Corona-berichtgeving: “Ik kan niet meer!” – ARD-medewerker begrijpt er niets meer van

Een oude ARD-redacteur spreekt het publiek met duidelijke woorden aan en rekent op de leugenachtige Corona-berichtgeving van de betaalde publieke omroep. Het betreurt niet alleen een manipulatieve eenzijdigheid, maar ook de systematische uitsluiting van alternatieve perspectieven en de bewuste verdeling van de samenleving.

Ik kan niet langer zwijgen. Ik kan niet meer stilzwijgend accepteren wat er al anderhalf jaar speelt bij mijn werkgever, de publieke omroep. In de statuten en staatsmediaverdragen zijn zaken als ‘balans’, ‘sociale cohesie’ en ‘diversiteit’ verankerd in de berichtgeving. Het tegenovergestelde wordt beoefend. Er is geen echt discours en uitwisseling waarin alle delen van de samenleving zich kunnen bevinden.

Ik was van meet af aan van mening dat de publieke omroep precies deze ruimte zou moeten vullen: het bevorderen van de dialoog tussen voorstanders en critici, tussen mensen die bang zijn voor het virus en mensen die bang zijn hun grondrechten te verliezen, tussen Vaccinatieadvocaten en sceptici. Maar sinds anderhalf jaar is de ruimte voor discussie aanzienlijk kleiner geworden.

Wetenschappers die in de tijd voor Corona werden gerespecteerd en gerespecteerd, die ruimte kregen in het publieke debat, zijn ineens gek, aluminium hoedendragers of Covidioten. Als veel aangehaald voorbeeld wordt verwezen naar Wolfgang Wodarg. Hij is een meervoudig specialist, epidemioloog en jarenlang gezondheidspoliticus. Tot de coronacrisis zat hij ook in het bestuur van Transparency International. In 2010 legde hij als voorzitter van de gezondheidscommissie in de Raad van Europa de invloed van de farmaceutische industrie op de varkensgrieppandemie bloot. Destijds werd hij zijn mening in de openbare omroep persoonlijk vertegenwoordigd , aangezien de corona niet meer bestaat. In plaats daarvan worden de zogenaamde factcheckers ingevoerd , die hem in diskrediet brengen.

Verlammende consensus

In plaats van een open gedachtewisseling werd een “wetenschappelijke consensus” afgekondigd , die moet worden verdedigd. Iedereen die hieraan twijfelt en pleit voor een multidimensionaal perspectief op de pandemie verdient verontwaardiging en boosheid.

Dit patroon werkt ook binnen de redacties. Ik ben al anderhalf jaar niet meer met het dagelijkse nieuws bezig, waar ik heel blij mee ben. In mijn huidige functie ben ik niet betrokken bij beslissingen over welke onderwerpen worden geïmplementeerd en hoe. Hier beschrijf ik mijn perceptie van redactionele conferenties en een analyse van de berichtgeving. Lange tijd durfde ik niet uit de rol van waarnemer te stappen, de veronderstelde consensus leek te absoluut en unisono.

Sinds een paar maanden waag ik me het ijs op en maak ik hier en daar kritische opmerkingen op conferenties. Dit wordt vaak gevolgd door een bezorgde stilte, soms een “dankjewel voor de hint” en soms een instructie waarom dit niet zo is. Rapportage is hier nooit uit voortgekomen.

Het resultaat van anderhalf jaar Corona is een tweedeling in de samenleving die ongeëvenaard is. De publieke omroep speelt hierin een grote rol. Hij vervult zijn verantwoordelijkheid om bruggen te bouwen tussen de kampen en steeds minder uitwisseling te bevorderen.

Vaak wordt het argument aangevoerd dat de critici een kleine, verwaarloosbare minderheid vertegenwoordigen, waaraan men om redenen van proportionaliteit niet te veel ruimte moet geven. Dit moet uiterlijk sinds het referendum in Zwitserland over de coronamaatregelen worden weerlegd. Hoewel er ook geen vrije uitwisseling van meningen is in de massamedia, eindigde de stemming pas om 60:40 voor de regering . Is het mogelijk om te spreken van een kleine minderheid met 40% van de uitgebrachte stemmen? Er moet ook worden vermeld dat de Zwitserse regering de corona-steunbetalingen aan de stemming had gekoppeld, wat van invloed zou kunnen zijn op de beslissing van sommigen om “Ja” aan te vinken.

