Amsterdam: verbeelding of waanzin aan de macht?

De puinhopen van het linkse stadsbestuur

Het nieuwe stadsbestuur van de stad Amsterdam voert een ‘kneiterlinks‘ beleid. Dit leidt ertoe dat de problemen op het vlak van veiligheid, huisvesting en werkeloosheid almaar groter worden. Welke puinhopen dreigt het groenlinkse bestuur na te laten?

Zo links mogelijk bestuur

Na de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2018 waren er verschillende coalitiemogelijkheden in Amsterdam, waar sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog de linkse partijen dominant zijn. De grootste partij in de gemeenteraad, GroenLinks, opteerde voor een ‘zo links mogelijk’ college van burgemeester en wethouders en dat kwam dan ook betrekkelijk snel tot stand met deelname van GL, D66, PvdA en SP.

Het gemeentebestuur is erin geslaagd op tal van terreinen eigen accenten te leggen, ook al zijn die in strijd met de logica en het gezonde verstand. De misdaad tiert welig, de woningmarkt is voor zowel kopen als huren volledig overspannen en de arbeidsmarkt is krap. Er zitten wel 40.000 mensen voor wie de gemeente verantwoordelijk is in de bijstand (leefloon). Daarnaast trekt er nog een grote groep illegalen door de stad die her en der woningen, bedrijfspanden en kantoren kraakt zonder dat de gemeente hen een strobreed in de weg legt. Integendeel, de gemeente werkt zelfs aan permanente verblijven voor hen die kansloos zijn gebleken bij hun aanvraag voor asiel.

Misdaad wint in Amsterdam

Amsterdam heeft de strijd tegen de misdaad verloren, zo erkent de gemeente ook zelf in een onlangs verschenen rapport. Men vindt handhaving rechts, aldus een voormalig topambtenaar in het rapport en daders zielig. De bekende criminoloog Fijnaut bevestigt dat met name vanuit de hoek van GL en D66 het beleid op het terrein van openbare orde en veiligheid jarenlang is bekritiseerd en ondermijnd. Eind vorig jaar constateerde de Amsterdamse ombudsman al een handhavingscrisis. De talrijke handhavers zijn desondanks overbelast en waren daarom volgens het gemeentebestuur niet in staat het recent ingevoerde boerkaverbod na te doen leven. Wat wel 24/7 wordt gehandhaafd is het betaald parkeren tegen prijzen tot 7,50 euro per uur, want dat kan (meestal) anoniem en treft autobezitters.

Een punt van zorg zijn de al jarenlang aanhoudende liquidaties in de hoofdstad. Het aantal incidenten met vuurwapens is in de afgelopen drie jaar ruimschoots verdubbeld. Met enige regelmaat worden voor deuren handgranaten gevonden. Dit geweld is veelal druggerelateerd. De kogels vliegen echter zodanig in het rond dat niet alleen notoire criminelen gevaar lopen. Als het aan D66 ligt komt er een inleverpunt, waar mensen zonder straf van hun wapens af kunnen. Dat daders zielig zijn bleek maar weer eens toen de 15-jarige zoon van de burgemeester door de politie werd opgepakt na een inbraak, waarbij hij in bezit was van een nepwapen. Halsema zette na het bekend worden van dat nieuws via dagblad De Telegraaf haar zoon vooral neer als slachtoffer. Eerder kwamen haar kinderen al in het nieuws toen ze hen (in strijd met de zogenaamde GL-ideologie die integratie predikt) van een ‘zwarte’ school haalde, omdat die te islamitisch werd.

Het lijkt wat overdreven om de daad van een 15-jarige jongen als voorpaginanieuws te brengen, ook al gaat het hier om de zoon van de burgemeester van Amsterdam. Het voortdurend moraliseren en met de vinger wijzen door GroenLinks lokt evenwel een tegenreactie uit als mensen verbonden aan die partij een keer in de fout gaan. Wat verder opvalt in de reacties is dat je als inbreker op die leeftijd kennelijk onbezonnen bent, maar als klimaatactivist een rolmodel. Overigens hebben het geweld en de problemen in Amsterdam volgens de politieke partij BIJ1, met boegbeeld Sylvana Simons, heel andere oorzaken.

Amsterdam zit vol?

Het gemeentebestuur is ook van mening dat het te druk wordt in de stad en dat dit vooral komt door het toenemende aantal toeristen. De promotie van Amsterdam als toeristische trekpleister werd daarom stopgezet. Voor een college dat dol is op symboolpolitiek, vormde het weghalen van de kreet I am Amsterdam op het Museumplein het startschot voor deze actie. Cruiseschepen mogen niet meer afmeren en er geldt in de binnenstad een samenscholingsverbod bij rondleidingen voor groepen bestaande uit meer dan vijftien personen. Toeristen mogen ook niet meer groepsgewijs over De Wallen lopen. Wie met een boot rondvaart, wordt voortdurend met bordjes gemaand stil te zijn. Een viswinkel in het centrum moest sluiten, omdat de klandizie te veel uit toeristen zou bestaan die de winkel daardoor het karakter van een snackbar gaven waarvoor geen vergunning was afgegeven.

