“Ze hebben me verteld dat hij Jezus is”: de lege pseudo-religie van Trump uitpakken

“Ze hebben me verteld dat hij Jezus is”: de lege pseudo-religie van Trump uitpakken

Trump Evangelicalen hebben een ‘despoot gehuld in vroomheid’ omarmd – en ons panel van deskundigen zegt dat dat uitzonderlijk gevaarlijk is.

Behoudens een onvoorziene gebeurtenis zal Donald Trump de presidentskandidaat van de Republikeinse Partij in 2024 zijn. Vorige week versloeg Trump Nikki Haley met 20 punten in haar thuisstaat South Carolina, en onder  niet-universitair opgeleide Republikeinse kiezers bedroeg de marge van Trump een verbazingwekkende 50 punten.

Afgelopen weekend domineerde Trump de Republikeinse verkiezingen in Michigan, Idaho en North Dakota,  en hij zal vrijwel zeker de nominatie binnenhalen na de Super Tuesday-voorverkiezingen van deze week in 15 staten. Uiteindelijk waren Haley en de andere Republikeinse primaire kandidaten alleen maar auditie aan het doen voor een rol in zijn tweede regime – ondanks haar protesten tegen Trump zal Haley waarschijnlijk een dergelijke positie aanvaarden als de ex-president en toekomstige dictator haar er een aanbiedt.

Maar ondanks alle macht van Trump over de MAGA-sekteleden, de Republikeinse Partij en de zogenaamde conservatieve beweging, lijkt hij in verschillende opzichten kwetsbaar. Zoals te zien is in South Carolina en andere voorverkiezingen, is er een aanzienlijk aantal Republikeinse kiezers en rechtse onafhankelijken (misschien 45 procent van het totaal) die Trump niet steunen. 

Uit peilingen blijkt dat maar liefst een vijfde van de kiezers van Trump zegt dat ze minder snel op hem zullen stemmen als hij vóór de verkiezingen in november wordt veroordeeld voor een misdrijf. Trump is een van de meest polariserende figuren in de Amerikaanse geschiedenis en als zodanig beperkt zijn aantrekkingskracht zich tot buiten een kerngroep van enthousiaste volgers. Dit vertaalt zich in een politiek scenario waarin Trump afhankelijk is van zijn MAGA-volgelingen en neofascistische sekteleden – inclusief zijn aanhangers in het Hooggerechtshof – om zowel legale als buitenlegale methoden te volgen om zijn electorale “overwinning” veilig te stellen. 

Leden van het ‘verzet’ moeten echter oppassen voor te veel ‘hopium’ bij het vieren van de waargenomen electorale zwakte van Trump. In een recente analyse in  Roll Call  wordt opgemerkt dat “de geschiedenis suggereert dat de overgrote meerderheid van de Republikeinen hem zal steunen, zelfs als ze de voorkeur geven aan een alternatief in de voorverkiezingen of als ze zich zorgen maken over zijn karakter en kandidatuur. Het komt erop neer dat de eenheid van de partij bij de algemene verkiezingen cruciaal is.” krachtig. In 2020 stemde 94 procent van de Republikeinen op Trump en 94 procent van de Democraten steunde Biden”, aldus exitpolls. 

De meest ijverige en meest extreme MAGA-aanhangers zijn blanke rechtse evangelische christenen, die hebben geprobeerd Trump te identificeren als een messias of profeet, gezegend en verordineerd door God als hun wapen in een eindtijdstrijd tegen het ‘kwaad’, wiens doel is het veroveren van de Amerikaanse samenleving, het beëindigen van de multiraciale democratie en het transformeren van het land in een autoritaire theocratie. Deze fantasieën en wanen worden, althans tot op zekere hoogte, gedeeld door Trump zelf. 

In een poging om Trumps beweringen over persoonlijke goddelijkheid, zijn fascistische plannen en gebruik van het ‘christendom’ beter te begrijpen, heb ik onlangs een reeks experts om hun gedachten en inzichten gevraagd. 

