Indignatie redactie 
De economische en sociale chaos van 2020 veroorzaakt door COVID-19 bereidde het terrein voor op een postelectorale periode van politieke chaos die werd veroorzaakt door de extreme polarisatie van de Amerikaanse samenleving.
Een recent artikel in Bloomberg vestigt de aandacht van zijn lezers op een nieuwe consumententrend in de VS: de trend van het kopen van militaire uitrusting in afwachting van wat velen vrezen dat er een burgeroorlog op straat zou kunnen lijken. Vanuit een andere hoek bezien, gaat het misschien meer om het verdedigen van een nieuwe levensstijltrend dan om het aanwakkeren van een interne oorlog, hoewel de grens tussen de twee enigszins vervaagd is.
De hoofdzin van het Bloomberg-artikel zet de toon: “Het conflict is in de straten van Amerika in 2020, en ’tactische kleding’ is een lifestyle-industrie geworden voor gemilitariseerde wetshandhavers en de freelancers die hen navolgen.” De Amerikaanse cultuur ging altijd over emulatie.
Hier is de 3D-definitie van vandaag:
Tactische kleding:
Kleding ontworpen voor militaire gevechten gericht op twee verschillende markten, de eerste is militair en wetshandhaving voorbereid om een georganiseerde vijand te confronteren, en de tweede bestaat uit gewone burgers zonder vijand, maar de overweldigende behoefte om te geloven dat ze er een hebben
Contextuele opmerking
Bloomberg meldt op alarmerende wijze het feit dat “online aankopen een 20-voudige sprong hebben gemaakt in de verkoop van goederen zoals het $ 220 CM-6M-gasmasker – bestand tegen rondes met zitzakken – voor Mira Safety uit Austin, Texas.” De informele lezer zou kunnen aannemen dat dit gebruikelijk is voor de cursus in Texas, maar dit zijn online bestellingen die overal in de VS kunnen komen. Een andere verkoper is verbaasd dat hij voor het eerst bestellingen ziet komen uit Chicago, Manhattan, Queens en San Francisco.
De oprichter van Mira Safety, Roman Zrazhevskiy, geeft dit inzicht in de mentaliteit van zijn klanten: “Ze denken dat het niet uitmaakt wie er wint, Biden of Trump, er zullen mensen zijn die boos zijn over het resultaat.” Kan Zrazhevskiy zich voorstellen dat dit de eerste keer zou zijn dat degenen die op de verliezer stemden, van streek zouden zijn na een presidentsverkiezing ? Hij lijkt niet alleen van streek te zijn, maar zich op te maken voor oorlog op straat. Iedereen voelt aan dat dankzij de persoonlijkheid van president Donald Trump deze verkiezing bijzonder zal zijn. Maar is het zo bijzonder?
Het artikel merkt op dat er na de Black Lives Matter-protesten en de pandemische lockdowns van 2020 een gevoel van conflict is ontstaan. Maar dat is misschien niet het hele verhaal. We leren over een bedrijf dat probeert ‘van de survivalistische look een modieus nationaal merk te maken’. Voor veel van de klanten gaat dit misschien meer over het kijken naar de rol dan over het spelen ervan. Aan de andere kant stellen de auteurs van het Bloomberg-artikel dat met zo’n groot arsenaal dat voor zoveel mensen beschikbaar is, het vooruitzicht van een openlijke strijd niet kan worden afgewezen met de opmerking dat in “het land ook de verkoop van wapens en munitie is gestegen”.
Het artikel citeert een voormalige ambtenaar van Homeland Security, Elizabeth Neumann, die “bewijs ziet van … de stress die verband houdt met de pandemie, een frustratie of woede over verschillende inspanningen om de overheid te verzachten en de overtuiging dat die inspanningen inbreuk maken op hun individuele vrijheden.” Het is vermeldenswaard dat hoewel elke Amerikaan gedurende zijn hele leven herhaaldelijk trouw heeft beloofd aan een natie “onder God”, waarvan de heiligheid en het uitzonderlijke karakter niet in twijfel kunnen worden getrokken, er nog steeds één ding nog heiliger is dan de natie en haar instellingen. En dat zijn “individuele vrijheden”.
Na de relatieve rust van de zomermaanden kan de plotselinge stijging van het aantal gevallen van de ziekte COVID-19 in de dagen voorafgaand aan de verkiezingen een aanhoudend gevoel van machteloosheid, of zelfs van nederlaag en wanhoop, verergeren. Sommige energieke burgers zouden, al was het maar om het geld te rechtvaardigen dat ze aan hun recentelijk verworven wapens, munitie en tactische uitrusting hebben uitgegeven, in de verleiding kunnen komen om hun investering te gebruiken. De apparatuur is in hun handen en het resultaat, of niet het resultaat van de verkiezing, zou voor de vonk kunnen zorgen.
