“ZE VERMOORDDEN MIJN DOCHTER IN DE BATACLAN, EN DEZE GEHOOFDDOEKTE MOSLIMA DURFT TE SNOTTEREN EN TE JANKEN”

“Mevrouw de voorzitter, zou u de schoolbegeleidster die achteraan in de publieke tribune heeft plaatsgenomen, willen vragen of ze haar islamitische hoofddoek zou wil afleggen, of zo niet, de vergaderruimte zou willen verlaten. Ik vraag u dat in naam van de republikeinse en seculiere waarden van ons land. Als u daar niet op ingaat, dan verlaat onze fractie op staande voet de vergadering.”

Bovenstaande uitspraak komt van Julien Odoul, de jonge fractievoorzitter van het Rassemblement National in de regionale raad van Bourgondië-Franche-Comté, en zorgde voor een nooit geziene golf van hysterische verontwaardiging in de politiekcorrecte kringen, en zelfs ver daarbuiten. De tussenkomst van Odoul op 11 oktober: ‘polemiek rondom het dragen van een hoofddoek’ via YouTube.

Patrick Jardin
Patrick Jardin, die zijn dochter Nathalie verloor tijdens de slachtpartij in de Bataclan op 13 november 2015, walgt van de politieke, culturele en journalistieke steun waarvan Fatima E., de gehoofddoekte schoolbegeleidster, kon genieten. Hij is verontwaardigd over het stijgend aantal jankende sluier- en hoofddoekactivisten in zijn land.

“Ik kan mijn ogen en oren niet geloven. Een schoolbegeleidster, met islamitische hoofddoek, die de vergadering van de Regionale Raad van Bourgondië-Franche-Comté vanuit de publieke tribune bijwoont, zou dat ongestoord mogen en kunnen doen, als we de ‘democratische’ partijen moeten geloven. Erger nog, de slaafse voorzitster van de raad, de socialiste Dufay, had het lef om te vertellen dat de opmerkingen van Julien Odoul ongepast en beledigend waren voor deze eerbiedwaardige instelling en voor de waarden van de Franse Republiek.

Nu, ik denk dat deze gesluierde vrouw perfect wist wat ze deed en in haar middeleeuwse vermomming kwam om te provoceren. Ik zeg STOP! Ik ben al deze provocaties beu! Hier in Frankrijk hebben vrouwen het recht om in minirokjes en onbedekte hoofden rond te lopen. Indien deze vrijheden hun niet bevallen, dan zijn er nog altijd 58 moslimlanden waar de Sharia-wetgeving van toepassing is. Ze zullen daar zeker gelukkig zijn, daar ben ik zeker van. Ze kunnen daar optimaal van de islamitische vrijheden genieten, en er in de voorgeschreven kledij rondhuppelen. Laat ze niet aarzelen om Frankrijk te verlaten om daarheen te gaan, in zijn grote vrijgevigheid zal Frankrijk hen nog eens 2.500 euro onkosten toestoppen.”

Julien Odoul – tot gisteren vrijwel onbekend – zal het geweten hebben. Onbegrijpelijk dat zelfs Marine Le Pen Odoul’s tussenkomt ongepast vond. Later heeft ze die kritiek wel afgezwakt, maar het kwaad was al geschied. Het zijn tekenen die ons moeten verontrusten. Verloochenen van eigen waarden en principes hebben nog nooit een partij groter of geloofwaardiger gemaakt. Het is het steeds terugkerend verhaal binnen de nationalistische families. Het siert Julien Odoul dan ook dat hij geen woord van zijn tussenkomst wil terugnemen. De 34-jarige fractievoorzitter, een homoseksuele mannequin, had nochtans niet het imago van een hardliner. Vanaf 11 oktober 2019 zal de perceptie anders liggen.