Complot

Veertien jaar geleden publiceerde de Britse journalist Nick Davies het boek ‘Flat Earth News’.

In dat boek veegde hij de vloer aan met de verloedering van de journalistiek, als gevolg van de macht van ‘media-tycoons’. Dat ging in het bijzonder over Rupert Murdoch, Robert Maxwell, Michael Bloomberg en Ted Turner. Maar waar die oligarchen rijk en invloedrijk werden door hun investeringen in de media, zoals de Trotskist Derk Sauer in ons eigen land, door zijn investeringen in de Russische media, na de kneepjes van het vak van de ‘Flat Earth’-wereld te hebben geleerd bij het schandaalblad ‘Nieuwe Revu’, van kaft tot kaft gevuld met ‘Nep Nieuws’, vage roddels, en vrouwelijk bloot, om vervolgens NRC te kopen, werd het daarna een trend dat extreem rijke lieden hun eigen krant of tijdschrift kochten.

In ‘Flat Earth News’ legt Davies uit hoe het werkt. Zijn kritiek is niet dat het allemaal een ‘Groot Complot’ is. Wel ziet hij hoe die ‘media-tycoons’ niet alleen rijk worden over de ruggen van journalisten en mensen die bij de krant werken heen, en hoe zij hen manipuleren om alles te doen voor geld, wat leidt tot de sloop van kwalitatief hoogwaardige journalistiek, maar hij zag geen ‘punt op de horizon’ waar die ‘media-tycoons’ heen willen. Hun rijkdom bracht hen macht, en die misbruikten zij volop om regeringen onder druk te zetten, maar wat was dan het ‘eindspel’?

Van Robert Maxwell weten we hoe hij gewetenloos pensioenfondsen plunderde, en dat hij op mysterieuze wijze om het leven kwam, om vervolgens met de hoogste eer te worden begraven in Israël, waarmee hij postuum werd beloond voor zijn grote verdiensten voor de Israëlische geheime dienst. En hoe zijn dochter Ghislaine als de rechterhand van ‘financier’ Jeffrey Epstein carrière maakte, met als voorlopig eindstation de federale gevangenis in de Verenigde Staten. Maar past die sleutel op een veel groter verhaal?

Voordat u nu volledig uit de bocht vliegt, wil ik graag onderstrepen dat deze bijdrage niet gaat over een ‘Groot Joods Complot’. Het gaat niet eens over een ‘Groot Complot’, in die zin dat ik een zorgvuldig uitgewerkt plan zie, dat op rails staat, met een scherp gedefinieerd einddoel voor ogen. Wel denk ik dat individuele ‘tycoons’ zelf het gevoel hebben dat zij de ‘poppenspelers’ zijn die ons aan een touwtje hebben, en dan zitten ze niet ver mis. In zijn waarschuwende woorden bij zijn afscheid als president, waarin hij zijn gehoor opriep om waakzaam te zijn en het ‘militair-industrieel-complex’ niet de sleutels van de schatkist te geven, vestigde Eisenhower zijn hoop op een ‘wakker’ volk om dat te voorkomen.

Evident speelden de media eind jaren zestig en zeventig een belangrijke rol bij het oprollen van het bedrog rond de oorlog in Vietnam, het onthullen van misdrijven gepleegd door presidenten, en de pogingen van geheime diensten om via ‘bevriende media’ de publieke opinie een bepaalde kant op te sturen. Wat in de tijd van Eisenhower nog slechts het ‘militair-industrieel-complex’ was, dijde uit tot de media, het bankwezen, de farmaceutische industrie, en alles wat te maken heeft met het ‘Internet’, van de ‘Toys’ tot de diensten, gesmeerd door een ‘public/private’-draaideur, ook wel aangeduid met ‘Deep State’. De sleutel was de concentratie van macht in de media. Maar dat werkt, bedoeld of onbedoeld, anders dan in de ‘communistische’ wereld waar censuur en een uniforme boodschap het volk in slaap moet sussen.

Zoals Nick Davies in zijn boek laat zien, vergt de commercie dat controverses worden aangewakkerd. Waar nodig is het geoorloofd om te liegen, of om van een ‘mug’ een ‘olifant’ te maken, en om te ‘stoken in een goed huwelijk’, want onder de streep gaat het om de verkoop, en niet om ‘waarheidsvinding’. Sterker nog, het motto wordt dat iedereen zijn of haar ‘eigen’ waarheid heeft, en dat sluit naadloos aan bij het ‘Consensus-Denken’ dat na de de-industrialisatie van het westen, met de export van de industrie naar ‘Lage Lonen Landen’, als wildvuur om zich heengrijpt, en de hele samenleving dooddrukt. Hij laat zien hoe in een ‘Consensus-Wereld’ elke inhoudelijke discussie onmogelijk wordt door ‘technieken’, die de deelnemers oproepen om een extreem standpunt in te nemen, waar ze geen affiniteit mee hebben, en waarvan ze zelf ook weten dat het kolder is, simpelweg omdat de ‘waarheid’ in ‘het midden’ ligt.

