ARD-redacteur: Ik kan niet meer zwijgen

In een lange open brief aan het onafhankelijke Duitse online magazine Multipolar schrijft een redacteur van de Duitse nationale omroep ARD dat hij niet meer kan zwijgen over de berichtgeving van de afgelopen 19 maanden bij en door zijn omroep. Een moedige stap die voor Ole Skambraks niet zonder gevolgen zal blijven.

Ole Skambraks (1979) werkt al 12 jaar bij de Duitse nationale omroep ARD. De omroep kan vergeleken worden met de Nederlandse NPO. Skambraks was programmaleider van een ochtendshow bij de MDR (omroep voor Midden-Duitsland) en redacteur bij WDR Funkhaus Europa. Momenteel werkt hij als redacteur programmabeheer bij de publieke omroep SWR2 (Baden-Württemberg).

De brief begint zo: ‘Ik kan niet langer zwijgen. Ik kan niet langer woordeloos aanvaarden wat nu al anderhalf jaar gebeurt bij mijn werkgever, de openbare omroep. Zaken als “evenwicht”, “sociale samenhang” en “diversiteit” in de berichtgeving zijn vastgelegd in de statuten en de staatscontracten voor de media. Wat in de praktijk wordt gebracht is precies het tegenovergestelde. Er is geen echte dialoog en uitwisseling waarin alle delen van de samenleving elkaar kunnen vinden.’
De redacteur had verwacht, gezien de opdracht van een publieke omroep, dat de verschillende meningen allemaal aan bod zouden komen: ‘Mensen die bang zijn voor het virus en mensen die bang zijn hun grondrechten te verliezen, voorstanders van vaccinatie en sceptici van vaccinatie.‘

Over de in Duitsland veelbesproken Dr. Wolfgang Wodarg zegt Skambraks: ‘Wetenschappers en deskundigen die in de tijd vóór Corona werden gerespecteerd, die ruimte kregen in het publieke discours, zijn nu plotseling gekken, aluhoedjesdragers of covidioten. Als vaak aangehaald voorbeeld, denk aan Wolfgang Wodarg. Hij is meervoudig medisch specialist, epidemioloog en lange tijd gezondheidspoliticus. Tot de Corona-crisis zat hij ook in het bestuur van Transparency International. In 2010 heeft hij als voorzitter van de Gezondheidscommissie in de Raad van Europa de invloed van de farmaceutische industrie op de Mexicaanse grieppandemie aan de kaak gesteld. In die tijd kon hij zijn mening over de openbare omroep persoonlijk kenbaar maken, maar sinds Corona is dat niet meer mogelijk. Hij is vervangen door zogenaamde fact-checkers die hem in diskrediet brengen.’

Publieke omroepen (in navolging van de regering) hebben als taak de samenleving te verbinden, bruggen te slaan. Skambraks hierover: ‘Het resultaat van anderhalf jaar Corona is een splitsing in de samenleving die zijn weerga niet kent. De openbare omroep heeft hierbij een belangrijke rol gespeeld. Zij schiet steeds meer tekort in haar verantwoordelijkheid om bruggen te slaan tussen de kampen en om uitwisseling te bevorderen.‘

Op de ARD-redactie, en dat zal bij de Nederlandse media niet anders zijn, werd vaak gezegd dat de tegenstanders maar een klein groepje vormen die je niet te veel aandacht moet geven. Skambraks haalt hier het referendum over de Corona-maatregelen aan dat afgelopen zomer in Zwitserland plaatsvond. Daar stemden 60% vóór voortzetting van de maatregelen en 40% tegen. Die 40% kan toch nauwelijks een kleine minderheid genoemd worden aldus Skambraks. Daarbij moet men nog incalculeren dat de Zwitserse media ook geen tegenstanders aan het woord laten en voortzetting van de steunmaatregelen verbond aan de uitslag van het referendum. Wat als die koppeling er niet was geweest en ook tegenstanders in de media aan het woord hadden mogen komen?

Al in Duitse boeken van voor Corona werd gesproken over een gedaald vertrouwen in de grote media. Ook toen heerste al kadaverdiscipline. Dat is met Corona alleen maar erger geworden: wie kritiek heeft, is extreem rechts, zo is het redactionele adagium.

