Brexit: Asielzoekers zijn een gevaar voor Europa zegt de Britse regering

Gisteren schetste Frits Bosch al hoe mensen die menen dat de overheid niets tegen massa-immigratie mag doen, zelf ook niet al te behulpzaam zijn in het oplossen van het probleem. Hoeveel van hen vangen zélf vluchtelingen op in hun eigen huis? Voorop in die stoet loopt NRC-columniste Carolien Roelants. Frits grijpt de gelegenheid nog eens aan om Roelants uit te leggen hoe het écht zit.

Carolien Roelants schrijft als Midden Oosten expert wekelijks een column in NRC, met de aantekening: “elke week op deze plaats de feiten van de hypes scheiden”. Laten we dat eens doen. Ze maakt zich boos over de Britse regering die de invasie van bootvluchtelingen wil stoppen. Walgelijk vindt ze dat, want “dit jaar zijn slechts 7000 bootasielzoekers naar Engeland gegaan. Dat is toch geen invasie?”

Engeland is een land met 56 miljoen inwoners, waarvan ruim vier miljoen ‘officiële’ allochtonen, het merendeel Pakistani en mensen uit India, afkomstig uit de Gemenebest. De aantallen allochtonen zijn veel hoger dan deze cijfers, want een enorm aantal zijn in Engeland geboren en velen hebben inmiddels de Britse nationaliteit. Ze gedragen zich nog steeds als allochtoon en worden ook als zodanig beschouwd. Over de afgelopen decennia heeft Engeland vele miljoenen binnengelaten, tegen wil en dank. Vele illegalen kwam via bootjes of als verstekelingen in de vrachtwagens uit Afghanistan, Afrika en het Midden-Oosten. Engeland kan er weinig mee, anders dan dat ze onder het minimumloon huizen schoonmaken van de elite en ook als nanny optreden.

Velen strijken neer in de diverse getto’s van Londen waar je je achtereenvolgens in Afrika, het Midden-Oosten en Azië waant. Vele vrouwen zijn daar gesluierd en totaal niet geïntegreerd. Ze vormen een afgezonderd volksdeel inclusief sharia. Zie hiervoor het boek van Machteld Zee: ‘Heilige identiteiten’.

Twintig leden van een verkrachtersbende zijn in 2018 veroordeeld voor het seksueel misbruiken van naar schatting 1400 meisjes over een periode van zeven jaar. Celstraffen liepen uiteen van vijf jaar tot levenslang. De groep bestond uit Britse Aziaten, hoofdzakelijk met een Pakistaanse achtergrond. Tijdens de rechtszaak betuigde geen enkel lid spijt. De misdaden werden gepleegd tussen 2004 en 2011. De mannen kozen bewust slachtoffers die sociaal geïsoleerd waren of amper contact hadden met hun families, zodat ze gemakkelijk bevriend met hen konden raken. De verkrachtingen vonden plaats met name in de buitenwijken van industriesteden, Brexitsteden… Brexit komt niet uit de lucht vallen.

Navrant was dat de Britse politie aanvankelijk niet wilde vermelden dat het Pakistani betroffen, uit vrees voor racist te worden uitgescholden, etnisch profileren. Gezegd werd dat verkrachtingen in Pakistan vrij structureel voorkomen en zelden veroordeeld worden.

Toen bekend werd dat Pakistanen structureel de daders zijn, werd het in rapporten uiteraard gegooid op ‘meer integratie’, het magische antwoord is op ieder migratieprobleem. Dus de Britse maatschappij was in feite schuldig aan de verkrachtingen. Als de Pakistaanse daders beter geïntegreerd zouden zijn, zouden ze zich kennelijk niet zo als seksuele roofdieren op minderjarige blanke meisjes hebben gestort. Wat die integratie moet zijn weet niemand. Carolien Roelants horen we hier niet over.

Ik raad Carolien Roelants, columnist van NRC Handelsblad, aan eens vanuit haar luie leunstoel in haar blanke bubbel, de feiten van de hypes te scheiden. Alvorens met zulke oppervlakkige stukjes te komen.