De ontwikkelingen in deze crisis vinden plaats op zoveel niveaus en raken alle delen van de samenleving dat we op dit moment niet minder, maar meer vrije ruimte nodig hebben voor debat. Het is niet onthullend wat er op de publieke omroep wordt besproken, maar wat niet wordt vermeld. Daar zijn veel redenen voor en vragen om een ​​eerlijke interne analyse. De publicaties van de mediawetenschapper en voormalig MDR Broadcasting-raadslid Uwe Krüger kunnen daarbij helpen, zoals zijn boek “Mainstream – Waarom we de media niet langer vertrouwen”.

Het vergt in ieder geval enige moed om tegen de stroom in te zwemmen in conferenties waar onderwerpen worden besproken en besproken. Vaak heeft degene die zijn argumenten het meest welsprekend kan presenteren de overhand, bij twijfel beslist de redactie natuurlijk. Al heel vroeg gold de vergelijking dat kritiek op de coronakoers van de regering tot het rechtse spectrum behoort. Welke redacteur durft een gedachte in deze richting te uiten?

Open vragen

De lijst met inconsistenties en onbeantwoorde vragen die geen substantiële dekking hebben gekregen, is erg groot:

• Waarom weten we zo weinig van functiewinstonderzoek (onderzoek naar hoe virussen gevaarlijker kunnen worden gemaakt voor de mens)?
• Waarom stelt de nieuwe Wet Infectiebescherming dat het grondrecht op lichamelijke integriteit en de onschendbaarheid van de woning voortaan kan worden beperkt – ongeacht een epidemische situatie ?
• Waarom moeten mensen die Covid-19 al hebben gehad opnieuw vaccineren terwijl ze minstens zo goed beschermd zijn als mensen die gevaccineerd zijn?
• Waarom is “Event 201” en de wereldwijde pandemie-oefeningen in de aanloop naar de verspreiding van SARS-CoV-2 niet of alleen in verband met complotmythes?
• Waarom is het interne document van het federale ministerie van Binnenlandse Zaken, bekend bij de media, niet volledig gepubliceerd – en in het openbaar besproken, waarin werd geëist dat de autoriteiten een “schokeffect” moesten bewerkstelligen om de effecten van de coronapandemie op de menselijke samenleving?
• Waarom haalt de studie van prof. Ioannidis naar de overlevingskans (99,41% onder 70-jarigen) geen krantenkop, maar de fatale foute prognoses van Imperial College wel (Neil Fergusson voorspelde een half miljoen coronadoden in de VK en verder in het voorjaar van 2020 2 miljoen in de VS)?
• Waarom staat in een deskundigenrapport opgesteld voor het federale ministerie van Volksgezondheid dat de bezettingsgraad van de ziekenhuizen in 2020 door Covid-19-patiënten slechts 2% was ?
• Waarom heeft Bremen verreweg de hoogste incidentie (113 op 4, 21 oktober) en tegelijkertijd verreweg de hoogste vaccinatiegraad in Duitsland (79%)?
• Waarom zijn er betalingen van 4 miljoen euro ontvangen op een familierekening van EU-gezondheidscommissaris Stella Kyriakides, die verantwoordelijk was voor het ondertekenen van de eerste EU-vaccincontracten met de farmaceutische bedrijven?
• Waarom worden mensen met ernstige vaccinbijwerkingen in 2020 niet in dezelfde mate geportretteerd als mensen met ernstige Covid-19-cursussen?
• Waarom stoort de onreine telmethode voor “vaccinatiedoorbraken” niemand?
• Waarom meldt Nederland significant meer bijwerkingen van de Covid-19-vaccins dan andere landen?
• Waarom is de beschrijving van de effectiviteit van de Covid-19-vaccins op de website van het Paul Ehrlich Instituut de afgelopen weken drie keer gewijzigd? “COVID-19-vaccins beschermen tegen infecties met het SARS-CoV-2-virus.” (15 augustus 2021) “COVID-19-vaccins beschermen tegen een ernstig beloop met het SARS-CoV-2-virus.” September 2021) ” COVID-19-vaccins zijn geïndiceerd voor actieve immunisatie om de door het SARS-CoV-2-virus veroorzaakte ziekte COVID-19 te voorkomen.” (27 september 2021)

Op een aantal punten wil ik nader ingaan.

