Net als bij de Corona-protesten wordt het trefwoord ‘antisemitisme’ gebruikt tegen demonstranten die kritiek hebben op de acties van Israël in de Gazastrook.

Het is niet pas sinds het begin van de Corona-protesten dat degenen die de straat op gaan tegen het beleid van de federale regering, beschuldigd worden van antisemitisme. Deze beschuldiging heeft tot doel al deze critici in de rechtse hoek te plaatsen en hun argumenten buiten beschouwing te laten. Dit mechanisme kan ook worden waargenomen in de omgang met Palestina, waar kritiek op de Israëlische bombardementen op de Gazastrook simpelweg als antisemitisch wordt omschreven – zelfs in onafhankelijke media. Het argument van doodslag spreekt ook degenen aan die misschien beter weten.

Opeens zijn ze overal, de antisemieten. Had de goede burger nog niet zo lang geleden geen idee van het onderliggende gevaar dat in dit land op de loer lijkt te liggen, nu heeft hij anders geleerd. De antisemieten overspoelen onze straten, dat kun je aan de media zien. Ze scanderen herhaaldelijk antisemitische leuzen en tonen hun jodenhaat. De coronapandemie bracht een tweede, onverwachte pandemie met zich mee: die van antisemieten.

Of beter gezegd de pandemie van de inflatoire laster van oppositieleden door hen in de rechtse hoek te plaatsen. Opeens was iedereen die kritiek had op de coronamaatregelen, het masker niet droeg en de potentieel fatale geninjectie weigerde, een jodenhatende neonazi.

“Als burgers zich ongemakkelijk voelen, worden ze ineens rechts-extremisten” is een grappige slogan die ter zake komt.

De term antisemitisme wordt al jaren gebruikt als moordargument tegen critici, tegen degenen die anders denken of tegen degenen die de zaken te onderzoekend in twijfel trekken. Dit woord is bedoeld om elke kritiek, elke erkenning van corruptie en de betrokkenheid van de geheime dienst bij oorlogen en moorden waar ook ter wereld, en elke sterke oppositie te delegitimeren.

Door oppositieleden in de rechtse hoek te plaatsen, wordt aan de goede gemiddelde Duitser gesuggereerd dat in het beste geval alleen gekke gekke mensen, en in het ergste geval kwaadaardige nazi’s, naar de macht streven en het verstandige, burgerlijke midden in gevaar brengen met hun bizarre ideeën. Redelijke burgers moeten zich alstublieft niet bezighouden met de argumenten, ideeën en doelstellingen van deze nazi’s. Dit is een min of meer subtiele manier om de vrijheid van meningsuiting en denken te beperken.

Want alleen al het omgaan met de kritiek en het luisteren ernaar doet je vermoeden dat je ook op weg bent naar antisemitisme en dus eigenlijk verlangt naar een Vierde Rijk. Deze stigmatisering leidt dus ook tot zelfcensuur. Niet alleen zullen mensen zich niet meer hardop uiten, ze zullen zelfs niet meer durven nadenken over de argumenten van de oppositie en de critici.

En zelfs als deze critici gelijk hebben in alles wat ze zeggen, zoals nu blijkt uit de staats- en bedrijfsmedia als het om Corona gaat, kan men het er achteraf niet over eens zijn dat ze gelijk hebben. Omdat de vroege etikettering het onmogelijk maakte deze mensen weer in de consensus van de rede te accepteren. Het kan eenvoudigweg niet zo zijn dat de ‘antisemieten’, ‘nazi’s’ en ‘complottheoretici’ gelijk hadden. Hadden ze het dus bij het verkeerde eind, of werden ze simpelweg ten onrechte beledigd?

Oorlog

Het mechanisme dat hier in de vrije media wordt begrepen zolang het om Corona gaat, schiet ook tekort als het gaat om de oorlog die Israël momenteel tegen de Palestijnen voert. Omdat plotseling het officiële verhaal van het islamitische antisemitisme dat in de straten van Duitsland losbarst, zonder enige twijfel wordt opgepikt en overgenomen. Dit artikel op Manova laat dit als voorbeeld zien . De auteur heeft het mechanisme begrepen waardoor kritiek en oppositie worden gedevalueerd en ongeloofwaardig worden gemaakt door beschuldigingen van antisemitisme. Hij stelt dat de term als wapen wordt gebruikt, maar zelf voor dat wapen trapt.

Het verhaal dat iedere moslim die nu de straat op gaat tegen Israël een antisemiet is, is verleidelijk eenvoudig. Opnieuw heb je een vijandelijk imago dat je kunt aanwakkeren en waartegen je kunt aanzetten. Aan welke kant moet je staan? Aan de kant van de staat Israël, die beweert een beschermende ruimte te zijn voor alle Joden, die door de geschiedenis heen werkelijk geen wenselijk lot hebben ondergaan?

