Balans van de FED stijgt met $ 253 miljard, staat nu op $ 4.000 miljard

Als de Federal Reserve ooit volledig transparant zou worden, zou het publiek waarschijnlijk geschokt zijn door de vriendjespolitiek, corruptie en het regelrechte parasitisme in de relatie van de banken met de Fed. Het zou een veel groter schandaal zijn dan het corrupte vriendjeskapitalisme van Hunter Biden. Helaas heeft de Fed een eigen lobby in het Congres die altijd een manier vindt om het voornemen van een “Audit the Fed” in de Senaat af te schieten, ook al is deze veel eerder met brede steun in het Huis van Afgevaardigden aangenomen.

Ssst! Vertel het Amerikaanse Congres vooral niet dat de Federal Reserve weer elektronisch geld uit het niets heeft gecreëerd om een liquiditeitsprobleem (van een nog onbekende oorsprong) op Wall Street te veroorzaken. En vergeet vooral te vermelden dat de balans van de Federal Reserve in een periode van slechts 42 dagen met $ 253 miljard is gestegen. En, natuurlijk, herinner het Congres er niet aan dat vóór de laatste Wall Street-crisis voorbij was, de Federal Reserve in het geheim, zonder kennis en toezicht van het Congres, een rekening van $ 29 biljoen (!) had opgestapeld om Wall Street te redden – een feit dat het jarenlang bij rechtbank verdedigde om het voor het grote publiek verborgen te houden.

Op 4 september 2019 bedroeg het totaal van de “assets” van de Federal Reserve op zijn balans $ 3,761 biljoen. Vanaf 16 oktober is dat cijfer $ 4,014 biljoen, wat dichter bij de piek van $ 4,5 biljoen komt die het in 2015 bereikte na de ergste crash van Wall Street sinds de Grote Depressie.

Hier is de eenvoudige en nauwkeurige manier om hiernaar te kijken: de Federal Reserve Bank van New York is de regulator van de bankholdings van Wall Street die sinds de crash van 2008 nooit meer zijn gestopt met te fungeren als casino’s omdat het Congres niet het lef had om wetgeving te schrijven dat Wall Street ècht zou hervormen. De Federal Reserve was een mislukte regulator in 2008 en het is een nog grotere mislukte regulator in 2019. Om zijn eigen overmoed te compenseren, pompt de Fed gewoon weer elektronisch gecreëerd geld rond om een bankstructuur te ondersteunen die vandaag de dag net zo verdoemd is als in 2008.

De (zakelijke) mainstream media maken deel uit van deze overmoed door niet op de voorpagina’s van kranten of websites te plaatsen dat de Federal Reserve wéér Wall Street redt – wat de enige manier is om de aandacht van het publiek en het Congres te trekken.

Kijk maar eens naar de hoorzittingenkalender van de Amerikaanse Senate Banking Committee voor de maand oktober. Je zou nooit vermoeden dat er een liquiditeitscrisis op Wall Street is, afgaande op de hoorzittingen die dit belangrijke orgaan heeft gepland. Houd er ook rekening mee dat de pompactiviteiten van de Federal Reserve op 17 september begonnen en dat er binnen een maand noch het House Financial Services Committee noch het Senate Banking Committee het nodig vond om een hoorzitting hierover te houden en de Federal Reserve en de ceo’s van de grote banken op Wall Street te vragen waarom ze opnieuw aan de krediet-tiet van de Fed hangen.

Het briljante boek van Nomi Prins, “Collusion: How Central Bankers Rigged the World”, dat in mei 2018 werd uitgebracht, zag dit al vroegtijdig aankomen. Prins schreef: “Acht jaar nadat de crisis begon, hadden de Big Six Amerikaanse banken – JPMorgan Chase, Citigroup, Wells Fargo, Bank of America, Goldman Sachs en Morgan Stanley – gezamenlijk 43% méér deposito’s, 84% méér activa en verdrievoudigde de hoeveelheid contant geld dan dat ze eerder hadden. De Federal Reserve heeft de grootste banken op Wall Street toegestaan het risico dat het systeem in 2008 heeft verwoest in wezen dubbel zo groot te maken.”

Wat de Federal Reserve nu doet met zijn geldkraan is precies wat Prins in haar boek uitlegt dat het tijdens de laatste crisis heeft gedaan. Prins schrijft dat de grootste banken van Wall Street ‘”die dit goedkope geld hebben binnengehaald, niet verplicht waren hun leningen aan de Main Street-economie te verhogen, als voorwaarde voor de beschikbaarheid van dat geld… Wall Street gebruikte zijn gemakkelijke toegang tot goedkoop geld om speculatie in derivaten en andere complexe effecten te vergroten. Ze gebruikten het om hun eigen aandelen terug te kopen, waardoor ze effectief hun eigen aandelen(koersen) manipuleerden – op klaarlichte dag en met expliciete goedkeuring van de Federal Reserve.” Even problematisch schrijft Prins: “…deze banken hebben hun leningen teruggeschroefd naar kleine en middelgrote bedrijven, die hun groeipotentieel belemmerde.”