“Functiewinst” en “Lablek”

“Functiewinstonderzoek” – dat is onderzoek om virussen gevaarlijker te maken, dat werd uitgevoerd aan het Instituut voor Virologie in Wuhan, China en gefinancierd door de VS – ik heb tot op de dag van vandaag niets wezenlijks gehoord of gelezen. Dit onderzoek vindt plaats in zogenaamde P4-laboratoria, die al tientallen jaren werken aan hoe virussen die in het dierenrijk voorkomen zodanig kunnen worden aangepast dat ze ook gevaarlijk zijn voor de mens. ARD en ZDF hebben dit onderwerp tot nu toe ruimschoots gegeven – ook al is hier duidelijk behoefte aan discussie. Een eerste vraag die aan de orde komt zou bijvoorbeeld kunnen zijn: Willen wij als samenleving zo’n onderzoek?

Er zijn nu talloze rapporten over de “lab-lektheorie” – d.w.z. de veronderstelling dat SARS-CoV-2 uit een laboratorium komt. Opgemerkt moet worden dat dit onderwerp vorig jaar meteen werd gebrandmerkt als een complotmythe. Alternatieve media die dit spoor volgden zijn verbannen uit sociale netwerken zoals YouTube en Twitter en de informatie is verwijderd. Wetenschappers die deze stelling hebben geuit, zijn massaal aangevallen. Tegenwoordig is de “lab-lektheorie” minstens zo plausibel als overdracht door een vleermuis. De Amerikaanse onderzoeksjournalist Paul Thacker heeft de resultaten van zijn nauwgezette onderzoek in het British Medical Journal gepubliceerd . Om dit te doen , schrijftdr. Ingrid Mühlhauser, hoogleraar gezondheidswetenschappen aan de universiteit van Hamburg:

“Hij [Thacker] laat stap voor stap zien hoe de operators van een Amerikaanse laboratoriumgroep opzettelijk een complottheorie ontwikkelen om hun laboratoriumongeval in Wuhan als een samenzwering te vermommen. De mythe wordt ondersteund door gerenommeerde tijdschriften zoals de Lancet. Wetenschapsjournalisten en dienstverleners voor factchecks nemen de informatie zonder nadenken over. Deelnemende wetenschappers zwijgen uit angst prestige en onderzoeksgeld te verliezen. Bijna een jaar lang blokkeerde Facebook berichten die de natuurlijke oorsprong van SARS-CoV-2 in twijfel trekken. Mocht de stelling van het laboratoriumongeval worden bevestigd, dan zouden ZDF en andere media complotmythen hebben verdedigd.”

Ivermectine en alternatieven voor vaccinatie

Al maanden wordt ook gezien dat er effectieve en kosteneffectieve 19-Covid-behandelmiddelen zijn die niet gebruikt kunnen worden. De gegevens hierover zijn duidelijk. Maar de pseudowetenschappelijke desinformatiecampagnes tegen deze drugs zijn indicatief voor de staat van onze geneeskunde. Hydroxychloroquine is al tientallen jaren bekend en wordt al miljoenen keren gebruikt voor malaria en reumatische aandoeningen. Vorig jaar werd het ineens gevaarlijk verklaard. De verklaring van president Donald Trump dat hydroxychloroquine een “game changer” was, deed de rest in diskrediet. Politiek redeneren stond een wetenschappelijke discussie over HCQ niet langer toe.

Alle media berichtten in het voorjaar uitgebreid over de catastrofale situatie in India door de verspreiding van de deltavariant (destijds was er nog sprake van de Indiase variant van het virus). Dat India de situatie relatief snel onder controle had en dat het medicijn ivermectine een beslissende rol speelde in grote staten als Uttar Pradesh, was niet meer te melden.

