Indignatie redactie 
De kranten staan er vol van. Op televisie komen ontelbare extra programma’s voorbij. De reden; volgend jaar is het 75 jaar geleden dat Nederland werd bevrijdt. Omdat het zuiden al meer dan een half jaar eerder werd bevrijdt zijn de vieringen nu al begonnen.
Geen probleem, het is belangrijk om stil te staan bij gebeurtenissen uit het verleden en de geschiedenis goed te kennen. Alleen zo kunnen we voorkomen dat dezelfde fouten steeds opnieuw worden gemaakt. Het zal vreemd zijn; toen we 50 jaar bevrijding vierden, in 1995, waar veel ooggetuigen nog in leven. Nu hebben de meesten ons verlaten, een natuurlijk proces, maar ook iets dat we niet moeten onderschatten. Nu wordt de geschiedenis niet meer verteld door hen die in de voorste rijen stonden, maar door mensen die het zelf niet hebben meegemaakt. En precies daar in schuilt een gevaar.
Het wordt namelijk steeds makkelijker om de geschiedenis die kant op te buigen die de heersers graag zien. Wie zal ze immers nog op de vingers tikken? Natuurlijk zullen er altijd heldere geesten zijn die zelf nadenken en het ware beeld najagen. Maar zij hebben niet de autoriteit die de ooggetuigen wel bezaten. We kennen het fenomeen geschiedvervalsing al heel lang, maar tot nu toe moest men toch wat voorzichtig zijn. Er waren immers altijd mensen die konden zeggen dat ze het zelf hadden gezien, en dat het geschetste beeld niet klopte. Die tijd is nu voorbij, dus moeten we extra waakzaam zijn. Er bestaat geen twijfel aan dat de elite de geschiedenis, en dus ook de geschiedenis van 1940-1945, voor eigen doeleinden gebruikt. Niets is makkelijker dan inspelen op emoties, en gevoelens van onzekerheid.
De wereld is in de laatste jaren sterk veranderd, en daar hebben veel mensen moeite mee. Niets is makkelijker voor de globalisten dan van deze gevoelens gebruik te maken. Misschien klinkt dit allemaal te abstract, en moeten we iets duidelijker zijn. Tijdens 75 jaar bevrijding zal steeds opnieuw worden beweerd dat we nu vrij zijn, en dat we die vrijheid moeten koesteren en verdedigen. Dat laatste klopt, maar over het eerste kunnen we alleen maar grote twijfels uitspreken. Want hoe vrij zijn we eigenlijk, zoveel jaren na de oorlog? Waarschijnlijk zal het antwoord voor iedereen anders uitvallen, maar als we met een heldere blik naar de wereld kijken, zonder roze bril of illusies, moeten we vaststellen dat we nu dichter bij een dictatuur zweven dan in welke periode dan ook sinds 1945. Compleet is deze dictatuur nog niet, en er is ook nog veel sprake van camouflage, maar als we daar door heen kijken, kunnen we alleen maar vaststellen dat de alarmbellen niet meer mis te verstaan zijn.
Laten we even wat dingen op een rij zetten. In feite worden we niet meer geregeerd door onze eigen regeringen. Bijna alle macht is overgedragen aan de EU in Brussel. Deze EU machine is niet democratisch gekozen, en hoeft dus ook geen rekening te houden met kiezers. Of het nu gaat om criminaliteit bestrijding, massamigratie, milieubescherming, de lucht die we inademen, het voedsel dat we eten of welke lamp we thuis gebruiken, overal heeft de Brusselse bureaucratie een vinger in de pap. En niet alleen een vinger, meestal is het de hele hand. Maar tevreden is men nog steeds niet. Er wordt nu gesproken over het opstellen van een Europees leger. Een leger zonder gezicht, en waar wij geen politieke controle over zullen hebben. Hoe dit leger de belangen van Brussel zal verdedigen, als het er eenmaal is, mag duidelijk zijn. Een zelfde beeld zien we als het gaat om geheime diensten, en politiediensten. Steeds meer wordt centraal geregeld, en wij hebben er steeds minder controle over. Sterker nog; eigenlijk hebben we er nu al helemaal geen controle meer over. De orders en bevelen komen uit Brussel, Berlijn en Washington, en het is niet overdreven om dit de Driehoek van het Kwaad te noemen. Zij beïnvloeden ons leven, en spelen gelijktijdig heerser over leven en dood.
Maar wachten eens even; ging het er tijdens de Tweede Wereld Oorlog niet om, dat we juist dit niet meer wilden? Dat we niet vanuit een centrale positie mochten worden gebruikt en gestuurd? Zijn juist daarvoor niet ontelbare mensen gevallen? Ondanks al die offers zijn we precies daar terecht gekomen waar onze voorouders tegen gestreden hebben. En ook daar blijft het niet bij. De bovengeschetste dictatuur is nog enigszins verborgen, maar de meningsdictatuur kunnen we nu al iedere dag in geuren en kleuren aanschouwen. De heersers schrijven een mening voor, de gelijkgeschakelde media geeft deze mening door, omkranst door de nodige propaganda, en iedereen wordt geacht deze mening voor de volledige waarheid aan te nemen. Doe je dat niet, heb je een andere mening, of weet je gewoon zeker dat ze er naast zitten, dan heb je een probleem. Dan worden alle middelen in gezet om je van je ongelijk te overtuigen, of je wordt gewoon geïsoleerd. Voor vrijheid van meningsuiting is alleen ruimte als je de gangbare mening bent toegedaan.
