Zijn we klaar om de term ‘islamistisch’ te laten vallen in verband met terrorisme?

Sinds het begin van de oorlog tegen het terrorisme is er wijdverbreid onenigheid over de beste terminologie die kan worden gebruikt bij het bespreken van terrorisme.

Op 20 juli bracht The Times een rapport uit waarin stond dat de Britse politie een forum had om een ​​verzoek te onderzoeken om de terminologie rond terreuraanslagen, die nu algemeen als “islamistisch” wordt omschreven, te veranderen. De discussie, met onder meer het hoofd van Counter Terrorism Policing, adjunct-commissaris Neil Basu, en ongeveer 70 personen met persoonlijke of professionele ervaringen met terrorisme, kwam naar aanleiding van het eerste verzoek van de National Association of Muslim Police (NAMP) om de voorwaarden op te geven. zoals ‘islamistisch’ en ‘jihadistisch’ omdat ze een negatieve invloed hebben op de publieke perceptie van de moslimgemeenschap.

Voorgestelde alternatieven voor de huidige terminologie zijn onder meer “door geloof opgeëist terrorisme”, “aanhangers van de ideologie van Osama bin Laden”, “terroristen die religieuze motieven misbruiken” en ” irhabi ” – een Arabische term die in het Midden-Oosten gebruikelijk is om naar terroristen te verwijzen. De suggestie van een verandering heeft sindsdien tot hartstochtelijke debatten op het internet geleid, die veel onthullen over de perceptie van het publiek over terrorisme en de manier waarop het in het VK wordt gecontroleerd.

De juiste woorden vinden

Zoals het eerste rapport aangaf, heeft het bestaande lexicon volgens de NAMP bijgedragen aan islamofobie, die de laatste jaren zelf in opkomst is. Een van de gemelde opmerkingen was er een die opmerkte hoe extreemrechtse terrorist Anders Breivik , wiens aanvallen in Noorwegen in 2011 bijna 80 mensen doodden, voornamelijk kinderen, en anderen christelijke beelden hebben opgeroepen met betrekking tot de kruistochten, maar hun aanvallen worden niet geïdentificeerd als ‘christen’. ” Momenteel gebruiken terrorismebestrijdingsexperts de termen ‘islamitisch extremisme’, ‘extreemrechts’ en ‘Noord-Ierland-gerelateerd’ wanneer ze het hebben over terroristische ideologie.

Nieuwsberichten bevatten lijnen als “De politie benadrukte The Times dat de hervorming niet zeker door zou gaan”, en hoofdcommissaris Nik Adams zei ook : “We zijn niet van plan de terminologie die we momenteel gebruiken te veranderen, maar verwelkomden het debat en bijdragen. ” Maar binnen enkele uren nadat het artikel zou zijn gedrukt, hebben nieuwsuitzendingen over de hele wereld het verhaal gedekt, zijn opiniestukken gedrukt en zijn er duizenden opmerkingen online geplaatst die ruzie maken over de implicaties van een naamswijziging. Met name veel van de redenen tegen eventuele wijzigingen bewijzen verontrustende verhalen die in de samenleving circuleren.

Een van de meest voorkomende punten die door critici van het voorstel worden gehanteerd, is de overtuiging dat ‘islamistisch terrorisme’ en ‘jihadisme’ de meest passende termen zijn, omdat ze de centrale rol van de islam in de ideologieën en motivaties van deze groep erkennen. Een aanzienlijk deel van de opmerkingen was het eens met de beoordeling dat de huidige woordenschat schadelijk kan zijn voor hun moslimburen en collega’s. Niettemin beweerden ze dat, aangezien terroristen hun acties met betrekking tot de islam rechtvaardigen, de beschrijving van hun acties als zodanig moet worden geïdentificeerd. Bovendien zorgden deze argumenten er in veel gevallen voor dat de islam werd voorgesteld als een inherent of zelfs uniek gewelddadige religie. Sommige schrijvers plaatsten fragmenten van islamitische teksten die lijken te verwijzen naar het gebruik van terreur of hoe niet-moslims moeten worden behandeld.

