China’s zero-covid-beleid bewijst dat het uitbannen van Covid-19 mogelijk is

Het nauwgezette onderzoek naar de maatregelen die China met succes heeft genomen om de verspreiding van SARS-CoV-2 snel onder controle te krijgen, legt het catastrofale beleid van de regeringen in de VS en Europa bloot.

Door het zero-covid-beleid te voeren, heeft China, met een bevolking van 1,4 miljard, het totale aantal besmettingen onder de 100.000 en het aantal doden onder de 5.000 gehouden. Sinds april 2020 zijn er iets meer dan 10.000 besmettingen en slechts 3 doden. Ter vergelijking: in de Verenigde Staten, die minder dan een kwart van de bevolking van China telt, zijn er al meer dan 50 miljoen besmettingen en 800.000 doden. Met andere woorden, als de VS erin waren geslaagd het virus met dezelfde efficiëntie in te dammen als China, zouden minder dan 1.000 mensen zijn overleden aan SARS-CoV-2.

De strenge controles van China op internationale reizen, die nodig zijn vanwege de massale wereldwijde verspreiding van het virus, gingen gepaard met strenge volksgezondheidsmaatregelen in het land om uitbraken in te dammen. Denk aan gerichte lockdowns, het isoleren van besmette mensen, massatests en het opsporen van contactpersonen.

Dit beleid heeft niet alleen miljoenen levens gered, maar heeft er ook voor gezorgd dat de bevolking de afgelopen twee jaar grotendeels vrij is geweest om te bewegen en te communiceren. Het artikel stelt dat het leven in China, ook in de grote stedelijke centra, “relatief normaal is sinds het einde van de eerste golf in het voorjaar van 2020. Overal in China zijn winkels zoals restaurants, bars en bioscopen open.” Over het algemeen leefde het Chinese volk niet in constante angst om besmet te raken of anderen te besmetten.

Het gedeelte van de paper getiteld “Beheersing van een uitbraak in 15 dagen” verdient speciale aandacht. Aan de hand van een uitbraak in Chongqing, een metropool met 20 miljoen inwoners, wordt uitgelegd hoe het eliminatiebeleid (“Zero Covid”) in de praktijk wordt uitgevoerd.

Na ruim een ​​jaar geen nieuwe besmettingen na de eerste uitbraak in de eerste maanden van 2020, reageerde de stad snel toen een 32-jarige man op 1 november 2021 positief testte. In het bericht staat:

Binnen een dag na de eerste ontdekking zette Chongqing City het hoofdkantoor van het energiebedrijf en andere gebouwen die door de besmette mensen werden bezocht, af. De districten van de stad waar de besmette mensen woonden kondigden massale testcampagnes aan en verzamelden binnen 24 uur monsters van 125.000 mensen.

De wooncomplexen van de zieken werden streng afgezet en de stadsgezondheidswerkers bezorgden regelmatig voedsel en andere essentiële goederen (…) Verschillende delen van de stad werden aangewezen als “risicozones”, waarvan de in- en uitgangen werden streng gecontroleerd. In de hele stad zijn mahjongsalons, bioscopen, bibliotheken, musea en andere openbare plaatsen waar mensenmassa’s samenkomen tijdelijk gesloten.

De autoriteiten lanceerden een campagne voor het opsporen van contacten (om te achterhalen met wie besmette personen mogelijk contact hebben gehad, onder meer door het gebruik van op smartphones gebaseerde apps). Degenen die het risico liepen op besmetting werden geïsoleerd en kregen veilige huisvesting en regelmatige voedselleveringen door de staat. Het totale aantal mensen in quarantaine piekte op 1.300 per week nadat de eerste cluster van besmettingen werd ontdekt.

Door de omvang van de maatregelen testte slechts een handvol mensen positief, die allemaal op de eerste dag in quarantaine zaten. Op 17 november, nadat er al meer dan twee weken geen nieuwe besmettingen waren ontdekt buiten de quarantaine, maakte de stad bekend dat de uitbraak onder controle was. Chongqing is officieel uitgeroepen tot “laagrisicogebied”. De beperkingen werden versoepeld en het leven werd weer normaal.

Het duurde 15 dagen vanaf het eerste ontdekte geval tot het officiële einde van de uitbraak.

Deze periode van 15 dagen was de enige keer dat de 20 miljoen inwoners van Chongqing te maken kregen met aanzienlijke beperkingen in hun leven na de eerste uitbarsting begin 2020.