Ivermectine heeft ook een voorlopige goedkeuring voor de behandeling van Covid-19-patiënten in Tsjechië en Slowakije. De MDR rapporteert hierover in ieder geval, zij het met een negatieve connotatie. Ivermectine wordt niet eens genoemd in de lijst met mogelijke medicijnen van Bayerischer Rundfunk , en er worden alleen negatieve en geen positieve studies genoemd over hydroxychloroquine.

Het molecuul clofoctol toonde in de zomer van 2020 ook een goede werking tegen SARS-CoV-2 in laboratoriumtesten. Tot 2005 was het antibioticum in Frankrijk en Italië commercieel verkrijgbaar onder de namen Octofene en Gramplus. Het Institut Pasteur in Lille is door de Franse autoriteiten meermaals verhinderd een studie met Covid-19-patiënten te starten. Na verschillende pogingen hebben ze daar begin september de eerste patiënt voor geworven.

Waarom zijn gezondheidsautoriteiten fel gekant tegen behandelingen die vanaf het begin van de pandemie beschikbaar zouden zijn geweest? Ik had graag onderzoek gedaan door ARD! Ook moet worden vermeld dat de nieuwe coronavaccins alleen een spoedgoedkeuring konden krijgen omdat er geen officieel erkend behandelingsmiddel was voor SARS-CoV-2.

Het gaat niet om het promoten van een of ander Corona-wondermiddel. Ik wil wijzen op feiten die niet de nodige aandacht hebben gekregen. Vanaf het begin was de mening in het publieke debat verspreid dat alleen een vaccinatie de situatie kan verhelpen. De WHO ging tijdelijk zover om de definitie van “kudde-immuniteit” in die zin te veranderen dat dit alleen kon worden bereikt door vaccinatie en dat niet door een eerdere infectie zoals voorheen het geval was. Maar wat als het pad dat je hebt gekozen een doodlopende weg is?

Vragen over de effectiviteit van vaccinatie

Gegevens uit de landen met bijzonder hoge vaccinatiegraad laten zien dat infecties met SARS-CoV-2 niet ongebruikelijk zijn , zelfs niet bij volledig gevaccineerde mensen , maar veel voorkomend zijn . dr. Kobi Haviv, directeur van het Herzog-ziekenhuis in Jeruzalem, zegt dat 85% tot 90% van de ernstig zieken dubbel gevaccineerd zijn op zijn intensive care-afdeling.

Het tijdschrift Science schreef, verwijzend naar heel Israël: “Op 15 augustus werden 514 Israëli’s met ernstige of kritieke Covid-19-ziekten in het ziekenhuis opgenomen … van deze 514 mensen was 59% volledig gevaccineerd. Van degenen die ingeënt waren, was 87% 60 jaar of ouder.” De wetenschap citeert een adviseur van de Israëlische regering die zei: “Een van de geweldige verhalen uit Israël [is]: ‘Vaccinaties werken, maar niet goed genoeg’. kan nu worden gezien dat de gevaccineerde mensen net zoveel virusmateriaal van de delta-variant bij zich dragen (en verspreiden) als niet-gevaccineerde personen.

Wat zijn de gevolgen van deze datasituatie in Duitsland? – Een lockdown speciaal voor niet-gevaccineerden, of om het eufemistisch te zeggen: de “2G-regel”. De samenleving is de facto opgesplitst in twee klassen. De gevaccineerden krijgen hun vrijheden terug (omdat er geen risicopotentieel is voor anderen), de niet-gevaccineerden (omdat er een risicopotentieel is voor anderen) moeten tests ondergaan die ze geacht worden zelf te betalen, en in het geval van quarantaine niet langer loon ontvangen. Arbeidsverboden en ontslagen vanwege de vaccinatiestatus zijn niet langer uitgesloten en zorgverzekeraars zouden in de toekomst minder gunstige tarieven voor niet-gevaccineerde mensen kunnen voorschrijven. Waarom deze druk op de niet-gevaccineerde? Wetenschappelijk is dit niet te rechtvaardigen en het is uiterst schadelijk voor de samenleving.