Of moeten we aan de kant staan ​​van de Palestijnen die al tientallen jaren worden onderdrukt, verdreven en vermoord door deze staat Israël, en die momenteel duidelijk genocide plegen in Gaza? Het is goed om te weten dat alle Palestijnen antisemieten zijn. Roepen ze ook niet “Palestina zal vrij zijn, van de rivier tot de zee?”, en drukken ze niet hun verlangen uit naar de vernietiging van alle Joden?

Welnee. Ten eerste is de slogan een gevestigde slogan die al door de linkse en anti-imperialistische PLO wordt gebruikt. Ten tweede: als je in deze slogan de wens wilt zien om alle Joden te vernietigen, maak je dezelfde fout als degenen die van het welzijn van Israël een bestaansreden hebben gemaakt: namelijk de staat Israël gelijkstellen aan alle Joden. Joden. De staat mag echter niet gelijkgesteld worden met het jodendom.

Het is een machtsstructuur die heel weinig met religie te maken heeft, omdat zionistische ideologen die fantaseren over raciale superioriteit hier de leiding hebben. Geen enkele staat ter wereld kan worden gelijkgesteld met de bevolking die eraan onderworpen is en erdoor onderdrukt wordt. En ja, de staat Israël onderdrukt en indoctrineert ook zijn bevolking. Hij roept hen op om de Palestijnen te haten en vernietiging te vrezen.

De Palestijnen die in dit land de straat op gaan, uiten doorgaans niet hun jodenhaat, maar eerder hun antipathie tegen de staat Israël en zijn neokoloniale nederzettingenbeleid.

Het is heel gemakkelijk om deze mensen te begrijpen als je dat echt wilt: hun familieleden worden momenteel immers massaal afgeslacht in de Gazastrook. In zo’n geval zou ieder normaal mens in opstand komen tegen de dader en tegen hem in opstand komen.

Stel je dit eens voor als voorbeeld voor Duitsland. Laten we aannemen dat Frankrijk Duitsland met wapengeweld zou bezetten, veel Duitsers zou verdrijven, hele dorpen zou vernietigen en vervangen door Franse nederzettingen. De ontheemden worden opgesloten in een groot kamp waar ze grotendeels aan hun lot worden overgelaten. In de steden zijn de Duitsers gettovormig en volledig gescheiden van de Fransen.

Begrijp je dat dit leidt tot wrevel, verontwaardiging en weerstand onder de lokale bevolking? Begrijp je dat de wanhopige verontwaardiging ook uitmondt in geweld in een poging de bezetters te verdrijven? Zou een slogan als ‘Duitsland zal vrij zijn, van de Oder tot aan de Rijn’, die een verzetsbeweging zou kunnen zingen, als ‘francofoob’ worden beschouwd, of drukt deze slogan niet eerder het verlangen uit naar zelfbeschikking en vrijheid van de buitenlandse bezettingsmacht? ?

En hoe zou het in ons voorbeeld zijn als de Fransen na een aanval van het Duitse verzet de kampen van de ontheemden zouden gaan bombarderen en deze met de grond gelijk zouden maken, waardoor duizenden Duitsers om het leven zouden komen? Zouden de protesten van de Duitse diaspora in andere landen dan ‘francofoob’ zijn? Of komen ze begrijpelijkerwijs niet voort uit woede, onmacht en verdriet?

Hetzelfde geldt voor de Palestijnen en moslims die solidair zijn met de Palestijnen, een solidariteit die niet alleen gebaseerd is op religie, maar ook op soortgelijke ervaringen van onderdrukking door het westerse kolonialisme. De Palestijnen die in dit land demonstreren verliezen momenteel elke dag familieleden door de bommenregen van het Israëlische leger, veelal burgers die eenvoudigweg probeerden een volkomen normaal leven te leiden onder de ongunstige, onmenselijke omstandigheden in de Gazastrook.

Het feit dat moslims die zich uitspreken tegen hun eigen onderdrukking en het geweld dat hen en hun families wordt aangedaan nu antisemieten worden genoemd, is niet alleen maar cynisch. Het dient ook het racistische cliché van een jodenhatende moslim – een cliché dat je zou verwachten van de AfD, maar dat nu ook wordt gebruikt door zogenaamde linksen en antifascisten, maar ook door de regeringspartijen.

Het doel hiervan is ook heel duidelijk: de AfD wint steun onder de bevolking en daarom willen ze hun stemmen wegnemen door hun onderwerpen en slogans over te nemen. Bovendien wordt er al een restrictiever immigratiebeleid voorbereid, dat gebaseerd zal zijn op het “Denemarken voorbeeld” . Tegelijkertijd worden de misdaden van Israël en, indirect, die van het Westen, dat daarbij betrokken is, verborgen en gelegitimeerd.

Het zou niet verrassend zijn als, onder Israëls voortdurende veroveringspolitiek, het geweld van het land tegen Palestina, het nederzettingenbeleid en de discriminatie, het daadwerkelijke antisemitisme onder de Palestijnse bevolking zou toenemen. En het is niet onwaarschijnlijk dat vooral Hamas zich laat leiden door antisemitische ideeën.

