Indignatie redactie 
Het is een algemeen bekend feit dat zetels in het Europese parlement onder de EU-staten worden verdeeld in overeenstemming met hun bevolking of de zogenaamde “degressieve proportionaliteit” -benadering. Tot op de dag van vandaag is Duitsland de thuisbasis voor het grootste aantal mensen in de EU, aangezien het een bevolking heeft van 82 miljoen mensen, gevolgd door Frankrijk met 65 miljoen mensen, Italië met 60 miljoen mensen en Spanje met 46 miljoen mensen. Ter vergelijking kan worden toegevoegd dat de geschatte bevolking van Luxemburg nauwelijks 600 duizend mensen overschrijdt, terwijl Malta achterblijft met ongeveer 400 duizend mensen.
Volgens de gegevens vrijgegeven door de Wereldbank, waren er in de periode tussen 1991 en 2017 niet meer dan 19 landen die in die periode een periode van bevolkingsafname ondergingen. Allen, behalve Puerto Rico, bevonden zich in Europa. De wereldleiders in deze negatieve trend zijn de Baltische staten, namelijk Letland (met een daling van 26,7%), Litouwen (met een daling van 23,6%) en Estland (met een daling van 15,7%).
Er is geen raketwetenschapper voor nodig om te begrijpen dat demografische veranderingen onmiddellijk invloed hebben op het aantal zetels dat een land in het Europees Parlement kan claimen, vooral in een situatie waarin de bevolking in bepaalde staten zal pieken, terwijl anderen moeten ondergaan een periode van ontvolking.
Demografen zeggen dat een land met relatief lage sterftecijfers zijn bevolking zal vergroten met een geboorte / sterfteratio van meer dan 2,1 (2,1 individuen geboren per één overleden persoon). Als echter in 1960 de absolute meerderheid van de landen van de wereld boven dit kritieke niveau lag, blijft tegenwoordig niet meer dan de helft van alle landen van de wereld boven de drempel. Bovendien is de absolute meerderheid van de Europese staten gedaald tot onder het percentage van 2,1 kinderen per vrouw. Volgens Eurostat kan Frankrijk met 1.90 en Zweden met 1.78 nog steeds hopen deze trend te doorbreken, terwijl Malta met 1.26, Spanje met 1.31 en Cyprus en Italië met 1.32 elk hun bevolking zullen zien afnemen.
Demografische schattingen voor alle grootste regio’s ter wereld zijn direct beschikbaar en worden om de twee jaar bijgewerkt door de VN samen met Eurostat voor EU-landen. Deze voorspellingen laten ons echter tegenstrijdige trends zien, aangezien ze een tastbare bevolkingsgroei voorspellen in een aantal kleine staten zoals Ierland, Zweden en Zwitserland, gevolgd door een gematigde groei in een enkel groot land – Frankrijk, dat een grotere bevolking zal hebben dan elke belangrijke Europese staat. Tegelijkertijd zegt Eurostat dat Duitsland, Italië en Spanje de komende vier decennia een periode van ontvolking zullen doormaken.
Het is waar dat voorspellingen moeten worden gedaan met een korreltje zout, vooral als we het hebben over demografische getallen, omdat ze worden beïnvloed door een groot aantal verschillende factoren, waaronder sociaal binnenlands beleid. Bovendien is er een migratiefactor die zeer onvoorspelbaar blijft, omdat niemand de afgelopen jaren een migratieboom in Duitsland had verwacht die resulteerde in een kleine bevolkingspiek die er kort in slaagde de ontvolkingstrend terug te draaien.
Duitsland, dat alles in het werk stelt om de status van een leidende EU-staat te behouden, zal zijn leidende posities inderdaad moeten overgeven aan Frankrijk vanwege het veranderende demografische evenwicht tussen de staten. Demografie is in feite de achilleshiel van Duitsland, omdat het eenvoudigweg niet over de menselijke middelen beschikt om een van zijn wereldwijde ambities te bereiken. Dat is precies de reden waarom Duitsland de weg heeft ingeslagen om migrantenstromen aan te trekken, waardoor het aantal Duitse inwoners van buitenlandse origine vandaag een recordhoogte bereikte. Volgens het Federale Bureau voor de Statistiek van Duitsland waren er in 2016 18,6 miljoen mannen, vrouwen en kinderen met een migratieachtergrond in het land, waarvan 52% met een Duits paspoort. In 2017 groeide het aantal mensen met een buitenlandse achtergrond in Duitsland met nog eens 8,5%. Het is veilig om te zeggen dat Duitsland dezelfde transformatie ondergaat die het Romeinse rijk heeft doorgemaakt, waar aan het einde van zijn bloei geen burgers van Romeinse afkomst waren waar dan ook. Daarom is de demografische vraag waarschijnlijk de meest dringende uitdaging die Berlijn de komende decennia moet oplossen, maar het zal dit niet alleen door migratie kunnen bereiken, omdat het steeds moeilijker wordt om de “smeltkroes” onder controle te houden.