Marcel Danesi is emeritus hoogleraar taalkundige antropologie en semiotiek aan de Universiteit van Toronto. Zijn nieuwe boek is ‘ Politiek, leugens en complottheorieën: een cognitief taalkundig perspectief ‘.

Trump is een meester in het creëren van wat Daniel Boorstin in de jaren zestig ‘pseudo-evenementen’ noemde, dat wil zeggen evenementen die uitsluitend bedoeld zijn voor publiciteit en zelfverheerlijkende doeleinden. 

Van zijn boze tirades voor de televisiecamera’s na een zitting tot zijn zinderende retoriek tijdens bijeenkomsten vol hatelijke toespelingen op iedereen die hem in de weg staat, heeft Trump intuïtief begrepen dat pseudo-gebeurtenissen, zoals elke vorm van spektakel of performatieve fictie, heeft een grote aantrekkingskracht en kan worden ingezet om in te spelen op de neiging van mensen om als groep, als publiek in een theatrale setting, eenstemmig te reageren. 

Na verloop van tijd worden de pseudo-gebeurtenissen geritualiseerd. Zoals Neil Postman het in 1985 uitdrukte, is Amerika sinds PT Barnum geëvolueerd naar een wereld waarin er ‘geen zaken anders zijn dan showbusiness’, waarmee de neergang van de politiek in louter performancespektakel wordt ontmaskerd.

In 1967 gebruikte de Franse filosoof Guy Debord de uitdrukking ‘spektakelmaatschappij’ in verwijzing naar de circusachtige fantasiewereld die zich in de moderniteit had ontwikkeld – een wereld waarin spektakels wereldbeelden, overtuigingen en gedrag beïnvloedden, in plaats van een rationeel discours of logische discussies. argumentatie. Brillen verdoezelen het verleden en creëren een soort oneindig heden. Zich bewust van hun macht om de aandacht van mensen te trekken en hun kijk op het heden te beïnvloeden, heeft Trump een bril en haatzaaiende humor gebruikt om mensen betrokken te houden bij zijn streken.

Wanneer de despoot van de oplichter gehuld in vroomheid komt, is hij op zijn gevaarlijkst. Dit is een waarschuwing die je door de geschiedenis heen tegenkomt. De vrome façade van Trump lijkt op die van Molières personage Tartuffe in zijn toneelstuk uit 1664, waarvan de ondertitel ‘The Imposter’ is. Tartuffe is de belichaming van de meester-oplichter: een pretentieus persoon die religieuze vroomheid veinst en een weldoener ervan overtuigt dat hij een moreel persoon is. 

Eenmaal uitgenodigd in zijn huis, gebruikt Tartuffe elk snode plan om van zijn weldoener te stelen, waardoor chaos ontstaat voor iedereen om hem heen. De verwoesting die een vals-vrome hypocriet aanricht is verbazingwekkend, en een constante dreiging waar we allemaal mee te maken hebben, terwijl Trump op de achtergrond op de loer ligt.

Voordat Trump aan de macht kwam, besteedden de massamedia nauwelijks aandacht aan de radicale blanke evangelicals, waardoor onder hun leden de indruk ontstond dat de media een voorkeur hadden voor een liberale seculiere agenda en een wereldbeeld. Het gevoel van uitsluiting dat deze demografische groep blijft voelen, en het gevoel dat de morele normen van Amerika in verval raken, stellen Trump in staat, door zijn Tartuffe-achtige tactieken, zijn ‘spirituele leiderschap’ op zich te nemen. Zodra hij in je gedachten komt, zoals Tartuffe deed met zijn weldoener, zal hij daar manipulatief verblijven en nooit meer loslaten.

