Indignatie redactie 
Bracht de moderne mens wel beschaving of juist verdoemenis?
Tegenwoordig denken we dat we alles moeten en mogen veranderen. Het levensmantra lijkt wel dat niets in haar oorsprong goed is en alles dient gewijzigd te worden. We gaan alle ziekten uitroeien en we lijken ondertussen ook zo briljant om dat te doen, dat de domheid sneller dan het licht parasiteert door onze (mondiale) samenleving heen. In een fractie sporen we op dat we morgen ziek gaan worden en dialyseren dan het virus uit ons bloed zodat we schijnbaar gezond blijven. Klinkt fantastisch, maar wat gaat er dan nog voor zorgen dat we onze gezondheid als soort behouden, zodat ons bestaan als soort zoveel mogelijk is gegarandeerd? We zien ziekte als iets slechts dat per definitie bestreden moet worden, maar wat als juist ziekte ervoor zorgt dat we niet ziek worden door een simpele aanraking, de omgeving om ons heen…? Wat als ziekte niet te categoriseren valt als goed of slecht, maar gewoon als ‘zijn’. Wat als we zometeen van álles in het leven ziek worden, omdat we de echte ziekten verslagen hebben? Ooit iemand daar al eens aan gedacht? Hebben mensen daarom mogelijk steeds meer allergieën en auto-immuunziekten, omdat we gewoonweg teveel hebben uitgeroeid en té klinisch leven?
Ooit iemand er al eens aan gedacht dat er mensen zijn die niet mee willen doen aan deze pseudo-medische ‘ratrace’, vanwege dit gigantische risico dat zometeen in ons gezicht gaat ontploffen? Geen hydrogel door je aderen om ziekten te detecteren, noch onbewezen gentherapie, geen periodieke bloeddialyse… Heeft iemand ooit al eens onderzocht dat als iemand doodgaat door ziekte (tijdens een pandemie), dat mogelijk juist een beschermingsbarrière kan zijn voor de groep? Hebben we ooit naast de individuele gezondheid, de groepsgezondheid onderzocht: we maken elkaar niet alleen ziek, maar we houden elkaar in de meeste gevallen juist gezond?! En dat terwijl we in een realiteit leven waarin er elke dag bacteriën, virussen, schimmels, protozoa en dergelijke om ons heen, met, op en in ons zijn.
Echter de arrogantie regeert! De pseudo-maakbaarheid is uitgeroepen tot nieuwe geloof. Velen vinden de wereld om hen heen individualistisch, egocentrisch en egoïstisch, maar op het einde van de dag hebben de meesten onder ons hun moreel kompas, hun ethisch denkvermogen overboord gegooid ten behoeve van het ‘snelle geld’ en de minste weerstand. Weerstand die je juist nodig hebt, om weerbaar te leren zijn in het leven. ‘Lijden heeft geen nut’ is daarentegen de kreet. Eveneens dat is per definitie slecht en dient als kanker rigoureus uit het leven te worden gesneden. Tenminste dat denken ze, want hoe sneller je iets vergaart, hoe sneller je ook iets kan verliezen. Het meest schrijnende aan deze arrogantie is dat deze groep eist dat anderen net zoals hen moeten denken en moeten doen. Je móét meedoen, want anders ben j́íj́, volgens hen, het gevaar. Er zit zo’n gigantisch blinde vlek voor hun snuit, dat ze niet eens door hebben dat hun ongelimiteerde arrogantie juist levensgevaarlijk is. Niet alleen voor henzelf of de ander, maar voor de hele mens als soort evenals al het leven om ons heen! Ze vormen een denderende trein, waarbij je wordt gedwongen per definitie mee te rijden als passagier, of je nu wilt of niet.
