Zwijg, Greta Thunberg: Hoe het Vaticaan een Zweedse handpop kon verplaatsen
Indignatie redactie
8 min. lezen
Thunberg is een ijsberg. Jeugdige genie is intrigerend waar het blijkt – Blaise Pascal ontwikkelde zich al met vijftien wiskundige theorieën en een uitstekende rekenmachine, Edward Halley was al een astronoom op zeventien en verbaasde de Koninklijke Academie van Wetenschappen over zijn exacte berekeningen van sterovergangen, en deze Bereik van begaafde jonge ontdekker zou ver kunnen gaan. De Europese intellectuele geschiedenis dankt grote vooruitgang en verreikende visies aan jeugdige genieën.
Maar Greta Thunberg is geen genie. Zelfs geen talent. Niets is verder dan wetenschappelijke nauwkeurigheid, met jeugdige ijver, dan hun flagrante communicatie dat feiten overbodig zijn. De 16-jarige Zweedse iconografische kapper pleit publiekelijk op de VN-klimaattop dat feiten niet meetellen als het gaat om het redden van het klimaat, dus trivialiteiten zoals nauwkeurig wetenschappelijk onderzoek – of zelfs wetenschappelijk onderzoek om het probleem op te lossen – zijn volledig te verwaarlozen , [1]Lang, de jonge activist heeft positieve krantenkoppen gehaald en sympathie ontvangen, maar meer en meer staan in de pers en in de commentaarcolumns van veel online media gehoord stemmen die de Scandinavische jeugd beschrijven als incompetent en arrogant.
De kritiek komt van slimme geesten die niet door een spijbelaar willen worden bezocht, vooral niet als je niet alleen geen klimaatexpertise mist, maar ook open en categorisch wordt afgewezen. Het ongenoegen is begrijpelijk, maar deze kritiek toont alleen het topje van de ijsberg, omdat de zaak ernstiger is dan de arrogantie van een onzinnige blijvende verontwaardiging, die duidelijk psychische problemen heeft en misschien in behandeling is, maar zeker in informatie. Het probleem is filosofisch gezien[2] Het is, buiten het individu, een probleem van de zogenaamde ‘post-fact’-tijd, waarin objectieve feiten geen rol meer spelen en elk debat onder de drempel van de perceptie van feiten kan worden gevoerd. Het postulaat van de post feitelijke – want het is een postulaat en geven geen Het feit dat de feiten als zodanig nog steeds bestaan en niet verouderd zijn, is niet alleen het hoogtepunt van een feitelijke discussie over de mogelijkheden en beperkingen van technische mogelijkheden, maar ook het einde van de Verlichting.
Verlichting betekent volgens Immanuel Kant’s beroemde definitie van 1784 ‘de uitkomst van de zichzelf toegebrachte onvolwassenheid’, waarin het zelfgebruik van de rede het voortouw moet nemen. Reden moet worden getest in zelftoepassing via de Socratische dialoogmethode, maar niet alleen in paren, maar vermenigvuldigd met de ruimte van de samenleving als zodanig, in het proces van openbare rechtvaardiging van ideeën, gevaren en oplossingen. Moderne massamedia zouden de nobele taak kunnen omarmen,werk in uitvoering . Helaas doen media vaak precies het tegenovergestelde en verspreiden ze oplossingen in plaats van oplossingen. Elke slogan vereist hun profeten en de periode na de feiten, die slechts een schijnheilige naam is voor de procesmatige ondermijning van de Verlichting, heeft een profeet of een profetes nodig. En zoals altijd rijst de vraag wie ervan profiteert.
Zelfs Chomsky moet iets leren over propaganda
Voorstellen voor winst zijn propaganda, en propaganda gaat voornamelijk over het genereren van toestemming, met Sigmund Freud’s neef Edward Bernays, al in 1928, die verklaarde dat in wezen dezelfde technieken werden gebruikt om goedkeuring te genereren voor economische en politieke winst. [3]In de jaren zeventig analyseerde de Amerikaanse taalkundige Noam Chomsky in zijn “Ten Mass Manipulation Techniques” precies hoe de bevolking bereid zou zijn om in te stemmen met politiek-economische doelen. De belangrijkste suggestieve technieken zijn volgens Chomsky het verbergen van informatie, het vervangen van reflectie door emotie en het transformeren van weerstand in een schuldig geweten. De kennis van deze technieken is nog steeds essentieel voor iedereen die wil begrijpen wat moderne massamedia eigenlijk doen wanneer ze nieuws aanpassen en dus goedkeuring willen verkrijgen voor dubieuze politieke plannen. Zelfs in het geval van ongetwijfeld zeer desinformatie, Emotioneel activist, flagrant en sandbox-bediende Zweedse activist, het lijkt erop dat alle registers van Chomsky’s massamanipulatietechnieken lijken te zijn getrokken. Met een belangrijke toevoeging.