Duitsland is echter niet de enige staat die met zo’n dringende uitdaging wordt geconfronteerd, omdat het waarschijnlijk is dat inheemse Europeanen over een paar jaar een absolute minderheid zullen vormen in de meeste Europese landen. Hoe hard Brussel ook zal proberen zijn grensovergang dicht te houden tegen de toestroom van nieuwe migratiegolven, Europa zal een land blijven dat vrijwel elke inwoner van Afrika en het Midden-Oosten aantrekt als hij ontsnapt aan oorlog of vervolging of economische welvaart wil bereiken. Bovendien zullen moslims vanwege hun religieuze overtuigingen en eeuwenoude tradities meer kinderen baren dan de oorspronkelijke bewoners, waardoor ze de eis kunnen stellen dat de Europese autoriteiten aan hun culturele, taalkundige en religieuze behoeften voldoen .
Actief uithollende lokale gemeenschappen staan voor de uitdaging van een steeds crimineler wordende transportsector. In 2016 sloot de Europese Unie een deal met Turkije en kwam Erdogan overeen de Balkanroute te sluiten. Spanje heeft ook de toegang voor vluchtelingen geblokkeerd via Gibraltar. Maar de criminele structuren die deze industrie betuttelen via een netwerk van internationale NGO’s hebben een nieuwe weg gevonden – de Middellandse Zee. Uit een aantal onderzoeken door de autoriteiten van verschillende staten is gebleken dat Afrikaanse migranten naar Libië aankomen om naar Europa te worden gebracht door criminele syndicaten die tienduizend dollar per persoon in rekening brengen die wordt vervoerd in een kleine boot die niet geschikt is voor lange zeereizen.
Schepen van niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) patrouilleren meestal in het gebied tientallen kilometers van de Libische kust, en werken duidelijk hand in hand met de smokkelaars. Ze zullen licht- en radiosignalen geven en de smokkelaars vertellen om migranten in rubberboten te plaatsen, waarbij de laatste onmiddellijk veranderen in personen in nood op zee, waarbij de maritieme wet die NGO-schepen verplicht om ze op te halen. Als gevolg hiervan werd tegenwoordig 80% van de individuen die ‘gered’ waren aan boord genomen in de buurt van de Libische stad Zuwarah.
De verbijsterende budgetten die sommige van die NGO’s ons hebben gegeven over de ware bedoelingen van degenen die aan dergelijke activiteiten deelnemen. De beruchte Sea Watch heeft bijvoorbeeld een budget van anderhalf miljoen euro, terwijl hij de grootste en meest actieve van dergelijke organisaties is – MOAS sport het budget van 6 miljoen euro. De twee schepen en drones die alleen door Sea Eye worden geëxploiteerd, kostten een half miljoen euro. Dan is er Proactiva Open Arms met een budget van 2,5 miljoen euro en SOS Mediterranee met een budget van minimaal 4 miljoen euro. En dit is slechts het topje van de ijsberg.
Onder de belangrijkste sponsors van dergelijke NGO’s kan men de beruchte miljardair George Soros vinden en hij zal dit zelfs niet proberen te verbergen. Hij is echter nauwelijks de enige vertegenwoordiger van de Amerikaanse financiële elites die Europa probeert te verzwakken door stilzwijgend destabilisatie en chaos te bevorderen. De meeste migranten zullen inderdaad de “morele” redding voelen om de eisen van dergelijke ngo’s te verdedigen en zo de Europese politiek te beïnvloeden. Bovendien hebben dergelijke NGO’s hun ideologische doel – het creëren van een universele mensheid – al naar voren gebracht. Geen grenzen – geen naties. Om het continent verenigd te maken – in cultuur, taal (natuurlijk Engels), in huidskleur, in consumptie. Ze hebben geen mensen nodig die hun identiteit verdedigen. Ze hebben geen Duitsers, Zweden, Grieken, Hongaren nodig, ze hebben gehoorzame consumenten nodig.