Pragmatiek, (zelf)reflectie en uitgebreide analyse voordat actie wordt ondernomen is er allang niet meer bij. Een bijzondere gewaarwording, zoveel stupiditeit dat een blanco check krijgt om te experimenteren met het leven. Als kinderen in een grote speelgoedwinkel, die zich totaal niet bewust zijn van de risico’s. In zo’n wereld laten we kinderen opgroeien. Als iets het grootste gevaar is voor de mensheid zelf, dan is het juist diezelfde mens. Een zootje machtsgeile pipo’s die een stelletje techneuten een ongelimiteerde zak geld heeft gegeven om de meest krankzinnige dingen te bedenken en een grote groep mensen die onnadenkend zijn moreel kompas opzij heeft geschoven en ze blind achternaloopt terwijl ook zij zo snel mogelijk zoveel mogelijk financieel gewin lopen te scoren.
Al degenen die schreeuwen dat ze klimaat, milieu, biodiversiteit, gezondheid en sociale cohesie zo belangrijk vinden. Zij die pretenderen dat milieu te reduceren is tot zoiets simplistisch als olie en plastic uitbannen en als alternatief kolossaal hout kappen en allerlei biomassatoepassingen inzetten. Kijk eerst een keer heel lang en diep in de spiegel. Zet die zwarte doos uit waar je elke avond gebiologeerd naar zit te kijken, druk die computer uit, laat die smartphone een keer thuis en ga eens een tijdje elke avond naar jezelf kijken. Wie zie je? Wie kijkt jou toe? Is dat degene die je als kind wou worden? Grote kans van niet, toch?! Wat is de reden? En vooral wat is de intrinsieke reden dat je die persoon niet geworden bent? Geen laffe excuses dat je er niets aan kon doen. Je was er 24/7 bij, dus daar kan je nu je volwassen bent niet mee aan komen zetten.
Je kwam er misschien achter dat je niet zit te wachten op een volledige ‘reset’ van de samenleving, een plan ergens door een stel bobo’s bedacht, waar politici uit vele landen achteraan lopen, maar wie heeft al die tijd gefaciliteerd dat dit zomaar nu voor de deur staat en zich aan je opdringt? Wie predikte blind op zijn werk het mantra ‘regels zijn regels’, procedures mochten niet ter discussie worden gesteld… In plaats van de menselijke maat, werd het onrealistische incomplete model leidend. En niet een, maar velen… op het gebied van klimaat, biodiversiteit, milieu, stikstof, intermenselijkheid, gezondheid, corona… en er stevenen nog heel wat modellen en systemen op ons af. Want efficiënter is beter toch, ookal gaat daarmee alles achteloos kapot.
En iedereen die maar enigszins wat in vraag durft te stellen, een andere visie heeft op de wereld en het lef heeft dit te uiten, die ‘cancelen’ we gewoon. Daarover zenden we de boodschap de wereld in dat die totaal gestoord is, want de kans dat de hele mensheid dat eerder gaat geloven dan dat zij de persoon in kwestie, waarover deze smaad en laster verspreid wordt, nog geloven is veel groter. Met social media ligt gewoonweg de wereld aan je voeten en kan je gewetensvolle mensen simpelweg met één enkele muisklik voor eeuwig krankzinnig laten verklaren en de daadwerkelijk gekken als buitengewoon betrouwbaar. Verder hoef je dan niks meer te doen, want het social media ‘trollenleger’ wauwelt het wel hersenloos na. Als publiek figuur is het helemaal een eitje. Dan kan je de grootste bagger over anderen verspreiden en slikt iedereen het als zoete koek. Dit soort lui hebben gewoonweg social media gereduceerd tot schavot, waarmee je levenslang veroordeeld wordt zonder proces. Wat vinden deze ‘cancel’laars zich toch zo ongelooflijk deugen! Hun wrok en afgunst van hun tekortschieten druipt er zo vanaf, dat ze altijd op zoek zijn naar een nieuw iemand om tot slachtoffer te knechten, omdat hun knagende innerlijke onvrede bij elk nieuwe ‘cancel’act van hen steeds groter wordt en ze steeds harder proberen te ontsnappen aan het door henzelf onbehaaglijke vretende allesverterende gevoel. Ze begrijpen niet dat zij niet de ander hierdoor, maar zichzelf knechten en uiteindelijk naar het schavot brengen.
