Indignatie redactie 
Het jaar is bijna om op naar 2023. Door de ingevallen winter vertoeven we einde 2022 veelvuldig in een gezellig verlichte woonkamer met led-lampjes in de kerstboom.
2023 – De thermostaat beweegt langzaam naar 21. Sorry hoor Rob en Jesse, wij gaan onze laatste levensjaren niet in de kou zitten vanwege een wanbeleid dat jullie van harte steunen. Een vernietigend Kabinetsbeleid dat de bevolking laat opdraaien voor de beleidsfouten van een regering die een ministaatje aan de Noordzee de rest van de wereld de les wil lezen.
Als Nederlanders zich moeten inschikken om stikstofruimte te creëren, om immigranten een plekje te geven, zuinig om moeten gaan met energie, moeten doneren voor de arme broeders in de EU, stil moesten zitten tijdens een pandemie, extra moeten doneren voor schiettuig, zuinig moeten zijn om de inflatie in te dammen, lange wachttijden moeten accepteren voor woonruimte, kinderen moeten opofferen voor toeslagen-terugvorderingen en wat er verder nog komen gaat. Sorry Rob en Jesse, ik moest dit even kwijt.
Op een houtje bijten
Ik weet het, het ligt niet alleen aan jullie, maar aan die hele Haagsche regentenkliek om jullie heen. Gekozen volksvertegenwoordigers die eenmaal in het pluche zoveel nieuwe informatie krijgen toegespeeld wat ze in de verkiezingscampagne niet voor mogelijk achtten. Informatie over een ideologische Agenda 2030 die de wereld en het klimaat zal verbeteren. Wat is er nu mooier om uitgenodigd te worden door grote lobbyclubs die jullie laten reizen naar luxe hotels en conferentieoorden om deel te nemen aan de meest belangrijke klimaattafels die er ooit op de wereld hebben bestaan. Rob en Jesse, jullie vervullen de belangrijkste functies ter wereld.
Jullie offeren een ministaatje aan de Noordzee op om de ganse wereld te redden. Natuurlijk snap ik dat er wetenschappelijke studies aan ten grondslag liggen. Studies die zijn gefinancierd door diezelfde lobbyclubs die deels jullie vele vliegreizen financieren. Het andere deel financieren wij belastingbetalers waarmee we mogen hopen dat onze nazaten een ‘schone’ toekomst wacht. Het wordt even doorbijten en sommigen zullen op een houtje moeten bijten.
Werkloosheid
Ik lees momenteel nogal wat slechte economische berichten. De werkloosheid, waarvan we dachten dat die van het toneel was verdwenen, schijnt zich in snel tempo te vermenigvuldigen. Volgens uitkeringsinstantie UWV hebben bijna zeshonderd bedrijven in november een ontslagvergunning aangevraagd. Een zeer opmerkelijke stijging. Het zijn juist de ondernemers in de detailhandel, de horeca en de zakelijke dienstverlening die vrezen voor hun toekomst. Het MKB is juist de grote banenmotor in Nederland sinds de productieketens van de multinationals grotendeels zijn vertrokken naar goedkope-lonen-landen. Wat ingewijde economen voorspelden wordt snel bittere waarheid.
Door extreem gestegen olie en gasprijzen, ten gevolge van beleidsmaatregelen van de EU-verdeel- en heersclub, kunnen bakkers, slagers, horeca en kleine bedrijven hun hoofd niet meer boven water houden. De prijsverhogingen van brood en vlees en de overheidssteun waren voor deze branche onvoldoende. Meer financiële steun is onmogelijk en begrijpelijk want zou worden doorberekend naar de belastingbetaler die ook de consument is van het MKB.
Het WEF
Ondergetekende heeft een realistische kijk op de economie en ziet dat in tijden van recessie ook de Schatkist krijgt te lijden door lagere belastinginkomsten. Toen in het verleden Nederland nog autonoom was konden we dat collectief opvangen door een paar jaartjes rustig aan te doen. Maar door de globalisering van de wereldeconomie zijn we nu lid van machtige organisaties zoals de VN/WHO/IMF en de EU waar een belangrijk deel van onze contributie naar toe gaat. Ooit waren die clubs er voor de wereldhandel om belemmerende protectiemaatregelen weg te nemen zodat landen meer konden exporteren zonder allerlei heffingen te betalen.
Toen ook het WEF er nog tussen sprong als zogenaamd economisch adviseur en de multinationale bedrijven heel slim lidmaatschappen afdwong, begon de belangenverstrengeling tussen politiek en multinationale bedrijven. Het WEF werd de grote lobbyclub voor de multinationals en legde de verbanden tussen de VN/WHO/BIS/IMF/EU en alle invloedrijke clubjes waar ongekozen bestuursleden elkaar de zetels toeschoven. De elites hadden elkaar gevonden en hebben zich door de globalisering enorm kunnen verrijken met hulp van de financiële markten. Dat kan goed gaan totdat de grote massa totaal is uitgemolken.
Uit balans
Het geld dat zich onder de massa bewoog is als een magneet langzaam omhoog gezogen naar de elites. De 1 procent elite bezit inmiddels meer dan de helft van alle bezittingen op onze aardkloot. Hierdoor raakt de balans mondiaal verstoort en valt er bij de massa minder te halen. Dat keerpunt zijn we nu overschreden. De mondiale schuldenberg is onbetaalbaar geworden en zal weldra gaan schuiven.
De studies over economische cyclussen hebben geleerd dat er na wat kleinere economische recessies meestal tussen de 80 à 100 jaar een heuse economische depressie de boel komt corrigeren naar de oorspronkelijke nulstand. Je hoeft geen econoom te zijn om te zien dat er momenteel veel dingen uit balans zijn. Ik heb ze in het begin van de column op een rijtje gezet als het gaat om binnenlandse problemen. Er zijn echter enorme problemen op korte afstand die ons gaan schaden.
De oorlog in Oekraïne en de schuldenberg van de EU-schuldenstaten, zoals Italië, Griekenland, en meer zuidelijke EU-landen. De euro zal opnieuw klappen krijgen als blijkt dat “Brussel” de “Europeanen” niet kan helpen.
Overleef de cyclus
De Europese Unie is namelijk geen land maar een (handels)verbond van landen met eigen regering en parlement die nog altijd autonoom zijn. Sommige eurofielen zijn dat vergeten. Deze fanatici zullen de wind van voren krijgen nu tegenstanders van de EU gevoed worden met hun stelling dat de EU en de euro onhoudbaar worden als de financiën tekort schieten. Geen enkele lidstaat zal straks bereid zijn extra te doneren als hun burgers deze winter door moeten komen met koude rillingen.
Ik herinner mij ineens een oervervelende TV-serie die kennelijk niet van de buis te krijgen is. Hoe kan het bestaan dat “Goede tijden, slechte tijden” nog altijd bestaat. Heel simpel toch? Overleef de cyclus van op- en neergang.