Vervolgens komt Skambraks met een lange lijst met vragen die hij in de media heeft gemist. Bijvoorbeeld over de oorsprong van het virus: een laboratorium of een vleermuis? Of waarom het bewezen medicijnen Ivermectine en Hydroxychloroquin niet mochten worden genoemd. Wel werd er paniek gezaaid over de uitbraken in India, maar dat het snel onder controle was door toepassing van Ivermectine en Hydroxychloroquin moest worden verzwegen.
Maar ook de brandende vraag waarom de werking van de inentingen op de website van het Paul Ehrlich* Institut drie maal veranderd is. “COVID-19 vaccins beschermen tegen infecties met het SARS-CoV-2 virus.” (15 augustus 2021) “COVID-19 vaccins beschermen tegen een ernstig verloop van infectie met het SARS-CoV-2 virus.” (7 september 2021) “COVID-19-vaccins zijn geïndiceerd voor actieve immunisatie ter voorkoming van COVID-19-ziekte veroorzaakt door SARS-CoV-2-virus.” (27 september 2021).

Ook vraagt hij zich af waarom verzwegen wordt dat ‘in landen met een bijzonder hoge vaccinatiegraad blijkt dat infecties met SARS-CoV-2 niet zeldzaam zijn, zelfs bij volledig gevaccineerde mensen, maar aan de orde van de dag zijn. Dr. Kobi Haviv, directeur van het Herzog-ziekenhuis in Jeruzalem, zegt dat 85 à 90 % van de ernstig zieke patiënten op zijn intensive care-afdeling dubbel gevaccineerd zijn.‘

Skambraks: ‘De uitweg uit de door de politiek en de media gepropageerde pandemie blijkt een permanent vaccinatie-abonnement te zijn. Wetenschappers die een andere aanpak van Corona eisen, krijgen nog steeds onvoldoende podium in de publieke media, zoals de deels smadelijke berichtgeving over de #allaufdentisch-campagne (zie artikel) weer eens heeft aangetoond.‘

INZET ALLAUFDENTISCH

De rechtstaat Duitsland is ontspoord. De meest uitgesproken critici krijgen te maken met huiszoekingen, vervolging, blokkering van rekeningen, overplaatsing of ontslag, tot en met opsluiting in een psychiatrische afdeling.
Skambraks: ‘Jörg Schönenborn, directeur van de WDR-televisie, heeft verklaard: “Feiten zijn feiten, ze staan vast”. Als dat zo zou zijn, hoe is het dan mogelijk dat wetenschappers achter gesloten deuren onophoudelijk discussiëren en het zelfs diep oneens zijn over een aantal zeer fundamentele kwesties?‘

Zo ontleedde de Berlijnse data-expert Marcel Barz de officiële cijfers en legde genadeloos bloot dat de cijfers van overheden en in de media van geen kanten klopten (zie video onder, Duitstalig). Uiteraard was niemand van de grote media geïnteresseerd.

Zorgen heeft Skambraks over de surveillancestaat in wording: ‘Australië test nu een gezichtsherkenningsapp om ervoor te zorgen dat mensen in quarantaine thuis blijven. Israël gebruikt elektronische polsbandjes. In een Italiaanse stad worden drones getest om de temperatuur van strandgangers te meten, en in Frankrijk wordt de wet gewijzigd om drone-surveillance op grote schaal mogelijk te maken.‘ Hier moeten de media het over hebben: willen we zo’n samenleving?

De redacteur eindigt zijn lange brief:
‘Terwijl we ruziën, merken we niet dat de wereld om ons heen in razend tempo verandert. Vrijwel alle gebieden van ons leven ondergaan een transformatie. Hoe dit vordert hangt grotendeels af van ons vermogen tot samenwerking, mededogen en bewustzijn van onszelf en onze woorden en daden. Voor onze geestelijke gezondheid zouden we er goed aan doen de debatruimte te openen – in mindfulness, respect en begrip voor verschillende perspectieven.‘

Nawoord

Deze redacteur mag dan bij de Duitse ARD werken, zijn brief zou door menig redacteur in de wereld geschreven kunnen zijn, ook redacteuren bij de Nederlandse media. Onze media hebben zich laten leiden door angst en opgelegde censuur of zelfcensuur. Daarmee hebben zij de burgers van dit land wezenlijke informatie onthouden en de samenleving grote schade berokkend, ook mentale en gezondheidsschade.
Het kan niet anders dat de hoogsten in rang bij de Hilversumse media hierover een keer gerechtelijk verantwoording zullen moeten afleggen. De samenleving kan na Covid niet verder zonder Aufklärung naar Zuid-Afrikaans model. De media zullen totaal moeten worden gereorganiseerd en de aanjagers van deze mediale misdrijf hun emplooi buiten de media moeten zoeken.