Zie hoe Chili een voorbeeld is van het kapitalistische dictatuur

De Botsing Tussen Democratie, Vertegenwoordigd Door De Mobilisatie Van Miljoenen Versus De Dictatuur Die De 140 Rijke Families Vertegenwoordigt

Opmerking: de onderstaande video van Redfish laat zien hoe de  Chileense president zijn eigen volk de oorlog heeft verklaard. Na twee maanden protesten zijn er tientallen gedood, honderden verminkt en duizenden vastgehouden. De repressie die is ontketend door de Chileense politie en het leger heeft herinneringen teruggebracht aan de 17-jarige dictatuur onder Pinochet. Maar het heeft ook aandacht besteed aan het geweld tegen activisten dat tot op de dag van vandaag voortduurt. Roodbaars sprak met degenen die de dictatuur leefden en met de families van de activisten die werden vermoord in wat zogenaamd een ‘democratie’ was.

Deze video van Redfish toont de uitvoering van  Inti-Illmani Plays “El pueblo unido, jamás será vencido!” Door thij legendarische Chileense band Inti-Illmani gaf een openluchtvoorstelling van “El pueblo unido, jamás será vencido!” (“De verenigde mensen zullen nooit worden verslagen”) met honderdduizenden Chilenen die meezingen terwijl ze de straten van Santiago om te protesteren tegen de regering.

Het lied werd in 1973 geschreven door Sergio Ortega, maanden voor de gewelddadige staatsgreep door dictator Augusto Pinochet. Oorspronkelijk samengesteld als een volkslied voor de socialistische regering van Salvador Allende, weerspiegelde het de geest van arbeidersmensen die in 1970 Allende hadden gekozen. Na de staatsgreep werd het het volkslied van het Chileense verzet tegen het Pinochet-regime. Het was vooral Inti-Illimani die het nummer wereldwijd beroemd maakte. Op het moment van de staatsgreep was de band op tournee in Europa en konden de leden niet terugkeren naar hun land waar hun muziek verboden was. Na gehoord te hebben van de vele executies van linksen en vele collega-artiesten door het regime, gingen ze 15 jaar in ballingschap in Italië om wat zij ‘de langste tour in de geschiedenis’ noemden te houden en het lied van verzet over de hele wereld te spelen totdat ze konden terugkeren na het herstel van de democratie.

In de afgelopen 2 maanden zijn de teksten luid gehoord in het hele land, omdat demonstranten de straat op zijn gegaan om te protesteren tegen hun miljardair-president en een einde aan de repressie van de regering eisen, omdat tientallen zijn vermoord, honderden verminkt of gewond en duizenden zijn gearresteerd.

Video via Inti-Ilmani, door Leonardo Toro (@leonardotoro_).

KZ

Op 11 december heeft de Chileense senaat een “constitutionele beschuldiging” uitgesproken tegen de voormalige minister van Binnenlandse Zaken, Andrés Chadwick, na een sterke druk om de afgelopen maanden een einde te maken aan de straffeloosheid voor moorden, marteling en gevangenneming van demonstranten (ongeveer 30 doden, meer dan 300 ernstig gewond in de ogen, van wie er twee blind werden, duizenden gevangenen). Alle leden van de regering renden om Chadwick te troosten, die tijdens de persconferentie zijn ‘onschuld’ benadrukte en beweerde het slachtoffer te zijn van een ‘politiek proces’.

Op 12 december werd in de Kamer van Afgevaardigden een “constitutionele beschuldiging” tegen president Piñera verworpen met 76 stemmen tegen 70, dankzij de stemmen van de christelijke democratie, de radicale partij en de “onafhankelijken”. Dat gezegd hebbende, was dit initiatief van de Frente Amplio [1] en de Communistische Partij vooral bedoeld om de illusie te wekken dat het mogelijk was om Piñera “democratisch” te bevrijden … in het kader van een antidemocratische grondwet [2], aangezien een dergelijke procedure, indien aangenomen door de Kamer, dan moet worden gevalideerd door de Senaat, waar de aanhangers van Piñera de meerderheid van de stemmen beheersen.

Wat is de betekenis van deze twee gebeurtenissen vanuit het oogpunt van de belangen van de overgrote meerderheid van de bevolking, sinds half oktober gemobiliseerd?

Het is de botsing tussen democratie enerzijds, vertegenwoordigd door de mobilisatie van miljoenen voor hun eisen, voor hun rechten, en die het ware volk van Chili zijn … en anderzijds de dictatuur. Dit is een dictatuur die de 140 grote families vertegenwoordigt die het land regeren en 30% van het BBP in hun handen concentreren, ondersteund door huurlingen die klaar zijn om alles te doen om Piñera aan de macht te houden, ondanks het feit dat hij slechts 4 % ondersteuning in de peilingen.

Het is een dictatuur die, na de verdwijning van Pinochet, een “democratisch” masker aantrok, onder de bescherming van 60.000 speciale oproerpolitie tot de tanden bewapend. Een politiemacht wiens enige missie is geweest om alle sociale mobilisatie in de afgelopen dertig jaar te onderdrukken, en die zich, ondanks de revolutionaire mobilisatie van de afgelopen weken, niet anders gedraagt ​​dan de repressieve kracht van de oude dictatuur.

In deze omstandigheden vindt de strijd van de mensen, studenten, werknemers, vrouwen en gepensioneerden zijn weg en trekt lessen. Een van de eerste lessen is de noodzaak om een ​​organisatie op te zetten die onafhankelijk is van alle partijen die in het Congres hebben gediend.

Deze behoefte komt tot uitdrukking in de versnelde crisis die alle partijen treft. De Frente Amplio is het meest getroffen: vier organisaties die lid waren hebben het verlaten, en anderen, onder druk van hun eigen activisten, zullen hen waarschijnlijk volgen. Dit komt omdat de Frente Amplio de belangrijkste redding was voor Piñera door de “Overeenkomst voor vrede en een nieuwe grondwet” [3] te ondertekenen, terwijl de traditionele partijen in het nauw werden gedreven.

Een andere les die elke dag tijdens mobilisatie wordt versterkt, is de behoefte aan een overheid die in staat is om de eisen van de bevolking te implementeren. Op deze weg vindt een discussie plaats in populaire organisaties om naar een grondwetgevende vergadering te gaan. Natuurlijk zijn er veel obstakels, maar om het regime ten dienste van de 140 gezinnen neer te halen, op basis van de repressie en de dienstbaarheid van de bestaande partijen, is het noodzakelijk om nu de grondwetgevende vergadering op te leggen, zodat een regering die hiervoor verantwoordelijk is Vergadering wordt gevormd, samengesteld uit vertegenwoordigers van de uitgebuite bevolking.

Om dit te doen, is het essentieel dat werknemerscomités onmiddellijk voor de Constituerende Vergadering worden georganiseerd. De strijd voor een regering die breekt met het huidige economische, sociale en politieke regime is een noodzakelijke voorwaarde om een ​​echte democratie tot stand te brengen.

eindnoten

(1) De Frente Amplio (FA, Breed Front) is een coalitie van groepen gevormd in 2017 die zich presenteert als een links alternatief voor het socialistische deel en de communistische partij.

(2) De huidige Chileense grondwet is die van 1980, dat wil zeggen die van de dictatuur van Pinochet.

(3) Dit is een overeenkomst die op 16 november is ondertekend door de Frente Amplio, de PS en anderen, waarbij een hypothetische cosmetische wijziging van de grondwet afhankelijk wordt gesteld van een referendum in april 2020.