Valse vergelijking

Maar deze demonstranten kunnen niet gelijkgesteld worden met Hamas, al zou het niet verrassend zijn als de steun voor Hamas onder deze mensen zou toenemen. Want in tijden van nood wend je je tot degenen die een oplossing beloven of in ieder geval iets doen, hoe hopeloos ook. En Hamas, hoewel zelf een instrument van Israël en het Westen om de anti-imperialistische PLO te vernietigen, wekt op zijn minst de schijn iets te doen.

Het argument dat Hamas is begonnen met de aanslagen van 7 oktober 2023, de zogenaamde Al-Aqsa-overstroming, doet niet alleen denken aan de zandbakargumenten van kleine kinderen, het is ook ongegrond. Het hele conflict in het Midden-Oosten is een spiraal van geweld die al tientallen jaren aan de gang is, waarbij beide partijen zich aan veel schuldig hebben gemaakt. Zoeken naar een schuldige leidt alleen maar naar de keuken van de duivel.

Achter dit alles schuilen veel grotere geopolitieke belangen van de kant van het Westen, dat via Israël de suprematie in de regio wil doen gelden, wat ongetwijfeld een westers koloniaal project is, en ook de garantie voor een eeuwige oorlog.

Vanwege al deze complicaties is het volkomen onmogelijk om een ​​duidelijk standpunt in te nemen voor de ene of de andere kant. Beide partijen zijn slachtoffers.

De Joden zijn door de geschiedenis heen keer op keer slachtoffer geweest. Maar ze kunnen niet gelijkgesteld worden met de staat Israël, die het slachtofferschap cultiveert en vervolgens een dader wordt. En de Palestijnen waren ook al vóór de stichting van de staat Israël slachtoffers en zijn dat nu nog steeds. Beide partijen zijn het slachtoffer van de westerse machtspolitiek, neokoloniale inspanningen en de uitbuiting van het Midden-Oosten.

De vermeende strijd tegen het antisemitisme, dat nu plotseling in elke hoek zou zijn opgedoken, leidt alleen maar af van de diepere lagen. Het westerse beleid in het Midden-Oosten en de Duitse ‘staatsrede’ mogen niet worden bekritiseerd, maar moeten worden gepresenteerd als juist, goed en moreel superieur. Ook in dit geval is het belasteren van dissidenten, oppositie en verzet als antisemitisch slechts een wapen. Antisemitisme is in dit land extreem overdreven.

In 2022 waren er landelijk 88 vermeend antisemitische misdaden . Dit is feitelijk het hoogste aantal in twintig jaar. 88 misdaden met een vermeende antisemitische achtergrond zijn niet bepaald veel. Bovendien moeten alle eerdere hoogtepunten van de afgelopen vijf jaar worden gerapporteerd.

Een scherpe toename van antisemitische tendensen? Of gewoon een verwatering van de definitie van ‘antisemitische misdaad’? In Beieren werd in 2018 bijvoorbeeld bij het Openbaar Ministerie een taskforce ter bestrijding van antisemitisme opgericht . Sindsdien is het aantal gevallen van vermeende antisemitische misdaden toegenomen.

Ofwel doet deze taskforce precies het tegenovergestelde van wat zij beweert te doen, dan moet zij zo snel mogelijk worden ontbonden; Of het definieert antisemitische misdaden voor zichzelf door de definitie voortdurend te verwateren en op deze manier antisemitisme uit het niets te creëren. Zelfs dan moet het zo snel mogelijk worden opgelost.

Aangezien we weten hoe plotseling het hele Corona-verzet als antisemitisch werd geframed en daardoor al snel wordt vermoed dat vermeende of daadwerkelijke misdaden in dit milieu een antisemitische achtergrond hebben, is het zeer waarschijnlijk dat dit laatste het geval is. De taskforce krijgt zijn eigen basis door steeds nieuwe zogenaamd antisemitische misdaden te creëren. Nog afgezien van het feit dat met slechts 88 zogenaamd antisemitische misdaden in 2022 de noodzaak voor een aparte taskforce niet duidelijk is.

Het moet worden herhaald: net als bij de Corona-protesten wordt de slogan antisemitisme nu opnieuw gebruikt als moordargument voor protesten en verzet om mensen het zwijgen op te leggen, kritiek in de kiem te smoren en Israëls mensenrechtenmisdaden te verdoezelen.

Het concept antisemitisme wordt voortdurend uitgebreid en daarmee volledig afgezwakt, waardoor feitelijk antisemitisme niet langer wordt onderkend.

Uiteindelijk bevordert het Westen het antisemitisme op deze manier omdat het de moord op Israël niet stopt, wat begrijpelijkerwijs tot haat leidt, of men het nu goedkeurt of niet. Het is eigenlijk maar al te duidelijk hoe antisemitisme opnieuw is verworden tot louter propagandazin om de strijd om de opinie aan het thuisfront te voeren.