werden gebruikt. Onder deze veranderingen kan de FDIC niet langer blanco garanties van bankschulden afgeven zoals in de crisis, de noodleningen van de Fed zijn beperkt en de Treasury zou zijn garantie voor de geldmarktfondsen niet kunnen herhalen. Deze krachten waren van cruciaal belang om de paniek van 2008 te stoppen.”

Die krachten waren ook geweldig in het opkrikken van de investeringen van miljardairs bij banken van Wall Street zoals Citigroup, Morgan Stanley, Merrill Lynch en Goldman Sachs. Deze banken ontvingen samen meer dan $ 7,3 biljoen aan geheime reddingsfondsen van de Fed – geld dat van december 2007 tot ten minste juli 2010 uit de New York Fed stroomde – zonder enige kennis of goedkeuring van het Congres.

– 8 september 2018: De Federal Reserve Bank of Boston houdt dag twee van haar 62e economische conferentie. De voormalige Chief Economist van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), Olivier Blanchard, onderschrijft dat de Fed tijdens een financiële crisis aandelen op de open markt kan opkopen. Volgens de berichtgeving van de Dow Jones nieuwsdienst, MarketWatch, zei Blanchard dat de Fed zijn balans kon verdubbelen en “er zou niets vreselijks gebeuren.” Het beste beleid zou zijn om aandelen te kopen die “het kunstje zouden flikken” en zelfs nog beter zouden kunnen werken dan het kopen van lange termijn obligaties”.

– 16 april 2019: Bernanke, Paulson en Geithner hebben een pocketboek uitgegeven met de titel: “Firefighting: The Financial Crisis and Its Lessons”. Het boek bood de gelegenheid voor de drie om een nationale sprekers tour te starten om de agenda van Wall Street te promoten. In het boek schrijven ze:

“Na de crisis hoopten Tim en Ben de nieuwe krachten te behouden die we hadden gebruikt om het systeem te stabiliseren en extra autoriteit te verkrijgen voor hulpverleners om systemisch gevaarlijke instellingen in toekomstige crises op een ordelijke manier af te wikkelen. De Obama-regering heeft ook nog sterkere garantiebevoegdheden voor de FDIC voorgesteld, om de kans op een Lehman-type mislukking te voorkómen en de noodzaak voor de Fed om eenmalige reddingen van individuele bedrijven zoals Bear en AIG te verminderen. Maar de TARP-autoriteit is verlopen en de definitieve congresversie van Dodd-Frank heeft de middelen voor brandbestrijding van de regering eerder beperkt dan uitgebreid. De brede garantieautoriteit van de FDIC, die zo effectief was tijdens de crisis, werd geëlimineerd, evenals het vermogen van de Fed om leningen te verstrekken aan individuele niet-bancaire financiële ondernemingen onder haar 13 (3) noodbevoegdheden. De Fed behield de mogelijkheid onder 13 (3) om te lenen aan brede klassen van instellingen zoals het had gedaan voor primary-dealers, en om belangrijke financieringsmarkten te ondersteunen, zoals het had gedaan voor commercial paper, maar met minder discretie en minder mogelijkheden om risico’s te nemen dan voorheen. Het Congres beperkte bijvoorbeeld de discretie van de Fed om te beoordelen wanneer haar leningen naar tevredenheid zijn gewaarborgd, waardoor het voor de centrale bank moeilijker wordt om in een toekomstige noodsituatie risicovolle zekerheden te accepteren. Er was simpelweg geen politieke steun voor iets dat zou kunnen worden opgevat als het mogelijk maken van toekomstige reddingsoperaties (bailouts)”.

Lees die voorlaatste (cursieve) zin nog een keer. Deze drie voormalige “ambtenaren” lijken te beweren dat het goed is voor de Fed om “risicovolle onderpanden te accepteren” om incompetent beheerde Wall Street-banken te redden die activa hadden gekocht die zó riskant waren dat ze voor geen enkele andere financiële instelling acceptabel waren als onderpand voor een lening, waardoor de Fed “cash for trash” (contant geld voor rommel) moet verstrekken.