Embleemend met anderen, adviseerde men dat het VK “een onderzoek zou moeten instellen naar waarom zoveel moslims radicaal worden; terroristen; bendes verzorgen enz. De Schriften / leringen moeten worden uitgedaagd, niet de terminologie wordt afgezwakt. ” Ondertussen opmerkingen als: ‘Voor zover ik weet, hebben de joden geen sectie die de genocide van ongelovigen bepleit. Evenmin christenen, of sikhs of de hindoes. De atheïsten ook niet. Dit is een uniek islamitisch probleem ‘en’ Welke andere religie doet dit? Echt … welke? ‘ is overal op internet te vinden.

In het bijzonder waren veel commentatoren het niet eens met de opmerking van de National Association of Muslim Police over de dubbele standaard die een rol speelt bij het niet identificeren van bepaalde extreemrechtse terreuraanslagen die verband houden met het christendom. Als voorbeeld argumenten herhaaldelijk vastgesteld over verschillende platforms, een alom geliefd tweet betoogde dat “We praten niet over ‘Kristianistische’ terror omdat er geen dergelijke christelijke beweging.” Dit verhaal tart de realiteit. Zoals sommigen online opmerkten, hadden de problemen in Noord-Ierland een duidelijk sektarisch christelijk element, speelde de katholieke identiteit een fundamentele rol in de Spaanse Falangistische beweging en werden de aanvallen op abortusklinieken en leveranciers door groepen zoals het leger van God gemotiveerd door een bijzondere kijk op het christendom. Dit is slechts het topje van de ijsberg.

Christelijke identiteit

De christelijke identiteitsbeweging bestaat al meer dan een eeuw in het Verenigd Koninkrijk en over de hele wereld. Het venijnige antisemitisme en racisme zijn geworteld in een alternatieve interpretatie van bijbelverhalen. In de Verenigde Staten heeft de iconische kruisverbranding van de Ku Klux Klan slechts gediend als een symbool van de lange geschiedenis van de organisatie van een bepaalde racistische protestantse theologie, en de ridders van de Ku Klux Klan-partij voorzien de oprichting van een ‘blanke christen’ regering.” Andere groepen waarvan bekend is dat ze geweld hebben gepleegd of aangemoedigd in verband met een hybride christelijke, racistische ideologie zijn onder meer het Witte Arische Verzet, de Arische Naties, de Orde en de Nationale Alliantie.

Bijbelpassages werden als rechtvaardiging aangehaald door de vermoedelijke daders van zowel de Tree of Life- als de Poway-synagoge-schietpartij. Ondertussen toont het manifest van Anders Breivik aan dat zijn ideologie verankerd is in zijn interpretatie van christelijke overtuigingen. Hij zag zichzelf als onderdeel van een kruistocht tegen het multiculturalisme dat volgens hem de christen-Europese cultuur vernietigde. Brenton Tarrant, wiens twee aanvallen in Christchurch vorig jaar meer dan 50 mensen het leven kostten, publiceerde eveneens een manifest met verwijzingen naar zijn kruistocht en onder vermelding van citaten van paus Urbanus II, die algemeen wordt beschouwd als de eerste kruistocht. Een van de beroemdste neonazistische auteurs, James Mason – die van grote invloed is geweest op de extremistische organisatie Atomwaffen Division – schreef een boek waarin Adolf Hitler’s ‘Mein Kampf’ aan de bijbel werd gekoppeld.

De realiteit is dat elk van deze groepen christelijke symbolen en religieuze geschriften gebruikt of heeft gebruikt om hun geweld en racistische ambities te rechtvaardigen. Ze hebben dat ook gedaan terwijl ze beweerden de ware uitdrukking van het christendom te zijn. Er zijn letterlijk honderden mensen omgekomen en vele anderen zijn gewond geraakt door degenen die beweerden dat ze handelden in naam van christelijke waarden.

Hoewel er kan en kan worden gedebatteerd over het feit dat bepaalde terroristische organisaties zich identificeren met termen als ‘jihad’ of zichzelf identificeren als ‘jihadisten’, en dat het gebruik van de term in het kader van terrorismebestrijding daardoor slechts termen in de praktijk weerspiegelt, het is belangrijk om niet te beweren dat het christendom geen banden heeft met extremisme en terrorisme. Dit laat argumenten weg over het gebrek aan geweld in naam van andere religies, waarvan er ook voldoende voorbeelden zijn.