Een communicatie-techniek, een centrale techniek voor manipulatie, riep ooit: “Praat met de massa als peuters.” De realiteit is echter al lang voorbij Chomsky ingehaald. Tegenwoordig volgen de propagandisten liever de techniek: “Spreek tot de massadoorkleine kinderen “. Deze opvallende techniek is echter niet zo nieuw als het lijkt. Kinderen en vrouwen, of in combinatie mentaal instabiele vrouwelijke adolescenten, hebben lange tijd een belangrijke rol gespeeld in politieke propaganda. Jeanne D’Arc was vijftien toen ze zich geroepen voelde om een leger tegen de Engelsen te verzamelen. De dochter van de vijftienjarige ambassadeur Najirah Al-Sabah schreeuwde hysterisch in de camera in 2001, naar verluidt scheurde Osama bin Laden’s soldateska pasgeboren baby’s uit de couveuses. Dit was echter een volwaardige film, die strategisch werd verspreid door het reclamebureau Hill & Knowlton op 700 tv-kanalen en die de Amerikaanse troepen in de Golf moest rechtvaardigen door George Bush te dienen,[4] Jong, vrouwelijk en naïef – promotionele poppen van het militair-industriële complex.
Een jeugdig advertentiepictogram voor de vuile winst met een zuiver geweten
Waarom werkt dit transparante marionettentheater? Onnodige, fanatieke vrouwelijke adolescenten staan sympathiek tegenover emotionele boodschappen die de aandacht effectief afleiden van de rationele kern van oorlogvoering, die altijd enorme economische belangen dient. Het effect is al bekend uit reclame: brede, ronde meisjesogen en grote monden met dikke lippen, waaruit helaas geen enkele logisch sluitende zin druppelt, boeien onmiddellijk de aandacht en bewegen onbewust om een onzinnige boodschap te volgen. Psychologen noemen de neiging van volwassen waarnemers, die al tientallen jaren adequaat is onderzocht, om personen met kinderlijke gezichtsuitdrukkingen spontaan als sympathiek en geloofwaardig te beoordelen, hen mild te behandelen en hun woorden te volgen. Wat een onschatbare waarde in de reclame, als contant geld werter, voordeel. Als een vleugje lolitah na sex-appeal zou worden toegevoegd, zou het suggestieve effect van de reclame-iconen van adolescenten zeker aanzienlijk worden vergroot; maar zelfs als ze ontbreekt, zoals in een bleek kind met pippi langkousvlechten en een grijze wollen muts, creëert de fatale combinatie van kinderachtigheid en aanstootgevend blootgestelde emotie de gewenste resonerende ruimte, en de waarschuwende stem van de rede is stil – met zoveel. Critici van deze strategie zouden alleen onschuldig kunnen vragen, waar de echte oorlogsbelangen in het geval van Thunberg zijn, als het zogenaamd alleen over klimaatredding gaat. Maar het antwoord op deze vraag is dichterbij dan degenen die nog steeds geloven dat Europa een oase van vrede en democratie is:
Alle wegen leiden naar Rome
- De zoon van de protestantse predikant Friedrich Nietzsche rechtvaardigde zijn plotseling hatelijk vertrek van Richard Wagner met het feit dat hij katholieke propaganda nastreefde in zijn kunst en dus in zijn openbare uitvoering. Dit betekende niet dat een katholiek dogma de muziek van de componist domineerde, maar eerder dat het een rampzalig psychologisch effect zou hebben. Met het verwijt van het vermomde katholicisme van Wagner bedoelde Nietzsche een artistieke propaganda voor de subjectgeest, tot de ontkrachting van de luisteraar, tot de verduistering van de geest door aanstootgevende emotionaliteit, woede, schaamte cultus en ontmoedigingsboodschappen. Voor de eigenlijke erfzonde van het menselijk ras had Nietzsche niet het geslacht, maar niet alleen de wil, maar ook voor de kennis – het eigen gebruik van de reden in de openbare rechtvaardiging en daarmee ook de angel van de Verlichting, die het vanuit administratief