Illegale migranten dragen kennelijk niet bij aan de toenemende drukte. De gemeente trekt 11,5 miljoen euro uit om 500 illegalen op verschillende locaties in de stad te huisvesten. Tijdens de druk bezochte informatieavonden schitteren raadsleden van de meerderheidscoalitie door afwezigheid, meldt gemeenteraadslid Annabel Nanninga (Forum voor Democratie). Zij bezocht trouw alle avonden, maar anderen hadden geen zin om met de vele tegenstanders in discussie te gaan. Met het huisvesten van deze 500 mensen is het probleem nog lang niet opgelost. Amsterdam wordt geteisterd door de krakers van We are here, die hun eigen huisvesting regelen. Burgemeester Halsema wil na het zoveelste incident met deze rondtrekkende groep illegalen het kraakbeleid kritisch bekijken. Halsema hekelt het feit dat een eigenaar zijn pand niet kan betreden, maar dat is nu juist al decennialang de essentie van kraken.

Woningnood voor de middenklasse

Op de huizenmarkt breidt de gemeente haar invloed steeds verder uit, zonder dat dit tot een oplossing van de krapte leidt. Maar liefst 57 procent van alle woningen in Amsterdam is al een sociale huurwoning. Maar ook in de duurdere segmenten kan de gemeente voortaan de huurprijs reguleren. De wachtlijsten voor een sociale huurwoning zijn lang en het duurt daardoor jaren voordat je in aanmerking komt voor een woning. Tenzij je tot een bevoorrechte groep behoort, zoals kraker Khalid die na jarenlang illegaal verblijf na lang zeuren een verblijfsvergunning kreeg en niet veel later een mooie woning in Amsterdam. Wie eenmaal een woning bemachtigd heeft, gaat er niet snel weer uit. Illegale onderverhuur is dan ook schering en inslag en anders zijn er wel mogelijkheden voor verhuur aan toeristen.

Niet alleen bemoeit de gemeente zich verregaand en met weinig succes met de huurmarkt. Ook ten aanzien van de bouw van koopwoningen komt de gemeente met zware eisen op het gebied van duurzaamheid en betaalbaarheid. Oud PvdA-politicus Jos Feijtel, die als lid van het Expertteam Woningmarkt gemeenten wil helpen bij het bouwen van meer woningen, spreekt in weekblad Elsevier van een ‘knettergek college in Amsterdam dat met stapels aan eisen de bouwers de stad uitjaagt.’ Zoals op wel meer terreinen ‘vergeten’ linkse partijen ook hier dat er aan hun veelheid aan eisen een prijskaartje hangt, dat onverenigbaar is met de wens om woningen betaalbaar te houden.

De hangmat van de bijstand

De arbeidsmarkt in Amsterdam vertoont grote krapte. Ook voor vacatures waaraan weinig eisen worden gesteld qua opleiding en ervaring zijn nauwelijks mensen te vinden. In veel horecagelegenheden werken daardoor mensen die niet of nauwelijks de Nederlandse taal machtig zijn, waar niet iedereen even vrolijk van wordt. Het is een surrealistisch tafereel, vergelijkbaar met de al even surrealistische ervaring waarin je alleen met Frans terecht kunt in je eigen hoofdstad. In Nederland zijn de gemeenten verantwoordelijk voor de inkomensvoorziening en het weer aan de slag helpen van mensen in de bijstand. In Amsterdam hebben ook in tijden van hoogconjunctuur nog steeds 40.000 mensen een bijstandsuitkering. Dat is bijna tien procent van het totale aantal bijstandsuitkeringen in Nederland. Meer dan de helft van deze 40.000 is niet in Nederland geboren.

De bemoeienissen van de gemeente gaan veel verder dan hierboven beschreven. Linkse politici eigen blijkt die verregaande wil om te interveniëren in de persoonlijke levenssfeer van burgers. De wethouder van de SP pleit b.v. voor een eiwittransitie. Het stadhuis is uiteraard uitgerust met genderneutrale toiletten. En ene Ruud werkt, aangemoedigd door de gemeente, volop aan de energietransitie in Amsterdam. Meer te weten komen over het wel en wee in Amsterdam kan hier bij Syp Wynia.

Het is vermakelijk de utopische ideeën te lezen waar het gemeentebestuur telkens weer mee komt aanzetten, maar triest dat men terugschrikt voor het aanpakken van de werkelijke problemen op het terrein van criminaliteit, huisvesting en arbeidsmarkt. Inmiddels is bekend dat ook bij de lokale afvalverwerker een puinhoop wacht. De wethouder van financiën is daarom deze week opgestapt na onenigheid over het wegwerken van de hoog opgelopen tekorten. De Amsterdamse kiezer vindt het waarschijnlijk wel prima, want de rekening komt toch terecht bij de kleine groep van woningbezitters en ondernemers en natuurlijk bij de rijksoverheid. Met het kabinet Den Uyl (1973-1977) kwam in Nederland ooit de verbeelding aan de macht. Het was het meest linkse kabinet ooit, dat leuke dingen voor de mensen wilde doen. Het gevolg was vijftien jaar puin ruimen. In Amsterdam dreigt de geschiedenis zich te herhalen.