Beste Medelanders, Nederland is geen ‘handelsnatie’, maar een ‘Tolhuis’ met een ‘Volkstuin’.

Vóór de introductie van de ‘Europese Unie‘ was Nederland een handelsnatie, met eigen rederijen en een luchtvaartmaatschappij die er wezen mocht. Dat is allemaal verkocht. Wat er rest van de luchtvaartmaatschappij is de naam van het Nederlandse filiaal van Air France, dat haar materiaal huurt, en melkkoe is van de banken en de Nederlandse overheid. De rederijen vertrokken al eerder.

We leven van de handel van andere landen, die we verder zelf niet kunnen beïnvloeden. Bestuurlijk is Nederland een ‘Plantage‘. Wat we ‘Ondernemers‘ noemen in ons land zijn de beheerders van levensmiddelenzaken, horeca en andere organisaties die tot taak hebben het geld dat we ‘verdiend‘ hebben door Tol te heffen in de havens, op luchthaven en wegen, via een krankzinnig makend arsenaal aan heffingen, accijnzen, ‘rechten‘, en directe-, en indirecte belastingen, rond te pompen, ten bate van de eigenaren van de ‘Plantage‘.

Onze obsessie met het ‘Atlantisch Bondgenootschap‘ komt voort uit het besef dat we de Verenigde Staten nodig hebben als de ‘Politieagent‘ die de ‘orde‘ bewaakt waardoor wij slapend rijk worden. Dat hele corrupte, feodale systeem loopt op zijn laatste benen. Daarbij zijn we zelf zozeer de weg kwijt, dat we druk zijn met plannen om het ‘Volkstuintje‘ vol te zetten met zonnepanelen en windmolens, de havens en luchthaven te sluiten, terwijl de ‘benzinepomp‘ van ‘Slochteren‘, waar we de (bijna) gratis brandstof voor het ‘Tolhuis‘ vandaan haalden, is drooggevallen.

Nederland als land is exemplarisch voor wat Ayn Rand zou typeren als ‘Free Riders‘. De ‘Bloedzuigers‘ die zich tegoed doen aan wat échte ondernemers aan ‘meerwaarde‘ scheppen. Wat overigens ook geldt voor de Verenigde Staten, en het Verenigde Koninkrijk, die naast de ‘Politiediensten‘ die de globalistische ‘Orde‘ bewaken, via de ‘Banken‘ hun eigen manieren hebben om geld te verdienen aan de creativiteit en ondernemingslust van anderen.

In dat licht bezien wij onszelf niet, en de Angelsaksische landen al helemáál niet. Maar het licht gaat uit als we op deze weg doorgaan. Waar ik in een recente bijdrage stelde dat ‘Free Riders‘ geen probleem waren, maar je ze wel moest leren niet te klagen, zijn we er nu getuige van dat die ‘Vrek‘ in het ‘Tolhuis‘, de ‘Politieagent‘, en de ‘Bankier-stroper‘ het hoogste woord hebben. Hun adelijke geloofsbrieven liggen elders echter al in de shredder, en als we onszelf niet snel opnieuw ‘uitvinden‘ als vriendelijke wereldburgers die niemand kwaad doen, ziet het er niet best uit voor ons.

Maarten Schinkel maakt zich in NRC zorgen omdat de overheid defacto de hele economie heeft genationaliseerd, waarbij hij de huidige situatie vergelijkt met die van de jaren tachtig. Maar het nationale bezit van Barista’s, Theaters, Restaurants en Reisbureaus is van een andere orde dan het bezit van rederijen, fabrieken, elektriciteitsbedrijven en luchtvaartmaatschappijen, Maarten. In de ‘Plantage-economie‘ maakt het niet uit wie de formele eigenaar is van het koffietentje, de kruidenier of de schoenmaker, want ze zijn allen ‘horigen‘ die via wet- en regelgeving, en belastingen in vele vormen, gebonden zijn aan de ‘Planter‘, die naar behoefte de vrijheid van allen op de ‘Plantage‘ beperkt via tariefmuren en sancties. Er is geen begin van een vrije markt, of serieus ondernemerschap.