In slechts de afgelopen drie dagen heeft de Federal Reserve de volgende bedragen in tradingbedrijven op Wall Street geïnjecteerd: woensdag $ 75 miljard; $ 104,15 miljard op donderdag; en $ 56,65 miljard vanmorgen. Woensdag vroegen Wall Street-bedrijven de Federal Reserve om $ 80,35 miljard, met andere woorden, méér dan de $ 75 miljard die de Federal Reserve bereid was te verstrekken, wat suggereert dat de liquiditeitscrisis niet afneemt.

De Fed weigert bekend te maken welke banken het grootste deel van het geld opnemen; waarom er deze voortdurende dagelijkse behoefte aan geld is; en wat de oorzaken van deze liquiditeitscrisis zijn.

De voorzitters van de Federal Reserve hebben bekwaam een bewuste blindheid laten zien voor de corruptie en overmoed van Wall Street, sinds Alan Greenspan aan het roer stond. Nadat Greenspan de ergste misdaaduitbarsting in de geschiedenis van Wall Street had voorgezeten, terwijl hij zichzelf voor de gek hield met het dwaze idee dat Wall Street zichzelf zou controleren, had hij dit te zeggen tegen een hoorzittingscommissie op 23 oktober 2008, te midden van de ergste instorting van Wall Street sinds de Grote Depressie:

So the problem here is something which looked to be a very solid edifice. And, indeed, a critical pillar to market competition and free markets, did break down. And I think that, as I said, shocked me. I still do not fully understand why it happened and, obviously, to the extent that I figure out where it happened and why, I will change my views. If the facts change, I will change.

Dus het probleem hier is iets dat een heel solide bouwwerk leek. En inderdaad, een kritieke pijler voor marktconcurrentie en vrije markten begaf het. En ik denk dat, zoals ik al zei, dat me heeft geschokt. Ik begrijp nog steeds niet volledig waarom het is gebeurd en uiteraard, voor zover ik erachter kom waar het is gebeurd en waarom, zal ik mijn opvattingen veranderen. Als de feiten veranderen, zal ik veranderen.

Die woorden moeten worden gezien in de context van het feit dat Greenspan nà het verlaten van de Federal Reserve een adviserende baan heeft aanvaard bij een berucht hedgefonds, Paulson & Company. Paulson & Company was een ingewikkeld onderdeel van de schandalige Abacus-deal met Goldman Sachs.

Ondertussen zijn de nieuwe Fed-voorzitter Jerome Powell en zijn Federal Reserve-bemanning de economische knoppen aan het bijdraaien, voor het geval dat het fout dreigt te gaan.

Ja, de Federal Reserve zal proberen liquiditeit in het economische schip te pompen voor het geval het teveel zout water opneemt:

Het probleem met de extreem lage rentes en bedachte financiële regelingen is dat ze simpelweg niet gebouwd zijn op een reëel fundament. Ze zijn fictief, en iedereen met een gezond boerenverstand weet dat. Maar bijna achtervolgt die waanideeën toch vanuit het uitgangspunt dat als de overheid het doet, en als alle bedrijven het doen, en dus de activaprijzen blijven stijgen, er geen risico is, omdat er altijd iemand zal zijn die méér zal betalen.

Natuurlijk is de waarheid iets heel anders; er is geen magische bron waar fondsen onbeperkt uitbreiden en dan ook nog voor onbepaalde tijd. Bij de centrale banken denken ze van wel. Draghi is alweer een poos bezig, maar toen de repo-storm toesloeg breidde de Federal Reserve zijn balans óók weer uit, waardoor ze opnieuw geld verdienen aan de nieuwe uitgifte van treasuries, wat in feite Quantitative Easing is, of ze het nu zo willen noemen of niet.

Waarom heeft een bank meer ‘liquiditeit’ op de repomarkt nodig als er naar verluidt meer dan een biljoen dollar aan “overtollige” deposito’s bij de Federal Reserve zelf zit? Het heeft er dan ook alle schijn van dat die vermeende “overtollige” reserves fictief zijn of wat de Fed ook als onderpand wilde opnemen, in feite waardeloos was. Je zou immers toch gek zijn om erop te staan om in plaats daarvan een kleine rentebetaling voor “overtollige reserve” te innen van een grotere voor het deelnemen aan een repo?

Bijgevolg loog de Federal Reserve over wat er eigenlijk op deposito’s staat òf zijn de afgelopen tien jaar besteed aan het verzamelen van rotzooi dat niets waard is in ruil voor “gedrukt” geld dat wordt uitgegeven door de Federal Reserve, aangezien de Amerikaanse regering effectief een begrotingstekort van 25% heeft , wat de overheid en particuliere banken verandert in geldovens.