Het succes van deze strategie hing af van brede steun en participatie van de bevolking en werd ondersteund door aanzienlijke investeringen in sociale infrastructuur en volksgezondheidsstelsels op lokaal en nationaal niveau. Zo merkt de auteur op dat steden met minder dan vijf miljoen inwoners in slechts twee dagen hun hele bevolking moeten kunnen testen, terwijl steden met meer dan vijf miljoen inwoners al hun inwoners in vijf dagen moeten kunnen testen.

China’s dynamische zero-covid-beleid is een praktische bevestiging van de haalbaarheid van een strategie die gericht is op het elimineren van SARS-CoV-2. Zoals uitgelegd in het artikel, publiceerden de Chinese Centers for Disease Control and Prevention (China CDC) in de zomer van 2020 een artikel in het medische tijdschrift The Lancet , waarin twee basisstrategieën werden geschetst: “inperking en onderdrukking” (“dynamische nul” of eliminatiebeleid) en “mitigatie” (mitigatie) die in verschillende vormen door alle grote kapitalistische regeringen worden nagestreefd.

“Mitigatie kan ervoor zorgen dat kudde-immuniteit zich gedurende een lange periode kan ontwikkelen”, zei de Chinese CDC, “maar tegen hoge kosten in termen van infectiepercentages, morbiditeit en mortaliteit.”

Zoals wetenschappers hebben uitgelegd, en zoals de World Socialist Web Site uitgebreid documenteert, is een ‘mitigatie’-strategie, die zich een jaar lang op vaccinaties heeft gericht, niet in staat om de pandemie op zichzelf te stoppen. De zaak China laat inderdaad zien dat maatregelen op het gebied van de volksgezondheid – afsluitingen, isolatie, contactopsporing en massatests – zelfs belangrijker zijn dan vaccinatie, aangezien China het virus heeft kunnen elimineren – afgezien van geïsoleerde uitbraken – voordat er een vaccin beschikbaar was.

Het lijdt geen twijfel dat de grote sociale ervaring van de collectieve revolutionaire strijd een diepe indruk heeft achtergelaten op het bewustzijn van het Chinese volk, dat ondanks het herstel van het kapitalisme in het land voortduurt. Het “Zero Covid”-beleid heeft enorm veel steun onder de bevolking en is een uiting van sociale solidariteit en een bewustzijn dat nog niet bestaat in de Verenigde Staten en Europa.

Het regime van Peking kon de populaire verwachting dat er passende maatregelen zouden worden genomen om de pandemie een halt toe te roepen eenvoudigweg niet negeren. Deze maatregelen zijn zeer vooruitstrevend, maar niet specifiek socialistisch. De acties die China heeft ondernomen, zijn gebaseerd op lang gevestigde principes en praktijken op het gebied van volksgezondheid die zijn ontwikkeld aan het einde van de 19e en 20e eeuw, hoewel deze tegenwoordig mogelijk zijn met behulp van veel geavanceerdere technologie die is ontwikkeld door de revolutie in communicatie.

Daarnaast is een kleinschaliger eliminatiestrategie geïmplementeerd in een handvol andere Azië-Pacific landen, waaronder Nieuw-Zeeland, Singapore, Taiwan en Vietnam. Onder sterke druk, vooral vanuit Washington, zijn deze landen grotendeels van koers veranderd en is China nu de “laatste zero-covid-advocaat”. In de Verenigde Staten hielden wrede maatregelen op het gebied van de volksgezondheid infectieziekten in bedwang, zoals in het geval van de uitbraak van pokken in New York in 1947, die een halt werd toegeroepen door massaal contact en vaccinatie.

De vraag die beantwoord moet worden is niet waarom zulke ogenschijnlijk effectieve maatregelen werden genomen in China, maar waarom ze werden afgewezen in de Verenigde Staten en Europa ondanks het enorme verlies aan mensenlevens.

De verklaring komt voort uit de analyse van klassenbelangen. De maatregelen om de pandemie in te dammen en mensenlevens te redden werden afgewezen, niet omdat ze ineffectief waren en zijn, maar omdat ze indruisen tegen de belangen van de heersende elite. Vanaf het begin is er bewust voor gekozen om de financiële markten en bedrijfswinsten voorrang te geven boven het redden van mensenlevens.

Met de goedkeuring van de CARES-wet in de VS eind maart 2020, die de twee grote Amerikaanse partijen bijna unaniem aannamen, werden er biljoenen dollars naar Wall Street geduwd. Nadat dat was gebeurd, verhuisde de heersende klasse om alles te heropenen zodat het virus zich vrij kon verspreiden. Dit beleid werd in wezen herhaald in de andere grote kapitalistische landen.