Niets kan de radicale blanke evangelicals van Trump wegtrekken. Ze zijn vastbesloten om Trump te zien als de enige die de zaken in Amerika recht kan zetten. De radicale blanke evangelicals zijn er stellig van overtuigd (hopen ze wanhopig) dat er een moment van rechtvaardiging zal komen dat zal bewijzen dat hun overtuigingen juist zijn. Dit zal gebeuren nadat Trump leider voor het leven in Amerika wordt, zoals sommigen openlijk hebben verklaard. 

Trump hanteert hetzelfde gevoel van vergelding door zijn problemen gelijk te stellen aan die van hen, en op slimme wijze een verwijzing op te nemen naar een epische apocalyptische strijd met de ‘diepe staat’ die met de verkiezingen gepaard gaat. Deze retoriek is gevaarlijk, omdat deze niet beperkt blijft tot onlinecommunicatie onder gelovigen, maar zich heeft verspreid naar radicale conservatieven in het Amerikaanse Congres.

Er is maar één manier om Trump te verslaan: ervoor zorgen dat hij de verkiezingen niet wint. Na een tijdje neemt het gemeenschappelijke geheugen af, en hopelijk zal de dialoog tussen de door Trump gezaaide verdeeldheid geleidelijk op eigen kracht worden overbrugd.

Federico Finchelstein is hoogleraar geschiedenis aan de New School for Social Research en het Eugene Lang College in New York. Zijn meest recente boek is ‘ Een korte geschiedenis van fascistische leugens ‘.

De trope van opoffering en vervolging wordt serieel misbruikt door Trump en zijn handlangers. Niemand buiten zijn persoonlijkheidscultus kan echt geloven dat hij is als Christus of Navalny of wie dan ook met wie hij zich wil identificeren, maar binnen het domein van MAGA-kringen kan Trump hyperbolische vergelijkingen gebruiken zonder gevolgen. Deze uitspraken duiden niet alleen op zijn afnemende perceptie van de werkelijkheid, maar ook op de voortdurende poging om de werkelijkheid te vervangen door zijn sekte.

Niet iedereen binnen MAGA-kringen gelooft de schandalige uitspraken van Trump over God en Jezus Christus, maar niemand is beledigd. En als we historische precedenten willen zien voor deze sacralisering van de leider, vertelt de geschiedenis van het fascisme ons natuurlijk veel over wat Trump doet. Hij is niet origineel. Trump volgt eenvoudigweg het fascistische draaiboek van Hitler en Mussolini.

Robert P. Jones is de president en oprichter van het Public Religion Research Institute. Hij is de auteur van de New York Times-bestseller ‘ The Hidden Roots of White Supremacy and the Path to a Shared American Future ‘, en van ‘ White Too Long: The Legacy of White Supremacy in American Christianity ‘.

Volgens mij bevindt Donald Trump zich op een sterkere plek binnen de Republikeinse basis dan hij op dat moment was tijdens zijn aanvankelijke machtsovername. Terwijl hij in 2016 serieuze uitdagers had, walst hij dit jaar door de voorverkiezingen van de Republikeinse partij, grotendeels dankzij de sterke steun van blanke evangelische protestanten. 

Voorafgaand aan Super Tuesday in 2016 was er nog steeds een stevig debat onder blanke evangelische protestanten over de vraag of mensen die zichzelf als ‘waardenkiezers’ hadden gebrandmerkt, met een goed geweten op een kandidaat als Trump konden stemmen. Mensen als Russell Moore, toenmalig hoofd van de Ethics and Religious Liberty Commission van de Southern Baptist Convention, hebben krachtig betoogd dat zij dat niet konden. Hij heeft nu zijn post verlaten, grotendeels vanwege de conflicten tussen dat standpunt en de stroom aan steun voor Trump onder zijn voormalige kiezers.