Dat is een net zoiets als het ondertekenen van een langjarige huurovereenkomst met een bedrijf dat in wezen geen geld, geen activa en geen redelijk gegarandeerde bron van inkomsten heeft, terwijl het beweert dat deze deals “goed geld” zijn en een lening voor altijd ondersteunt bij een of ander syndicaat van banken voor altijd-hogere prijzen voor commercieel onroerend. De oplettende lezer weet meteen dat wij hier verwijzen naar de WeWork-scam. (Hoe kom je als bedrijf op $ 47 miljard aan leaseverplichtingen met slechts $ 2,5 miljard aan cash, géén werkelijke vaste activa en nul gegarandeerde inkomsten op termijn? Dan zijn er maar twee mogelijkheden: òf je hebt gelogen tegen de mensen met wie je de huurcontracten hebt getekend, òf ze waren oliedom en gedreven door de waanzinnige strijd om geld dat niet bestaat. Eén daarvan is criminele fraude op grote schaal).

Dit soort praktijken is precies wat leidde tot de financiële crisis in 2008 en in feite ook de crisis van 2000. Behalve dat het dit keer een stuk erger wordt – net zoals 2008 veel erger was dan 2000. Politici zullen blijven volhouden dat de economie sterk is en dat er geen teken is van een recessie. Ondertussen heeft niemand het over wie, of wie (meervoud), die gekke rentetarieven op de repomarkt heeft betaald. Het was beslist geen eenmalige gebeurtenis, terwijl dan ook nog geld van de ene instelling naar de andere werd doorgesluisd. Onderling vertrouwen Amerikaanse banken elkaar niet genoeg om elkaar geld te lenen, kennelijk.

Is er achter de schermen nu een noodsituatie gaande waarvan Fed-functionarissen niet willen dat wij dat weten? Het zou heel goed kunnen dat ze een nieuwe reddingsoperatie van “too big to fail”-banken opzetten op een schaal die zó groot is dat dat nooit bekend mag worden. Natuurlijk willen ze de markten niet laten schrikken of een publieke terugslag in gang zetten tegen een impopulair reddingsplan. Maar de QE-ontkenningen van Powell dragen alleen maar bij aan het groeiende wantrouwen dat de Federal Reserve iets veel groters probeert op te lossen dan een probleem met het gedoe op de repomarkt.

Meer dan tien jaar nadat de Fed geheime reddingsoperaties van Amerikaanse en buitenlandse financiële instellingen heeft geïnitieerd, weten we nog steeds niet precies waar al dat geld naartoe ging. Of op wiens autoriteit winnaars en verliezers werden bepaald.We weten alleen dat sinds 2008 biljoenen dollars rechtstreeks in het banksysteem zijn gepompt. En de Federal Reserve laat zien dat het niet van plan is daarmee te stoppen.

De Amerikaanse president Donald Trump heeft eerder opgeroepen tot meer transparantie bij de Federal Reserve en heeft herhaaldelijk voorzitter Powell daarop aangesproken. Onlangs botste de president met het establishment ten aanzien van zijn buitenlands beleid, vanwege zijn controversiële beslissing om de strijdkrachten in Noord-Syrië terug te trekken. Trump beschuldigde het “militair-industriële complex” van het pushen van eindeloze oorlogen en bezettingen overzee.

De woorden van Trump weerspiegelden die van Dwight Eisenhower. In zijn afscheidsrede waarschuwde president Eisenhower, zelf militair, Amerikanen voor de gevaren van een zelfbediend militair-industrieel complex. Hij zei toen: “Bij de overheid moeten we waken voor het verwerven van ongerechtvaardigde invloed, ongeacht of deze door het militaire industriële complex wordt gezocht of gewild. Het potentieel voor de desastreuze opkomst van misplaatste macht bestaat en zal blijven bestaan. We mogen nooit het gewicht van deze combinatie onze vrijheden of democratische processen in gevaar laten brengen”.

Een vergelijkbare waarschuwing kan worden uitgegeven over de gevaren van een zelfbedienend en volledig onverantwoordelijk centrale-banken-kartel.

Die zijn veel verder gegaan dan hun dubbele missies om stabiele prijzen en volledige werkgelegenheid na te streven. Het heeft een massale overdracht van rijkdom in handen gebracht van degenen die als eerste in de rij staan ​​om de monetaire giften te ontvangen. Het heeft kunstmatig de bull-markten opgepompt en versterkt, terwijl de koopkracht van de burgers (door onder andere lastenverzwaringen en de extreem lage rentes) is afgenomen.

Vrij recent (nou ja, twee jaar geleden), op 27 juni 2017, zei de toenmalige Federal Reserve-voorzitter Janet Yellen op de British Academy in Londen het volgende:

Would I say there will never, ever be another financial crisis? You know probably that would be going too far, but I do think we are much safer, and I hope that it will not be in our lifetimes and I don’t believe it will be.

Ga ik zeggen dat er nooit meer een financiële crisis zal komen? U weet waarschijnlijk dat dat te ver zou gaan, maar ik denk dat we veel veiliger zijn, en ik hoop dat het niet tijdens ons leven zal gebeuren en ik geloof niet dat dat het geval zal zijn.

Yellen zal ongetwijfeld spijt krijgen dat ze die laatste zin ooit heeft uitgesproken. Of ze zal – zoals politici vaak zeggen – er “geen herinnering” bij hebben, dat kan natuurlijk óók.