Dat het ‘Tolhuis‘ functioneert als een collectief, en de hele af te dragen som niet wordt aangemerkt als ‘belasting‘, omdat er ook wel enige arbeid tegenover staat bij de verlading van binnenvaart, goederentrein of vrachtwagen naar zeevaart of vliegtuig, of andersom, doet niks af aan het gegeven dat er niets wordt geproduceerd. Door wet- en regelgeving is het logistieke proces gemonopoliseerd en het staat onder Nederlandse controle, met door Nederland uitgegeven licenties, wat allemaal vergoed moet worden via de prijs die ‘ondernemingen‘ vragen van buitenlandse klanten. Het lijken ‘particuliere ondernemingen‘, maar dat is schijn. De hele regie, en het totale onderhoud, is in handen van de eigenaren van het ‘Tolhuis‘.

Als de wereldhandel opdroogt, of de buurlanden vinden ons niet zo aardig meer, en ze gaan zich aan ons ergeren, dan gaan ze op zoek naar alternatieven voor de doorvoer van goederen door ons land, en we blijven zitten met alles wat we nu hebben opgekocht aan sportscholen, nagelstudio’s, massagesalons, koffietentjes, restaurants, theaterproducenten en festivalorganisaties, terwijl we geen ‘Tol‘ meer kunnen heffen. Terwijl ook de ‘Benzinepomp‘ in ‘Slochteren‘ droog staat, en we miljarden hebben weggegeven aan de beheerders van ons ‘Volkstuintje‘ om de zaak op te doeken, en ‘Energiemultinationals‘ om centrales te sluiten, en als ‘compensatie‘ voor Shell en Exxon omdat ‘Slochteren‘ niks meer oplevert, en het kadaver alleen nog geld kost als gevolg van alle aardbevingen. Kunt u mij dan uitleggen hoe dat verder moet?

In dezelfde geest past DIT artikel over Trump’s ambassadeur in Duitsland, die zulk voortreffelijk werk zou hebben geleverd door de ‘Duitse hypocrisie‘ aan de kaak te stellen. Ook daar weer zie je dat lieden die menen pal te staan voor waarden die ze zelf herleiden op zulke helden als Ayn Rand, diep in hun hart pure ‘Free Riders‘ zijn, in hun ‘ThinkTank‘, die zelf niets produceren, en menen rechten te kunnen ontlenen aan hun adelijke afkomst. Hoezo is het hypocriet van Duitsland als ze zaken doen met China of Rusland? Lees ‘Atlas Shrugged‘ nog een keer, en zie hoe autoritaire ondernemers snoeihard zaken doen en geld willen verdienen voor hun eigen onderneming, en zich ook alleen maar dáár verantwoordelijk voor voelen. Rand zou, in mijn lezing van haar werk, korte metten maken met het ‘gejank‘ over hypocrisie, en gebrek aan solidariteit. China wil geld verdienen voor de ‘BV China‘. Rusland wil geld verdienen voor de ‘BV Rusland‘. Duitsland en Frankrijk willen geld verdienen voor de ‘BV Europa‘. Wat is daar mis mee? Bemoei je niet met de manier waarop ieder van hen het ‘bedrijf‘ leidt, en houd je verre van onderhandse methoden om concurrenten de pas af te snijden.

Wie door die bril de idealen van Rand kan zien, kotst op het ‘Tolhuis‘, de ‘Politieagent‘ en de ‘Bankier-stroper’. Hoe het kan dat we zo in verwarring zijn in ‘het Westen‘? Omdat we, zoals Charles Hugh Smith het voortreffelijk typeert, in de ‘Plantation of Mind‘ wonen. Een onmogelijke microcosmos waar onder juist boven is, en links eerder rechts, en andersom. Claim ik daarmee dat ik de filosofie van Ayn Rand begrijp, en degenen die haar verafgoden het niet begrepen hebben? Nee, ik heb genoeg aan mijzelf, en ga mijn eigen weg. Als ik zo nu en dan namen noem, of u naar auteurs verwijs, betekent het niet dat ik met hun denkwijze en inzichten getrouwd ben. Voor partijideoloog ben ik niet in de wieg gelegd. Doe ermee wat u nuttig acht. Maar wordt wakker, en ga aan het werk voor wat de moeite waard is om te behouden, anders blijft u straks berooid achter aan de rand van wat ooit een prachtige ‘Plantage‘ was, maar waar het onkruid nu in ijltempo bezit van neemt.