oogpunt met alle middelen onderdrukt. Met het fijne instinct van een geboren psycholoog, die nooit de auteur van de “Antichrist” heeft verlaten, begreep hij dat religies niet alleen politieke beïnvloedingscentra zijn met aanzienlijke winstbelangen, maar ook geestelijk-spirituele handtekeningen bezaten, hun specificiteit in de gespannen verhouding van verhouding en emotie, macht en machteloosheid. Volgens Nietzsche onderscheidden het christendom en vooral het katholicisme zich door een schuldeloze machteloosheidsstructuur die de wil tot kennis als zondig propageert en onwetendheid naar de gelovige als vermeende kracht propageert.In suggestieve berichten van schuld en bezorgdheid schreeuwde de filosoof naar het luiden van de Vaticaanse klokken, die niet alleen hun eigen propagandasucces vierden, maar ook de altijd zo gegenereerde – en van meet af aan beoogde – economische voordelen. Voor Nietzsche was het niet absoluut noodzakelijk dat er daadwerkelijk een ander pluspunt op de bank van de paus zou zijn (wat echter, als men de betrokkenheid van grote bedrijven in economie en energie bij administratieve fondsen beschouwt, niet onwaarschijnlijk is in termen van klimaat). Voor de nihilist was het eerder cruciaal dat deze antilogocentrische manipulatie met succes werd overgedragen en de macht van de wereld diende door het bijeenbrengen van onderwerpen, die door hun impotentie of gehoorzaam de reclameboodschappen volgen, maar liefst een oogst oogsten voor de maaier van financiën. Hoe komt het vandaag wanneer schuldige impotentieberichten onder de drempel van rationaliteit de zondigheid van de door het klimaat verwaarloosde massa’s aan de kaak stellen? De geestelijke haat tegen de kennis en het prediken van onwetendheid als een deugd, de post-tactische klimatologische lobby die alle registers van massamanipulatie stopt – het is niet bewezen dat dit alles uit dezelfde bron komt, maar het heeft dezelfde spiritueel-spirituele signatuur, en het is daarom te verwachten dat het dezelfde interesses dient die altijd de verborgen poppenspelers achter het grote wereldtheater zijn geweest. wanneer schuldige flauwvallen onder de drempel van rationaliteit de zondigheid van de door het klimaat verwaarloosde massa aan de kaak stellen?
De geestelijke haat tegen de kennis en het prediken van onwetendheid als een deugd, de post-tactische klimatologische lobby die alle registers van massamanipulatie stopt – het is niet bewezen dat dit alles uit dezelfde bron komt, maar het heeft dezelfde spiritueel-spirituele signatuur, en het is daarom te verwachten dat het dezelfde interesses dient die altijd de verborgen poppenspelers achter het grote wereldtheater zijn geweest. wanneer schuldige flauwvallen onder de drempel van rationaliteit de zondigheid van de door het klimaat verwaarloosde massa aan de kaak stellen? De geestelijke haat tegen de kennis en het prediken van onwetendheid als een deugd, de post-tactische klimatologische lobby die alle registers van massamanipulatie stopt – het is niet bewezen dat dit alles uit dezelfde bron komt, maar het heeft dezelfde spiritueel-spirituele signatuur, en het is daarom te verwachten dat het dezelfde interesses dient die altijd de verborgen poppenspelers achter het grote wereldtheater zijn geweest.
In de woorden van Nietzsche:
“Het overwegen! Je staat nog steeds bij de poort …
Want wat je hoort is Rome, – Rome’s geloof zonder woorden! ” [5]
[1] https://www.tagesschau.de/ausland/un-klima-treffen-101.html
[3] Edward Bernays (1928): Propaganda – The Engineering of Consent
[4] https://www.spiegel.de/politik/ausland/kriegspropaganda-engespannt-wie-2000-strandesel-a-161658.html
[5] Nietzsche versus Wagner. https://gutenberg.spiegel.de/buch/nietzsche-kontra-wagner-3263/1