De antistoffen die door vaccinaties worden gegenereerd, nemen na enkele maanden aanzienlijk af . Een blik op Israël leert dat er na de tweede vaccinatie nu de derde dosis voor de hele bevolking is en de vierde al aangekondigd is. Iedereen die na zes maanden zijn vaccinatie niet opfrist, wordt niet langer als immuun beschouwd en verliest zijn “Green Pass” (de digitale vaccinatiekaart die Israël heeft ingevoerd). In de VS heeft Joe Biden het nu over corona-boosters die elke 5 maanden in behandeling zijn. Marion Pepper, een immunoloog aan de Universiteit van Washington, zet vraagtekens bij deze strategie. Uitgelegd aan de New York Times zij, “de herhaalde stimulatie van de afweer van het lichaam kan ook leiden tot een fenomeen dat bekend staat als ‘uitputting van het immuunsysteem’.”

Er is weinig discussie over het feit dat door natuurlijke infectie een veel robuustere immuniteit kan worden opgebouwd. “Ultrapotente antilichamen” of “superimmuniteit “ werden gevonden bij mensen die het afgelopen jaar besmet waren met SARS-CoV-2. Deze antilichamen reageren met meer dan 20 verschillende virusmutaties en gaan langer mee dan antilichamen die door het vaccin worden geproduceerd.

Minister van Volksgezondheid Jens Spahn heeft nu immers aangekondigd dat detectie van antilichamen ook moet worden toegestaan. Om officieel immuun te zijn, moet er nog een vaccinatie volgen. Wie begrijpt deze logica? Een CNN-interview met dr. Anthony Fauci, voorzitter van het National Health Institute (het Amerikaanse equivalent van de RKI) maakt de absurditeit duidelijk. Tot nu toe zijn mensen met natuurlijke immuniteit niet door de politiek in overweging genomen!

Ik ken een arts die wanhopig probeert een antwoord te krijgen over dit onderwerp van de gezondheidsautoriteiten en de RKI: Een van haar patiënten heeft een IgG-antilichaamtiter van 400 AU / ml – aanzienlijk meer dan veel gevaccineerde mensen. Zijn corona-infectie was meer dan een half jaar geleden, dus hij wordt niet meer als immuun beschouwd. Het antwoord dat ze kreeg was: “Vaccineer hem!”, wat de dokter met deze titer weigert.

Gebrek aan journalistiek basisbegrip

De uitweg uit de door politiek en media gepropageerde pandemie blijkt een permanent vaccinatieabonnement te zijn. Wetenschappers die een andere manier van omgaan met Corona eisen, krijgen nog steeds geen adequaat podium in de publieke media, zo blijkt maar weer eens uit de soms lasterlijke berichtgeving over de #allesaufdentisch-campagne . In plaats van de inhoud van de video’s met betrokkenen te bespreken, werd gezocht naar experts die de campagne in diskrediet zouden brengen . Daarmee begaan de publieke omroepen precies dezelfde fout die zij #allesaufdentisch beschuldigen.

De Spiegel-journalist Anton Rainer zei in het SWR-interview over de videocampagne dat het niet ging om interviews in de klassieke zin: “Je ziet in principe twee mensen die het met elkaar eens zijn.” Ik kreeg buikpijn na het zien van de verslaggeving van mijn station en ergerde zich volledig aan het gebrek aan journalistiek basisbegrip om de andere partij aan het woord te laten. Ik heb mijn zorgen per e-mail aan de betrokkenen en de redactie gecommuniceerd.

Een klassiek gezegde op conferenties is dat een onderwerp “al gemaakt” is. Toen ik bijvoorbeeld de zeer waarschijnlijke onderrapportage van vaccinatiecomplicaties noemde . Ja, dat klopt, het onderwerp is besproken met de huisdeskundige die – niet verrassend – tot de conclusie kwam dat er geen sprake is van onderrapportage. “De andere kant” wordt hier en daar genoemd, maar komt zelden zo onder de aandacht dat men ook daadwerkelijk spreekt met degenen die kritische standpunten innemen.

Criticus onder druk

De meest uitgesproken critici moeten rekenen op huiszoekingen , strafrechtelijke vervolging , accountblokkering , overplaatsing of ontslag, tot en met toelating tot de psychiatrie . Ook al gaat het om meningen waarvan de standpunten niet gedeeld worden – in een rechtsstaat zou zoiets niet mogen bestaan. In de VS is al een discussie gaande over de vraag of kritiek op de wetenschap als een ‘hate crime’ moet worden bestempeld. De Rockefeller Foundation heeft 13,5 miljoen dollar voor de censuur van desinformatie in de gezondheidssector toegekend .

