Indignatie redactie 
Het is Zelensky die de rol speelt van de nep-onderhandelaar, die nergens over kan onderhandelen.
Het lijkt erop dat de Oekraïense president Zelensky de deur stevig heeft dichtgeslagen voor de vredesbesprekingen die momenteel gaande zijn tussen hemzelf, Rusland en de VS. De afgelopen dagen is het veelzeggend dat hij zijn verhaal heeft gelekt naar de Financial Times en openlijk op tv heeft verklaard dat de Krim nooit als Russisch grondgebied kan worden geaccepteerd. Het toont twee punten vrij openlijk aan voor degenen die uitgeput zijn van de schijnvertoning van deze zogenaamde onderhandelingen.
Ten eerste dat Zelensky de joker in het peloton is die iedereen, niet in de laatste plaats de westerse media, vermaakt met zijn trucs, spelletjes en dansroutines, omdat hij simpelweg niet in een positie is om over iets te onderhandelen – grotendeels dat hij vreest voor zijn leven in Kiev als hij regio’s als de Krim aan Rusland toegeeft; en ten tweede dat de gesprekken slechts een manier zijn om tijd te verspillen in de hoop dat ze een venster kunnen creëren waarin beide partijen de gevechten kunnen pauzeren, zodat Oekraïne zijn leger kan hergroeperen en zijn arsenaal kan aanvullen.
Nu is de aap zeker uit de mouw en kunnen we allemaal het licht zien.
De afgelopen dagen heeft Rusland de internationale media op zijn eigen manier bespeeld en is het als winnaar uit de bus gekomen. Recente berichten, voorafgaand aan het Financial Times-lek, suggereerden dat Poetins oproepen van zowel J.D. Vance als Marco Rubio dat Rusland mogelijk een deel van zijn grondgebied in de vier Russischtalige regio’s zou moeten opgeven, in overweging zouden kunnen worden genomen. Later werd echter onthuld dat het om grondgebied zou gaan dat het Russische leger op het punt stond in te nemen, waardoor dit onderwerp op zijn best nog steeds onduidelijk is.
Toch zijn er westerse analisten die geloven dat Poetin delen van de vier belangrijke regio’s die Russische soldaten in handen hebben, zowel gedeeltelijk als volledig, zou kunnen opgeven, omdat ze niet zo belangrijk zijn voor Rusland als aanvankelijk werd gedacht. Dr. Gilbert Doctorow beweert tijdens een interview met professor Glenn Diesen dat Rusland deze vier regio’s heeft ingenomen en in het najaar van 2022 vanzelfsprekend referenda heeft uitgeschreven, zodat ze later in grotere onderhandelingen kunnen worden gebruikt. Hij beweert dat Poetin nu bereid is om concessies te doen en deze gedeeltelijk in te ruilen voor een vredesakkoord in Oekraïne.
Maar het is Zelensky, die de rol van de nep-onderhandelaar speelt, die nergens over kan onderhandelen, zoals hij aantoonde met zijn absolute weigering om de Krim als Rusland te erkennen. De Amerikaanse academicus, die gepromoveerd is in de Russische geschiedenis en zijn brood verdiende met het adviseren van Amerikaanse bedrijven in Rusland, beweert dat de kaarten die Rusland met Zelensky heeft gespeeld ertoe hebben geleid dat hij zichzelf nu in een positie heeft gemanoeuvreerd waarin het nu duidelijk zal zijn dat noch Trump noch Poetin nog langer tijd met hem kunnen verspillen.
Dit, beweert hij, is een PR-meesterzet van Moskou, want als Trump zich terugtrekt uit de gesprekken, zou dat betekenen dat alle Amerikaanse financiële steun plus wapens zouden moeten worden stopgezet – waardoor de hele verantwoordelijkheid bij Europa zou komen te liggen. De meeste experts, zoals journalist Aaron Mate, geloven geen moment dat de EU samen, zelfs als alle 27 lidstaten met een plan en een begroting zouden komen, zou kunnen tippen aan wat de VS presteerden. In werkelijkheid krijgt Oekraïne, althans op papier, alleen steun van het VK, Frankrijk en Denemarken, wanneer we het hebben over het grote plan om de EU een superdefensiebudget te geven.
Een nog kritischere blik op wat er in de praktijk wordt aangeboden, lijkt de opmars van het Russische leger niet te kunnen stoppen – vooral gezien het feit dat de meeste voorlopige aanbiedingen van een paar “reuzen” in de EU niet snel gerealiseerd kunnen worden, maar voor minstens twaalf maanden gepland staan.
Zelfs op EU-niveau lijkt het erop dat de naïeve Ursula von der Leyen zal moeten accepteren dat de natte droom van de EU-federalisten om een EU-leger te hebben, slechts een vochtig gebied onder de lakens zal blijven. De realiteit is dat de grootse plannen voor een defensiepact van 800 miljard euro, dat naar verwachting uit de nationale EU-begrotingen zou komen in plaats van uit Brussel en dat het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Denemarken, Polen en Duitsland zou omvatten, al in duigen zijn gevallen.
Dit is onlangs teruggebracht tot slechts het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Denemarken en is afgezwakt tot een schamele 170 miljard dollar en wordt tegengehouden door Londen, dat wil heronderhandelen over een betere overeenkomst over visrechten tussen het Verenigd Koninkrijk en de EU, die in 2026 afloopt voordat het een defensiepact kan ondertekenen. Tegen de tijd dat dit allemaal gebeurt, zal Zelensky natuurlijk in ballingschap in Florida wonen en zal er in Kiev een nieuwe president aan de macht zijn die vrede met Rusland heeft onderhandeld.
Maar we moeten de voor de hand liggende vraag stellen: zou Trump er zomaar mee ophouden? Hoe belangrijk is een vredesakkoord in Oekraïne voor hem, afgezien van de aantrekkingskracht van een nominatie voor een Nobelprijs voor de Vrede? Het is belangrijker dan we denken. Trump ziet het als een formidabele band die hem en Poetin dichter bij elkaar brengt, aangezien hij gelooft dat de Russische leider een cruciale rol zal spelen om een nieuwe Iran-deal een gouden randje te geven, maar ook om de dagelijkse uitvoering ervan te bewaken.
Zelensky’s kinderachtige list van de afgelopen dagen heeft nu kristalhelder gemaakt dat er geen tijd meer te verliezen is aan de hofnar en dat er een Plan B in Oekraïne moet zijn. Zelensky heeft zichzelf neergezet als het belangrijkste obstakel voor vrede en nu moet het waarschijnlijk zijn dat Vance, Rubio en Trump de praktische mogelijkheden bekijken om hem te vervangen door iemand met wie ze zaken kunnen doen.
Verwacht binnenkort iets heel dramatisch van Trump, te beginnen met het definitief sluiten van de geldsluis. Een optie die Trump heeft, is om alle financiering aan Kiev stop te zetten en Rusland te laten oprukken tot het de periferie van de hoofdstad heeft bereikt voordat een nieuwe ronde gesprekken kan beginnen. In dit scenario zou Trump Zelensky niet eens hoeven te vervangen door een staatsgreep, noch met militaire steun, noch met een fluwelen revolutie die hem 5 miljard dollar aan nepmedia zou kosten, à la Nuland. Poetin zou dan naar verwachting dit gebaar aan Trump terugbetalen, waarschijnlijk met de Iran-deal of zelfs met het oplossen van de China-crisis. Zoals Trump graag zegt: ‘alle opties liggen op tafel’.