De meeste mensen zijn ‘gewoon gezond’ (dat waren ze ook afgelopen jaar) en zijn dus testen in het merendeel van je leven gewoonweg overbodig. Hebben we nooit eerder gedaan, waarom zou dat dan nu moeten? Omdat we in een pandemie verkeren? Waarom zijn er dan na meer dan een jaar nog steeds gigantisch veel mensen die niet eens iemand kennen die serieus ziek is geweest? Het milieu beschermen doe je niet door creatief boekhouden, maar door ‘meten is weten’, natuurlijke systemen uitgebreid te onderzoeken en te leren begrijpen en hun onderlinge samenhang, zodat je leert om met zo min mogelijk ingrijpen het gewenste effect te bereiken, zonder dat je een nieuw onevenwicht creëert. Wijzelf en de wereld om ons heen zitten zo vernuftig in elkaar, dat we nog maar aan het begin van alle kennis staan. De wetenschap staat op dit moment nog maar slechts in de kinderschoenen. Het is namelijk niet omdat je hebt ontdekt hoe je een bepaald knopje kunt indrukken, je ook in staat bent om het verantwoord te doen. Verre van zo blijkt, gezien de blinde stupiditeit waarin de gehele wereld nu wordt gestort.
Het wordt hoogtijd dat we allen leren nederig te zijn. Op het moment dat je op het punt komt dat mogelijkheden onbegrensd lijken, wordt het tijd dat je je plek kent en heel goed gaat nadenken in plaats van klakkeloos doen. Dan is het vijf voor twaalf als je dan nog steeds je moreel kompas niet hebt aangezet. Het is hoogtijd dat we ophouden met puberen en volwassen worden. Het leven is er weliswaar om gevierd te worden, maar met de doelen die we ons willen stellen verre van een kinderspel. Dat vraagt ook om belangeloos respect voor elkaar.
En die verandering begint niet bij een of andere technocraat en/of wereldleider. Die verandering begint in jou. Door je moreel kompas te activeren. Door je ego en hebzucht opzij te zetten. Door ethische vraagstukken op te werpen en tot in den treure met elkaar te bediscussiëren vanuit oneindig veel invalshoeken. Door je niet aangevallen te voelen, maar te acteren vanuit de gedachte dat de ander het ook goed bedoelt. We experimenteren op onverantwoorde wijze met de toekomst van kinderen en toekomstige generaties, waar we zogenaamd onze mond vol van hebben. Is dat de erfenis die we achter willen laten? Ze een testsamenleving door de strot drukken? Structurele gentherapie waarvan we de gezondheidseffecten op lange termijn, niet alleen op individueel niveau, maar ook voor de gehele mensheid niet eens kennen? Een digitaal ‘social credit’ surveillancesysteem waardoor we ons moreel kompas definitief uitschakelen en daarmee de noodrem, waardoor we niet alleen de uitsterving van ons als soort maar ook andere soorten bewerkstelligen? Wil je het bloed dat hierdoor zal vloeien, aan je handen hebben kleven? Infantiel naïef egoïsme, waarbij onze daden slechts het resultaat zijn van het gegeven dat we niet verder kwamen dan ons reptielenbrein? Hoezo de mensheid een intelligente soort?! Hoe achterlijk als soort zijn we dan bezig?
Bracht de moderne mens wel beschaving of juist verdoemenis?
Wil je het anders? Begin bij jezelf! Begin met je nederigheid erkennen. Bedenk daarbij wat je voedt, groeit, ook in negatieve zin. Dus denk héél goed na…
En als je daarbij een keer wat doet waarbij het resultaat niet goed uitpakt, probeer het dan niet te verdoezelen, maar heb het lef de gevolgen onder ogen te zien en in alle openheid en transparantie alsnog je verantwoordelijkheid te nemen en zonodig daar hulp bij te vragen. En voor die openheid en transparantie is het nooit te laat.