Er zijn tegenwoordig vrijwel geen prominente stemmen in de mainstream blanke evangelische wereld die een theologisch of moreel pleidooi houden tegen het steunen van Trump. Door dit alles – schandalen, obsceen gedrag en grof taalgebruik, een veroordeling wegens aanranding, vier aanklachten, noem maar op – is de voorkeursscore van Trump in PRRI-peilingen onder blanke evangelicals nooit onder de 60% gedaald, waarbij kerkgaande evangelicals over het algemeen meer steun kregen. Volgens exitpolls is hun steun voor Trump tussen 2016 en 2020 gestegen van 81% naar 85%. Ze houden hun neus niet op om op Trump te stemmen. Ze omhelzen hem.

Het is geen toeval dat de theologische redenen om Trump te steunen overal op de kaart te vinden zijn. Hij is gecast als een moderne messias, als koning Cyrus van de blanke evangelicals, of – mijn favoriet – als een ‘baby-christen’. Deze conceptuele wanorde is een duidelijke indicatie dat dit geen rigoureus ontwikkelde religieuze grondgedachten zijn, maar eerder theologische fragmenten die als aanvulling dienen om de trouw aan Trump te ondersteunen. Ik denk dat dit vaak gemist wordt. De meeste waarnemers nemen de theologische taal te serieus of verwerpen deze helemaal.

Maar als je deze caleidoscooptheologie voldoende bestudeert, kun je zien dat deze naar iets groters verwijst: het wereldbeeld van het blanke christelijke nationalisme, het idee dat de VS door God zijn ontworpen als een soort beloofd land voor Europese christenen. Deze week publiceerde PRRI een baanbrekend onderzoek naar de steun voor het christelijk nationalisme in alle vijftig staten. 

We ontdekten dat tweederde van de blanke evangelische protestanten – veel meer dan welke andere religieuze groepering dan ook – de basisprincipes van het christelijk nationalisme ondersteunen (bijvoorbeeld dat Amerikaanse wetten gebaseerd moeten zijn op de Bijbel; dat christenen heerschappij moeten uitoefenen over alle gebieden van de samenleving). 

We ontdekten ook dat de steun voor het christelijk nationalisme vrijwel perfect correleert met de stem voor Trump bij de verkiezingen van 2020, vooral onder blanke Amerikanen, tot op staatsniveau. Trump begrijpt de kracht van deze oproep, die hij consequent heeft ingezet, vooral bij blanke evangelicals en andere conservatieve blanke christelijke groeperingen.

Vorige week nog zei Trump tegen de leiders die de conservatieve bijeenkomst van de National Religious Broadcasters Association bijwoonden: “Als ik binnenkom, gaan jullie die macht gebruiken op een niveau dat je nog nooit eerder hebt gebruikt.” En hij rondde zijn toespraak af met een zwier: “We moeten onze religie terugbrengen…. We moeten het christendom terugbrengen.” Deze brede oproep om het land te transformeren in een blank christelijk Amerika – meer dan enige specifieke theologische bewering – is de lijm die blanke evangelicals aan Trump bindt.

Het zou mij verbazen als iets de omhelzing van Trump door blanke evangelicals ernstig zou belemmeren. Zelfs wetende wat ze over Trump weten, verklaarde bijna de helft van de blanke evangelicals die een positief standpunt over Trump koesterden in PRRI’s American Values ​​Survey afgelopen najaar openlijk dat hij vrijwel niets kon doen om hun steun te verliezen. Zes op de tien blanke evangelicals geloven in de grote leugen dat de verkiezingen van 2020 van Trump zijn gestolen, en tweederde is het er niet mee eens dat er geloofwaardig bewijs is dat Trump ernstige federale misdaden heeft begaan. 

Het lijkt onwaarschijnlijk dat daadwerkelijke veroordelingen van de rechtbank deze preventieve oordelen teniet zullen doen. Door te beloven een nieuw tijdperk van blank christelijk Amerika in te luiden, heeft Trump de meeste blanke evangelicals al naar zijn alternatieve realiteitsprethuis gelokt, en het lijkt onwaarschijnlijk dat velen de weg naar buiten zullen vinden.

