Indignatie redactie 
Parallellen tussen coronapolitiek en fascisme worden door media en politici verworpen. Maar degenen die dergelijke waarschuwingen in het Corona-debat omschrijven als “trivialiserende NS” of zelfs “antisemitisch” hebben het middel zelf uitgebreid gebruikt. Ook de vermaning om van het fascisme te leren was lang niet zo gegrond als nu. Maar het gebruik van directe nazi-vergelijkingen brengt ook het risico met zich mee dat het doel op dubieuze wijze wordt voorbijgeschoten. Een opmerking van Erich Brink, redactie Indignatie.
De kwestie van nazi-vergelijkingen en waarschuwingen tegen het fascisme is vaak besproken sinds de pandemie werd uitgeroepen. En sindsdien zijn er ook pogingen gedaan om deze drug te belasteren of zelfs als “antisemitisch” af te schilderen. De “Tagesschau” zei bijvoorbeeld:
“Bij demonstraties van ‘laterale denkers’ worden maatregelen tegen de pandemie herhaaldelijk gelijkgesteld met nazi-terreur. Deze vorm van antisemitisme stolt, waarschuwen experts – en eisen consequenties.”
Zinnen als “Wehret the Beginnings” staan inmiddels onder verdenking van misbruik en worden soms in de buurt van rechts-radicale “NS-kleinering” gebracht. Maar als het tegen Corona-sceptici ingaat, dan roept de minister van Binnenlandse Zaken ook op tot “de toepassing van het ‘Wehret the Beginnings’-principe”.
Rechtvaardigen de Corona-omstandigheden de fascismewaarschuwing?
Kunnen de processen in verband met het Corona-beleid überhaupt enige nazi-vergelijkingen of waarschuwingen aan het fascisme rechtvaardigen? Heribert Prantl geeft commentaar op de huidige politieke en morele grondwet:
“Nooit in de geschiedenis van de Bondsrepubliek Duitsland is het leven buiten de gevangenissen zo strikt, zo uitgebreid en zo lang 24 uur per dag door de staat gereguleerd als tijdens de Corona-periode. Grondrechten zijn nog nooit zo uitgebreid en voelbaar ingeperkt. En het Federaal Grondwettelijk Hof heeft nog nooit zo gefaald.”
Ik deel deze beoordeling: de burgers bevinden zich in een gedeeltelijk onwettig gebied , dat wordt “gerechtvaardigd” door een angstcampagne (over een echt virus) en wordt bepaald door politieke willekeur. De huidige vaccinatiedruk alleen al is in strijd met de Code van Neurenberg , een resolutie van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa , de Basiswet en tal van andere principes. Bovendien kan de op handen zijnde introductie van surveillancetechnieken aanleiding geven tot bezorgdheid over de totalitaire gevolgen op de lange termijn. Als deze zorgen ongegrond blijken te zijn, zou dat welkom zijn – maar het is beter om een waarschuwing te veel te geven.
Men heeft ook de indruk van politieke en morele “educatieve maatregelen” die de gegarandeerde basisrechten en gegevensbescherming “gisteren” en “verouderd” moeten doen lijken en die als “egoïstisch” worden aangeroepen. Het feit dat politici en redacteuren momenteel de zondebokken markeren voor een beleid waarvoor zij verantwoordelijk zijn, heeft deels zelfs opruiende trekken. Het selectief buitensluiten of zelfs opsluiten van eerder belasterde groepen (zoals gepland in Oostenrijk) zou een verdere toename zijn.
Nazi-vergelijkingen zijn gerechtvaardigd, maar riskant
Ik kom daarom tot de conclusie: voorzichtige en waarschuwende herinneringen aan het begin (!) van het Duitse fascisme zijn nu passend – in ieder geval zijn ze lange tijd niet zo passend geweest als nu. Toch zou ik zeer voorzichtig zijn met het gebruik ervan: er is een groot risico op dubieus voorbijschieten van het doel. Bovendien kan de remedie, vanwege de overweldigende aard van de huidige opinievorming en de herinterpretatie van de termen , een startpunt bieden voor laster als “juist”.
Directe vergelijkingen van de nazi-terreur met het lockdown-beleid zijn twijfelachtig: het gelijkstellen van het Duitsland van 2021 met dat van 1941 is twijfelachtig. Directe vergelijkingen van Corona-sceptici met vervolgde dissidenten tijdens de nazi-dictatuur zijn eveneens ongelukkig , omdat deze vergelijkingen gezien de verschillende risico’s aanmatigend moeten lijken. Een waarschuwende herinnering aan deze historische vervolging van andersdenkenden is niettemin gerechtvaardigd en noodzakelijk: juist totalitaire ontwikkelingen aan de kaak stellen voordat een intensivering van deze ontwikkelingen het onmogelijk maakt om ze tegen te gaan. Sommige acties gaan veel te ver, zoals die met hun kinderschoenen. Het gelijkstellen van de federale overheid met een fascistisch regime of RKI-medewerkers met “handlangers” zijn ook dubieus.