Er zijn voldoende voorbeelden. Zo wordt in het migratie pact gezegd dat er juridische stappen mogelijk moeten zijn, tegen mensen die kritiek hebben op de massamigratie en de islamisering. Dat is dus al weer een stap verder, dan de gebruikelijke sociale druk en controle. Die druk is er overigens ook, op verschillende terreinen. Tijdens de recente zogenaamde klimaatstaking waren er scholen in Duitsland die hun leerlingen praktische dwongen om aan de demonstraties mee te doen. Deed je dat toch niet, dan hoorde je er eigenlijk niet meer bij, en maakte je kans op problemen. Er waren zelfs verklaringen voor ouders, die toestemming konden geven voor de deelname van hun kinderen. In sommige sectoren kregen medewerkers een vrije dag om te kunnen deelnemen, en er waren ook gratis bussen om jongeren naar de demo’s te vervoeren. Bij geen enkele andere staking is dit ooit vertoond. Het systeem wilde mensen op de straat, dus kwamen er mensen op de straat. Dit soort zaken wordt bedreven door dezelfde leidende figuren, die ooit beweerden dat mensen in de voormalige Sovjet Unie en de DDR gedwongen werden om deel te nemen aan demonstraties en manifestaties. Bewijzen hadden ze toen natuurlijk nooit, maar ze gebruiken nu wel de tactieken waar ze toen zogenaamd verbolgen over waren. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de oorverdovende propaganda, die rond de klimaatwaanzin wordt uitgestrooid.
Maar er zijn meer onderwerpen waar niet of nauwelijks meer over gesproken mag worden. Als je op Facebook of YouTube aan geeft dat je tegen de inentingsplicht bent, of niets moet hebben van orgaandonatie, worden je stukken verwijderd. Ga je er toch mee door is de kans groot dat je account wordt afgesloten. Soms voor een paar dagen, soms voor goed. Dit gebeurd trouwens ook vaak als je zegt dat de klimaatwaanzin gebaseerd is op leugens. Schrijf je in een taal met een klein bereik valt het meestal nog al mee. Maar probeer het niet in het Engels, het Duits of het Frans, want dan staat de censuur binnen heel korte tijd op de stoep. Het komt intussen ook steeds vaker voor dat oudere artikelen van jaren geleden worden gebruikt om mensen van Facebook te gooien. De trend is duidelijk; men wil geen afwijkende meningen meer. Meestal wordt “hate speech” als het excuus gebruikt, maar als je kijkt naar wat er allemaal verwijderd wordt, kun je alleen maar concluderen dat alles wat tegen de globalisten agenda spreekt moet verdwijnen. Met “hate speech” heeft dat over het algemeen niets te maken. Is dat de vrijheid die we zo nodig moeten vieren?
Dan is er nog een ander punt waar we niet over heen moeten kijken. Tijdens de herdenkingen en de vieringen zullen weer de bekende uitspraken te horen zijn zoals: “Nooit meer oorlog”, en “Nooit meer fascisme”. Niets mis mee natuurlijk. Ware het niet dat deze woorden meestal worden uitgesproken door figuren die de rest van de tijd bezig zijn met het voeren of voorbereiden van nieuwe oorlogen, of maar al te bereid zijn om fascistische dictaturen in stand te houden. Deze huichelaars spreken over de Tweede Wereld Oorlog, en gelijktijdig doen ze alles om een oorlog met Rusland uit te lokken, wat een Derde Wereld Oorlog zal betekenen. In feite hebben ze niets bij herdenkingen en bevrijdingsactiviteiten te zoeken. Zij zijn eerste klas volksverraders, en collaborateurs die nauw samenwerken met de globalisten elite. Luister dus niet naar de woorden van deze hypocrieten. Draai je om en loop weg, als een stil protest.
Tot slot; vier 75 jaar bevrijding, maar vergeet niet dat de strijd voor echte vrijheid nog lang niet gestreden is. Terwijl alle ontwikkelingen richting een dictatuur gaan, is juist deze strijd harder nodig dan ooit te voren. Zodat de vele offers uit het verleden niet voor niets zijn geweest.
P.S. Laten we te midden van het hele mediacircus rond 75 jaar bevrijding, vooral niet vergeten dat zonder de enorme inzet van de toenmalige Sovjet Unie de bevrijding er waarschijnlijk nooit was gekomen. Dit feit wordt vaak weggestopt als de geschiedenis van de bevrijding wordt verteld, toen al en nu nog steeds.
Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT VOORUIT! @ 2019
