Indignatie redactie 
Houdbaarheidsdatum in zicht
De euro en aanverwante ‘artikelen’ zoals de ECB, de EMU, de eurogroep-ministers, en andere instituten die zich bezig met het monetaire beleid zijn vaak het delicate onderwerp in mijn columns. Hoe langer we gebruik maken van de euro des te brozer is de munt geworden. Het gekissebis van zoveel lidstaten met zoveel verschillende meningen binnen de EU doet de waarde van de munteenheid geen goed. Hoe lang kan een gemeenschappelijke munt stand houden als de interne ruzies niet ophouden? Hoe lang blijven we doormodderen met een muntsoort die behalve z’n eigen waarde ook het belang van z’n gebruikers in diskrediet brengt. Steeds meer signalen wijzen op de houdbaarheidsdatum die dichterbij komt.
Verkwisting
In de geschiedenis heeft geen enkele muntunie stand gehouden toen de bevolking de munt begon te wantrouwen. Een wankelend vertrouwen in de politieke beleidsmakers en wantrouwen in de monetaire beleidsmakers, verantwoordelijk voor de waarde van de munt. Zowel in een periode van diepe deflatie maar ook bij gierende inflatie verliezen mensen het vertrouwen in hun monetaire beleidsmakers. En parallel in de fiscale beleidsmakers. Als de inwoners van de verschillende EU-lidstaten met de ellende van een recessie, c.q. depressie worden geconfronteerd dan zal men allereerst het vertrouwen kwijt raken in de verantwoordelijke beleidsmakers van de hoogst gepositioneerde (politieke) organisatie. Dat zijn in feite alle EU-instituten die zo verkwistend bezig zijn met de ingezamelde belastinggelden van de braaf donerende lidstaten. De belastingbetalende burgers die inzien dat hun zuur verdiende belastingcenten worden verkwist in een mislukt project, de EU met zijn EMU(Europese Muntunie).
ECB krijgt slaag
Hoe groter en machtiger een organisatie wordt, hoe verder men af staat van de onderste trede, de burgers dus. Die verliest men uit het oog wanneer de organisatie grotendeels met zichzelf bezig is. De politieke baasjes die allemaal wat in de zure melk te brokkelen hebben. Kijk eens naar de vele geldverslindende gerechtelijke procedures die er worden gevoerd tussen de verschillende EU-instituten en hun onderdanen. Mooi voorbeeld is nu weer de uitspraak van het Duitse Constitutionele Hof. Die geeft de ECB op de sodemieter. Hun veel bekritiseerde opkoopprogramma moet beter verantwoord worden. De ECB moet het opkoopprogramma ter waarde van 2,7 biljoen(!) euro beter verantwoorden. Als dat niet gebeurt, mag de Duitse centrale bank niet meer meedoen aan het programma. Dat is een stevige uitspraak en maakt heel fijntjes duidelijk hoe ‘bandeloos’ een instituut als de ECB te werk gaat. Niets is te gek. Smijten met biljoenen om daarmee de balansen van ‘doorgefokte’ banken te ontlasten waardoor ze weer even adem kunnen halen. Voor hoe lang? Dat gaat spannend worden dus.
Onruststokers
Het lijkt er op dat de ECB nu met handen en voeten is gebonden door de uitspraak van een rechtbank uit een lidstaat. Zo kan een EU met een EMU niet bestaan. Als de afzonderlijke lidstaten zo maar een spaak in het wiel kunnen steken. Zo kun je niet regeren, geen macht uitoefenen. Als de top van een organisatie met alle verzoekjes van hun leden rekening moet houden dan kun je wel ophouden. Dan is een eigen koers varen onmogelijk. Teveel stuurmannen op één schip. Gezag werkt alleen in een ‘top-down’ organisatie. Kapitein, stuurman, matrozen, en helemaal benedendeks de stokers. Dat ben ik dus. De onruststoker die het ouwe stoomschip een halt wil toeroepen. De kapitein draaft door en wij stokers kunnen de snelheid van het schip niet meer bijbenen. De kolen raken op plus mijn energie door het hoge tempo van kolen scheppen. Krijg geen tijd meer om bovendeks even te luchten. Ik wordt boos en roep de kapitein ter verantwoording. En na mij ook de andere stokers. Het schip mindert snelheid en ligt uiteindelijk helemaal stil nadat alle stokers hun werk hebben neergelegd.
Euro is oud stoomschip
Het euro-verhaal is vergelijkbaar met dit oude stoomschip. Als de kolen op raken en de stokers ongerust worden dan raakt het schip uit de koers. Na de uitspraak van het Duits Constitutionele Hof is de euro begonnen aan een daling. Op moment van dit schrijven is de waarde van de euro 0,45 procent gedaald t.o.v. de dollar. Een dollar die onderliggend ook al last heeft van de economische perikelen in de VS. Wat de gevolgen op lange termijn worden is een kwestie van afwachten. Er bestaat altijd nog zoiets van nood breekt wet. Als de ECB hun eigen koers blijft varen ondanks de opstand bij de stokers dan vrees ik dat we rechtstreeks af varen op een ijsberg.