WDR-televisieregisseur Jörg Schönenborn verklaarde: “Feiten zijn feiten die vast staan”. Als dat zo was, hoe is het dan mogelijk dat vrouwelijke wetenschappers achter gesloten deuren onophoudelijk discussiëren en het zelfs oneens zijn over een aantal zeer fundamentele vragen? Zolang we dit onszelf niet duidelijk maken, leidt elke aanname van een veronderstelde objectiviteit tot een doodlopende weg. We kunnen de “realiteit” alleen benaderen – en dat is alleen mogelijk in een open discours van meningen en wetenschappelijke kennis. Wat er nu gebeurt, is geen echte strijd tegen “nepnieuws”. In plaats daarvan wordt de indruk gewekt dat informatie, bewijs of discussie die in tegenspraak is met het officiële verhaal, wordt voorkomen.

Een actueel voorbeeld is de feitelijke en wetenschappelijk transparante video van computerwetenschapper Marcel Barz. In een ruwe data-analyse constateert Barz tot zijn verbazing dat noch de cijfers over oversterfte, noch over bedbezetting of over de incidentie van infecties, overeenkomen met wat we anderhalf jaar lang lezen of horen van de media en de politiek. . Ook laat hij zien hoe je met deze data een pandemie in beeld kunt brengen en legt hij uit waarom dit oneerlijk voor hem is. De video werd na drie dagen met 145.000 klikken van You Tube verwijderd (en pas weer toegankelijk gemaakt nadat Barz bezwaar had gemaakt en protesteerde). De opgegeven reden: “medische verkeerde informatie”. Ook hier de vraag: wie heeft op welke basis besloten?

De factcheckers van het onheil van het volk brengen Marcel Barz in diskrediet als nep. Het oordeel over corrigerend is een beetje milder (Barz heeft publiekelijk en uitvoerig geantwoord ). Het rapport opgesteld voor het federale ministerie van Volksgezondheid , waaruit blijkt dat de bezettingsgraad van de ziekenhuizen in 2020 door Covid-19-patiënten slechts 2% was, bewijst dat hij gelijk heeft. Barz nam contact op met de pers met zijn analyse, maar kreeg geen aandacht. In een functionerend discours zouden onze media hem uitnodigen om te debatteren.

Miljoenen keren content over Corona-issues wordt nu verwijderd, zo laat journalist Laurie Clarke in het British Medical Journal zien . Facebook en Co. zijn privébedrijven en kunnen dus beslissen wat er op hun platformen wordt gepubliceerd. Maar mogen zij ook het discours sturen? De publieke omroep zou een belangrijk evenwicht kunnen creëren door te zorgen voor een open gedachtewisseling. Maar helaas geen resultaat!

Digitale vaccinatieboekjes en monitoring

De Gates en Rockefell Foundations hebben de WHO-richtlijnen voor digitale vaccinatierecords ontworpen en gefinancierd . Ze worden nu wereldwijd geïntroduceerd. Alleen met hen moet het openbare leven mogelijk zijn – of het nu gaat om het besturen van de tram, het drinken van een kopje koffie of het ondergaan van een medische behandeling. Een voorbeeld uit Frankrijk laat zien dat deze digitale id ook na het einde van de pandemie op zijn plaats moet blijven. MEP Emanuelle Ménard heeft gevraagd om de volgende toevoeging in de tekst van de wet: Het digitale vaccinatiecertificaat “beëindigt wanneer de verspreiding van het virus niet langer een voldoende bedreiging vormt om het gebruik ervan te rechtvaardigen.” Uw voorgestelde wijziging werd verworpen. Dit betekent dat de stap naar wereldbevolkingscontrole of zelfs een surveillancestaat via projecten als ID2020 erg klein is.

