32 miljard verdwenen uit het ABP pensioenfonds het moet terug naar de burger

Overheid, pensioenfondsen, toezichthouders, werkgevers, werknemers: stop met de worst case scenario’s, die slechts leiden tot een steeds groter wordend stuwmeer van spaargeld. Bij de pensioenfondsen, waar de waarde van de belegde reserves een astronomische omvang heeft bereikt en bij de overheid waar alleen al in 2018 € 11 miljard op de AOW begroting werd bespaard.

Geld moet rollen, als het wordt vastgezet, is dat nadelig voor de economie en vooral voor de koopkracht van iedereen, niet alleen van de ouderen. Tussen 1982 en 1994 heeft de overheid een enorm bedrag aan het ABP onthouden dat geschat wordt op 32,8 miljard gulden, maar dat in werkelijkheid aanzienlijk groter zou zijn.

Ex Premier Lubbers zei hierover vlak voor zijn dood in een interview dat door de uitnamewetten die deze besparingen legaliseerden de overheid een verplichting op zich heeft geladen naar de pensioengerechtigden bij het ABP. Ook heeft de overheid het welvaartsvaste pensioen overboord gezet, om de pensioenen betaalbaar te houden ondanks de uitnamewetten. Het is in feite een wonder dat het ABP ondanks het ingrijpen van de overheid nog een dekkingsgraad heeft van ongeveer 100 procent bij een rekenrente van 1,2 procent.

De AOW wordt uitbetaald op basis van een omslagstelsel, dat wil zeggen dat de werkenden betalen voor de gepensioneerden. Vooral door wijzigingen in de sfeer van de inkomstenbelasting is de opbrengst van de AOW premie al jaren onvoldoende om de uitkeringen te kunnen betalen. Het verschil wordt uit de algemene middelen betaald, dus uit het belastinggeld dat ook door gepensioneerden wordt afgedragen. In zekere zin is de AOW dus voor veel gepensioneerden een sigaar uit eigen doos.

Ook op de stijging van de AOW leeftijd valt heel wat af te dingen.  De toekomst van de pensioenen in Nederland is veel beter dan vaak wordt geschetst. Paniekzaaierij is absoluut onnodig en getuigt van gebrek aan inzicht en kennis. Er is geen jongere die hoeft te zeggen dat er voor hem of haar later geen pensioen meer zal zijn. Ook indexeren kan zonder enig probleem. Het advies aan de commissie die zich over de rekenrente buigt is dat deze veilig op 2,8 procent kan worden gebracht. Zeker als de afspraak is dat deze maatregel over vijf jaar wordt geëvalueerd.

De Nederlandse pensioenfondsen krijgen er de laatste dagen hard van langs. Rendementen blijven achter en daar komt bij dat de overheid voor miljarden de kassen leeg roofden van goedgelovige betalende burgers in de jaren tachtig.

Pensioenroof kan niet en moet terug gegeven worden.

Dat bovenstaande te weinig aandacht krijgt is voor ons een volstrekt raadsel. Als Ronnie Biggs een trein leeg rooft staan de kranten jarenlang bol van het nieuws. Maar als de Nederlandse staat voor miljarden en nog eens miljarden achterover drukt bij een van de grootste pensioenfondsen ter wereld haalt iedere journalist zijn schouders op. Laat staan dat er een ingeslapen parlementariër naar gaat kijken.

Doofpot
De Tweede Kamer stelt daar dan wel in al haar onschuldigheid een paar vragen over, maar vervolgens verdwijnt alles weer in de overbekende Haagse doofpot zonder ook maar iets van het voorval terug te koppelen naar de aan alle kanten genaaide burgers. Wij noemen dat pure pensioenfraude.

(Kijk vooral even naar de uitzending van Zembla van afgelopen zaterdag waarin deze ontluisterende kwestie diepgaand werd behandeld)

Onze groot gebrilde vriend Onno Ruding, die wij hoog hebben zitten overigens, brabbelt wat dat de dekkingsgraad te hoog was en dat het verantwoord was om miljarden uit de pensioenpotten te grissen. Volstrekte onzin natuurlijk. Met het simpelste boekhouddiploma van de LOI op zak weet u dat het achterover drukken van euro’s strafbaar is in dit land.

Dat Lubbers en Ruding munten nodig hadden om de hopeloos in elkaar gezakte economie eind jaren tachtig een impuls te geven is nog tot daaraan toe. Maar dan hadden de heren het pensioenfonds moeten verzoeken een zachte lening te verstrekken met dito condities. Dan had de lening netjes in de boeken gestaan en had mondjesmaat weer terug gedraaid kunnen worden.

Ook aardig om te vermelden is dat het ultra defensieve beleggingsbeleid pardoes overboord gegooid is destijds. Een slimmerd in Heerlen had bedacht dat aandelen toch echt beter rendeerden en schroefden de belangen op tot over de 60 procent binnen de beleggingsportefeuille en strooiden de miljarden over de gehele aardbol uit. Een soort Super-Sinterklaas. En daarmee is de financiële supertanker een stuk instabieler en ondoorzichtiger geworden dan waar de gemiddelde matroos op zit te wachten aan boord in de kombuis.

Bij grote pensioenfondsen draait het om de macht van de grote getallen. En uitgerekend dat hebben de heren de afgelopen 20 jaar vakkundig naar de verdommenis geholpen. Daar komt bij dat wij van mening zijn dat dit soort beleggingsreuzen eerst maar eens aan Nederland zelf moeten denken als er belegd gaat worden. Wat heeft iemand in IJmuiden achter de gloeiende ovens aan een beleid waarbij een half bezopen Mexicaan op de huppel geholpen wordt door een Nederlands pensioenfonds van naam en standing? Of sterker nog, half Amerika gesponsord wordt om gammele houten huizen te kopen die ze toch niet kunnen betalen in ruil voor een tsunami aan rommelhypotheken.

Zwaar weer
De conclusie is dat het beste pensioenstelsel ter wereld in zwaar weer terecht is gekomen. En dat is nog niet eens de schuld van het systeem ansich, maar van een stelletje incompetente ultra kort denkende politici die graaien in kassen die hen niet toebehoren. Dat de heren op hun borst kloppen dat ze de ondergang van een lullig bankje als de DSB gaan analysen is een schertsvertoning. Als de politici ballen hebben stellen ze per direct een parlementair onderzoek in naar de vakkundige verkwanseling van honderden miljarden pensioengeld. De kans daarop is natuurlijk nul omdat een stukje zelfreflectie niet voor komt in Haagse kringen. Welkom in het pensioenmuseum dat Nederland heet.