Er moet ook worden benadrukt dat voor mij de classificatie als “totalitair” minder gaat over de huidige alledaagse intimidatie dan over zorgen over een permanente en autoritaire herstructurering van de samenleving. Om echter het drama van de huidige situatie te benadrukken en tegelijkertijd de veronderstelling te vermijden dat men “gaskamers gelijk wil stellen aan gezichtsmaskers”, vind ik de zin “vechten tegen het begin” aan te bevelen.
Dit artikel lees je gratis. Als het bevalt kun je onderaan een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven schrijven
De nazi-heerschappij begon niet met vernietigingskampen
Beleven we zo’n “begin” gewoon? Naar mijn mening kunnen totalitaire aspiraties niet langer worden genegeerd, ook al zijn ze nog niet ontwikkeld. Er lijkt te worden gestreefd naar een in alle opzichten slechte herstructurering van de samenleving (“Nieuw Normaal”), die naar mijn mening niet geschikt, niet nodig en niet evenredig is om de officieel afgekondigde doelen te bereiken.
En zelfs de nazi-heerschappij begon niet met vernietigingskampen: daarvoor was er algemene laster van bepaalde groepen, ook met de hulp van politici, redacteuren – en wetenschappers . Martin Schulz, het principe van groepsgerelateerde agitatie in 2018 in de Bondsdag zoals beschreven – zijn woorden waren destijds gericht aan de AFD, maar ze zouden ook de huidige campagne tegen ongeplaatste burgers kunnen zijn en critici beschrijven het lockdown-beleid:
“De reductie van complexe politieke kwesties tot één enkel onderwerp, meestal gerelateerd aan een minderheid in het land, is een traditioneel middel van fascisme. (…) Ik denk dat het tijd is voor de democraten in dit land om zich te verdedigen tegen dit soort retorische bewapening, die uiteindelijk leidt tot ontremming met als gevolg geweld op straat. Het wordt tijd dat de democratie terugvecht tegen deze mensen!”
Volgens het Wetboek van Strafrecht is een van de schuldigen aan het aanzetten tot haat degenen die “de menselijke waardigheid van anderen aanvallen door een bepaalde groep, een deel van de bevolking of een individu kwaadwillig te verachten omdat ze tot een bepaalde groep of een deel van de bevolking behoren. van de bevolking of belasterd ”- en dit op een manier“ die de openbare rust kan verstoren ”.
Zou een advocaat niet kunnen concluderen dat deze definitie van toepassing is op enkele recente opmerkingen van redacteuren en anderen? Ze pleiten immers openlijk voor een bewuste verdeling van de samenleving ten koste van niet-gevaccineerde burgers en beschrijven deze “voornoemde groep” zelfs als “tiranniek” of indirect als “medeplichtig aan duizenden doden” . Een provinciale journalist betreurt zelfs dat “ruimen, zoals bij de vogel- of varkensgriep, helaas niet mogelijk is”. Ik vind de algemene acceptatie van deze taboes nog erger dan de publieke ontremming.
Dit artikel lees je gratis. Als het bevalt kun je onderaan een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven schrijven
Kan slechts één kant een waarschuwing geven?
De inmiddels wijdverbreide stelling dat niet-gevaccineerde lockdown-critici vanaf het begin verantwoordelijk zijn voor de sociale gevolgen van een hun opgelegde lockdown houdt natuurlijk geen stand – het is een afleiding, net als de bewering dat niet-gevaccineerde mensen schuld voor de noodsituatie in het ziekenhuis: afleiding van het feit dat de staat geen toegang heeft tot de bedden voor intensieve zorgen en de bescherming van risicogroepen, afleiding van het redactiewerk over de paniekcampagne en afleiding van de verantwoordelijkheid van dat deel van de burgers die de omwenteling hebben veroorzaakt van de laatste maanden mogelijk door hun open lockdown-ondersteuning.
Critici van het coronabeleid zouden indirect de middelen ‘verboden’ om de voorboden van het fascisme te waarschuwen – aan de andere kant zijn er zelfs oorlogen mee gerechtvaardigd . En de verdedigers van het Corona-beleid gebruiken de middelen op grote schaal om critici in diskrediet te brengen, al is het duidelijk niet rechts gedomineerde demonstraties tegen het corona-beleid veel te massaal in de buurt van neonazi’s worden bewogen of corona-scepticisme als ‘antisemitische connotaties samenzweringsverhalen van de pandemie’ ontkenners * inside “ : Is dat geen onjuiste relativering van de echte nazi’s?