Iedereen met twee functionerende hersencellen weet dat dat onzin is. Maar in de ‘Consensus-Wereld’ werkt dat zo. Tevens laat hij zien dat een overeenkomst in de vorm van een ‘besluit’ geen ‘Compromis’ is, maar het vertrekpunt voor een nieuwe woordenstrijd, waarbij het zaak is de opponent vast te plakken op dat ‘besluit’, om vervolgens zelf een nóg radicaler standpunt in te nemen dan eerder, wat leidde tot dat ‘besluit’, en te betogen dat de ‘waarheid’ opnieuw ‘in het midden’ ligt, waardoor het beleid stukje bij beetje opschuift in de door jou voorgestane uitkomst. Maar eenmaal daar, is het zaak om je niet tevreden te tonen, want dan ben je gezien. (Zie ook hieronder, waar het over de Britse minister Truss gaat. Dat ze geen begin van enige bagage heeft voor de functie, is in de ‘Consensus-Wereld’ geen bezwaar).

Die wereld is niet anders te beschrijven dan als ‘geïnstitutionaliseerde chaos’. Niemand is oprecht. Niemand is integer. Geen enkele afspraak wordt nageleefd. Wetten zijn boterzacht en interpretabel. Het is wat ze in Rusland en China de ‘Rules Based’ wereld zijn gaan noemen, waar zij een terugkeer bepleiten naar de ‘Law Based’ gemeenschap. Voor ons aller eigen bestwil. Niet exclusief voor hún bestwil. Wie zijn daar tegen?

Veel teveel mensen in onze samenleving. Gewend geraakt (geconditioneerd) aan ‘gedogen’, ‘positief discrimineren’, ‘janken’, ‘dreigen’, ‘cancellen‘, en het hele theater dat de ‘Consensus’ voedt, met een weelde aan ‘vaardigheden’ waar je helemaal níks aan hebt in een ‘Law Based’ wereld, met alleen exacte wetenschap als wetenschap, en daarnaast een ‘markt’ voor idealen, religies en filosofieën die niet om een resolutie vragen, maar om ruimte. Vrijheid. Tolerantie. En de afwezigheid van een overheid.

Maar de hamvraag is of er ook mensen zijn die er op uit zijn om de zaak in het honderd te laten lopen? Op het eerste gezicht zou je kunnen denken aan landen als Rusland en China, wanneer je uitgaat van rivaliteit tussen machtsblokken. Maar zo zit het evident niet. Zij roepen ons niet alleen op om terug te keren naar een ‘Law Based’ wereld, weg van het ‘Rules Based’ experiment, maar uit alles blijkt dat wij zelf de drijvende kracht zijn achter dat experiment. En in meerderheid ook menen dat het ons een betere wereld zal schenken, zelfs al blijkt uit alles dat we in ijltempo richting faillissement koersen. En niet alleen materieel, maar ook moreel en ethisch. Dus wie in onze eigen samenleving wíl dat? U niet, zelfs niet als u verslaafd bent geraakt aan die manier van leven. Zelfs niet als u er financieel niet slechter van bent geworden, of er zelfs optimaal van heeft kunnen profiteren. Maar er zijn mensen die ik zie, en waar ik veel aandacht aan besteed op dit blog, die de hele boel aan gruzelementen willen slaan, ‘To Build Back Better’.