Gregg Barak is emeritus hoogleraar criminologie en strafrecht aan de Eastern Michigan University en auteur van ‘ Criminology on Trump ‘. Zijn nieuwe boek ‘ Indicting the 45th President: Boss Trump, the GOP, and What We Can Do About the Threat to American Democracy ’ zal in april verschijnen.

Als iemand die het glas over het algemeen als halfvol in plaats van halfleeg beschouwt, heb ik momenteel gemengde gevoelens over de komende verkiezingen, het Trumpisme en de bipolariteit in de Amerikaanse politiek.

Na de eerste voorverkiezingen en caucuses, nu Trump op het punt staat de Republikeinse nominatie af te ronden, heb ik een goed gevoel over het feit dat Trump ondermaats presteert als een “zittende” kandidaat die het presidentschap al eens eerder slecht heeft beheerd en gecriminaliseerd. Ik heb ook een goed gevoel dat het aantal nooit-Trumpers lijkt te groeien, vooral in swing states als Michigan en elders. 

Tegelijkertijd heb ik een bijzonder goed gevoel over de verkiezingen in het najaar, omdat de partij vastzit aan de man die door historici wordt beoordeeld als de slechtste president in de Amerikaanse geschiedenis, en niet aan Nikki Haley of een broodje ham. Het is ook geruststellend om te horen dat minstens 25% van de Republikeinse kiezers niet op Trump zullen stemmen bij de algemene verkiezingen van 2024, en dit is voordat het eerste strafproces van Trump in Manhattan begint, waarbij zijn waarschijnlijke veroordeling door een jury van zijn collega’s al vroeg zal plaatsvinden. Kunnen. Dat percentage Republikeinen zal alleen maar groeien. 

Ik voel me ook goed omdat Trump niet alleen een vreselijk mens en een slechtere kandidaat is, hij onthult op openbare plaatsen ook zijn ogenschijnlijk toenemende dementie, zoals onlangs bleek op de bijeenkomst van de CPAC en de National Religious Broadcasters Association, waar hij zich bleef bezighouden met onsamenhangende tirades, ongemakkelijke momenten van stilte en desoriëntatie, en vertoont vaak cognitieve blunders die tussen nu en november alleen maar erger zullen worden.

Ik hoop dat de massamedia zich zullen gaan concentreren op de zieke geest van Trump en de superieure prestaties van Biden tijdens zijn ambtsperiode, ondanks de hoge leeftijd van ‘Sleepy Joe’, en op de historische wijsheid van Biden in contrast met de historische onwetendheid van Donald.  

Aan de andere kant voel ik me vreselijk depressief omdat zo’n 1.500 of meer mensen die deze bijeenkomsten bijwonen, alle retorische onzin van de opperleugenaar opeten. Simpel gezegd: ze houden van alles waar de opstandelingen van houden, inclusief Vladimir Poetin en het deporteren van moslims uit het land. Op dezelfde manier haten ze alles wat de sociopathische Trump haat, zoals de ‘scheve’ en ‘bewapenende’ Biden, de denkbeeldige diepe staat, Volodymyr Zelensky en Oekraïne.

Hoewel ik geloof dat het einde nabij is voor Donald Trump, die samen met de huidige Republikeinse partij op 5 november in vlammen op zal gaan, geloof ik ook dat het Trumpisme en het verlangen naar een autoritaire leider of een sterke anti-eliteman evenzeer sterk als altijd onder de meeste van zijn betreurenswaardige en idiote MAGA-basis. 

Het is niet nodig om Trump te deconstrueren door de kaart van de vervolging en slachtofferschap van Jezus Christus te spelen als een middel om zijn corruptie en criminaliteit te verdoezelen of te ontkennen voor menigten sycophantische volgers die voornamelijk bestaan ​​uit blanke christelijke nationalisten, neofascisten en QAnon-aanhangers, en die zich abonneren op een of meer absurde complottheorieën in plaats van de daadwerkelijke samenzwering van de afperser om de verkiezingen van 2020 in het volle zicht te stelen.