Bovendien mag niet over het hoofd worden gezien dat in de jaren voor de pandemie het “probleem” van de hoge levensverwachting en de kosten van de gezondheidszorg voor ouderen zeker een zaak van de machthebbers was.

De New York Times meldde maandag dat één op de 100 Amerikanen ouder dan 65 jaar stierf aan Covid-19. Dat is een duizelingwekkend aantal – één op 100, of 600.000 Amerikanen ouder dan 65 jaar. Dit betekent dat miljoenen mensen een ouder, grootouder of echtgenoot hebben verloren aan de pandemie.

En deze kolossale sociale misdaad gaat door. De ommicron-variant van Covid-19 verspreidt zich snel over de wereld, maar de heersende klasse heeft duidelijk gemaakt dat er geen serieuze actie wordt ondernomen om dit te stoppen. De Britse premier Boris Johnson gaf zondag toe dat “een vloedgolf van Omikron ons nadert”, maar stelde voor om niets anders te doen dan “nu vaccineren”. Alle winkels en scholen moeten open blijven.

In de Verenigde Staten, momenteel midden in een golf van de Delta-variant, kondigde president Biden aan dat er “geen lockdowns” zouden komen als reactie op Omikron. Elke dag sterven meer dan 1.100 mensen aan Covid-19 in de Verenigde Staten, en elke week worden er meer mensen gedood door het coronavirus dan in China gedurende de hele looptijd van de pandemie.

Volgens officiële cijfers zijn meer dan 5,3 miljoen mensen overleden aan Covid-19, terwijl het echte dodental (gemeten aan “overmatige sterfte”) rond de 15 miljoen ligt. Alleen al in de Verenigde Staten is het werkelijke dodental als gevolg van de pandemie meer dan een miljoen. Als deze sterfgevallen vermijdbaar waren – en China laat zien dat ze dat waren – dan is het een sociale misdaad van monumentale proporties, inderdaad een van de grootste misdaden tegen de samenleving in de moderne geschiedenis.

De ervaring van de afgelopen twee jaar leert dat de regeringen in de VS, Europa en andere grote kapitalistische landen bereid zijn een onbeperkt aantal doden te accepteren. De heersers van de heersende klasse zullen aan deze ontwikkeling geen grenzen stellen. De grens moet eerder worden getrokken door de onafhankelijke organisatie en tussenkomst van de arbeidersklasse.

Het dilemma waarmee China zelf wordt geconfronteerd, is dat inspanningen om een ​​nul-covid-beleid in één land te handhaven op de lange termijn onhoudbaar zijn. De grote imperialistische mogendheden oefenen enorme druk uit op China om dit beleid op te geven. Er zijn twee motieven achter deze opmars. Ten eerste worden China’s beperkingen gezien als verstorend voor Amerikaanse en Europese winstbelangen, aangezien China een belangrijk productiecentrum is voor de mondiale kapitalistische markt.

Overwegingen van het binnenlands beleid zijn echter nog belangrijker. Een veel voorkomende reactie die de men heeft gekregen op de bijdrage van de wetenschapper is de verbazing over het succes van China’s zero-covid-beleid en de brede steun van de bevolking. De heersende klasse vreest dat het vermogen van China om het virus binnen haar grenzen uit te bannen, de weerstand onder de internationale arbeidersklasse zal vergroten tegen de slopende koers die de financiële oligarchie is ingeslagen.

Dit is de reden voor de steeds hysterischere toon van anti-Chinese propaganda waarin wordt beweerd dat “genocide” tegen China is – een land dat veel meer geeft om de gezondheid en het leven van zijn burgers, inclusief de Oeigoeren, dan de VS of de Europese mogendheden. De leugen van het ‘Wuhan Laboratory’ dat China zelf verantwoordelijk was voor de pandemie, moet ook in deze context worden gezien.

Het gaat erom de publieke opinie met leugens te vergiftigen en een echte publieke discussie over de alternatieven voor de politiek van de grote kapitalistische landen in diskrediet te brengen en te voorkomen. Deze campagne zal op zijn beurt de druk van zakelijke elites in China vergroten om het land open te stellen voor het virus, terwijl elke terugtrekking uit het zero-covid-beleid op enorme tegenstand stuit van de Chinese arbeidersklasse.

Het voorbeeld van China laat zien dat de strijd tegen de Covid-19-pandemie vooral een politieke kwestie is. Het implementeren van een strategie van wereldwijde eliminatie vereist een massale sociale beweging van de arbeidersklasse. Dit moet gebaseerd zijn op de afwijzing van de economische belangen die tijdens de pandemie voorop stonden. Dit betekent onvermijdelijk een revolutionaire strijd tegen het hele kapitalistische systeem.