Australië test nu een app voor gezichtsherkenning om ervoor te zorgen dat mensen in quarantaine thuis blijven. Israël gebruikt hiervoor elektronische polsbandjes. In een Italiaanse stad worden drones getest om de temperatuur van strandbezoekers te meten , en in Frankrijk wordt momenteel de wet aangepast om grootschalige dronemonitoring mogelijk te maken. Al deze onderwerpen vragen om een ​​intensieve en kritische uitwisseling binnen de samenleving. Maar het komt niet genoeg voor in de berichtgeving van onze omroepen en was geen onderwerp van de verkiezingscampagne.

Verkleinde kijkhoek

Kenmerkend voor de ‘poortwachter van informatie’ is de manier waarop het perspectief van het discours wordt vernauwd. Een recent voorbeeld levert Jan Böhmermann zijn eis op om de virologen Hendrik Streeck en professor Alexander S. Kekulé geen podium te geven, omdat ze niet competent zijn. Afgezien van het feit dat de twee artsen een uiterst respectabele vita hebben, heeft Böhmermann de oogkleppen opnieuw afgesteld. Moeten nu niet eens mensen worden gehoord die hun kritiek op de koers van de regering met fluwelen handschoenen presenteren?

De beperking van het discours gaat nu zo ver dat de Beierse Omroep herhaaldelijk heeft nagelaten de toespraken uit te zenden van Kamerleden die kritisch zijn over de maatregelen bij het uitzenden van parlementaire debatten in het deelstaatparlement . Is dit hoe het nieuwe begrip van democratie in de publieke omroep eruitziet? Alternatieve mediaplatforms floreren in de eerste plaats omdat de gevestigde orde hun taak als democratisch corrector niet meer vervullen.

Er is iets fout gegaan

Lange tijd heb ik met trots kunnen zeggen dat ik voor de publieke omroep werk. Veel uitstekend onderzoek, formaten en inhoud komen van ARD, ZDF en Deutschlandradio. De kwaliteitsnormen zijn extreem hoog en duizenden medewerkers leveren uitstekend werk, zelfs onder verhoogde kostendruk en besparingsdoelstellingen. Maar er ging iets mis met Corona. Plots zie ik tunnelvisie en oogkleppen en een veronderstelde consensus die niet langer in twijfel wordt getrokken.

De Oostenrijkse omroep Servus TV laat zien dat het ook anders kan. Zowel voor- als critici komen aan het woord in het programma “Corona Quartet” / “Talk in Hanger 7”. Waarom zou dat niet kunnen op de Duitse televisie? “Je kunt niet elke gek een podium geven”, is het snelle antwoord. De valse balans, het feit dat serieuze en dubieuze meningen gelijkelijk worden gehoord, moet worden vermeden. – Een moordargument dat ook onwetenschappelijk is. Het basisprincipe van de wetenschap is twijfelen, vragen stellen, controleren. Als dat niet meer gebeurt, wordt wetenschap religie.

Ja, er is eigenlijk een valse balans. Het is de blinde vlek die ons hoofd is binnengedrongen en die geen echte discussie meer toelaat. We gooien ogenschijnlijke feiten om onze oren, maar kunnen niet meer naar elkaar luisteren. Minachting komt in de plaats van begrip; vechten tegen de andere mening vervangt tolerantie. De basiswaarden van onze samenleving worden hopladihop overboord gegooid. Hier zeggen ze: mensen die niet willen vaccineren zijn gek, daar staat: “Schaam je voor het slapende schaap”.

Terwijl we argumenteren, merken we niet dat de wereld in een razend tempo verandert. Bijna alle gebieden van ons leven zijn in een transformatie. Hoe dit werkt, hangt grotendeels af van ons vermogen om samen te werken, ons in te leven en ons bewust te zijn van onszelf en onze woorden en daden. Voor onze geestelijke gezondheid zouden we er goed aan doen om de debatruimte open te stellen – met aandacht, respect en begrip voor verschillende perspectieven.

Als ik deze regels schrijf, voel ik me een ketter; iemand die hoogverraad pleegt en gestraft wordt. Misschien is het helemaal niet zo. Misschien zet ik hiermee mijn baan niet op het spel en komen vrijheid van meningsuiting en pluralisme niet in gevaar. Ik hoop het van harte en kijk uit naar een constructieve uitwisseling met collega’s.