Dit is precies wat de New York Fed deed tijdens de financiële crisis onder zijn Primary Dealer Credit Facility (PDCF). De Fed in New York gaf $ 8,9 biljoen uit aan leningen in dat programma, en accepteerde vaak aandelen en junk bonds als onderpand, in een tijd waarin de prijzen op beide instortten. Volgens een audit van het Government Accountability Office die in juli 2011 aan het publiek werd vrijgegeven, ging 63% van de $ 8,9 biljoen aan leningen van de PDCF naar slechts drie banken op Wall Street: Citigroup, Morgan Stanley en Merrill Lynch. (Zie tabel 8 in het GAO-rapport – pdf hier.)

En dit is wat de voormalige voorzitter van de FDIC, Sheila Bair, te zeggen had over Citigroup in haar boek “Bull by the Horns”:

“Tegen november hing de zogenaamd solvabele Citi weer in de touwen, op zoek naar een nieuwe helpende hand van de overheid. De markt geloofe niets van de strategie van de OCC en NY Fed om het eruit te laten zien alsof Citi net zo gezond was als de andere commerciële banken. Citi had sinds het tweede kwartaal van 2007 geen winstgevend kwartaal meer gehad. De verliezen waren niet te wijten aan oncontroleerbare “marktomstandigheden”; ze waren te wijten aan zwak management, hoge leverage en buitensporige risico’s. Het leed grote verliezen als gevolg van hun blootstelling aan een virtuele hitlijst van risicovolle leningen; subprime hypotheken, ‘Alt-A’ hypotheken, “designer” creditcards, hefboomleningen en slecht onderschreven commercieel onroerend goed. Het was volgestopt met exotische CDO’s en effecten met een veilingtarief. Het leed verliezen op Credit Fedault Swaps afgesloten met zwakke tegenpartijen en het had vertrouwd op onstabiele volatiele financiering – veel kortlopende leningen en buitenlandse deposito’s. Als u een definitieve lijst wilde maken van alle slechte praktijken die tot de crisis hadden geleid, hoefde u alleen maar naar de financiële strategieën van Citi te kijken … Bovendien waren door het OCC vrijwel geen zinvolle toezichtmaatregelen tegen de bank genomen. en ook niet door de NY Fed … In plaats daarvan stonden de OCC en de NY Fed paraat terwijl die zieke bank grote dividenden bleef betalen en deed alsof het gezond was.”

Dit is waar Bernanke, Paulson en Geithner naar willen terugkeren – een federaal verzekerde bank die vol zit met giftige activa, wetende dat de federale toezichthouders het nog eens $ 2,5 biljoen zullen overhandigen om zichzelf te reanimeren wanneer het instort.

– 28 april 2019: Bernanke, Paulson en Geithner verschijnen op CNN om hun pleidooi te versterken voor het geven van brede bevoegdheden aan de Fed om Wall Street te redden. Paulson verklaarde:

“En ik denk dat de grootste reden waarom ze boos zijn in Amerika is, als we hard werken en slagen, verwachten mensen dat er beloningen zijn en als je faalt, verwachten ze dat je faalt en verwachten ze niet dat de overheid binnenkomt om hen te redden. En we probeerden Wall Street niet te redden. Weet u, je moest, om hiermee om te gaan – er is zoveel concentratie om een probleem aan te pakken, we moesten naar de bron gaan en wat we deden is een tourniquet plaatsen om het bloeden te stoppen, maar weet u, als dat hadden we niet gedaan, als we de instorting niet hadden gestopt, zouden heel veel Amerikanen getroffen zijn… “

Een “tourniquet” zou een paar miljard dollar zijn geweest. Wanneer je in het geheim $ 29.000 miljard aan Wall Street doorsluist, is dat geen tourniquet, dat vervangt elk orgaan in het lichaam. En om te suggereren dat hun inspanningen hebben voorkomen dat “vele, vele Amerikanen” getroffen zouden worden is een belediging voor de 8,7 miljoen Amerikanen die hun baan verloren en de 10 miljoen Amerikaanse huizen die in de gedwongen verkoop gingen van 2006 tot 2014.

De financiële crisis veroorzaakte de langste recessie in het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog; 2,5 miljoen bedrijven sloten hun deuren en de ongelijkheid van inkomsten en rijkdom is sinds de Grote Depressie tot het hoogste niveau ooit gestegen. De crisis bracht ook de slogan voort: “Banks got bailed out, we got sold out” door de Occupy Wall Street-beweging. Tenzij een veel breder deel van de Amerikaanse bevolking zich dit keer met deze schaduwzijde van het Amerikaanse financiële systeem bezighoudt, zullen we een herhaling krijgen van de slogan “Banks got bailed out, we got sold out”.