PC-cultuur

Het andere potentieel verontrustende element van de kritische verhalen rond het voorstel zijn die waarom een ​​dergelijke discussie plaatsvond. Honderden gebruikers hebben het genoemd als bewijs dat het VK het slachtoffer is geworden van een politiek correcte of pc-cultuur. Het opiniestuk van Charles Moore in de Telegraph impliceert dit bijvoorbeeld door Basu’s deelname aan deze terminologiediscussie te koppelen aan zijn eerdere opmerkingen over de rol van de media bij radicalisering of over de opmerkingen van Boris Johnson die vrouwen in nikabs vergelijken met brievenbussen. ‘Je zou denken dat meneer Basu politieke of mediageschillen zou vermijden’, merkt Moore op. ‘Niet waar’, vervolgt hij, voordat hij concludeert dat de naam niet mag veranderen en dat ‘AC Basu dit oudere argument moet vergeten en weer aan het juiste werk moet gaan.’

Anderen nemen dit tot een nog extremer door het nieuws te zien als een teken dat het VK nu in handen is van, of overgeleverd is aan, gevaarlijke etnische en religieuze minderheden, of dat degenen die belast zijn met het toezicht op terrorismebestrijding een wilskrachtige, apathische of zelfs de kant van de terroristen. Er zijn veel verwijzingen naar George Orwell’s “1984”.

‘De politie maakt nu deel uit van het islamistische probleem’, schreef een gebruiker. “Ze zijn uitgebreid ‘algemeen bedoeld’ en zitten vol met vijfde columnisten.” Een ander vroeg: „Wie vertegenwoordigt de meerderheid van de blanke bevolking van het VK? De meerderheid is het minst behoeftig; het land draait om minderheden. ‘ Basu en andere hoge wetshandhavers, evenals politici, worden vaak aangespoord om te stoppen of worden bij naam genoemd als ongeschikt voor dienstverlening op basis van beschuldigingen dat deze discussie aangeeft dat ze toegeven aan de moslimbevolking.

Soms komen deze beschuldigingen neer op verklaringen dat een wijziging van de terminologie het VK minder veilig zou maken. Velen beweren dat deze discussie verband zou kunnen houden met de “verzorgingsbendes” in het VK. Zoals een gebruiker zei, was deze mentaliteit “hetzelfde soort pc-mentaliteit die kindermishandeling in dit land deed bloeien.” Hoewel het niet vaak wordt uitgewerkt, berust de schijnbare logica op het idee dat een politiekorps dat niet bereid is de aard van de ideologie van een terrorist specifiek te benoemen uit angst voor vermeende discriminatie, ook minder goed in staat zou zijn om de misdaad te controleren en te voorkomen.

Debatten over het gebruik van termen als ‘jihad’, ‘islamitisch’ en ‘islamistisch’ zijn niet nieuw. Sinds tenminste het begin van de oorlog tegen het terrorisme, hebben wetshandhavers, wetenschappers, media en voorstanders van de gemeenschap ruzie gemaakt over de beste terminologie die kan worden gebruikt bij het bespreken van terrorisme. Als enige nog een moment in deze voortdurende dialoog, zal de discussie van de Britse wetshandhavers deze zomer nog niets veranderen, en zelfs als de wetshandhaving de classificatie zou veranderen, zou dit geenszins een verandering in de berichtgeving in de media of de populaire volkstaal garanderen.

Toch gingen duizenden mensen het internet op om hun mening te uiten, en dat feit moet als belangrijk worden beschouwd. Met name de haast om de politie te bekritiseren omdat ze zelfs maar een dergelijk idee heeft vermaakt, evenals de gemeenschappelijkheid in de retoriek die wordt gebruikt om bestaande termen te verdedigen, is verhelderend. Ze wijzen op impliciete (of mogelijk opzettelijke) blindheid over wie terrorisme pleegt in naam van religie, ronduit racisme en islamofobie, en oprecht wantrouwen jegens grote overheidsinstellingen. Deze reacties versterken in feite impliciet het argument van de Nationale Vereniging van Moslimpolitie dat vocabulaire een verschil maakt.

* [Het Centrum voor Analyse van Radicaal Rechts  is een partnerinstelling van Fair Observer.]