Bob Woodward maakte zichzelf medeplichtig aan Trump’s Coronavirus Crime Against Humanity

Om de verkoop van boeken te stimuleren, verstopte de beroemde journalist Bob Woodward een band van Donald Trump met informatie over de pandemie die mogelijk duizenden doden had voorkomen. Dit is geen overdrijving. Dit is de waanzin van het hoogtepunt van 2020.

In februari waren er veel vragen over hoe dodelijk het coronavirus was en hoe het kon worden overgedragen. Was het echt zo dodelijk? Kunt u het door de lucht vangen? Sommige  experts  zeiden dat het waarschijnlijk niet in de lucht was . Weinigen leken definitieve antwoorden te hebben. Maar de beroemdste journalist van het land wist het – en wist dat de president dat ook deed – maar besloot het aan niemand te vertellen, en sindsdien zijn bijna 200.000 Amerikanen overleden.

Dit is het verhaal van Bob Woodward – de man die roem en fortuin verdiende door het Watergate-schandaal aan het licht te brengen, en nu de man die decennia later door de president van de Verenigde Staten werd geïnformeerd dat een pandemie dodelijk en in de lucht was, en besloot die informatie vast te houden zeven maanden lang, zodat hij de verkoop van boeken op een geschikter moment dichter bij de verkiezingen kon stimuleren.

‘Het gaat door de lucht, Bob. Dat is altijd moeilijker dan de aanraking, ” zei Trump   begin februari tegen Woodward,  maanden  voordat wetenschappers de Wereldgezondheidsorganisatie publiekelijk drukten om de aard van de ziekte in de lucht te erkennen  . ‘Weet je, de aanraking, je hoeft de dingen niet aan te raken. Rechtsaf? Maar de lucht, je ademt gewoon de lucht in en zo gaat het voorbij. En dus, dat is een heel lastige. Dat is een heel delicate. Het is ook dodelijker dan uw – u weet wel, uw, zelfs uw inspannende griep. “

Trump gaf openlijk aan Woodward toe dat hij de ernst van het virus wilde bagatelliseren. “Ik wilde het altijd bagatelliseren”, vertelde Trump hem in maart. “Ik speel het nog steeds graag uit, want ik wil geen paniek veroorzaken.”

Het is belangrijk om twee dingen te onthouden: 1) de eerste reeks commentaren kwam in FEBRUARI, ruim voordat het publiek zich wijdverbreid bewust was van de dodelijkheid van het virus, en 2) Trump is, net zo goed als hij, geen enkele rando gewoon speculeren. Hij is letterlijk de president, met toegang tot ’s werelds beste wetenschappers. Dus hij onthulde cruciale, nieuwswaardige en tijdgevoelige informatie. Het was duidelijk dat hij meer wist over de dodelijkheid en overdracht van het virus dan hij publiekelijk liet merken, en toch bagatelliseerde hij nog steeds de ernst van de ziekte en insinueerde hij dat het lijkt op de gewone griep.

Dat is een gruwelijke misdaad tegen de mensheid – maar het werd geholpen en gestimuleerd door het populaire gezicht van onderzoeksjournalistiek: meneer All the President’s Men zelf.

Misdaden als deze gebeuren vaak in het geheim. Ze hebben jaren nodig om uit te zoeken – en in veel gevallen zien hun details nooit het daglicht. Het is gedeeltelijk de taak van journalisten om te proberen rampen te voorkomen en het algemeen belang te beschermen – het motto van de Washington Post is inderdaad letterlijk een waarschuwing dat “democratie sterft in duisternis”. Met andere woorden, het is onze taak om te proberen dergelijke misdaden aan het licht te brengen terwijl ze plaatsvinden, om ze zowel af te schrikken als om het publiek bewust te maken van dreigend gevaar.

Woodward deed het tegenovergestelde. Hij werd geïnformeerd over het misdrijf. En toch, in plaats van onmiddellijk zijn platform – mogelijk het grootste mediaplatform ter wereld – te gebruiken om alarm te slaan, volgde Woodward in plaats daarvan een code van omerta die het wangedrag hielp en aanwakkerde.

Laten we duidelijk zijn: verhalen hebben tijd nodig om te verifiëren en feiten te controleren. Maar Woodward hield het verhaal maandenlang niet vast om het te controleren. Hij gebruikte de tijd niet om het te melden. Hij had de verdomde geluidsband van de president van de Verenigde Staten, die op zichzelf nieuwswaardig is.

Toch verborg hij die tape terwijl de dader de mensen bleef vertellen dat ze hun zaken moesten doen, bleef proberen de economie te heropenen en miljoenen levens in gevaar bleef brengen. En nu de informatie bekend is, moeten we kijken naar het  groteske spektakel  van de Washington Post  die erover rapporteert als een standaard, feitelijk nieuwsbericht alleen over Trump – in plaats van ook als een monumentaal schandaal bij hun eigen krant, dat blijkbaar stond hun eigen associate editor toe om informatie van nationale import maandenlang te verbergen.

Dit is een van de grootste schandalen in de moderne geschiedenis van de journalistiek. Het zet vraagtekens bij de meest elementaire meldcode – de vraag voor wie de melder dient.

Ja, verslaggevers dienen hun nieuwsorganisaties en hun bazen. Maar dit gaat over iets diepers. Moet journalistiek het algemeen belang dienen? Of moet het alleen de persoonlijke economische belangen van een journalist dienen?

Woodward gebruikte zijn enorme macht en toegang tot beroemdheden om voor het laatste te kiezen, wat misschien geen verrassing zou moeten zijn, aangezien Woodward  regelmatig betaalde sprekende optredens doet met de belangen van de lobbygroepen van bedrijven.

Maar in dit geval wordt de keuze van persoonlijk gewin boven het algemeen belang gevolgd door bijna 200.000 slachtoffers.

Die doden zijn niet allemaal zijn schuld. De geschiedenis mag echter nooit vergeten dat Amerika’s beroemdste journalist een zeldzame kans had om alarm te slaan over de pandemie waarmee het land werd geconfronteerd en koos ervoor om te zwijgen, zodat hij zijn toegang tot het Witte Huis kon behouden en nog een paar boeken kon verkopen aan een natie opgesloten in quarantaine.

Dat is het hoogtepunt van 2020. Het is een hebzucht-is-goed, neuk alle anderen-houding tot het uiterste. Het is een misdaad tegen de menselijkheid.