De vraag is dan, hoe ver zijn die types bereid om te gaan? We zijn geconditioneerd om te anticiperen op mensen die uitgaan van een ‘ZonneKoning’-mentaliteit: ‘Na mij de Zondvloed’. Niet met lieden die doelbewust een ‘Zondvloed’ hopen af te dwingen. We hebben het dan over types die het beslist niet slecht hebben, als multimiljardair, maar die visioenen hebben van een nóg betere wereld. Waarin voor u en voor mij geen plaats meer is, helaas. Wij zijn niet slechts overbodig, maar ook ongewenst, omdat de aarde al die mensen niet kan voeden en laven. Laat staan dat die mensen ooit allemaal welvarend zouden kunnen zijn, of blijven. Wat bij mij de vraag genereert of we kunnen spreken van een ‘uitgekookt plan’, waar de doelbewuste creatie van terminale chaos, door een ‘Rules Based’ samenleving de sporen te geven, onderdeel van een ‘Plan’ is? Of dat het ‘slechts’ de onvermijdelijke uitkomst is van een proces dat onmogelijk een andere uitkomst kon hebben, waarbij de rijksten en machtigsten in ons deel van de wereld bedachten dat een ‘Big Reset’ eigenlijk nog niet zo slecht (voor hen) is, zolang ze de controle maar houden over dat destructieve proces. En zonder dat het opvalt. Ik ga uit van dat laatste scenario. Maar dat betekent nog niet dat ze de controle nog hebben, nu Rusland en China leiders kregen die niet ‘aan boord’ zijn, en tot nog toe ook niet verwijderd kunnen worden, omdat de volkeren in die landen er wel bij varen dat hun land geen ‘Rules Based’ gemeenschap is.

Aan de ‘positieve’ kant zou je kunnen opmerken dat de ‘Zondvloed’ die ze in ‘Davos’ nodig hebben om ‘Better’ terug te kunnen komen, niet het karakter aan kan nemen van een nucleaire holocaust. Wel in de vorm van een ‘neutronenbom’, waar ook in Nederland zo fel tegen is geprotesteerd. De bom die wel het leven dood, maar het ‘vastgoed’ onaangetast laat. U mag er echter vanuit gaan dat als het die kant opgaat, er geen winnaars zullen zijn, zoals Poetin nog eens onderstreepte. Mijn vrees is echter dat nu de ‘puppetmasters’ ontdekken dat het vernietigen goed gelukt is, maar dat de constructie van een betere wereld buiten beeld schuift, de ‘Zonnekoning’-mentaliteit zich alsnog meester maakt van hen, en dat ze het er op aan willen laten komen. En dat ze daarom mevrouw Truss in de strijd gooien, die van toeten noch blazen weet, om de zaak verder op scherp te zetten. ‘Quitte, of dubbel’, waar in de ‘Angelsaksische’ wereld het water inmiddels tot de lippen staat, als gevolg van een hele reeks keuzes die geen positieve uitkomst kónden hebben, tenzij de ‘puppetmasters’ de controle over China (de fabriek), en Rusland (de grondstoffenleverancier) hadden weten te behouden. Dan nóg was dat niet positief voor u en mij geweest, maar dat stond nooit in het script.

En nee, dat de minister van buitenlandse zaken die de Britten op pad sturen een vrouw is, interesseert mij helemaal niks. Biden, BoJo en Blinken zijn mannen, maar zelfde laken een pak. Bij gebrek aan inhoud omhoog gevallen, gepokt en gemazeld in de ‘Rules-Based’ wereld, en daarmee levensgevaarlijk. En als waar is wat iemand uit het Verenigde Koninkrijk onder DIT artikel schreef, dat ze één van de twee kandidaten is om BoJo op te volgen als die definitief struikelt en valt, dan zijn de mensen in de selectiecommissie geen vrienden van de mensheid.

Dan nog een interessante afsluiter: De reden waarom Poetin en Macron zo ver van elkaar zaten en stonden, was omdat Macron geen Russische PCR-test wilde ondergaan, uit angst voor ‘diefstal’ van zijn DNA. (Iets met een waard en gasten?). Daardoor  moesten de Russen aannemen dat Macron besmet was, en conform de logica die Macron zelf ook gebruikt om ongevaccineerden op afstand te houden, dus een ‘2G’-omgeving moesten zien te creëren. ‘Wappies vindt je dus ook in de allerhoogste kringen, en ik zou het maar als een geuzennaam omarmen, want steeds meer ‘Wappie-dingen’ blijken achteraf dus toch niet zó gek. Haast ongemerkt schuiven ‘experts’ en beleidsmakers op richting ‘Wappieland’, alsof ze nooit iets anders hebben gezegd. Maar gelukkig weet u wel beter. Voor u was de aarde niet plat, ongeacht wat de ‘experts’ die in de ‘shows’ werden uitgenodigd zeiden. U mompelde: ‘Gekkigheid!’, zette de televisie uit, bladerde in ijltempo door de krant, en zocht op het internet naar bruikbare informatie over wat er precies ‘Beter’ was aan de wereld die de ‘experts’ voor ons willen bouwen. Als u iets gevonden heeft wat er ‘Goed’ aan is, laat het mij dan even weten? Ik ben het nog niet tegengekomen. Laat staan ‘Beter’.