Wat ik bijzonder rijk vind aan de sociopathische fraudeur, is zijn vermogen om consequent de Jezus-truc uit te voeren. Trump is zijn hele leven een niet-praktiserend christen geweest en zou op een gegeven moment zijn geloof hebben veranderd van presbyteriaans naar niet-confessioneel christendom. In werkelijkheid is hij altijd een atheïst geweest die denkt dat alles wat met religie te maken heeft ‘bull**t’ is, aldus onderzoeksjournalist David Cay Johnston, die dertig jaar lang Trump heeft opgeschreven. 

In het licht van de twee ‘gunstige’ uitspraken, de ene als reactie op het beroep van Trump in zijn besluit over civiele fraude ter waarde van een half miljard dollar en de andere over zijn immuniteitsberoep bij het Hooggerechtshof, walg ik van de eerdere uitspraak – die nog steeds zou kunnen worden afgewezen. overruled, maar dat zal waarschijnlijk niet gebeuren – en ik heb er veel last van dat het Hooggerechtshof de kans dat Trump vóór de verkiezingen in november wordt berecht en veroordeeld veel minder waarschijnlijk maakt. 

Het allerbelangrijkste is dat ik werkelijk verontrust ben door de rechtse supermeerderheid van het Hooggerechtshof die zo duidelijk aan de kant van Trump weegt door de zaak niet op zich te nemen en deze binnen een paar dagen af ​​te wijzen. Ten slotte weet ik niet zeker wat deze juridische beslissingen zullen betekenen voor de komende verkiezingen, behalve dat ze de zaken tussen de twee politieke partijen verder zullen intensiveren.

Joe Walsh was een Republikeins congreslid en een vooraanstaand conservatief van de Tea Party. Hij is nu een prominente conservatieve stem tegen Donald Trump en de presentator van de podcast ‘ White Flag With Joe Walsh ’.

Donald Trump is geen religieus man. Hij is niets. Hij is niet in staat een god te aanbidden, omdat hij alleen zichzelf kan aanbidden. Maar Trump weet wat zijn aanhangers geloven, dus heeft hij hen de afgelopen zeven of acht jaar ervan overtuigd dat hij Jezus Christus is – of een veel groter probleem dan Jezus en zeker meer vervolgd dan Jezus. Als je denkt dat ik een grapje maak: dat is niet zo.

Ik kom van de MAGA-basis. Ze hebben me regelmatig verteld dat niemand die ooit op deze aarde heeft rondgelopen, meer vervolgd is, oneerlijker behandeld is en meer slingers en pijlen heeft gepakt dan Trump. Ze hebben me verteld dat hij door God is uitgekozen om al deze klappen en aanvallen voor hen op te vangen. Ze hebben me verteld dat hij Jezus is. Ze hebben me verteld dat hij als een god is. Ze hebben me verteld dat hij voor hen zou sterven. Ze hebben me verteld dat geen mens kan verdragen wat hij heeft doorstaan.

Trump weet dat ze er zo over denken. Dus hij voedt dit verhaal. Hij laat het groeien omdat hij weet dat het hem beschermt. Hij weet dat hij misdaden kan begaan, hij kan liegen, hij kan onze democratische instellingen aanvallen, hij kan zich schuldig maken aan corruptie, hij kan proberen verkiezingen omver te werpen, hij kan lelijke, wrede dingen zeggen, en zijn aanhangers zullen hem nooit in de steek laten. Omdat hij de grote vervolgde is. Hij is hun grote martelaar. 

Hij heeft Jezus Christus vervangen. Hij kan volkomen ongeremd blijven, boven de wet staan, en on-Amerikaans zijn, en nooit een politieke prijs betalen. Omdat hij hen voor de gek heeft gehouden door hem meer dan alleen maar een sekteleider te maken, heeft hij hen voor de gek gehouden door hem tot onderwerp van hun meest intense, zelfs religieuze, aanbidding te maken.