Maar Neumann biedt een geruststellend inzicht door erop te wijzen dat de recente koopwoede spreekt over de behoefte van de kopers aan “een vorm van militaristisch patriottisme, een manier waarop ze hun identiteit kunnen vinden.” In plaats van te leiden tot een op handen zijnde opstand, zou de trend eenvoudigweg een al lang bestaande trend in de VS bevestigen en consolideren: de militaire macht en de deugd van mannelijke oorlogszucht vieren. Net als het theekransje dat vorm kreeg als een uiting van verzet tegen de verkiezing van Barack Obama in 2008, kan het nieuwe verzet tegen een presidentschap van Joe Biden een karakter krijgen van “militaristisch patriottisme”, gericht op het verdedigen van individuele vrijheden.
In de VS gaat het begrip “individuele vrijheden” niet alleen over wettelijk gedefinieerde beperkingen van de macht van de overheid. Het begint met het idee dat alle burgers vrij zijn om hun individuele identiteit te construeren. Dit is de sleutel geworden tot het organiseren van hun “streven naar geluk” in het tijdperk van de consumentencultuur. Het is ook het fundament van de Amerikaanse economie geworden.
In de middeleeuwen migreerde het Latijnse spreekwoord “de kap maakt de monnik niet” naar het Engels in een meer seculiere versie: “Kleren maken de man niet”. In de hyperreële consumptiemaatschappij van vandaag, waar iedereen het heilige doel deelt om zijn individuele identiteit op te bouwen – meestal door hun aankopen (inclusief body art) – maakt kleding echt de man (en de vrouw). Voor sommigen is de middeleeuwse kap militaire vermoeienissen geworden.
Historische notitie
Identiteit wordt zo een soort constructie die elke burger op zijn gemak voelt om in het openbaar te tonen. Het varieert tussen volledig conformistisch (“de man in het grijze flanellen pak”) en bizar excentriek, zoals hippies en rappers, die ijverig hun eigen conformisme hebben gecreëerd. In de meeste gevallen wordt het vervaardigd, niet zozeer door persoonlijke creativiteit als wel door de aankoop en assemblage van artefacten die anderen produceren.
In de meeste gevallen, hoewel vaak voortkomend uit een zaak, wordt het imago veel belangrijker dan toewijding aan de zaak zelf, vooral als het een politieke zaak is die het waard wordt geacht om voor te vechten. In onze 21e-eeuwse consumptiemaatschappij schijnt onze identiteit door onze aankoopbeslissingen. Het ontleent zijn betekenis aan wat we kopen en dragen, niet uit wat we doen. De hippies opgericht die regel in de jaren 1960, en vanaf dat belangrijk moment, de Madison Avenue marketing genieën nam het aan boord.
De chief operating officer van een leverancier die in het Bloomberg-artikel werd aangehaald, schreef de recente verkoopresultaten van tactische kleding toe aan “de toegenomen paraatheid”, die hij “transformationeel” noemde. De paraatheid zelf wordt nooit omschreven als bereidheid tot oorlog of georganiseerde strijd, maar als het vermogen om te reageren op “een zelfverdedigingsincident”. De verkopers adviseren hun klanten om “niet actief in een gewelddadige situatie te stappen”. Ze geven de voorkeur aan het idee van kostuumdrama boven een burgeroorlog.
Tegelijkertijd beschrijft het artikel “een stormloop van burgers die zich aansluiten bij gewapende groepen, waarvan sommige banden hebben met antiregeringsgezinde of blanke suprematische facties.” Sommige van deze groepen beweren duizenden aanhangers te hebben. Zelfs als ze “voorbereid” zijn, zullen ze dan bereid zijn om te handelen? En zelfs als ze klaar zijn, zullen ze dan voldoende georganiseerd zijn om gebruik te maken van de apparatuur waarin ze hebben geïnvesteerd?
Veel zal afhangen van de uitslag van de verkiezingen van volgende week. Zal Joe Biden de overwinning behalen, zoals iedereen verwachtte dat Hillary Clinton in 2016 zou doen? Hoe dichtbij zal het zijn? Hoe lang duurt het voordat ik het definitieve resultaat weet? De emoties lopen al hoog op in alle segmenten van een gefragmenteerd spectrum, waardoor beide partijen gesplitst of mogelijk versplinterd zijn.
In de komende maanden zullen er hoogstwaarschijnlijk botsingen en betwistingen, bittere geschillen en kleine of grote schermutselingen zijn, met een reële mogelijkheid van algemene politieke chaos. Presidentiële overgangen zijn altijd doordrenkt van ambiguïteit, maar deze keer zit de ambiguïteit diep. En al dat politieke theater dat centraal staat, vindt plaats terwijl het drama van een pandemie en een economische crisis de achtergrond bevolkt.
Ergens in het begin van 2021 zouden we moeten kunnen inzien hoe echt – of hoe hyperreëel – de smaak en rage voor tactische uitrusting in de Amerikaanse cultuur is.
